| 
								
								
 Dronken van weemoed  laaft de dichter zich  aan de bron  van eeuwig verlangen... 
En de bron  ademt klaarte  in haar spiegel  van oneindigheid  licht op  bij de geboorte  van een droom... 
En uit het sluimerdal  van die droom  stijgen koralen op...  bloemen  van vreemde schoonheid...  nooit eerder aanschouwd... 
  
								 |