STAALROS (Nl) 

Merknaam voluit: Staalros         

Firma: Van Dam, Abr.     

Plaats: Alphen aan den Rijn, Prins Hendrikstraat 16 – Nederland.             

Datum inschrijving: 07-01-1948

AVADA  (Nl)

Volledige merknaam:  Avada- Holland.   

Firma: Van Dam ., Prins Hendrikstraat 16,  Alphen aan den Rijn—Nederland.

Datum inschrijving: 27-11-1945

GERBERTHON (Nl)

GERBERTHON ---GOUDA ----- Nederland

ASTRA (NL)

Opgericht door W.I.D. van Rijmenam, verder voortgezet door W.H. van Rijmenam. De derde generatie W.J. van Rijmenam heeft niet de kans gekregen om het voort te zetten. Het bedrijf  werd verkocht en is na een paar jaar failliet gegaan.

Walterus Izaias Didacus van Rijmenam (Amsterdam 13 november 1869 – Grave 23 januari 1956) die op 26 november 1896 in Rotterdam in het huwelijk trad met Mathilda Johanna Paulina Soumang  was mogelijks al voor 1905 begonnen met het verkopen van rijwielen. In 1907 was Van Rijmenam nog ‘gewoon’ fietsenhandelaar, en volgens een advertentie in ‘De Kampioen’ importeur van Engelse Humber rijwielen.

In januari 1909 zocht  "W. I. D. VAN RIJMENAM van de Rijwielfabriek Gouda een lakker. De Rijwielfabriek W.I.D. van Rijmenam was gevestigd aan de Veerstal 8 – 10 te Gouda. Later in 1909 brak er in de lakkerij boven de werkplaats van rijwielhersteller en smid Van Rijmenam aan de Veerstal te Gouda brand uit.  Blijkbaar vervaardigde W.I.D. van Rijmenam al in 1911 Astra-rijwielen. De eigen merknaam ‘Astra’ verscheen voor het eerst in 1912, eveneens in de vorm van een advertentie in ‘De Kampioen’. In 1913 deponeerde van Rijmenam het merk Laufer. Dit was een Duits merk afkomstig uit Gera.

In 1917 was Van Rijmenam één van de mede-oprichters van een vereniging van groothandelaars in rijwielen en onderdelen, en liet zich daarmee gelden als een toonaangevende grossier/fabrikant. Waarbij opgemerkt moet worden, dat er in die periode meerdere honderden groothandels en fabrikanten in Nederland actief waren. In een advertentie uit 1918 stond te lezen dat W I D van Rijmenam ook Duitse fietsen leverde.

Begin 1919 had hij 17 man personeel. Dagblad Het Volk van 15 januari 1919 meldde: "Gistermorgen is het personeel van de rijwielfabriek „Astra”, eigenaar de heer W. I. D. v. Rijmenam te Gouda in staking gegaan. Oorzaak van het konflikt is een aan een drietal gezellen (...) voor veertien dagen geleden gegeven ontslag, het welk de stakers wenschen ingetrokken te zien."

In de maand mei 1923 stond de "N. V. Rijwielfabriek „Astra”, uit Gouda" in het overzicht van naamloze vennootschappen.

W.I.D. van Rijmenam verhuisde in of omstreeks 1924 naar Nijmegen. Volgens de adresboeken uit de periode 1924 t/m 1938 woonde de rijwielfabrikant op het adres St. Annastraat 16. De fabriek werd gevestigd in het voormalige pand van de Cartonnagefabriek „NIJMEGEN” Fa. BERNARD COBUSSEN, Wolfskuil 1-3-5.

In De Gelderlander van 12 september 1925 maakten BURGEMEESTER en WETHOUDERS  van de Gemeente Nijmegen bekend dat zij een een vergunningsaanvraag en adres hadden ontvangen van: “(...) de N.V. RIJWIELFABRIEK „ASTRA”, te Gouda, om een vergunning tot het oprichten van eene door electriciteit gedreven inrichting voor het vervaardigen van rijwielen, onderdeelen en metaalwaren in het perceel Graafsche weg no. 250 en Wolfskuilsche weg nos. 3 en 5, kad. bekend gemeente Neerbosch, Sectie B, no. 3036."

