Het landschap gleed
gestaag voorbij
Het was mij zo bekend
na al die jaren
Maar toch een tikkeltje anders
vandaag
want alles verandert
dat wist ik al...
*
Mensen stapten op
aan elke halte
Bekende gezichten
steeds dezelfde
Maar toch een tikkeltje anders
en met iets meer droefheid
in hun ogen, in hun zijn
meende ik
want zij waren weer
een dag dichter bij het eind
*
En af en toe de schaduw
van een mij onbekend silhouet
een toevallige reiziger wellicht
op weg naar ik weet niet waar
of haar die ik vanmorgen zag
voor het eerst
een jonge vrouw, rank
met ogen vol stille dromen...
*
En deze avond keek ik
nog heel even om naar de trein
mijn trouwe gezel
tegen wil en dank misschien
maar toch een veilig ros
op mijn weg door de wereld
Het voelde als een afscheid
een vaarwel
wellicht voorgoed
Maar zeker is dat niet...