RESIST (Fr)

CYCLES RESIST ------France/Frankrijk

R RIGOLET (Fr)

R RIGOLET cycles -------- Mayet-de-Montagne – Allier ----------------France

LA VAGABONDE (Fr)

La Vagabonde  cycles -----France/Frankrijk

FRÉGATE (Fr)

Frégate cycles  ------------29 Rue Salneuve  ----Paris/Parijs --------France/Frankrijk

DE DION – BOUTON (Fr)

DE DION – BOUTON – Puteaux – Frankrijk

De Dion-Bouton is een bekend historisch Frans merk van auto's, treinwagons, inbouwmotoren, tricycles, motorfietsen en fietsen. De Dion-Bouton was actief van 1883 tot 1953.

Het bedrijf werd opgericht door de graaf Jules-Albert de Dion, Georges Bouton en Boutons zwager Charles Trépardoux. De Dion had de financiering; Bouton en Trépardoux hadden de kennis. De drie mannen besloten hun krachten te bundelen en richtten in Parijs een werkplaats voor de bouw van stoommachines op. Het bedrijf werd in 1883 opgericht, vóór het einde van 1883 had het bedrijf een vestiging geopend in een pand in de Passage de Léon, Parijs. De werkplaats in Parijs werd al snel te klein. De precieze voorwaarden van de verhuizing is niet duidelijk. Het lijkt erop dat in Puteaux, rue des Pavillons, de voormalige stoommachinewerkplaats van een zekere Chaumé-Delabarre, in 1878 overgenomen door de ingenieurs Bénier en Pradel, beschikbaar kwam. Waarom juist deze werkplaats? De vraag blijft nog steeds onbeantwoord. Er was ongetwijfeld een gouden kans om het bedrijf te vestigen in een aantrekkelijke omgeving (dichtbij Parijs, dicht bij de Seine, met uitbreidingsmogelijkheden). Hoe dan ook, in 1883 verhuisden de drie mannen naar 20 rue des Pavillons. Het eerste patent werd datzelfde jaar aangevraagd. Puteaux  is een gemeente in de westelijke buitenwijken van Parijs. Het ligt in het hart van het departement Hauts-de-Seine, 8,7 kilometer van het centrum van Parijs.

Het bedrijf groeide erg snel. Eerst verplaatste de winkel zich naar de rue Ernest (square Léon Blum) en breidde zich geleidelijk uit over het gehele gebied tussen de rue Godefroy, de rue des Pavillons, de rue Ernest en de kades. In 1887 besloeg de fabriek 1.000 m²; in 1897 waren dat er 27.000; in 1907 was dat al 50.000 m²! Het hoofdadres werd 36 quai National(nu Quai de Dion-Bouton) te Puteaux. In 1904 had de fabriek van De Dion-Bouton 1.300 mensen in dienst

Aanvankelijk werden stoommachines gebruikt om hun driewielige voertuigen aan te drijven, maar  de Dion wilde met motoren gaan werken. Dit was niet naar de smaak van Charles Trépardoux, die alleen met stoom verder wou. Georges Bouton aarzelde. De relatie tussen de eerste twee verslechterde. In mei 1893 vochten ze zelfs een duel uit! Charles Trépardoux , die aan stoom wilde vasthouden, verliet uiteindelijk in 1893 het bedrijf.

"De Dion-Bouton" heette niet altijd zo. In eerste instantie spreken we vaak van “Trépardoux en Co”, dan van “Trépardoux, de Dion en Bouton” of van “De Dion, Bouton en Trépardoux. Pas in 1893,  nadat Charles Trépardoux het bedrijf verliet, werd “De Dion-Bouton” echt geboren. We spreken dan vaak van het “Huis van Dion”. 

De meeste vroege autofabrikanten begonnen als fietsfabrikanten. Ongetwijfeld vanwege hun vroege innovaties met stoom- en benzinemotoren,  maar de productie van fietsen door De Dion - Bouton  lijkt pas in 1909 te zijn begonnen. Hoewel ze ongetwijfeld een van 's werelds belangrijkste pioniers op het gebied van autorijden waren, is De Dion Bouton niet zo bekend als fietsfabrikant. Toch werden hun fietsen met evenveel aandacht voor kwaliteit gemaakt als drie- en vierwielers.