In 1926 werd de NV Rijwielfabriek Astra v/h W.I.D. van Rijmenam als grossier bijgeschreven in de lijsten van het rijwielkartel CBR (dat in dat jaar verplicht werd voor fabrikanten, groothandelaars en detailhandelaars). Als vestigingsplaats stond Gouda vermeld, maar de fabriek bevond zich toen al aan de Graafscheweg 250 in Nijmegen: Gouda stond in een artikel in het bondsblad van het CBR van 1926 als filiaal aangeduid.

In de adresboeken van 1926 en 1928 staat  te lezen "Rijwielfabriek Astra, N. V., Wolfskuilscheweg 3, [tel.] 1796." Daarna ontbreekt de vermelding, maar tot in 1935 verschenen er allerlei advertenties waaruit blijkt dat de rijwielfabriek nog steeds op deze locatie gevestigd was.  Vanaf 1934 stond er "vroeger Gouda" in de advertenties en werden de rijwielen ook rechtstreeks aan particulieren geleverd.

Al met al hield Astra in feite het midden tussen een kleine rijwielfabriek en een grote groothandelaar. Opmerkelijk was dat ze in 1926 zich probeerden te profileren met een eigen constructie van een groefkogellager-trapas. De ambitie was er kennelijk, maar de stap naar een echte rijwielfabriek zoals Magneet of Juncker  dat in die tijd met succes deden lukte toch niet. Van Rijmenam had overigens verschillende merken, maar Astra was het hoofdmerk. Behalve ASTRA werden er ook CARLTON, ARMSTRONG, ROBUSTA, TRANSPORT en DIENST RIJWIELEN aangeboden en verkocht.

In 1935 werden er op de hoek Graafscheweg - Wolfskuilscheweg woningen gebouwd. N.V. Bredero's Bouwbedrijf uit Utrecht kreeg op 21 juni 1935 een vergunning voor de bouw van drie woningen (Graafscheweg 252 t/m 256). W.I.D. van Rijmenam liett 11 huizen bouwen (Graafscheweg 242 t/m 246 en Wolfskuilscheweg 1 t/m 13) waarvoor op 27 augustus 1935 een vergunning werd verleend. De adressen Wolfskuilscheweg 1-3-5 werden per 13 januari 1936 gewijzigd in Wolfskuilscheweg 15-17-19. Het nevenadres Graafscheweg 250 werd niet gewijzigd. Vermoedelijk zijn er door de N.V. Rijwielfabriek Astra na 1935 geen rijwielen meer op deze locatie geproduceerd. Het bronzen geëmailleerd fietsplaatje met de plaatsnamen Nijmegen en Gouda stamt vrijwel zeker uit de periode 1925-1934.

In 1937 werd de verkoop van de Astra-fietsen overgedragen aan rijwielgrossier W.H. van Rijmenam & Co. te ‘s Hertogenbosch (Den Bosch), Oude Dieze 4, zeer waarschijnlijk familie van W.I.D. van Rijmenam. In Nijmegen bleef een framebouwerij over.

De panden, 242 tot en met 250, van de Astra fabrieken aan de Graafseweg te Nijmegen  werden overgenomen en rond 1939 kwamen daar de merken Gruno en Adek Nijmegen in.

In 1965 had men in Den Bosch nog 10 mensen in loondienst, en in 1975 was het bedrijf inmiddels gevestigd aan de Van Tuldenstraat 10a in Den Bosch en werd het omgezet in een BV.

Astra is inmiddels een ‘sluimerend handelsmerk’ van inkooporganisatie Biretco in Breda.

BRON:

https://www.goudasportstad.nl/wp-content/uploads/2017/10/astra.pdf

CEDUDOR (NL)

Rijwielfabriek CEDUDOR ---- C. Duimel -----Dordrecht -----Nederland.

De verkoop van rijwielen begon in 1916, het begon bescheiden maar  de verkoop groeide gestaag. Een van hun reclameslogans luidde: “Met ’n Cedudor op weg heeft men nimmer pech!”

