Misschien is dít wel heimwee, dat ik nog heimelijk blijf vechten om iets dat al lang verloren is
Inhoud blog
  • de rouwstoet
  • Over dichtkunst
  • een flauwe winter
  • een ochtendkater
  • Icarus hedendaags
  • matte glazen
  • Alliteratie - Assonantie - Enjambement
  • de leuke fietster (herwerking)
  • De ijstijden
  • Over Internet
  • De leuke fietster
  • Afscheid
  • De waarheid is een leugen (meestal)
  • Introductie tot een nieuw begrip
  • een liegkonijn
  • Een winters weer
  • Winterlandschap
  • evolutie
  • Een laatste rustplaats
  • Thuisvaart
  • Bundel 'Scheldezichten'
  • De stadsbedelaar
  • winter vrouwe
  • over overleven
  • Ontmoetingen
  • Metamorfose
  • intervieuw
  • Voorspelbaarheid
  • kalme waters
  • zandbanken
  • De formele taal in de poëzie
  • Zo hou ik stilstaand van het water
  • Ze roept tegen de wind in
  • De stadsbedelaar
  • Een schaamteloos krot
  • Scheldezicht
  • De ochtenden zijn wit bestoven
  • Pleinvrees
  • Voorspraak
  • dichtoefeningen
  • De vrouwentoren
  • De Schelde kaaien
  • Nog een oudje voor de kerst (herwerkt)
  • de hangende tuinen
  • Een winterhart
  • De trage schelde
  • Antwerpen by night (herwerking)
  • een stad aan de stroom (herwerking)
  • een nieuw stadsgedicht
  • Een warmentaal gedicht
    Zoeken in blog

    Aardewaartse poëzie
    notities voor een gedicht

    Aardewaartse zinnen, een soort inkeer, het zoeken naar een zin en het woord in een zin en de zin van een woord.
    26-09-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.windjammer

    Een windjammer is de term voor een, meestal vierkant getuigd, groot zeilschip (een tall ship) dat in de achttiende en de negentiende eeuw werd gebruikt voor de handel.

    Ze komen altijd in de zomer vierkant opgetuigd de Schelde afgevaren.

    Het kraken van spanten, de touwen, de zeilen het jammeren in de wind
    De scheepsbel, de glazen klinken, en de windas zucht van man en macht




    26-09-2005 om 19:33 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.stranden

    tussen maneschijn en laag getij huist een stil refrein
    een wederkerend schuiven van een zilveren rand
    het zachte schuimen van de golven 
    een schuine glimlach van de maan

    ik weet het wel, dit werd al meer dan duizend keer beschreven

    en toch hou ik van het schuiven van een zilveren rand
    de maan is er toch ook
    om zich te spiegelen
    in de ruimte
    aan de zon




    26-09-2005 om 13:17 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.klanktesten
    aardewaarts klinkt 
    langzaam droef 
    met 
    lijdzaam lage klanken

    hemeltergend roept
    uitdagend scherp

    26-09-2005 om 11:41 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    25-09-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.strandwandeling

    ik dacht een dode zeemeermin op 't strand
    te vinden, aangespoeld na een te zware zee
    ze droeg een staart maar zonder handen en
    ze was onthoofd zo bleek, er zelfs geen bloed
    te kleven wel een koperkleurig avondkleed

    ze droeg een lang gewaad met grove mazen
    dat zo stijf stond van de dode schelpen en
    de byssusdraden waar een mossel zich mee
    vasthecht tot d'er dood, in het oranjerood

    tevergeefs heb ik het strand toen afgeschuimd
    en nergens vond ik daar een waterhoofd, alleen 
    gestrande lege hulzen zonder 't weke vlees en
    het verminkte wezen waarvoor ik zelf

    een naam verzinnen moet
    ik noem haar zee
    niet meer

    25-09-2005 om 16:11 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (2)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.crisis
    slechts de tijd tikt
    langzaam weg in een uurwerk
    daarom heeft een klok ook wijzers
    en de cijfers versnijden mijn dag aan stukken

    ik loop altijd achter
    soms mezelf voorbij, dan wacht er
    een oorverdovend ogenblik, een gefronsd gezicht
    en adembenemend het verkrampen van mijn linkerkant

    scherp scheurt
    een mes met een bloedgleuf
    hartig jaagt de druk, het kloppen
    en het ademen stuwt het schokken
    ik heb mijn heft niet meer in de hand, heftig
    trillen rukt de aders los, de zenuwen krijsen in een bocht

    maar dat was eergisteren, gisteren en deze ochtend nog
    of al eerder, ik heb geen vaag vermoeden meer over het begin

    nu is er slechts een laatste laag besef overgebleven
    alleen dat amechtig trillen, ik heb geen handen meer te bevelen

    25-09-2005 om 12:30 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    24-09-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.het spijt me, het gaat niet goed de laatste weken
    wat doe je als je onverklaarbare dingen doet?

    er woedt een storm in mijn hoofd
    een storm woedt in mijn hoofd
    een storm woedt
    woede blijft
    er stormen

    en nadien komt er luchtledigheid, nooit een opluchting

    zelfs nu kan ik niet fatsoenlijk denken, en schrijven nog minder
    denken? wat is dat denken?
    ik schrijf nu woorden zomaar neer, kijk maar
    ssssssssttttt
    breindruk, ramen, vensters, zweten, traag hart, laaaag

    de klok tikt de stilte onderhuids
    zij heeft de tijd tegen mij opgezet
    de wijzers vluchten met tegenzin
    en als ik mijn ogen sluit
    schrijf ik radeloos verder weg

    ...