Het einde van de Dion Bouton: Met nationale tragedies zoals de Eerste Wereldoorlog en het begin van de Grote Depressie, had het bedrijf financiële problemen. In 1927 werd de productie tijdelijk stopgezet en toen de productie werd hervat, had het een nieuwe 2,5-liter achtcilinder en een 2-liter viercilindermotor. De verkoop liep stroef, dus werd besloten om de cilinderinhoud in 1930 te verhogen naar 3 liter.

De laatste auto die door de De Dion Company werd geproduceerd, werd in 1932 geproduceerd. Het bedrijf bleef tot in de jaren veertig vrachtwagens produceren en hield zich uiteindelijk ook bezig met het onderhouden van auto's, vrachtwagens en motorfietsen.

Bedrijfsnamen zijn altijd een verhandelbaar product geweest en gerenommeerde auto-, motor- of fietsfabrikanten werden vaak gekocht nadat het bedrijf zelf stopte met handelen. De naam De Dion Bouton werd in 1935 door Dilecta gekocht en na de Tweede Wereldoorlog gaf Dilecta een aantal van hun fietsen en cyclemotoren de naam De Dion Bouton le Blanc. Sommige BMA's (cyclemotoren onder de 100cc) werden eind jaren 20 ook verkocht onder de naam De Dion Bouton, hoewel het niet bekend is wie ze heeft gemaakt.

ROLLAND (Fr)

Rolland  cycles fabrication garantie ----- Narbonne – Aude ----France/Frankrijk

PENNING 'CYCLISME MILITAIRE', 1913 (FRANKRIJK)

Penning 'Cyclisme Militaire', 1913

Tussen een lot Franse balhoofdplaatjes vond ik deze medaille die werd uitgereikt aan Franse militaire wielrenners.

Voorzijde: Burger (vermoedelijke Antoine Wolber) drukt de hand van een Franse infanterie soldaat, op de achtergrond rechts leidt Marianne een Franse infanterieaanval. Marianne is sinds de Franse Revolutie de nationale personificatie van de Franse Republiek, als personificatie van vrijheid, gelijkheid, broederschap en rede , en tevens een uitbeelding van de Godin van de Vrijheid. In de afsnede staat: 'Cyclisme Militaire 1913'. 

Keerzijde: Het Vrijheidsbeeld in New York ( ontworpen door de Franse beeldhouwer F. Bartholdi en tevens het logo van de firma Wolber) met rechts op de achtergrond twee wielrenners. Opschrift: 'Offert par A. Wolber', onderaan het monogram van Wolber.

Vervaardigers monogram 'E.F.'. Brons. De medaille heeft een diameter van 46 mm en weegt 45,2 gram.

Deze penningen werden uitgereikt  als eremetaal aan militaire wielrenners. Soms werd de wedstrijdafstand  er in gegraveerd, evenals de naam van de renner en de behaald plaats.

WOLBER

Antoine Wolber  werd geboren op 2 mei 1863 in Saint-Étienne ( Loire ) en stierf op 29 maart 1927. Hij was een Franse industrieel en oprichter van de Franse firma en bandenmerk: La Manufacture générale de caoutchouc et de pneumatiques A. Wolber. Wolber produceerde fietsbanden voor de merken "Military", "Liberty" en "Le Bon Courrier" , loopvlakken, binnenbanden, holle en massieve rubbers, gegomd canvas, oplosbaar rubber, maar ook diverse benodigdheden voor de fiets: pedalen, handvatten, remblokken, claxons, pompen, ventielen, etc.

Uit de verschillende geraadpleegde documenten is niet met zekerheid vast te stellen op welke datum het bedrijf A. Wolber is opgericht. Een eerste spoor van de heer Wolber vinden we echter in de "Véloce Sport"  van 17 november 1892, waarin het volgende wordt vermeld: "...De heer Wolber, 25 rue d'Enghein in Parijs, vertegenwoordiger van het bedrijf Torrilhon and Co, zal naar Londen gaan voor de Stanley Show, waar het bedrijf zijn zelfherstellende banden tentoonstelt. De heer Wolber zal verblijven in het Manchester Hotel, Aldergate Street, Londen, waar hij ter beschikking zal staan van fabrikanten die met hem zaken willen doen..."