VIKING (Nl) ------ Rotterdam – Nederland

DUGLAS -- Rotterdam -- Nederland

KESTEIN (Nl)

KESTEIN -- Rotterdam ---Nederland

Ernst August Kestein emigreerde in 1901 vanuit Berlijn naar Nederland en vestigde zich aanvankelijk in Maastricht als rijwielhandelaar. Al in 1904 verhuisde hij naar het Groote Kerkplein in Rotterdam. De zaak liep goed, want binnen een paar jaar tijd verhuisde hij meerdere keren binnen Rotterdam en werd hij uiteindelijk grossier. In 1910 vertegenwoordigde Kestein de Engelse fietsmerken Ariel en Manhattan, en de Duitse merken Ajax, Condor, Fortuna en Imperator. Behalve in rijwielen en onderdelen handelde hij ook in naaimachines; en in een advertentie van 1912 biedt hij als winterartikel voor de rijwielhandel "elektrische zwakstroombenodigdheden" aan, waaronder "elektrische leermiddelen" en "toestellen voor elektrische massage".

In de jaren twintig was de zaak gevestigd aan de Gouvernestraat 97/115 en bestond er een filiaal in Arnhem aan de Bloemkwekerstraat 12/26. Kestein verkocht in Duitsland gefabriceerde fietsen, maar voerde daarnaast een aantal eigen fietsmerken: EAK, Neerlandia, Fredo Superb, Hunt Cycle Works, later ook Prometheus en vanaf 1940 Hunter. Vanaf 1924 was er sprake van een eigen rijwielproductie in Rotterdam, de van oorsprong Duitse familie Kestein verkocht vanaf nu fietsen onder eigen naam.

Op 1 oktober 1930 werd een nieuwe fabriek aan de Aelbrechtskade 100 in Rotterdam in gebruik genomen. Hier ontwierp Kestein ook een herenfiets met een revolutionair driehoekig frame wat vermaard was om zijn veiligheid. De Kestein bakfietsen stonden bekend om hun ophanging, die afgekeken werd uit de auto-industrie. Zwiepen en slingeren van de bakfiets werd door een speciale constructie voorkomen. De productie van het innovatieve merk Kestein was laag, het merk blonk uit door kwaliteit en innovatie.

Precies een jaar later werd de grossierderijafdeling van Rotterdam overgeheveld naar Arnhem waar deze 'Imperator Rijwielfabriek NV, H. de Vries'. De fabriek in Rotterdam werd eveneens omgezet in een NV en concentreerde zich voortaan geheel op de fabricage van fietsen en frames. Door de vrijgekomen ruimte kon bovendien een uitbreiding plaatsvinden.

Op 13 november 1931 werd de onderneming getroffen door het overlijden van E.A. Kestein op 61-jarige leeftijd. Herman Lienesch, eveneens van Duitse afkomst, was nu directeur. Mededirecteur was de enige zoon van Kestein (naast nog twee dochters), Ernest August Carl Wilhelm Kestein.

Hoe de onderneming zich verder heeft ontwikkeld is onduidelijk. Ook werden motorfietsen van Engelse makelij onder de naam Kestein verkocht. Overgebleven is van dit allemaal zeer weinig. Dat ligt beslist niet aan de kwaliteit van Kestein's EAK-fietsen, eerder aan een lage totale productie. Eind 1957 ging Kestein failliet, niet in de laatste plaats door het ontbreken van gevoel voor zuinigheid bij E.A. Kestein junior. Hij overleed in 1981 te Leidschendam. Van de ooit florerende Rotterdamse fietsfabriek Kestein is vrijwel niets bewaard gebleven.

Bron: Herbert Kuner,

http://www.rijwiel.net/kesteinn.htm

http://www.rijwiel.net/uitkestein-bakfiets_n.htm

PJK (NL)

Rijwielfabriek P.J. Kusse & Zonen – Rotterdam - Nederland

Petrus Johannes (Pieter Jan) Kusse was smid, detailhandelaar in naaimachines en groothandelaar in rijwielen, naaimachines en wasmachines. Hij werd geboren in 1857 te Groede en overleed in 1941 te Rotterdam. De in de bedrijfsnaam genoemde zonen waren Johannes Andreas en Petrus Johannes. Jacob Jan van Belle werd in 1917 directeur van PJK.