    24-09-2005 om 23:12 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    23-09-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.aan het veerse meer

    -

    (aluminium klinkt anders dan staal)

    daar wou ik ook zachtere taal, veel
    lichter dan staal, het klonk te rauw
    dat klepperen van touw en masten

    dus bedacht ik het zeiljachten erbij 
    zag er enkele gevallen vogels drijven
    op hun gekwetste zij, met één vleugel 
    die vlijmscherp het meer bezielde

    de zwanen heb ik er ook vermoed
    twéé vleugels en een schitterend lijf
    een slangennek gestrekt in 't volle
    vluchten, het klapwieken als ze het
    water vertrappelen, telkens twéé 

    had ik maar één vleugel daar, één
    want aan één had ik al genoeg

    ---

    23-09-2005 om 23:55 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.het is maar dat
    hij heeft een dagtaak aan verveling vol te schrijven
    een ander woord zou iets te rusteloos klinken of
    verdoken schijn die achter grijze schimmen jaagt

    23-09-2005 om 15:42 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (2)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ik heb een houten kop

    ze heeft het klaar gespeeld om
    zelfs één haar te klieven met
    een hakbijl, maar dan dwars
    dus nog 'n geluk dat mijn kop
    er niet naar stond, en ook er
    niet naast, en er niet gehecht
    aan was, want de bijl zou er
    ingebleven zijn, ik ook want

    ik heb een houten hoofd
    en barsten heb ik al genoeg
    daar krijg je hoofdpijn van

    haar bijl was wel te bot

    23-09-2005 om 11:26 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    22-09-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ik ben knotsgek vandaag

    hij heeft een warrig hoofd, een houten
    kop met een genageld oog, een glazen
    mond met porseleinen tanden, 'n tong
    die zweemzoet fluistert, en twee oren
    ze staan naar voor gericht, ze luisteren

    hij heeft de wartaal uitgevonden, hij is
    begrijpelijk oorverdovend en bliksem-
    snel uit het lood geslagen, hij zwijgt
    dan als een in elkaar gedraaide slak
    met een deksel op het huis, potdicht

    hij is dus een week dier, maar
    waarom heeft hij dan een houten
    kop een glazen oog en stenen
    tanden en al die harde kanten
    aan zijn lijf?

    (voor de misverstaanders, dit gaat over mezelf)

    22-09-2005 om 23:56 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.afvallig brons
    gebronsde bladeren aan de bomen
    ze vallen zoals hun gevleugeld zaad 
    daar lig ik 's nachts nog wakker van 

    als een verwilder ogenblik me vraagt
    hoe het vandaag moet, en verder moet
    en aandringt, dan mompel ik verstoord
    we lagen hier gisteren nog te dromen
    nu worden we haveloos, weg gejaagd

    men houdt hier enkel van plantsoen
    en gesnoeide struiken, straks worden
    we ook te onstuimig zoals de wind

    22-09-2005 om 10:23 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    20-09-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.herfst symfonie


    -

    I.

    de maand september kleeft vandaag
    langdradig, aan kreupel hout en gras
    is erg eentonig groen, werd waterpas
    kortweg geschoren, tot aan de aarde
    toe, er is geen boter noch een paarde
    noch een andere bloem hier overeind
    gebleven, ik wil graag een regenvlaag

    -

    II..

    de bronzen bladeren van de bomen
    de kastanje bolsters, het vleugelzaad
    ze lagen hier gisteren nog te dromen
    en worden nu haveloos weggevaagd

    een verwilder ogenblik van vroeger
    vroeg mij hoe het morgen moet

    men houdt hier van plantsoen en
    struiken, ze worden te onstuimig
    kortgewiekt, dat is al eeuwen zo

    misschien dat het waaien hier
    nog wat leuks met zinnen kan

    (je hebt ook nog Katrina & Rita)
    ---

    20-09-2005 om 12:05 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vensteropeningen

    -

    je kan een bloembehang
    met een stempel kussen
    zodat je zelf 't scharlaken
    kan verfraaien waarmee je
    kale muren tooit, de inkt
    oud-roze verleng je met
    het sap van passievrucht

    pas dan mag je het venster
    open werpen zodat jij het 
    blakend roze ziet en  ik de
    blos op je wang, dat kan

    ---

    20-09-2005 om 01:59 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (1)
    19-09-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.verborgen betekenissen