In 1898 werd in Levallois-Perret een eerste fabriek geopend op een terrein van 1.110  m2. Er werkten 80 mensen. Een tweede fabriek opende in 1904 in Vailly-sur-Aisne. In 1910 besloeg deze 10  hectare en had 400 werknemers in dienst. De fabriek specialiseerde zich in de productie van fietsbanden en bereikte toen 500.000 banden per jaar. Tenslotte werd er een derde fabriek geopend in Soissons.

In 1911 werd het bedrijf A. Wolber, op de Internationale Expositie van de Industrieën en  de Arbeid in Turijn, beloond met een gouden medaille voor haar luchtbanden. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werden de fabrieken van Vailly-sur-Aisne en Soissons grotendeels verwoest.

In 1972 werd Wolber overgenomen door Michelin. De onderneming bleef nog 27 jaar bestaan, voordat de vestiging in Soissons in 1999 definitief werd gesloten. Het bedrijf werd op 23 september 2011 in gerechtelijke vereffening gesteld en op 9 juli 2012 uitgeschreven.

WOLBER EN HET WIELRENNEN

Samen met Peugeot creëerde Wolber de Tour de France  voor onafhankelijken  van 1910, ook bekend als de Peugeot-Wolber Tour de France. Dat was een wielerwedstrijd  over een afstand van meer dan 3.000  km die plaats vond tussen 7 augustus en 4 september 1910 en waaraan er meer dan 500 deelnemers participeerden.  Wolber lanceerde ook de Grand Prix Wolber, beter bekend als de Wolber GP. Deze wielerwedstrijd , die vanaf 1922 in Frankrijk werd gehouden , gold tot de oprichting van het Wereldkampioenschap voor Professionals in 1927 als een onofficieel wereldkampioenschap. De Wolber GP zou uiteindelijk in 1934 verdwijnen .

Wolber sponsorde in de loop der decennia ook een aantal wielerploegen:

Peugeot-Wolber (1905-1924)

J.B. Louvet-Soly-Wolber (1924)

Météore-Wolber (1924-1926)

J.B. Louvet-Pouchois-Wolber (1926)

Alléluia-Wolber (1926-1931)

J.B. Louvet-Wolber (1927)

De Dion-Bouton-Wolber (1929, 1933)

Lutetia-Wolber (1931-1934)

Alléluia-Wolber-Delangle (1932)

France-Sport Wolber (1933-1934, 1936, 1938-1939)

Alléluia-Wolber (1936)

J.B. Louvet-Wolber (1936-1939)

Dilecta-J.B. Louvet-Wolber (1948, 1953)

Dilecta-Wolber-J.B. Louvet (1954)

Liberia-Grammont-Wolber (1961-1962)

Kamomé-Dilecta-Wolber (1967)

Jobo-Wolber (1975)

Jobo-Wolber-La France (1976)

Puch-Wolber-Campagnolo (1981)

Wolber-Spidel (1982-1983)

MAMMUT (D)

MAMMUT—Bielefeld---Duitsland.

Het bedrijf Hermann Froböse & Co. werd in 1907 (15 augustus) opgericht en was sinds 1913 actief als Mammut-Fahrradwerke GmbH. Einde productie waarschijnlijk in 1929

1929 de merken van de Mammut-Fahrradwerke werden door Meister overgenomen.

1953 - 1956 Mammut-Vertriebs-GmbH, eigendom van de Meister-Werken, Bielefeld.

Bron: Frank Papperitz

GEBR. HEIDEMANN (D)

1948: Gebr. Heidemann (walter& herbert ) Fahrradrahmenfabrik Bielefeld, Bitburg ---- Duitsland  

1966: Gebr. Heidemann K.G. Fahrradfabrik, in 1966 productie verplaatst naar Bitburg.

1974 overname door Raleigh (GB)

 Bron: Frank Papperitz

WESTERHEIDE (D)

Westerheide Fahrzeuge – Bielefeld—Duitsland.

Rond 1950 fahrradfabrik Walter Westerheide - oorsprong in 1923 als mechanische werkplaats in Bielefeld-Stieghorst. Na1930 bouwden zij ook hun eigen fietskaders. In de jaren 1960 produceerden ze fietsen voor grootwarenhuizen.

Einde van de productie in 2004.

