Een balhoofdplaatje is een logo van de fabrikant of het merk dat is aangebracht op de balhoofdbuis van een fietsframe. Balhoofdplaatjes werden al eind 19e eeuw toegepast en waren vaak gemaakt van metaal. Ter bevestiging aan de balhoofdbuis kunnen daarin nagels of schroeven zijn gebruikt. Bij moderne(re) fietsen kunnen tevens, al dan niet met lijm, balhoofdplaatjes van kunststof zijn aangebracht. Ook kan een balhoofdbuis voorzien zijn van een transfer/sticker.
Argenta cycles ----- Établissements Bonnichon – Constructeur Grossist------58, Rue George-Sand en 19, Rue Origet---- Tours- Indre et Loire ------ France/Frankrijk
Geregistreerd als fabrikant in de Cycle Directory van 1967, maar in werkelijkheid groothandel.
Argental was een Bretoense fabrikant gevestigd in Dinan, met als logo het wapen van Dinan. Ook op sommige balhoofdplaatjes en transfers zien we het blazoen van Dinan.
Armor - cycles & motos -------86 rue de Siam 29200 ------Brest------- France/Frankrijk
Het merk Armor, werd in 1901 in Brest (Bretagne) opgericht op initiatief van Joseph Le Guellec. Voor de Tour de France van 1906 schreef het merk elf renners in, Eugène Christophe (1885-1970) eindigde als negende. Kort daarna ging Armor, net als veel fabrikanten uit die tijd, failliet. Dat kwam waarschijnlijk vanwege het overaanbod op de markt en het gebrek aan concurrentievermogen van het bedrijf.
In 1909 wilde Edmond Gentil, de machtige oprichter van het bedrijf Gentil et Cie en eigenaar van de fiets-, motor-, auto- en motormerken Deauville, Alcyon en Labor, investeren in de West-Franse markt. Om dit te bereiken, kocht hij het merk Armor van J. Le Guellec en verhuisde het vervolgens naar Parijs, naar de avenue de Trudaine 23 (hoofdkantoor). De fabrieken bevonden zich in Courbevoie – Seine.
Edmond Gentil sloeg zo twee vliegen in één klap: Armor behield zijn sterke identiteit en zijn regionale klantenkring, maar veroverde ook een nieuw klantenbestand in Parijs, want in de hoofdstad woonde er een groot aantal Bretoenen. Vanaf dat moment zullen de merken, die tot dezelfde groep (Gentil) behoorden, fietsen, motorfietsen en zelfs auto's produceren met dezelfde kenmerken, op een paar details na.
Van 1908 tot 1947 sponsorde Armor een professionele wielerploeg die in de jaren 20 en 30 van de vorige eeuw haar hoogtijdagen beleefde. Tussen 1919 en 1921 participeerde Armor via La Collation Sportive, waarin meerdere Franse merken samen optrokken na WO I. Deze coalitie behaalde drie eindzeges in de Tour de France (1919–1921)
Individueel boekte Armor geen Touroverwinningen; de meeste overwinningen in die periode kwamen
op naam van Peugeot, Automoto of Gitane.
Grote kampioenen behaalden talloze overwinningen in het shirt van het merk in de populairste wedstrijden van die tijd, waaronder de Tour de France!
Productie van Fietsen, bromfietsen en motorfietsen tot ca. 1950.
Cycles Bengalia ----- Fuchs et Compagnie --- Orléans----- France/Frankrijk
Bottin du cycle 1951 : FUCHS ET COMPAGNIE / CYCLES BENGALIA / CYCLES LA BEAUCERONNE:
De cycles Bengaglia werden vervaardigd door Fuchs & Company in Orléans. Op het merkplaatje is een Bengaalse tijger afgebeeld. Het tweede merk La Beauceronne is het regionale merk van de Beauce.
Les cycles Bengaglia étaient fabriqués par Fuchs et Compagnie à Orléans. La plaque représente un tigre du Bengale. La seconde marque La Beauceronne est la marque régionale de la Beauce.
-De naam Gladys is waarschijnlijk afgeleid van het Welshe woord "gwladus" of "gwlad", wat "land" of "natie" betekent. In die context kan de naam dus geïnterpreteerd worden als: "vrouw van het land" of "prinses van het volk."
