De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
21-04-2015
"Samen delen we de weg"
Campagne Touring vraagt "wederzijds respect" onder weggebruikers: "Samen delen we de weg".
Naar aanleiding van deze campagne som ik mijn bedenkingen nog eens opnieuw op:
ik betaal rijlessen - een fietser niet
ik betaal een auto - een fietser niet
ik betaal inverkeersstellingstaks - een fietser niet
ik betaal wegenbelasting - een fietser niet
ik betaal autoverzekering - een fietser niet
ik betaal benzine - een fietser niet
ik betaal verkeersboetes - een fietser niet
ik betaal onderhoudsbeurten in de garage - een fietser niet
ik heb een kentekenbewijs nodig - een fietser niet
ik heb een rijbewijs nodig - een fietser niet
ik moet een nummerplaat hebben - een fietser niet
ik moet naar de technische keuring - een fietser niet
ik moet verkeersregels kennen - een fietser niet
ik vrees alcoholcontroles - een fietser niet
"Samen delen we de weg"... Delen we dan ook samen de kosten?...
De stedelijke basisschool van Rapertingen (Hasselt) kwam oktober vorig jaar in het nieuws toen een schooluitstap naar Brussel geannuleerd werd uit vrees voor terreur, uit vrees voor een terroristische aanslag. De directeur schrapte de uitstap en voegde toe dat het geen paniekreactie was, maar een weldoordachte beslissing.
Onderwijzeres H.V., werkzaam in de Rapertingse school, heeft mij ooit eens de stempel 'racist' naar mijn hoofd geslingerd naar aanleiding van een link van mij tussen criminaliteit en allochtoniteit. Het mens besefte niet eens wat 'racisme' betekende. Zij werkte in een 'witte' school zonder allochtonen. In dat geval zou je stilletjes moeten zwijgen en aandachtig luisteren naar iemand die wél met allochtonen gewerkt heeft, die wél op de hoogte is van het allochtone wereldje. Neen, dat deed ze niet, en veroordeelde meteen met opgeheven vingertje mijn 'rechtse' versies over het maatschappijgebeuren.
Criminaliteit en Etniciteit
Bij elke overval of ander crimineel feit denken we automatisch: "Het zal wel weer een Allochtoon zijn" (Hoe zou dat toch komen?). De linkse multicultuur-verdedigers antwoorden dan: "Waarom? Er zijn toch evengoed ook Vlaamse criminelen."... Wel, onderwijzeres H.V. was niet alleen een multiculliefhebber, zij verdedigde ook nog eens de criminele allochtoon. Onvoorstelbaar, hoe krampachtig iemand gelooft in de onschuld van schuldigen...
Cijfers liegen niet
Op 1 september 2013 zaten er in de Belgische gevangenissen 134,2 mensen opgesloten per 100 beschikbare plaatsen. Daarmee is de overbevolking in de Belgische cellen een van de grootste van Europa. Dat staat in een nieuw rapport van de Raad van Europa. Uit dit rapport blijkt ook dat er opvallend veel buitenlandersin de Belgische cellen opgesloten zitten: 42,9 procent (!). Het gemiddelde in Europa is 23,5 procent... Cijfers tonen ook aan dat 75 % van de gewapende overvallen gepleegd worden door allochtone jongeren... En nog iets over gewapende overvallen: tegenover 1 autochtone gewapende overvaller staan er 30 allochtone gewapende overvallers!
Ziezo, onderwijzeres H.V., eindelijk overtuigd? Of toch nog blindelings en vergevensgezind de multicul en zijn vreemde indringers blijven bejubelen?...
... 'k Ben de weg naar huis aan 't zoeken... Het gaat niet zo vlot als met die sprinkhanen die Europa teisteren. Gelukkig kunnen konijnen en kakkerlakken niet vliegen, anders kwamen die ook mee...
Ik kom nog eens terug op mijn 'Sprinkhanenplaag' van vorige week.
De Sprinkhanenwerkgroep Natuurpunt heeft een paar jaren geleden in ons land een sabelsprinkhaan gespot. Een sabelsprinkhaan heeft kleine vleugeltjes en zingt met een zoemend geluidje. Hoe is het hier geraakt, dat sabeltje met zijn korte vleugeltjes? Met wie is het meegelift? Dat weet men niet. Een zingend mannetjes-sprinkhaantje, hoe moet dat dan met de voortplanting? Laat het maar zingen, want als er vrouwtjes-sprinkhanen verschijnen, dan zal ons sabeltje gauw stoppen met zingen.
Het groene sabelspringertje is een échte sprinkhaan. Niet zo eentje dat in een reusachtige zwerm alles kaal vreet waar het langskomt. Het is een individualist, geen kuddedier dat de groep nodig heeft om te overleven, het zal niet samentroepen en zichzelf in de massa verliezen.