Bron: Frank Papperitz

SEKURA (D)

SEKURA ---- Erich Schulz –----- Quelle b. Bielefeld ----- Duitsland

In 1955 naar Srkurit

Quelle is een stadsdeel van de stad Bielefeld in Noordrijn-Westfalen en behoort tot het Bielefelds district Brackwede. Tot 1969 was Quelle een zelfstandige gemeente in het district Bielefeld.

STRICKER (D)

E.& P. STRICKER FAHRRADFABRIK -- Stricker-Werk-- Brackwede bei Bielefeld --- Duitsland

De Fahrradfabrik (fietsenfabriek) E. & P. ​​Stricker had haar standplaats in Bielefeld-Brackwede en bestond van 1926 tot 1969. Vanaf 1931 werden er ook motorfietsen (Mofas) en moto’s gemaakt.  Ten gevolge van de Tweede Wereldoorlog werd de productie stilgelegd, de fabriek moest overschakelen op oorlogsindustrie. Na de oorlog werd  weer opgestart, halverwege de jaren 1950 werd de productie terug gestopt.

https://www.velopedia.online/Document/Show/946

https://www.velopedia.online/Document/Show/951

Die Fahrradfabrik E. & P. Stricker hatte ihren Standort in Bielefeld-Brackwede und existierte von 1926 bis 1969. Ab 1931 wurden auch Motor-Fahrräder (Mofas) und Motorräder gebaut. Die Produktion wurde wegen des Zweiten Weltkrieges eingestellt und wieder danach aufgenommen. Mitte der 1950er Jahre wurde diese Produktion wieder eingestellt.

DABERA (D)

DABERA – Bielefeld – Backnang

In 1924 naar HW Co, 1930 naar Tempestas, 1937 naar Hahn

Bron: Frank Papperitz

SUDBRACX  (D)

SUDBRACK – Geregistreerd in 1923 -  Heinrich Sudbrack Fahrradfabrik ---  Heepen i W. -----  Schötmar i L , Bad Salzuflen -- Duitsland

1933-1937  Heinrich & Wilhelm Sudbrack Fahrradfabrik. 1937 verhuis van Heepen naar Schötmar bij Bad Salzuflen

Het bedrijf "H. & W. Sudbrack GmbH ", met het hoofdkantoor aan de Langestraße 60 in Bad Salzuflen, op slechts 20 km van Bielefeld, werd in 1939 opgericht, aanvankelijk voor de productie van fietsen, later overgestapt op de montage van lichte motorfietsen, uitgerust met 98 en 123 cc 2-takt JLO-motoren. Leverde aan groothandels .

H. & W. SUDBRACK GmbH, Langestraße 60, Bad Salzuflen, Noordrijn-Westfalen (1939 - 1955)

1949 H&W Fahrrad und motorradfabrik GmbH. Na de oorlogsonderbreking, vanaf 1949,  werd de productie opnieuw opgestart met lichte motorfietsen, model "FM 100", met 100 cc JLO-motoren, en kort daarna de "Pfeil"-bromfietsen (FP 50) met motoren: JLO, SACHS en ZÜNDAPP . De productie van motorvoertuigen eindigde in 1955, waarna alleen de productie van fietsen werd voortgezet door H. & W. Sudbrack, Fahrradfabrik GmbH , die uiteindelijk in 1986 faillietging.

Bron: Frank Papperitz

FURSTENKRONE (D)

FURSTENKRONE – Steinhagen i.W. – Bielefeld ---Duitsland.

1935-1952 Hersteller Baronia/Bielefeld, nadien naar HWE  en Fares (ook verhandelt door HEITMANN & WITTLER – Steinhagen i.W.  )

Bron: Frank Papperitz

BARONIA (D)

BARONIA – Bielefeld, Einbeck, Randen i.W. ---- Duitsland

Opgericht in 1921 door Karl Heidemann & Co. (Co = Purrucker) Fahrradfabrik Bielefeld.

Sinds 1923 Heidemann & Co. GmbH. Bielefeld.

Heidemann koopt in 1937 in Einbeck de bedrijfsaandelen van de vroegere verzendfirma August Stukenbrok en stichtte daar de firma H.W.E.