-Soms wordt Gladys ook in verband gebracht met het Latijnse woord "gladius", dat "zwaard" betekent. Deze interpretatie is minder gebruikelijk, maar komt soms voor in symbolische naamverklaringen.
- Er is ook een theorie dat het een variant is van het Latijnse Claudia.
Helyett --- Gebroeders Picard ---- Sully-sur-Loire (Le Loiret)--- France/Frankrijk
Met de naam en het beeld van een beroemde operetteheldin uit die tijd, was Helyett een fietsenmerk die in 1919 opgericht werd in Sully-sur-Loire in de Loiret. Helyett was een fiets- en motorfietsfabrikant, opgericht door de gebroeders Picard.
De oorsprong van de naam Helyett lijkt niet, zoals sommigen veronderstellen, de Hongaarse voornaam te zijn van de dochter of echtgenote van een van de broers Picard, maar eerder de naam van de heldin uit de operette " Miss Helyett " (1890) van Edmond Audran (1840-1901), componist van beroemde operettes als "La Mascotte" in 1880 of "La Poupée" in 1896.
In de jaren 30 werkten er bijna vijftig mensen in de werkplaatsen van het merk.
Helyett was zowel een consumentenmerk als fabrikant van prestigieuze fietsen, bijvoorbeeld voor Jacques Anquetil die in 1956 in Milaan het uurrecord verbeterde op een Helyett-fiets, dat met een gemiddelde snelheid van 46 km/u.
Aanvankelijk sponsorde Helyett pistewielrenners, maar in de jaren 1950-1960 kende het merk hoogtijdagen. Helyett werd in die periode vooral bekend als sponsor van een profwielerploeg met grote namen als Jacques Anquetil, die de Tour de France won in 1957, 1961, 1962, 1963 en 1964 op fietsen van Helyett. Gewaardeerd door kenners en wielerliefhebbers die de gouden eeuw van wielerwedstrijden hebben meegemaakt, bleef Helyett onbekend bij het grote publiek, dat ondanks zijn bekendheid onder specialisten en met een staat van dienst die het bij de grootste namen plaatst met Alcyon, Bianchi, Gitane, Peugeot en Raleigh.
In 1962 sloot de fabriek in Sully‑sur‑Loire definitief zijn deuren en werd het merk verkocht aan het bedrijf Griffon. In 1966 fuseerde het bedrijf met het bedrijf Gitane uit Machecoul. Gitane produceerde in de jaren 70 Gitane fietsen met daarop Helyett-transfers.
DE HELYETT WIELERPLOEG
De Helyett wielerploeg was een Franse professionele wielerploeg met een groene trui met witte streep, de ploeg was actief tussen 1932 en 1961.
De eerste wielrenner die naam maakte op een Helyett-fiets was Victor Linart in 1927. Hij werd wereldkampioen op de middellange afstand .
In 1932 bundelden Helleytt en Hutchinson hun krachten en vormden een professioneel team van 8 renners. De groene trui met witte streep verscheen echt in competitie vanaf 1933 met Adrien Buttafocchi (1907-1937, overleden op de Col de l'Esteret), die de wedstrijd Marseille-Nice won.
In 1934 won Jean Bidot (1905-1986) de Tour du Vaucluse. In 1936 won Albertin Disseaux (1914-2002) de Ronde van Oost-Frankrijk.
René Vietto (1914-1988) zou de merktrui eren door: 1e te worden in het klimmersklassement van de Tour de France van 1934, winnaar van de Parijs-Nice in 1935, 2e te worden in de Tour de France van 1939 en Frans kampioen te worden in 1941.
Ook twee Belgen onderscheidden zich in de groen-witte trui: François Neuville (1912-1986) won de Ronde van België in 1938 en Joseph Somers (1917-1966) won in 1939 de Ronde van België.
