Ze vroeg : Hou je nog van me
Ik tastte naar haar hand
Een tere bloem op een open palm

Stil, omdat woorden overbodig waren
schreden wij door groen vol gele stippen
Nooit glansde azuur zo diep
straalde de zonnengloed zo fel
De wind streek over de harp van haar haren
ze streelden mijn gezicht

Kijk eens, zei ik ,daar in de verte
Ze volgde ze met haar ogen
kraanvogels, sneeuwwitte arabesken
magische schoonheid in blauwe oneindigheid
zwevend boven de zinderende zomer
als een onwezenlijke droom

En het leek alsof de zomer zong
Het klonk als een magische melodie
een zoet koraal van eeuwig zijn
Een ogenblik van pure extase
volmaakte harmonie
perfecte eenheid