1965 Baronia-Fahrrzeugfabrik Grunfeld K.G. Bielefeld, vooral productie van kinderrijtuigen.

1966 verleggen het hoofdwerk naar fietsen, productie in Bielefeld tot 1973.

Baronia bood sedert de jaren 1930 ook heel wat tandems, aangebouwde tandems (Baronia - Sozuur) en kinderrijtuigen aan.

Bron: Frank Papperitz

ELITE-DIPLOMATE (D)

ELITE-DIPLOMATE ---Bielefeld ---Duitsland

In 1935 naar Baronia

Bron: Frank Papperitz

ANKER-WERKE (D)

Anker  Werke  ---- Bielefeld ---- Duitsland

Anker-Werke was een Duits bedrijf dat naaimachines , kassa 's , boekhoudmachines , kleine motorfietsen en fietsen produceerde ,  het was gevestigd in de Oost-Westfaalse stad Bielefeld. Het bedrijf werd in 1876 opgericht onder de naam Bielefelder Nähmaschinenfabrik Carl Schmidt en werd al snel omgedoopt tot Anker-Werke. 

Carl Schmidt, sinds 1867 medeoprichter en mede-eigenaar van de naaimachinefabriek Dürkopp & Co., richtte in 1876 het bedrijf Bielefelder Nähmaschinenfabrik Carl Schmidt op. Carl  Schmidt begon met de productie van naaimachines, gespecialiseerd in de productie van "Circular-Elastique" naaimachines voor de schoenmakerijen en later  maakte men er ook lange spoel- en schietspoelnaaimachines.  Het bedrijf telde 70 werknemers en een stoommachine van 16 pk. 

In juli 1878 nam Carl Schmidt  de firma Hugo Hengstenberg over en het bedrijf werd omgedoopt tot  Bielefelder Nähmaschinenfabrik Carl Schmidt & Hengstenberg .

In 1883 vertrok Carl Schmidt na het verliezen van een rechtszaak, en in 1884 nam Robert Wittenstein het over. Aangezien het oude bedrijf op 1 februari 1884 was opgehouden te bestaan. Werd het bedrijf opnieuw opgericht onder de naam Bielefelder Nähmaschinenfabrik Hengstenberg & Co. In datzelfde jaar sloten Robert Wittenstein  (als partner)  en  Heinrich Wittler (als nieuwe ontwerper) zich aan bij het bedrijf.

Omdat de verkoop stagneerde begon het bedrijf in 1894 met de productie van fietsen. Het bedrijf herdoopte zichzelf tot “ Bielefelder Nähmaschinen und Fahrrad Fabrik Hengstenberg & Co. ” De merknaam Anker verscheen dit jaar voor het eerst op een naaimachine – “ Anker-Westfalia I ”.

Halverwege 1895 werd het bedrijf omgezet in een naamloze vennootschap met de naam Bielefelder Nähmaschinen- und Fahrrad Fabrik AG , voorheen HENGSTENBERG & Co.

In 1900 begon het bedrijf ook met het produceren van kassa's .  Het eerste patent voor een kassa werd dit jaar verkregen. In 1901 werd  Otto Kramer commercieel directeur en een paar maanden later enig directeur. De productie van naaimachines en fietsen werd na een opleving een succes en het bedrijf breidde zich uit. In het boekjaar 1905 , dat eindigde op 31 augustus 1906, steeg de totale omzet met ruim 20% ten opzichte van het voorgaande jaar, hoewel het bedrijf niet altijd in staat was de binnengekomen opdrachten op tijd uit te voeren.

In 1906 , omdat er in Bielefeld vier fabrieken met dezelfde naam, werd het bedrijf omgedoopt tot " Anker-Werke AG " vorm. Hengstenberg waren & Co.  dat ging gepaard met een kapitaalverhoging. De naam Anker werd  blijkbaar al gebruikt voor naaimachines en voor fietsen. Het anker, het handelsmerk van het bedrijf, werd nu een integraal onderdeel van de naam die ook voor alle producten werd gebruikt.

In 1911 telde het bedrijf 1.200 werknemers. De TS-naaimachinemodellen werden nog steeds geproduceerd onder de namen Anker B en Anker Med.

In 1912 begon het bedrijf met de productie van kantoormachines, naaimachines, fietsen en kassa's.