De wedstrijd Luik-Bastenaken-Luik was twee seizoenen lang afwezig vanwege de oorlog, maar werd in 1943 gewonnen door Richard Depoorter. Aan het einde van de oorlog was de ploeg verzwakt. In 1948, op de Olympische Spelen in Londen, won José Beyaert de gouden medaille in de wegwedstrijd. Het jaar daarop werd gekenmerkt door de terugkeer van René Vietto, niet langer als renner maar ditmaal als ploegleider. Dit werd gevolgd door prestigieuze overwinningen, met name in 1950 met het Critérium du Dauphiné Libéré. René Vietto vertrok vroegtijdig. Van 1952 tot 1955 zat de ploeg in een dip, maar vanaf 1956 herwon de ploeg het momentum dankzij de komst van een jong Frans wielerwonder, Jacques Anquetil , en die van de Franse kampioen André Darrigade.
Jacques Anquetil was ongetwijfeld de revelatie (1934-1987), hij won vijfmaal de Tour de France. Hij maakte van 1956 tot 1961 deel uit van de ploeg Hellyett-Potin. In 1958 won Michel Rousseau op de baan de gouden medaille op de baanwielersnelheid tijdens de Olympische Spelen van Melbourne. Het jaar daarop werd André Darrigade wereldkampioen, drie jaar vóór Jean Stablinski. We kunnen ook de twee groene truien noemen die Jean Graczyk behaalde in de Tour de France van 1958 en 1960.
Helyetts laatste jaar zou voor het eerst in haar lange geschiedenis worden gekenmerkt door een iconische wisseling van de wacht. Het traditioneel groene shirt werd vervangen door een rood-wit exemplaar. Het zou het laatste seizoen van het team zijn, het zou worden overgenomen door Campagnolo en Gitane.
Miss Helyett is een operette in drie bedrijven van Maxime Boucheron en Edmond Audran , voor het eerst gemaakt en uitgevoerd op12 november 1890 in het Maison des Bouffes-Parisiens met Biana (Bibiane Augustine) Duhamel in de titelrol.
De dochter van een Amerikaanse dominee, die aan een koopman uit Chicago is beloofd , Miss Helyett Smithson, is met haar vader op vakantie in het Casino-Hotel in een kuuroord in de Pyreneeën, waar ook kunstenaars, levensgenieters en dansers verblijven. Terwijl ze, zoals elke dag, alleen door de bergen wandelt, valt ze in een ravijn. Vastgehouden door een tak die in haar onderrok is blijven haken, wordt ze gered door een voorbijganger aan wie het diepste wezen van de preutse jonge vrouw wordt onthuld. Maar wie is zij?
De operette werd in 1933 verfilmd door Hubert Bourlon en Jean Kemm , met Josette Day in de hoofdrol van Miss Helyett.
Nemo (...1902..) --- cycles Dupont Frères constructeurs ----268 rue Nationale --- Lille/Rijsel --- France/Frankrijk
In de buurt van de paardenmarkt in Lille bestond een vélocipèdefabriek van G. Dupont (Manufacture de vélocipèdes G. Dupont), dat staat vermeld in het boek Le vélo, fils de France (1938).
PIERRE CLOAREC----- rue René Madec ------ Quimper------ France/Frankrijk
Pierre Marie Cloarec was een Franse wielrenner, hij werd geboren op 14 maart 1909 te Pleyben en stierf op 7 december 1994 in Pont-l'Abbé .
Pierre Cloarec
Pierre Marie Cloarec werd geboren op 14 maart 1909 in Pleyben (Finistère) waar zijn ouders dagloners waren. Na succesvol te hebben deelgenomen aan lokale races, trad hij op 17-jarige leeftijd toe tot het Dunlop-team en verliet hij zijn werk in een staalfabriek te Longwy. Hij verbleef drie jaar bij Dunlop, in deze jaren won hij tien races en werd hij in 1929 kampioen van Meurthe-et-Moselle. Hij eindigde ook als 15e en 6e in Parijs-Longwy in 1928 en 1929.
Na zijn militaire dienst keerde hij terug naar Pleyben, trouwde daar en opende zijn eerste fietsenwinkel. Bijgenaamd Cloclo door zijn klasgenoten vanwege zijn gelijkenis met de acteur Michel Simon, nam hij deel aan vele races in Bretagne en daarbuiten. Zijn kracht in de koersen en ook zijn lichaamsbouw van een worstelaar leverden hem de bijnaam " Stier van Pleyben" op. Zijn uitstekende resultaten in 1933 zouden voor hem de deuren bij de beroepswielrenners openen.