Zwermgedrag is er enkel voor meelopers die zich volproppen met de beschikbare lekkernijen en daarop parasiteren. De groepsvorming bij sprinkhanen doet de serotonine in elk individueel insectenlijf verhogen. Volgepompt met adrenaline komen ze in een opgefokte bewustzijnstoestand, en dan is eendestructieve zwermvormingmet een sterk samenhorigheidsgevoel het gevolg. Overal waar ze landen delen ze de lakens uit endoen ze zich gulzig tegoed aan de rijkdom van anderen. Een kale vlakte waar niets meer te beleven valt, blijft er dan over...
Zo werkt dat ook met de sprinkhanenplaag die Europa teistert (zie mijn blog 12 april), deniet te stuiten instroom van sprinkhanendie door hun ijzersterke groepsgevoel in staat zijn om al onze velden met gewassen en granen en vruchten kaal te vreten. Rijke oogsten worden vernietigd. Het is een ramp voor de eigen bevolking. Aan onze overvloed zal echter ooit een einde komen! En als er niets meer te schransen valt, vliegt de destructieve zwerm naar andere oorden, om daar alles kapot te maken en te vernietigen, om alle bestaande luxe en welstand naar de knoppen en naar de hel te helpen...
Zo nu en dan verliezen de beestjes onderweg een deel van hun soortgenoten die verdrinken tijdens de oversteek naar hun gedroomde walhalla... Zo hoort het, volgens de wet van de sterkste, zoals in de jungle of in de woestijn, enkel de besten moeten overleven. Kwaliteit en superioriteit moeten bovendrijven, zo hoort het. En minderwaardigheid moet vernietigd worden. Inferioriteit moet verdrinken... bij de oversteek naar contreien waar ze de rust van de oorspronkelijke bewoners verstoren en er de samenleving broos en onevenwichtig maken.
Daarom mogen we geen medelijden hebben met verzopen vluchtelingen... Tenzij we onszelf willen vernietigen!...
Vroeger, toen Lieve nog in Kinderland woonde, was 'straf' heel gewoon in een strenge nonnenschool. De nonnen hadden een hekel aan mij, er was iets tussen ons dat niet wilde klikken. Een beetje gehavend ben ik er dan toch doorheen gesparteld. Alle nonnen wonen nu in de hel waar ze door Satan voor eeuwig geplaagd zullen worden. Da's hun verdiende loon. Omdat ze me strafregels deden schrijven, eindeloze rijen, ontelbare bladzijden, en steeds hetzelfde zinnetje...
Op een zonnige dag tijdens een saaie les, speelde Lieve met een gom, een dikke witte gom die mals en zacht aanvoelde als een babyvelletje. Het zonlicht scheen helder op mijn bank, en toen tekende ik met de gom een mooie grote peer, slank bovenaan en naar onder toe boller met zachte rondingen. Ziezo, de welvingen zitten op de juiste plaats. Nu nog een grappig steeltje er bovenop en enkele streepjes om de peer te doen glanzen. Het geheel was goed van compositie en uitzicht. Lieve was trots en tevreden.
Maar!... Nonnen hebben een extra zintuig voor dingen waaraan kinderen plezier beleven. De chagrijnige non vooraan in de klas kon mijn artistieke talenten niet waarderen, en als straf moest ik honderdmaal schrijven: "Ik mag geen peer op mijn bank tekenen". En laten ondertekenen door mijn ouders. Oeps, nog eens honderd regels erbij...
Tweehonderd regels "Ik mag geen peer op mijn bank tekenen", dat waren acht eentonige bladzijden met saaie regels zonder enige afwisseling. Het trok er niet op. Daarom vond ik dat het geheel versierd moest worden. Dus tekende Lieve op de randen naast de strafregels allemaal peertjes, een hele boomgaard. Het resultaat was prachtig, en fier gaf Lieve haar strafregels aan de non. Die bekeek me berispend en besloot om mijn ouders op school te ontbieden voor een onderhoud. Alsof het om een ernstig vergrijp ging...
In 10 jaar tijd is ADHD-medicatie bij minderjarigen verviervoudigd. Pysychiaters zijn ongerust over de populariteit van rilatine, en over de trend om rilatine te gebruiken om beter te kunnen studeren. Rilatine, dat methylfenidaat bevat, is geen snoepje voor drukke kinderen, het is geen leerpil. Concentratieproblemen worden veroorzaakt door emotionele problemen, leerstoornissen... en zeer zelden door het zogezegde ADHD.