Op 30 augustus 1913  werd in de fabriek Anker Werke AG Bielefeld een speciaal jubileum gevierd, namelijk de voltooiing van de miljoenste  naaimachine. De machine zelf werd in aanwezigheid van de oudste meesters overgedragen aan de heer Otto Kramer.

EERSTE WERELDOORLOG: In 1915 werd de naam van het bedrijf gewijzigd in “ Anker-Werke AG ”. De verkoop van kassa’s groeide tot 50% van de totale inkomsten en voor het eerst overtrof dit cijfer de inkomsten uit de andere divisies.Anker-Werke AG werd ook ingeschakeld in de oorlogsindustrie, het bedrijf maakte onder meer bajonetten voor het Duitse leger.

In  1924  telde het bedrijf 1.400 werknemers en in  1930  beschikte het bedrijf over 2.000 werknemers.

1935, in de Nationaalsocialistische periode werd er met de productie van kogelhulzen  gestart, de wapenproductie voor het ontketenen van de Tweede Wereldoorlog kwam hier in de fabriek en op vele andere Duitse bedrijven op gang.

Het aantal werknemers was van 1920 tot 1938 meer dan verdubbeld. In die tijd was Anker ook de grootste fabrikant van fietsen en kantoormachines in Europa.

TWEEDE WERELDOORLOG: Door het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog kwam de productie van burgergoederen stil te liggen. Aangezien er in Bielefeld en in haar omgeving heel wat fabrieken militair materiaal en oorlogsmunitie produceerden voor Hitlers oorlog, werd de stad en haar regio al van in het begin van de oorlog geregeld door de geallieerde luchtstrijdkrachten gebombardeerd. Tegen het einde van de oorlog hadden heel wat bedrijven, huizen, wegen enz. schade opgelopen, veel gebouwen en bedrijven  waren herleid tot ruines. Na de Tweede Wereldoorlog werd het werk hervat, in 1945 werden er weer fietsen geproduceerd er waren toen amper 30 werknemers.

In 1948, werd het bedrijf Anker  Werke  heropgebouwd op haar oude locatie in Bielefeld. Er werd door de geallieerde bezetter toestemming gegeven om de bouw van fietsen, naaimachines, enz. te heropstarten. De belangrijkste bedrijfsactiviteiten waren de mechanische kassa's die vanaf 1901 werden gebouwd en de boekhoudmachines die vanaf 1912 werden gebouwd. De hervatte productie van naaimachines, evenals rij- en motorfietsen, werd uitbesteed.  De productie van fietsen en motorfietsen werd in eerste instantie uitbesteed in Paderborn. In 1949 werd op de locatie van de voormalige vliegbasis Paderborn het dochterbedrijf Paderborner Maschinenbau-AG (PAMAG) opgericht en werd de productie van motorfietsen, die tot dan toe was stilgelegd, hervat.

In 1957 werd ook de productie van naaimachines uitbesteed en werd het dochterbedrijf Anker Nähmaschinen AG opgericht. Een jaarlater , in ’59,  fuseerde het bedrijf met het in Bielefeld gevestigde bedrijf Phoenix Nähmaschinen AG Baer & Rempel tot Anker-Phoenix Nähmaschinen AG , waarbij Anker-Werke de meerderheid van de aandelen bezat.

In   1965/66 werd de naam van het bedrijf gewijzigd in “ADS – Anker-Data-Systeme”. De nieuwe naam weerspiegelde het begin van het elektronische tijdperk. In 1966 werd dit nieuwe bedrijf omgezet in een GmbH. In 1969 werd de productie van naaimachines in de fabriek stopgezet.

In de jaren zeventig was de ombouw van mechanische kassa’s naar computergestuurde systemen niet succesvol, zodat Anker – hoewel de op één na grootste fabrikant ter wereld – in 1976 failliet ging.

1976 was  ook het 100-jarig jubileum van het bedrijf,  juist in dat jaar moest de Raad van Bestuur van het bedrijf het faillissement aanvragen. In hetzelfde jaar kocht Kurt Vorlop de activa van het bedrijf. Hij zette de klantenserviceactiviteiten van de groep voort en ADS-ANKER werd opgericht.