Daarna nam hij vijf maal deel aan de Tour de France. In 1933 eindigde hij als 38e van de 40 geklasseerde finishers. In 1935 werd hij negende in drie etappes: Parijs-Rijsel, Belfort-Genève, Rochefort -La Rochelle en eindigde hij als 18e in het algemeen klassement. In 1936 eindigde hij 7e in de etappe Parijs-Lille, 2e in Grenoble-Briançon (waar hij de leiding nam op de top van de Col Bayard) en eindigde hij als 22e in het algemeen klassement. In 1937 trad hij toe tot het Franse nationale team en eindigde als 32e in het algemeen klassement.
In 1935 eindigde hij als 44e in het algemeen klassement van de Giro d'Italia. Twee opeenvolgende jaren (1935 en 1936) was hij de winnaar op het Circuit de Aulne in Châteaulin. In 1937 won hij Parijs-Saint Etienne en eindigde hij als 3e op het Circuit de Paris. In 1938 won hij de Ronde van Morbihan, hij won ook in Marseille, Lyon, Rouen en Caen-Rouen en behaalde hij de 3e plaats in Parijs-Caen.
Het jaar 1939 was een goed jaar in de Tour voor Pierre Cloarec: hij won twee etappes, Rennes-Brest en Monaco- Digne, en eindigde als 5e in de slotetappe, Troyes-Parijs. . De dag na zijn overwinning in de rit naar Brest passeerde hij triomfantelijk voor zijn fietsenwinkel in de rue René Madec in Quimper. De Tour van 1939 was een kans voor de fotograaf Robert Capa, die voor de krant Parijs-Soir werkte. Hij nam geweldige foto's van Pierre Cloarec en zijn familie. Hij reed vijfmaal de Ronde van Frankrijk: 1933, 1935, 1936, 1937 en 1939. Professionele jaren 1931–1946.
In 1941 eindigde Pierre Cloarec als 8e in het Franse kampioenschap wegrennen en als 3e in de Parijs-Tours. Een dijbeenbreuk na een val maakte in 1942 een einde aan zijn wielercarrière. Maar zijn passie voor fietsen bleef bestaan. In 1947 werd hij technisch directeur van de Franse West-ploeg die deelnam aan de Tour de France. De kopman van de ploeg, de Bretoen Jean Robic, won de Tour. Hij was technisch directeur van hetzelfde team in de Tour de France van 1950.
Polvêche Louis cycles --------Salomé – Nord ----- France/Frankrijk
Salomé is een gemeente in het Franse Noorderdepartement (Frans: département du Nord) (regio Hauts-de-France). De gemeente maakt deel uit van het arrondissement Rijsel. Ten zuiden van de gemeente loopt het Canal d'Aire.
Op het balhoofdplaatje staat een ster afgebeeld, ook de merknaam Régulus verwijst naar een ster. Regulus (ster) : Regulus (alpha Leonis) is een blauwe subreus en tevens de helderste ster in het sterrenbeeld Leeuw (Leo). https://nl.wikipedia.org/wiki/Regulus_(ster)
Solidor -- ( 1860/1900...) Manufacture Française des Cycles et Automobiles---- 52 boulevard Voltaire & 13 passage Saint Pierre Amelot -------- Paris/Parijs
In een oudere vertrouwde repertoire van fietsenmerken (uit eind 19e / begin 20e eeuw), komt de naam “Solidor” wél voor als voormalig ( rond 1860‑1900) Frans cycle- en automobielfabrikant met vestigingen in Parijs . Dat merk bestaat vandaag echter niet meer als fietsproducent.
St. Etienne cycles ----- Piéces Garantis --- Manufacture Nord et Loire -------- France/Frankrijk
MANUFACTURE NORD ET LOIRE -- 01 Januari 1900 - Handel in diverse artikelen
Het was in Roubaix dat in december 1927 de vennootschap onder firma Suquet et Faith Frères, waarvan de hoofdzetel gevestigd was in de rue de l'Espérance 64, werd omgevormd tot een naamloze vennootschap. Het behield toen als doel de fabricage van en handel in rijwielen, enz. Jean Baptiste Suquet, Jean en Démosthène Faith werden aangesteld als managers.
In 1936 was de Manufacture du Nord et de la Loire (Suquet et Faith) gevestigd op 21, rue de l'Abbaye des Près in Douai en het was nu het adres van het hoofdkantoor...