Eerst nog even wijzen op de gevaren van rilatine
Giftig en Verdovend !
http://blog.seniorennet.be/rilatine:Methylphenidaat valt onder een opiumreglementering, wat inhoudt dat verpakkingen met dit giftig en verdovend middel als waarschuwing een dubbele rode diagonale streep moeten tonen en ook het rode doodskop-etiket: vergif-poison.
En daarna ga ik over tot het aan de schandpaal nagelen van mijn naïeve ex-collegaatjes die driftig meededen aan de rilatine-hype, MET de goedkeuring van PMS-baas HORBERT. Niet te geloven!
Rilatinemisbruik
De bezorgde psychiaters zouden eens een kijkje moeten gaan nemen in de CLB's waar maatschappelijk werkstertjes ADHD-medicatie adviseren aan de ouders van druktemakertjes. Ik heb gezien hoe Trinette Treuzelmans en Mieke Blundermans als maatschappelijk werksters de moeders rechtstreeks naar de huisarts verwezen om er rilatinevoorschriften te halen. Alsof ze aan het drugs dealen waren!...
Waarom worden er ook geen stappen ondernomen tegen huisartsen die kwistig en gul rilatinevoorschriften uitdelen aan machteloze en wanhopige moedertjes? Moedertjes die hun wildebrassers thuis niet kunnen intomen, niet de baas kunnen. Ik heb geweten dat zelfs rustige kinderen aan de rilatinepil zaten. Dàt was rilatinemisbruik! Het medicijn sloeg aan bij vele moedertjes die zich lieten misleiden door de mond-tot-mondreclame. Rilatine werd een rage, voorgesteld als een wonderpil om je kind rustig te houden. Het was de tijd dat er in de scholen naast de cola-automaat ook een rilatine-automaat stond... We mogen niet vergeten dat zware aandachts- en concentratiestoornissen eerder zeldzaam zijn, en rilatine als medicijn om het zogezegde ADHD onder controle te houden, in zeldzame gevallen toegediend mag worden.
De Amerikaanse psycholoog Darrel Ray onderzocht het effect van het afzweren van het geloof op de seksualiteitsbeleving. Nooit eerder werd zo'n studie uitgevoerd. Zijn conclusie was dat niet-gelovigen een beter seksleven hebben: "Betere seks zonder religie" en "Seks en religie hangen samen".
Uit de ondervraging van 14.500 mensen bleek dat niet-gelovigen minder schuldgevoelens hebben over hun seksactiviteiten omdat ze hun geloof aan de kant geschoven hebben. Gelovigen en niet-gelovigen doen tussen de lakens net hetzelfde en even vaak, maar gelovigen worstelen na de geslachtsgemeenschap met meer schuldgevoelens.
Mormonen, Jehova's getuigen en Baptisten voelen zich het meest schuldig als ze uit bed stappen, terwijl atheïsten de minste schuldgevoelens koesteren. Uit het onderzoek blijkt ook nog iets opmerkelijks: jongeren met zeer religieuze ouders krijgen hun seksuele voorlichting via... pornofilms.
Mohammed, de Wilde Waarzegger
Het onderzoek zegt niets over de capaciteiten van de atheïst als minnaar... 'atheïst als minnaar', mooie uitdrukking... Maar hoe passen de moslims in het onderzoek van Darrel Ray? Hoe passen islamfanatici, de meest gedrevenen om de islam te belijden, in het onderzoek? Zij komen niet aan bod bij de ondervraagden. Over de islam geen nieuws, dus geen godsdienst?
Stel nu dat de islam tóch een religie is, dan moeten parende moslims in bed barsten van schuldgevoelens en wegkwijnen onder het schaamrood. En dat is niet het geval, gezien hun excellente voortplantingsresultaten, en hoe exhibitionistisch ze pronken met hun kroost.
Productieve moslims met hele rijen nazaten achter zich aan, die nazaten zijn toch niet van de Heilige Geest gekomen? Hoe zit het met de seksbeleving van moslims? En hun schuldgevoel na het seksspektakel? Daarover zwijgt het onderzoek. Als die mannen onder het textiel en draperieën van hun madammen gaan snuffelen en friemelen en daarna hun driften botvieren, dan kan ik me moeilijk voorstellen dat ze door schuldgevoelens geplaagd worden... Schaamteloze overproductie!
Ik denk dat de koran een verwoede poging geweest is van Mohammed om een denkbeeldige Allah te creëren, om een levenswijze vol haat en ergernis als godsdienst voor te stellen, om via zijn openbaringen te komen tot een 'godsdienst' die valselijk voorgesteld wordt als vredelievend en verzoenend, en geen machtsuitbreiding nastreeft. Met een beetje kunst en vliegwerk is de profeet er uiteindelijk in geslaagd om zijn openbaringen te bundelen in een koran. Met succes, gezien de talrijke volgelingen wereldwijd. Ze vergeten dat ze alleen maar aanhangers zijn van een louche sekte.