Momenteel is de merknaam PJK eigendom van Peter van Wijk.

DCR (De Centrale Rijwielhandel)

Het fietsenmerk DCR werd opgericht in 1905 en vermoedelijk door Van Servellen. De Centrale Rijwielhandel van  A. van Servellen was gevestigd te Oppert 97, Rotterdam.  Gedurende de jaren voor de Tweede Wereldoorlog was DCR gesetteld in de Delftsevaart 37 en de Verlaatstraat 59.  Vóór de 1940 kocht DCR fietskaders bij Locomotief, later deden ze dat bij gespecialiseerde framebouwers zoals De Wilde, Volendam, en Van Raam, Amsterdam.

Tijdens de oorlogsjaren  bevond het bedrijf  zich niet in Rotterdam, maar wel in Den Haag in de Nieuwe Molstraat 31. Na de oorlog keerde DCR terug naar Rotterdam op het adres Jensiusstraat 5.

DCR monteerde vrij goede fietsen onder eigen naam en onder de handelsmerken "The Coursing Cycle" en "Ornatus". DCR was de fietsenleverancier van de Rotterdamse politie en de gemeente. Toen DCR zelf geen fietsen meer maakte, werden ze geassembleerd bij Cové, Blerick. DCR was enige jaren importeur van het Italiaanse merk Bianchi.

Het pand aan de Jensiusstraat werd na het faillissement, in 1982, DCR gekraakt. Het is het enige Rotterdamse kraakpand dat met enig machtsvertoon door de politie werd ontruimd om plaats te maken voor een bedrijfsverzamelgebouw.

Oprichter         Van Servellen(?)

Oprichting       1905

Vestiging         Rotterdam

Opheffing        1982

Bron : Otto Beaujon en Jan de Wilde 

W.B.R. (NL)

W.B.R. =  Willem Buitendijk Rijwielen - Rotterdam – Nederland

Willem Buitendijk had ik Rotterdam Zuid verschillende fietsenzaken (Putselaan, Beijerlandselaan, Wolphaartsbocht en de Maashaven). In de jaren 70 zat er een winkel op de Keizerswaard en een laatste winkel was in Hoogvliet, in winkelcentrum de Binnenban. Willem was ook een verdienstelijk rijder, zo werd hij nationaal kampioen bij de veteranen in 1935.

R.R.C. Feijenoord waarvan hij medeoprichter was organiseerde jaarlijks op Koninginnedag de ronde Feijenoord. Start en finish waren bij de winkel aan de Maashaven.

RS STOKVIS

Volledige merknaam: RS Stokvis & Zonen, Nederlandsch Fabrikaat          

Firma Stokvis & Zonen, NV Handelmaatschappij R. S.     

Plaats: Rotterdam

Datum inschrijving 11-04-1933

ORNATUS (NL)

Balhoofdplaatje van Ornatus, een merk van DCR fietsen te Rotterdam - Nederland.

RJ. FRANCO  (CONGO)

Cycles RJ. FRANCO ---  Elisabethstad of Elisabethville  in het voormalige Belgisch-Congo  - nu Lubumbashi in de  Democratische Republiek Congo.

Cycles AFRICAINS  Sport (Belgisch - Congo)

LOMAMI (Belgisch-Congo)

Lomami --- het vroegere Belgisch-Congo

De provincie Lomami werd in 1962 voor het eerst gecreëerd uit de provincie Kasai . Het werd toen opgenomen in de provincie Kasai-Oriental als het district Kabinda .

VATA ROYAL BUTA (CONGO)

Vata -Royal cycles ----- Buta - Congo

Buta est une ville agricole et commerçante du nord-est du Congo, près de la frontière avec la Centrafrique.

Buta is een landbouw- en handelsstad in het noordoosten van Congo, vlakbij de grens met de Centraal-Afrikaanse Republiek.