Manufacture Nord Loire Suquet & Faith - Immatriculer le 8/7/1954 - Radié le 16 octobre 2009 adresse 66 rue Jb Lebas à Bondues 59910 - Dernier gérant Gilles Willot.
Rechtsvorm: Société anonyme à conseil d'administration
Adres: Rue Michel Servet, 59000 Lille France (Rijsel - Frankrijk)
RCS: Geschrapt (uit het register van LILLEMETROPOLE, 16/10/2009)
Verkocht onder het merk Baby star in 1958 en waarschijnlijk eerder - Nord & Loire had een winkel in Douai.
Nog een paar dingen over Suquet en Faith.
-21 nov. 1935 “ MANUFACTURE DU NORD ET DE LA LOIRE ” Sté éts SUQUET et FAITH frères --Douai
-22 jan. 1943 “ FRANCYCLE ” Étienne SUQUET Tours (Moeten we hier een verplaatsing zien als gevolg van de omstandigheden (de oorlog) van die tijd? Zeker! Een heel andere waarheid over de mysterieuze verdwijning van de achternaam FAITH in 1943... De broer Demosthenes had in 1942 enige verantwoording afgelegd aan de justitie van die tijd... Dit is wat ik vond in Le Cri du peuple de Paris van 25 augustus 1942 (een krant die als collaboratief wordt beschouwd)
-20 mei 1950 “ BABY STAR ”&“ STAR BABY ” Éts SUQUET et FAITH frères --Lille (Rijsel)
-6 jan 1953 “ LE VÉLO QUI GRANDIT AVEC L'ENFANT ” Éts SUQUET et FAITH frères --Lille (Rijsel)
-17 juin 1953 “ EXTENCYCLE ”, “ EXTENCYCLE AÎNÉ ”&“ EXTENCYCLE BENJAMIN ” Éts SUQUET et FAITH frères -- Lille (Rijsel)
-14 aug. 1953 “ SENGA ” Éts SUQUET et FAITH frères Lille (Rijsel)
-5 nov. 1955 “ BABYLETTE ”& “ DADY'STAR ” Éts SUQUET et FAITH frères-- Lille (Rijsel)
-29 okt. 1957“ FRANCYCLE ” (Aanbetaling verlengt voor 15 jaar) & “ TEXAS ” Manu. Nord et Loire éts SUQUET et FAITH, Michel SEVET -- Lille (Rijsel)
In de lange lijst van submerken van Nord et Loire kunnen we het merk SUPER toevoegen.
De Bottin du Cycle van 1947 vermeldt twee adressen van dit bedrijf in het Noorden, ik geef ze aan u zoals ze in deze directory zijn opgenomen:
- Ets Suquet et Faith----21, rue de l'Abbaye-des-Prés ---Douai
- Suquet et Faith frères--- 2, rue Michel-Servet --- Lille (Rijsel)
Waarom de Loire, de goederen werden vervaardigd in St Etienne?
De gebroeders Faith bevonden zich niet in de 2 departementen ?
De skyline van Gent wordt al eeuwenlang bepaald door de 3 torens van de Sint-Niklaaskerk, het Belfort en de Sint Baafskathedraal. De 3 torens zijn op een rij gebouwd in het stadscentrum met 2 pleinen tussen de bouwwerken. De torens waren in de late middeleeuwen een symbool voor de rijkdom van de stad en zijn nog steeds belangrijke monumenten.
Adolf (Adolphe) DE KIMPE was in 1920 de stichter van de fietsen GROENE LEEUW in Kruishoutem en is dan later naar DEINZE uitgeweken. Fietsenfabrikant Groene Leeuw leverde niet enkel koersfietsen maar ook heren- en damesfietsen, met assemblage door lokale fietsenmakers. De Kimpe werd na enige tijd geassisteerd door zijn zoon Albert "Berten" De Kimpe.
Groene Leeuw was ook een Belgische wielerploeg. De ploeg werd opgericht in 1945 en opgeheven in 1969, de ploeg werd uiteraard gesponsord door fietsenfabrikant Groene Leeuw. Eén van de cosponsors was de Belgische brouwer Wielemans-Ceuppens die hiermee zijn biermerk Wiel's promootte. Een aantal bekende renners die ooit reden in de ploeg waren: Arthur Decabooter, Benoni Beheyt, Walter Godefroot, Rik Van Looy, Erik De Vlaeminck, Germain Derycke, Sylvère Maes,….
