De eerste uren van haar dag
was de aarde woest
levenloos, brandend leeg
En in de volgende nog steeds
Enkel helse vulkanen
en razende winden
teisterden haar oppervlak

Slechts tegen de avond
doken de eerste ééncelligen op
in de oersoep van de oceanen
En maar een paar minuten geleden
vochten onze verre voorouders
hun levensstrijd uit
En tenslotte, in de vorige seconde
van de aarddag manifesteerde zich
de denkende mens
En met hem zijn goden, zijn dromen,
zijn illusies, zijn zelfbedrog

Maar ook zijn blik
op de naakte rotsen
boven de afgrond
op de eindeloze leegte
van ruimte en tijd

En zijn inzicht in het feit
dat zijn bestaan niet meer is
dat een korte lichtflits
tussen twee eeuwigheden
van duisternis...