Vandaag worden alle secretaresjes in de bloemetjes gezet. Secretaressedag is een traditie die bedreigd wordt. Ondernemersorganisatie Unizo wil 'Secretaressedag' vervangen door 'Dag van de Medewerker'. Een vrouwonvriendelijke beslissing. Gisteren wilden ze het woord 'zigeuner' ook al kwijt. Wat gaan we nog allemaal beleven met onze Nederlandse taalschat?
Een tijd geleden was er het woord 'allochtoon', dat niet meer mocht bestaan. Een 'Zichen-Zussen-Bolderse medemens van vreemde origine' zou dan een allochtone inwoner van Zichen Zussen Bolder heten. Prutsen aan taal en tradities geeft komische toestanden. Zoals Walter opmerkte: 'woonwagenbewonerssaus' in plaats van 'zigeunersaus'...
Dag van de Medewerker dus. Geen secretaressedag meer.
Secrateresse, een typisch vrouwelijke functie, komt onder vuur te liggen. Een secretaresse weet meer dan haar baas, wordt wel eens gezegd. Maar welke mannelijke medewerker kan vrouwelijke nieuwsgierigheid evenaren? En zie je een medewerker al een ochtendzoentje geven aan zijn baas? En als hij zich bukt aan zijn bureau heeft zijn baas nooit zo'n mooi panoramisch uitzicht op zijn boezem als bij een secretaresse. En zie je een medewerker ook al notities nemen op de schoot van zijn baas? Of zie je hem zijn nek masseren op een moeilijke dag?
Een secrateresse is een vrouw met specifieke functies, ze is onvervangbaar door een man. Een goede bedrijfsleider heeft nood aan een verleidelijk en efficiënt vrouwelijk gezelschap in zijn nabijheid, zij moet accuraat zijn, en stipt alle wensen van haar baas inwilligen. Een mannelijke medewerker kan dat niet. Die kan alleen maar over voetbal babbelen met zijn baas.
Na een hele dag flierefluiten kwam er gisteren niks zinnigs meer uit mijn pen. Dromen en pierewaaien zijn niet te combineren met bloggen.
Ik las dat het woord 'zigeuner' in de verdrukking komt. 'Zigeuner' is het officiële woord voor rondtrekkend volk. Ook de politie vinkt 'zigeuner' bij het opstellen van een daderprofiel.
Toch protesteren het Gelijkekansencentrum en het Minderhedenforum, beiden overeind gehouden door Vlaams geld en tóch etnische minderheden bewieroken en eigen volk denigreren.
Stamhoofd Wouter Van Bellingen en bendeleider Jozef De Witte vinden het niet kunnen dat politieagenten 'rondtrekkend volk zonder vaste verblijfplaats' omschrijven als 'zigeuner'... Lees meer bij Houzee op zijn Rechtsblog waar hij gisteren (9.47 uur) een uiteenzetting gaf over het 'etnisch labelen van mensen'. Wat is die man toch alert bij het becommentariëren van de actualiteit!
Ik wil er enkel nog aan toevoegen dat het Minderhedenforum vorig jaar naar de rechter stapte om een burgemeester aan te klagen die koppige woonwagenbewoners van een industrieterrein wilde verdrijven met luide muziek. En dat terwijl het Minderhedenforum er is om de verstandhouding tussen bevolkingsgroepen te verbeteren. Ook zigeunerkinderen die op de spoorweg in Lommel speelden, liet hij ongestraft.
Een mooie dag als vandaag doet me denken aan de onvergetelijke zomer van 1976, een legendarische zomer... Toen de alcohol in de pintjes verdampte terwijl we d'r bij zaten. Toen we een stuk jonger waren, met losgeslagen hormonen, jong en onbezonnen, een beetje blond mocht ook nog. Toen de gloeiend hete zon nooit wou ondergaan, toen de vogeltjes een middagdutje deden, en in de verte blafte er een hondje. De natuur lag stil, geen blaadje roerde zich, niets bewoog, alles lag in coma. Enkel de zon was aan het werk met haar scherpe stralen midden in een knalblauwe lucht. De bermen langs de autowegen zagen er toen een hele zomer lang verschroeid en verdord uit. De 'zon' is vrouwelijk, en alleen een vrouw kan zo schroeien en verzengen...
Vroeger, dat was toen het zand naast het water in onze huid brandde, en voor altijd een herinnering grifte in ons geheugen over onze eerste liefde, pril en kwetsbaar. Het brandende zand en de gloeiend hete zon maakten van 1976 een ouderwetse nostalgische zomer.