Het palmares van de ploeg oogt minder indrukwekkend dan dat van regiogenoot Flandria of dan dat van de grote Franse of Italiaanse wielermerken als Peugeot , Mercier, Faema en Molteni maar de minstens 788 overwinningen zijn zeker niet niks. Meer dan vijfentwintig jaar wielersponsoring, net geen dertig jaar te bewonderen op diverse wielertruien. En tussen 1940 en 1988, dus over een periode van bijna vijftig jaar, was Groene Leeuw ruim veertig jaar aanwezig in de pelotons, als sponsor of als materiaalleverancier. Groene Leeuw, een begrip dat niet weggedacht kan worden uit de geschiedenis van de Vlaamse en Belgische en zelfs van de mondiale wielersport.
Oswald Conserrière werd geboren op 08-10-1911 te Elversele (Oost-Vlaanderen), hij overleed op 18-01-1994 te Sint-Niklaas (Oost-Vlaanderen). Oswald was een oud wielrenner, in 1935 en 1936 was hij beroepsrenner. In 1935 reed hij bij de ploeg Depas en in 1936 bij de wielerploeg Van Hauwaert.
Seidel & Naumann (GERMANIA) --- Hamburger Straße ---- Dresden------ Duitsland
Seidel & Naumann werd in 1868 opgericht door ondernemer Bruno Naumann te Königsbrück in Dresden . Nadat koopman Erich Seidel in 1869 in het bedrijf investeerde, werd zijn naam in 1870 voor de naam van de oprichter geplaatst en bleef in de bedrijfsnaam staan, zelfs na Seidels vertrek in 1876. Binnen zeer korte tijd groeide het bedrijf uit tot de grootste naaimachine- en typemachinefabrikant van Duitsland. In 1992 werd de fabriek, na diverse naamswijzigingen en productiewijzigingen, gesloten.
Na zijn jarenlange reizen keerde Karl Robert Bruno Naumann terug naar Dresden en richtte op 5 augustus 1868 met zijn eigen spaargeld van een paar honderd daalders een kleine werkplaats voor fijnmechanica op. Het jaar daarop produceerde Naumann, op basis van een Amerikaans patent, Wheeler-Wilson naaimachines. In 1869 investeerde de koopman Emil Seidel 25.000 daalders in het bedrijf, dat vanaf 1870 handelde onder de naam "Seidel & Naumann". Hoewel Seidel in 1876 vertrok met een ontslagvergoeding van een kwart miljoen Reichsmark, bleef de bedrijfsnaam ongewijzigd. In de loop van de geschiedenis van het bedrijf vonden er verschillende verschuivingen in de productiefocus plaats. In 1872 was Naumann de eerste in Duitsland die op basis van het modernere Singer-principe hoogarmige naaimachines produceerde, en hij verbeterde deze voortdurend.
In 1883 verwierf Naumann een bouwterrein buiten het dichtbebouwde stadscentrum en bouwde een grote fabriek aan de Hamburger Straße. Drie jaar later werd het bedrijf omgevormd tot een naamloze vennootschap de: “Nähmaschinenfabrik und Eisengießerei vormals Seidel & Naumann“. Het bedrijf had toen 1.000 werknemers in dienst die jaarlijks 80.000 naaimachines produceerden. Het nieuwe gebouw bood ruimte voor nieuwe producten. Zo begon rond 1892 de massaproductie van fietsen onder het merk "Germania". Advertenties getuigen ook van "Naumanns Fietsen", dat onder deze onafhankelijke naam.
Ze produceerden ook snelheidsmeters voor locomotieven, en vanaf 1887 muziekautomaten. De kantoorschrijfmachines van het merk "Ideal", die speciaal naar wens van de klant konden worden uitgerust met tabulators en diverse toetsenborden, verwierven een wereldwijde bekendheid. Vanaf 1900 gingen ook de kantoorschrijfmachines in massaproductie. In 1901 begon het bedrijf onder, licentie, met de productie van Laurin & Klement Germania- motorfietsen, deze hadden een- en V-twinmotoren met vermogens variërend van 2,5 tot 6 pk. Het plan om eigen motorvoertuigen te produceren werd na Naumanns vroegtijdige dood in 1903 opgegeven. Een bron die in 1908 werd gepubliceerd vermelde dat er toen nog Germania motorfietsen en bagagedriewielers, nog steeds onder licentie van Laurin & Klement, werden vervaardigd. In 1910 werd de eerste draagbare typemachine, de "Erika", geproduceerd.