COVELITE ----- Nederland ---- Submerk Cové (zie Cové)

COVÉ  - Nederland

Cové is een fabrikant van fietsen in de Nederlandse gemeente Blerick-Venlo. Het bedrijf werd in oktober 1945 opgericht door Coen Verberkt, van wie de twee eerste letters van voor- en achternaam tevens de merknaam is geworden.

Cornelis (Coen) Verberckt was voor de oorlog lakspuiter geweest bij rijwielfabriek Cyrus in Venlo. Hoe het precies gelopen is na de bevrijding van Venlo in 1944 is misschien niet meer te achterhalen, maar feit is dat Verberckt niet direct bij zijn oude werkgever terug aan de slag kon. Er was een schreeuwende behoefte aan fietsen, maar er was ook een enorm gebrek aan onderdelen, verf en banden en zo gebeurde het dat Coen Verberckt in de schuur achter zijn huis een spuiterij begon. Met zijn ervaring als voormalig chef lakkerij bij Cyrus  begon hij aanvankelijk met een fietsenlakkerij. In de beginjaren beperkte hij zich niet alleen tot fietsen, maar lakte hij  onder andere ook deurkrukken en speelgoed.

Fietsen die jarenlang verstopt waren geweest konden de mensen het frame en de spatborden opnieuw laten spuiten, steps, kinderwagens, speelgoed, het maakte niet uit. De schuur in Blerick voldeed dan al snel niet meer, er was veel meer ruimte nodig.

Verberckt woonde in Blerick, aan de overkant van de Maas, tegenwoordig deel van de gemeente Venlo. In 1948 kocht Verberckt een army surplus nissenhut en dat werd zijn eerste bedrijfsgebouw. Het bedrijf lag vlak bij zijn huis,  hij verhuisde zijn bedrijfsinboedel naar het nieuwe pand in Venlo-Blerick. Er werd ook gestart met het produceren en lakken van eigen fietsframes voor de verkoop aan meerdere fietsfabrikanten.

Samen met broer Hay Verberckt leverden ze in seizoen 1953 de eerste complete fietsen af, aanvankelijk nog onder de naam Coen Verberkt Fietsen, maar de oude bedrijfsnaam was niet meer passend en werd deze gewijzigd naar Rijwielfabriek Coen Verberkt. Op de fietsen werd voluit de naam van de grondlegger geplakt als merkaanduiding. Behalve hun eigen fietsen spoten ze in de loop der jaren partijen voor derden, vermoedelijk vele tientallen. In 1954 werd er een nieuwe bedrijfsnaam gekozen namelijk Cové, afgeleid van de naam van de grondlegger. Bij een eigen merknaam hoorde ook een eigen balhoofdplaatje dat trots gemonteerd werd op de eerste Cové fietsen. Cové stond garant voor een goede kwaliteit. Om dit aan te tonen werd bij elk Cové product een officieel garantiebewijs meegeleverd. Niet alleen fietsen maar ook de toen populaire autopeds werden door Cové geproduceerd. Ook hier werd al gekozen voor de maximale haalbare kwaliteit. Om de stijfheid en levensduur van het frame te waarborgen werd de Cové autoped voorzien van gesmede verbindingsstukken. Er kon zelfs voor een verchroomd stuur gekozen worden, dit tegen een meerprijs van 3,90 gulden.

1956: De onderneming groeide, meerdere modellen met eventuele opties werden geproduceerd en aangeboden. De verkochte fietsen werden met eigen vervoer bij de dealers bezorgd.

Het moet ook gezegd dat de broers beminnelijke mensen waren aan wie wel eens wat gegund werd, en ze hadden tenslotte vakmanschap en goede producten te bieden. Zo werden zij jarenlang de vaste leverancier van bedrijfsfietsen voor de Staatsmijnen, een klant met uitgestrekte bedrijven bovengronds (vier mijnen, 100 km eigen spoorwegbedrijf, twee cokesfabrieken, stikstofbindingsbedrijf, pharma, chemiebedrijven…).