Vroeger, dat was 's ochtends wandelen langs een beekje dat verscholen lag achter volle struiken en wassende grasvelden, je kon er niet bij komen... Vroeger, dat was wandelen langs boerderijen, veldweggetjes, veldkapelletjes, weilanden en akkers, koeitjes en paardjes begroeten. De boeren molken hun koeien toen nog met de hand, en de volle emmers brachten ze dan naar hun boerderij.
Vroeger, dat was een zandberg om een hele lange warme zomer in te spelen. Alle kinderen waanden zich op het strand van Oostende. Nu staan er fabrieken op de plaats van van onze Zandberg. Weg met de Zandberg, jeugdnostalgie ons zomaar afgepakt.
Vroeger, dat was tegen een helling opklauteren om op de spoorrails te geraken, een avontuur dat de moeite waard was, want dan kon je de zon zien ondergaan in volle glorie. Een paar verloren gewaaide wolken maakten het schilderij van de ondergaande zon compleet. En nu beginnen glimwormpjes, elfjes en feeën zich op te maken voor hun nachtelijke uitstapjes...
't Zal nooit lukken met onze vreemde medemensen om ons heen. Waarom moeten wij geduldig en verdraagzaam blijven wachten op een vredige samenleving met gespuis dat ons opgedrongen wordt, met crapuul dat denkt boven onze regels en wetten te mogen staan?
Gisteren haalde Meulenberg weer eens de krantenkoppen in HBVL.
Na sluiting van het drugscafé Saz hebben drugdealers hun activiteiten verlegd naar de parking van een voetbalclub en naar de Springstraat, waar ze openlijk handel drijven. Boze buurtbewoners klagen over overlastproblemen: bonkende autoradio's, zwerfvuil, vandalisme... Ze zeggen dat de politie er niks aan doet.
De jongeren leven zich helemaal uit op straat en doen niet eens de moeite om subtiel te dealen. Het lijkt wel een soort machtsvertoon alsof ze niets anders in hun leven hebben dan zich luidruchtig en onwettig te manifesteren.
De beruchte probleemwijk Meulenberg, schandvlek van Limburg, is een achterlijke jungle waar capuchontuig de baas is en waar burgemeester en politie niks te zeggen hebben.
Burgemeester IJzermans is de overlast en de incidenten 'spuugzat', maar dat zegt die man al jaaaaren. Hij zal moeten leren leven met zijn broussebewoners die hij niet de baas kan.
Hoe is het zover kunnen komen? Ik herinner me de jaren 80, toen Meulenberg berucht was om zijn ongenaakbaarheid, toen politieauto's met een wijde boog omheen Meulenberg reden. Toen had het kwaadaardig gezwel de kans om zich vast te nestelen en uit te breiden.
De burgemeester beklemtoont dat zijn gemeente het afgelopen jaar veel inspanningen deed om de situatie in de wijk te verbeteren. Volgens mij zijn het vergeefse pogingen om de wijk op te fleuren, om er een nieuwe opwaardering aan te geven. En maar leuteren over 'controles' en 'interventies', in plaats van 'harde aanpak' en 'zerotolerantie'.
Ik geloof nooit dat de sociale acties van de gemeente zullen helpen om van Meulenberg een voorbeeldige wijk te maken: een nieuw sportcomplex, een nieuw wijkcentrum waar welzijnswerkers en buurtbewoners elkaar kunnen ontmoeten, een project rond volkstuintjes, heraanleg van de Koolmijnlaan, een jobbeurs, nieuwe tewerkstellingstrajecten... het klinkt allemaal zo soft en poezelig. Vooral de ontmoetingen tussen welzijnswerkers en buurtbewoners maken op mij een belachelijke indruk.
Vanmiddag lag er in mijn brievenbus een foldertje van het Vlaams Belang: "RED VLAAMSE JOBS". Een actie van het Vlaams Belang om aan de alarmbel te trekken, om het recht op onze arbeidsmarkt en sociale zekerheid te beschermen. Toen dwaalden mijn gedachten af naar onze toekomstige Vlaamse werknemertjes, Vlaamse leerlingen die nu nog op de schoolbanken zitten. Ooit zullen hun jobs ook in het gedrang komen. Daarom hoop ik dat het Vlaams Belang zich nog meer gaat inzetten voor het Vlaamse onderwijs, voor onze Vlaamse leerlingen, en dat de fortuinen uit 'de hoorn des overvloeds' naar hén gesluisd zullen worden, niet naar 'kansarmen' of andere kanslozen die toch al hun kansen links laten liggen. Ik hoop ook dat er meer geld gaat naar scholen die zich inzetten om de Vlaamse leerling te stimuleren en te motiveren. Om onze Vlaamse scholen 'witter' te maken, te zuiveren en te vrijwaren van allochtone stoorzenders die het Vlaamse onderwijspeil bedreigen. Onze Vlaamse leerlingen moeten gesponsord worden! Zo worden hun jobs in de toekomst gered.