Ten tijde van het overlijden van de oprichter had het bedrijf ongeveer 2500 mensen in dienst. Bruno Naumann richtte een aantal sociale voorzieningen op voor zijn werknemers: een ziektekostenverzekering voor werknemers met een lange staat van dienst en hun gezinsleden, een uitkeringsfonds bij langdurige ziekte en overlijden, een invaliditeitsfonds en een fonds voor ambtenarenondersteuning. De werkplaatsen waren royaal uitgerust met kleedkamers, toiletten, wasruimtes en eetzalen.
Het bedrijf Seidel & Naumann werd voortgezet door zijn opvolgers. In 1912 verhuisde de eigen gieterij naar Pirna. De productie werd uitgebreid met rekenmachines), boekhoudmachines en optische profielslijpmachines (vanaf 1932).
De productie van fietsen werd in 1938 stopgezet.
In 1940 werd de bedrijfsnaam opnieuw gewijzigd in Seidel & Naumann AG. Het bedrijf was een van de belangrijkste grote bedrijven in Dresden totdat het zwaar beschadigd raakte bij luchtaanvallen in 1944/45.
Op basis van het referendum in Saksen op 30 juni 1946 werd het bedrijf onteigend en overgedragen aan de overheid. Het bedrijf opereerde vervolgens als Mechanik vorm. Seidel & Naumann VEB Dresden. Na de overdracht aan de staat in 1946, opereerde het bedrijf, sinds 1951 samen met de voormalige Clemens Müller AG , als VEB (Volkseigene Betrieb) Schreibmaschinenwerk(e) Dresden (SWD). Dresden lag nu in de Duitse Democratische Republiek ( DDR ).
Vanaf 1979 behoorde het tot de VEB Kombinat Robotron (RSD), en werden er tot 1990 typemachines geproduceerd, grotendeels nog onder de traditionele merknaam Erika .
Na faillissement werd de typemachinefabriek, gelegen aan de Hamburger Straße, werd in 1991 overgenomen door Rüdiger Freiherr von Künsberg en diende vanaf 1992 als Technisch Stadhuis voor het stadsbestuur van Dresden.
Germania is een personificatie met verschillende connotaties. In de oudheid , toen de volkeren van Germania enkel vanuit het perspectief van de Romeinse veroveraars als een eenheid verschenen, beeldden ze al een "Germania" af in de vorm van een vrouw, bekend als een numen, en noemden haar bij dezelfde naam die ze aan de regio hadden gegeven. Sinds de middeleeuwen wordt ze, met verwijzing naar de Germania magna uit de oudheid, beschouwd als de nationale personificatie van Duitsland in de zin van het gebied waar de Duitse taal werd gesproken. In de 19e eeuw diende Germania de democratische beweging in Duitsland als een nationaal-romantisch symbool voor de Duitse natiestaat waarnaar zij streefde. In 1828 beeldde Friedrich Overbeck haar af in Italia en Germania als een sierlijke maagd die zich zachtjes naar Italia toeleunde als reactie op het hedendaagse verlangen naar Italië. In 1848 toonde het schilderij Germania, toegeschreven aan Philipp Veit, voor de Nationale Vergadering van Frankfurt, een vreedzaam beeld van bevrijding en een nieuw begin. In de iconografie van het Duitse Rijk nam Germania meer nationalistische trekken aan en werd het opnieuw geïnterpreteerd voor oorlogspropaganda
Ik ben Delameilleure Philippe
Ik ben een man en woon in Preshoekstraat 145 - 8510 Marke - België (België) en mijn beroep is Gepensioneerd.
Ik ben geboren op 27/09/1960 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wielrennen - Verzamelen van fietsmerkenplaatjes (balhoofdplaatjes) .
Ik ben Delameilleure Philippe