    -

    graafwerken

    we reikten naar onderaarde met onze handen
    met vingers groeven we, de nagelranden zwart

    zij bedoelde vluchten toen ze het over vleugels
    had, en ik verbeterde haar met sneeuwganzen
    die heeft ze mij ook tot in het detail beschreven
    ze laat hen zelfs overwinteren in haar hart, omdat
    dan de dagen korter worden, het water glad

    zij bedoelde vrijheid, toen ze over 't kortwieken
    sprak, ik verbeterde haar met een ganzenbord
    waar het begin kortbij een eind verborgen lacht

    we verlieten het onderaardse met onze stemmen
    en op woorden streken we wind en aarde vlak

    ---

    19-09-2005 om 11:55 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (1)
    18-09-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.een ruw afscheid
    als jij sterft lieverd

    dan haal ik alle witte lakens uit de kast
    en verbrand ze, gloeiend zwart

    dan ruk ik alle rode rozen uit de tuin
    en verdroog ze, boeiend rood

    dan breek ik al het porcelein, de vazen
    van kristal, de glazen ook
    de flessen laat ik staan
    tot ze leeg klinken


    18-09-2005 om 12:42 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de motard

    -

    Harley is een dikke vent een fatboy
    met een leren vest een dolgedraaide
    baard, 'n windscherm is niet nodig
    want stoere motos moeten naakt
    gestroomlijnd zijn, de helm te klein

    zijn lief is hardmetaal genadeloos
    hij wankelt als hij 't ros bestijgt
    ze knijpt zijn ballen fijntjes

    ---

    18-09-2005 om 01:54 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    17-09-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vermorzelen


    -

    ze hebben de gaten in mijn pad
    vandaag weer opgevuld, zo plat
    dat de pijn mijn voeten kraakt
    er steken ruwe stukken tussen
    en ze sprongen te hard omlaag

    je verkrijgt geen effen ondergrond
    door te stampvoeten, roep ik hard
    daarom moet je de stenen breken
    met een moker of een grote pletwals
    een trilplaat van een ton of twee

    je mot de brokken de kop inkloppen
    ze vermorzelen of hen op zijn minst
    heel beleefd vragen om op te hoepelen
    maar wel met breekijzer in je handen

    ---

    17-09-2005 om 10:58 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.traagheid

    -

    waarom stroomt het water langzamer
    als het mondig wordt, misschien omdat
    aldaar de woorden zwaarder dragen
    het zou ook kunnen dat de tijd vervaagt
    omdat we trager en bedaarder spreken

    ---

    17-09-2005 om 00:42 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)
    16-09-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.gekunsteld gedicht


    -

    een gefronst voorhoofd verbergt altijd opzichtig
    de donkere hoeken, de grijze helften pronken
    en opgedoft wuiven ze elkaar geen koelte toe
    het slagveld ligt er te dik bezaaid en koortsig
    te schimmelen, het wroeten is ook te kunstig

    vannacht heeft het weer teveel geregend
    ik ben dus maar halfdroog vandaag
    en met een half oog zie ik de schunnige
    meeuwen het brood stelen wanordelijk
    inhalig verjagen zij mijn grijze duiven

    ---

    16-09-2005 om 12:34 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een dichtoefening (ruwe schets)
    meestal schrijf ik doorlopend
    mijn zinnen stuk en hou ik halt
    wanneer ik buiten adem ben
    figuurlijk

    voor mij is dichten zoals toverij
    we spreken klanken in een rij
    tussen betekenisloze woorden
    althans zo lijkt het, ik schrijf
    figuurlijk

    mijn krakende krot verbergt
    luidruchtig de donkere hoeken
    het hout moet immers steunen
    en werkzaam mijn gedachten
    laten kreunen

    de grijze duiven pronken nog
    opgedoft, ze wuiven elkaar 
    koelte toe, hun grasveld ligt
    te dik bezaaid met brood
    te schimmelen

    het heeft vannacht teveel geregend
    ik ben maar halfdroog vandaag


    dit is voorlopig, het resultaat is voor straks (figuurlijk).



    16-09-2005 om 11:46 geschreven door Verdano  


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek
  • Oude dromen (thema)
  • even een praatje slaan
  • heimee
  • nog steeds
  • weten is missen,,,

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    van harte aanbevolen
  • Een zin per dag
  • Het schrijfweb
  • Car's corner
  • Het schrijversforum
  • Michael Grünlo
  • De schrijvers plaza
  • Met andere zinnen
  • Pomgedichten
  • De lettertempel
  • Het vrije woord

    Dichtbundels online
  • Tovertaling
  • Wisselwoorden
  • Scheldezicht (in constructie)

  • Blog als favoriet !

    Archief per maand
  • 01-2006
  • 12-2005
  • 11-2005
  • 10-2005
  • 09-2005
  • 08-2005
  • 07-2005
  • 06-2005
  • 05-2005
  • 04-2005


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!