Gelezen dat de Italiaanse kustwacht vrijdag 978 migranten op drie verschillende schepen in de Middellandse Zee in veiligheid gebracht heeft.
Een week geleden werden ook al 1.500 vluchtelingen gered op één dag.
En in heel 2014 zouden 218.000 mensen geprobeerd hebben om 'botelings' het Europese continent te bereiken.
De operatie Mare Nostrum kon vorig jaar 100.000 vluchtelingen redden van de verdrinkingsdood.
En nu is er de actie Triton - gespijzigd door de Europese Unie - om bootvluchtelingen op te sporen. Ja, ze worden 'opgespoord', de boottoeristen, in hun onfortuinlijke tocht naar oorden waar oliebollen en andere lekkernijen zomaar van de bomen geplukt kunnen worden.
Europa bereiken via de Middellandse Zee, dat wordt een hype. Vluchten in een bootje, een nieuwe rage. De organisatoren van de Europese overrompeling voeren de bevolkingsdruk op, zodat we met z'n allen elkaar ondersteboven lopen, voor de voeten en in de weg lopen.
Laat me nu even fantaseren en toekomstvisioenen opbouwen. Misschien gaat er ooit een ruilhandel komen: voor elke 1.000 vluchtelingen moeten er 2.000 Europeanen verhuizen naar oorlogsgebieden. Ja, een verplichte uittocht van Europeanen naar conflictgebieden, naar armoede en oorlogen. Europa kan al die goudzoekers toch niet blíjven uit het water vissen?
Ruim 2.000 bootvluchtelingen gered tussen Libië en Italië... Italiaanse kustwacht redt duizend bootvluchtelingen...
Zijn er hier echt nog niet genoeg mensen?... Ik ga gewoon door met fantaseren.
De aardbol onder Europa dreigt te verschrompelen en te bezwijken onder het gewicht van de mensenmassa die alsmaar in omvang toeneemt. Er komt geen einde aan de illegale instroom uit andere continenten. De halve wereld loopt leeg naar het lager gelegen Europa. Het lijkt wel of alleman in Europa wilt wonen. De overbevolking zal toenemen en de westerse beschaving in Europa bedreigen. Misschien gaan we wel terug naar de tijd van de Flintstones?
En met die massale instroom worden ook ziektes en andere rariteiten ingevoerd, ook oorlogen worden naar hier getransporteerd. D'r zijn er altijd die met hun overtuiging geen blijf weten en dan komen ze die hier uitvechten. Conflicten draag je met je mee als vluchteling. In je geest zitten al die narigheden opgesloten en zullen op tijd en stond hier beslecht worden.
En alsof dat nog niet genoeg is, is Europa zélf driftig op zoek naar nieuwe bewoners, is zélf op zoek naar vreemde nieuwelingen, nieuwe vreemdelingen, om hier op te bergen. Er zijn er blijkbaar nog nooit genoeg. Europa zal uit zijn voegen barsten, tot het ontploft en de wereld vergaat...
Ik zal eens iets vertellen over mijn eerste ervaringen met discriminatie van Vlaamse leerlingen. Discriminatie omdat migrantenleerlingen een voorkeursbehandeling kregen.
Leraar Brants gaf het vak Nederlands in een atheneum dat toen nog een bonte mengeling was van allerlei nationaliteiten: Spanjaarden, Italianen, Turken, Marokkanen, en natuurlijk ook onze Vlaamse leerlingen, de Jefkes en de Lewiekes.
Het grootste contrast was er tussen een Vlaamse leerling en een Turkse leerling. Een gelijke benadering was onmogelijk omdat ze op alle vlakken van elkaar verschilden. En toch zaten ze allemaal samen in één klas. Een kapitale fout die een onvergefelijke erfenis achterlaat. Toen droomde de overheid van een multiculturele utopie.
Het was de tijd dat woorden als 'multicultureel', 'migrant', 'allochtoon', 'concentratieschool'... nog in hun kinderschoentjes stonden.
Leraar Brands schreef zijn dochtertje Ellen in in dezelfde school waar hij lesgaf. Kwestie van 'verrijking' en 'kennismaking met andere culturen', zo van die nonsens. Maar hij kwam al vlug tot andere inzichten...