Gezien de onderneming flink gegroeid was werd er op het bestaande pand een extra verdieping gebouwd om zo meer ruimte te verkrijgen, maar zelfs dan was het nog passen en meten. Er werd een groot exportorder van 10.000 fietsen voor Amerika binnengehaald. Wegens gebrek aan mankracht werd de hele buurt opgetrommeld. het gebrek aan ruimte werd opgelost door 's morgens alles buiten te zetten om zo binnen werkruimte te hebben, 's avonds ging alles weer naar binnen.

1961: De montagebaan werd uitgebreid waardoor er meer ruimte ontstond. Nu waren er meer montageposities beschikbaar wat hard nodig was gezien het aantal frames dat gemaakt moest worden. Ook de promotie van het merk Cové werd steeds belangrijker. In 1961 produceerde het bedrijf circa 5.000 fietsen en in 1980 25.000 exemplaren.

In 1963 werd het 50.000e fiets frame vervaardigd. 1965 Cové bestond 20 jaar. Intussen had Cové het uit 1921 stammende Amsterdamse bedrijf RIH in 1970 ( andere bron spreekt van 1973) overgenomen. Naast Cové fietsen gingen ze nu ook RIH fietsen bouwen, dat in nauwe samenwerking met Dhr. Bustraan ( ex-eigenaar van het merk RIH). Cové produceerde in 1973 de eerste RIH-fiets, geheel volgens RIH-specificaties. De bedoeling was dat Cové dan de standaardfietsen (toer, sport en race) zou maken en dat RIH-Amsterdam de racefietsen-op-maat voor de wielrennerij zou blijven maken, bij wijze van uithangbord voor RIH-Cové. RIH-Amsterdam zou dan de hoogwaardige Reynolds frames bouwen, Venlo zou ze spuiten, etc. Maar de beoogde samenwerking liep uit op een onverkwikkelijke en langdurige ruzie die ook de rechter in hoger beroep niet naar tevredenheid kon oplossen.

Al sinds het begin was RIH sterk verbonden met de wielersport, meerdere wereldkampioenen zijn succesvol geweest op een RIH fiets. Ook werd er veel aandacht en support verleend de plaatselijke teams, zoals het Cové team van midden jaren ‘70.

1975: De ontwikkelingen en vooruitgang werden op de voet gevolgd. In de midden jaren zeventig werd de lakkerij flink gemoderniseerd. De frames werden in een lakstraat voorzien van een uiterst harde laklaag.

1980: Niet alleen de productie en de verkoop groeide in aantallen, ook het transport nam andere vormen aan. Er werd een heuse vrachtwagen aangekocht om het hele land te voorzien van de RIH-Cové fietsen.

1988 : Na vele malen te hebben uitgebreid op de oorspronkelijke locatie in een woonwijk werd het hoog tijd om naar industrieterrein Groot-Boller te verhuizen. Het was fantastisch om een geheel nieuw pand te bouwen en dit optimaal te kunnen inrichten.

In 1990 werd Leontien van Moorsel wereldkampioen achtervolging op de baan op een fiets van RIH-Cové en Ingrid Haringa in 1991 en 1992 wereldkampioen sprint.

2001: 80-jarig bestaan van het merk RIH, de tijd ging snel en er  was veel veranderd, maar wat bleef was dat de kwaliteit en het ‘handwerk’ nog steeds voorop stond.

2010: RIH Omega - eerste elektrische RIH-fiets geheel in eigen beheer ontwikkeld.

2018: RIH X-Omega - de eerste elektrische RIH-fiets die met een middenmoter werd gepresenteerd. Niet alleen de middenmoter, maar ook de batterij, display (met bediening) en de software  waren door RIH ontwikkeld.

Twee mijlpalen werden bereikt, in 2020 bestond de firma RIH-Cové BV 75 jaar en in 2021 was het merk RIH 100 jaar oud en nog steeds springlevend.

2022: Met de Movenda kwam een geheel nieuwe generatie RIH-Ebike op de markt. De grootste verschillen met de voorgaande modellen waren de in de framebuis weggewerkte batterij en een luxe kleuren display. Volgens RIH-traditie was ook de Movenda compleet in eigen huis ontwikkeld.

Bron:

Wikipedia

https://nl.wikipedia.org/wiki/Cov%C3%A9

RIH | Historie

https://rih.nl/Historie

GODJALI CYCLE