Er zouden nog diverse overnames plaatsvinden. In 2006 nam de IT- leverancier Torex Retail Holdings Limited het laatste overgebleven deel van Anker over, Anker Systems GmbH in Bielefeld. Medio 2012 werd Torex Retail Holdings overgenomen door Micros Systems. Micros Systems werd op zijn beurt in de zomer van 2014 overgenomen door Oracle.

In de zomer van 2015 werd Anker met behulp van Duitse particuliere investeerders succesvol afgesplitst van de Oracle Group en opereert het bedrijf nu als onafhankelijke fabrikant van POS-systemen.

 https://www.fiddlebase.com/german-machines/anker-werke-a-g/

https://historischer-rueckklick-bielefeld.com/2014/09/01/01092014/

MWB (D)

MWB Cycle Germany ---- Bielefeld -----Duitsland

Balhoofdplaatje  van rond 1935, gebruikt voor Export (In 1935 naar Meister).

Bron: Frank Papperitz

MEISTER (D)

MEISTER ---- Bielefeld ---- Duitsland

vanaf 1921 onder Meister Fahrradwerke GmbH

vanaf 1936 onder Meister Fahrrad-Werke-Erhard Doppelt

vanaf 1949 onder Meister Fahrrad-Vertrieb GmbH

vanaf 1950 ook onder Mammut Vertriebs-GmbH

vanaf 1950 ook onder de naam Phänomen-Vertriebs GmbH

In augustus 1921 richtten August Plöger en Emil Köchlin Meister Fahrrad-GmbH op. Emil Köchlin was op zijn beurt partner in een gezamenlijk bedrijf voor machinebouw en slotenmaker dat was met Bruno Viertmann (eigenaar van de Phönix-Werke in Bielefeld). De Phönix-Werke in Bielefeld ging begin jaren '50 failliet en werd overgenomen door Rixe.

Al in 1922 verliet Köchlin, vanwege deze connecties met een concurrent, het bedrijf. Dit werd bepleit door een ingenieur genaamd Arthur Grewe, die ook het initiatief nam om motorfietsen te bouwen.

In 1932 kwam het bedrijf in grote moeilijkheden als onderdeel van de wereldwijde economische crisis, waarop de aandeelhouders een akkoord aanvroegen om een faillissement af te wenden. De existentiële crisis werd overwonnen door de intrede van Erhard Doppelt.

Eind 1936 verkocht August Plöger zijn aandelen aan Erhard Doppelt en ging met pensioen. In die tijd werden er naast fietsen vooral lichte motorfietsen gebouwd, dit in vele uitvoeringen.

In de oorlog moesten ze maken wat de overheid hen oplegde. De productiefaciliteiten, die vrij centraal in Bielefeld lagen, liepen zware schade op tijdens het verwoestende bombardement op Bielefeld op 30 september 1944.

Na de oorlog werden er weer fietsen geproduceerd en vanaf 1949 werden er weer motorfietsen geproduceerd. Later ook modellen met 125/150/175 en 200cc motoren. Er werden motoren van zowel ILO als Sachs gebruikt, zoals het geval was bij de meeste assemblagefabrikanten uit die tijd.

Er werden ook modellen verkocht onder de merknamen Phänomen" en "Mammut”. Dit is trouwens ook de reden waarom de legendarische Münch TTS nooit officieel "Münch Mammut" mocht heten - omdat de naamgevingsrechten nog steeds toebehoorden aan Meister of hun opvolgers!

Vanaf 1951 legde het bedrijf zich ook toe op eenvoudige fietsen met een hulpmotor. Deze klasse zou later de klasse van de bromfietsen worden. Meister had in eerste instantie een eenvoudig model met een 38cc Küchen-Motor in het assortiment, maar dit werd niet erg goed ontvangen. Aan de andere kant deed Meister het vanaf 1953 goed met de nieuwe klasse bromfietsen. Er waren veel modellen en ontwerpen tot aan een scooter toe.

Geheel onverwacht kwam het einde er in 1957. Wegens ziekte trok Erhard Doppelt zich terug en verkocht het hele bedrijf aan de in 1937 opgerichte autofabriek Karl Goebel uit Bielefeld. Karl Goebel stierf op zijn beurt in december 1974 en de gehele productie werd verkocht aan Schminke KG in Bad Wildungen, waarvan de groep ook merken als Panther en Göricke omvatte.