... Op een kille regenachtige dag kwam Ellen snipverkouden aan in school en vroeg vrijstelling van de zwemles. Die kreeg ze niet en werd verplicht om te zwemmen in het koude water... Terwijl welgeteld 9 allochtone klasgenootjes met een doktersattest gezond en wel zaten te genieten en te niksen aan de rand van het zwembad!
Leraar Brands verhuisde dochter Ellen toen naar een 'witte' school, een gezondere omgeving voor Ellen omdat ze daar met soortgenootjes kon concurreren. Een gezonde wedijver kan alleen maar tussen gelijken.
Een gemixte klas is voor onze bollebozen geen uitdaging, hun talenten komen niet aan bod, en bovendien dreigen ze opgeslorpt te worden door vreemde talen en gewoontes.
Dochter Ellen bloeide open in haar nieuwe school, waar iedereen gelijk was, waar geen onderscheid gemaakt werd tussen leerlingen, en waar iedereen gelijke kansen kreeg. Het stimuleert wedijver en prestatiedrang. Zo hoort het.
Incidenten zoals in dit verhaal met een ziek Vlaams meisje en kerngezonde allochtone klasgenootjes die toch niet het in het koude water hoefden te plensen, laten zien dat Vlamingen en allochtonen niet passen in eenzelfde klas, ze lopen elkaar voor de voeten en een gelijke behandeling is uitgesloten.
De huidskleur van de huidige Europeanen was niet altijd zo licht, zo blijkt uit een nieuwe studie gepubliceerd in Science Magazine. Er zou een lange evolutie geweest zijn doorheen Europa. De wetenschappers hebben ook genen ontdekt die een blanke huid veroorzaken, dankzij DNA-onderzoek op overblijfselen van oude volkeren. Tot hier de inhoud van het bericht in een notendopje.
Deze studie maakte een verdachte indruk op mij. Ik denk dat het een poging is om te komen tot een universele gelijkheid van alle mensen, over de hele wereld, een wereld die van iedereen is en waar iedereen recht heeft op een plekje naar eigen keuze, een wereld waar iedereen overal de baas is.
Er zullen nog wel gelijkaardige studies in de toekomst volgen, om te komen tot egalisatie van de mensheid, om krampachtig te kunnen aantonen dat iedereen gelijk is, dat er geen rassen bestaan... Kortom een ontkenning van het blanke ras.
Wetenschappers van de Minnesota-universiteit hebben het menselijk vermogen onderzocht om iemands seksuele geaardheid af te lezen van zijn of haar uiterlijk. Volgens de onderzoekers bestaat er een soort GAYDAR, eenradar die de seksuele voorkeur aangeeft.
Via gezichtskenmerken zou het onderscheid tussen hetero's en homo's te zien zijn. En toch weten de onderzoekers niet hoe die 'gayradar' precies werkt. Ze weten wel dat het verschil tussen homo's en hetero's afgelezen kan worden uit de stand van de mondhoeken, de lengte van het gezicht, de wijdte tussen de ogen, de dikte van de lippen, wenkbrauwen die zich wispelturig boven de ogen kronkelen, een puntige neus, blozende dikke wangen, ingevallen wangen...
De onderzoekers beweren dat wij allemaal een ingebouwde radar hebben die ons helpt om te zien of iemand hetero of homo is. Die radar werkt bij de ene sterker dan bij de andere, en velen zijn er zich niet van bewust... ...Niet van bewust?!
En nu is het MIJN beurt om de mislukte wetenschapper uit te hangen.
Niet bewust van een gayradar? Wel, ik heb een ingebouwde radarverklikker die mij precies laat weten welke personen HO of LE of BI zijn. Ik voel ook aan wanneer die personen zich daartussenin in niemandsland bewegen. Ja, 'niemandsland', zo noem ik dat. Die twijfelgevallen, die struikelen over alles in hun leven, niet alleen over hun geaardheid, maar over alles wat hen passeert in hun leven. Dat zijn dan die tussengevallen die nooit kunnen kiezen, noch tussen geslachten, noch tussen kruispunten in hun leven. Werkgevers, let op uw zaak! Werf enkel zelfzekeren aan, en zeker nooit twijfelaars... Ik heb twijfelaars ook nooit gemogen.
Ik heb nog meer bijzondere gaven waarvan ik me ten zeerste bewust ben. Zo zijn er mijn telepathische gaven en buien van helderziendheid. Ik kan het ook niet helpen dat angstgevoelens me bekruipen wanneer mensen me besluipen. Ik voel hen gewoon in mijn nabijheid, ook al zijn ze onzichtbaar. Hun adem blaast warme lucht achter me. Ze kunnen zich niet verbergen.
Nu iets anders en beters! Ik zou eens een radar willen hebben die de wellust bij iemand anders kan aflezen, die zijn verlangen naar intimiteit kan meten, naar innige verstrengeling, en zo... Misschien heb ik al zo'n radar en ben ik me er niet bewust van. Onderzoekers en andere pienterlingen zouden metertjes en toestelletjes moeten uitvinden om de mate van hitsigheid en geiligheid van op afstand te kunnen meten... Ik ben benieuwd naar de volgende 'radar' die wetenschappers in het menselijk brein ontdekken.
We hebben ondertussen de denkfouten van Lieven Boeve een beetje vergeven, maar niet vergeten. Hij zal wel bijdraaien en zich opnieuw bekeren tot het katholicisme... Zo zat er in zijn pleidooi voor hoofddoeken een vergelijking van nonnekes met moslima's, waardoor hij onze religieuze cultuur verwarde met de islamitische cultuur. Dan zei hij ook nog dat "scholen een afspiegeling moeten zijn van de samenleving", neen, KATHOLIEKE scholen moeten een afspiegeling zijn van een KATHOLIEKE samenleving.
Hierover schreef ik op 3 april: "Meer hoofddoeken voor de klas?".
Onze topman kende nog meer dwalingen. Zo pleitte hij voor een 'dialoogschool' waarin katholieken en moslims samen dialogiseren, er zouden contactpunten moeten zijn tussen de islam en de christelijke traditie in een streven naar een vereniging van de katholieke godsdienst met de islam... Toen ik dát las, wist ik het meteen: Boeve wil meer moslimleerkrachten.
Hierover schreef ik op 28 maart: "Lieven Boeve over het godsdienstonderwijs".
Lieven Boeve geneert zich niet in zijn dromen en zijn verlangens: meer islamlessen, meer islamleerkrachten, meer moslimleerkrachten... Zeg, staat er nu een islamfanaticus aan het hoofd van ons katholiek onderwijs?...
De meest recente uitspraken van Lieven Boeve gaan nu over 'Duaal Leren'. Aanvankelijk verzette Boeve zich tegen een overheveling van het beroepsgerichte onderwijs naar bedrijven. Hij vreesde dat 'duaal leren' een bedrijfszaak zou worden in plaats van een onderwijszaak. Waarop Hilde Crevits hem verzekerde dat de eindverantwoordelijkheid bij het onderwijs blijft liggen nadat scholen en bedrijven afspraken gemaakt hebben over de te volgen weg van leerlingen die voor duaal leren in aanmerking komen. Boeve blijkt nu toch gewonnen voor 'duaal leren'.
Duaal leren is een hervorming van het systeem van leercontract in Deeltijds Onderwijs dat al sinds 1984 (!) bestaat.
Over Duaal Leren schreef ik op 19 maart: "'Leren + Werken":
Over hoe derdegraadsleerlingen arbeidservaringen kunnen opdoen. Over duaal leren als een omweg om ongekwalificeerden toch nog aan een diploma te helpen. Over de noodzaak aan een mentaliteitswijziging bij leerlingen en scholen opdat duaal leren, waarin veel potentieel zit, kan functioneren... Ga maar lezen op 19 maart.
Morgen wordt de cenceptnota duaal leren in het Vlaams parlement besproken.
Ik heb echt geen goede herinneringen aan Paula D'Hondt. Dat mens associeer ik met het ontstaan van het CGKR. In 1989 werd Paula D’Hondt als Koninklijk Commissaris voor het Migrantenbeleid aangesteld. In 1993 eindigt haar functie waarna het CGKR startte. Daarvoor kreeg ze de Prijs voor de Democratie. Democratie? Terwijl ze veel meer hield van allochtonen dan van haar eigen volk. Is dat democratie? Onze eigen Vlaamse leerlingen heeft ze echt niet fraai behandeld. Ik herinner me het nog heel goed. Zij profileerde zich tijdens haar loopbaan als de suikertante van de allochtonen, behept met een hysterische inzet voor het welzijn van de migrant.
Nu ga ik iets vertellen over Paula D'Hondt, de patrones van alle allochtonen, zij bezocht een school in Heusden-Zolder waar haar een koninklijke ontvangst wachtte.
Concentratieschool, mei 1992. De directeur kondigde hoog bezoek aan en verzocht iedereen om zondagse kleren aan te trekken en een smile tevoorschijn te toveren. Want Paula D'Hondt, koninklijk commissaris voor het migrantenbeleid, komt op bezoek! Bij dit onheilsbericht stak de directeur zijn snoet gewichtig in de lucht en maakte er plechtige gebaren bij, alsof de heilige maagd Maria eerdaags aan ons zou verschijnen op de speelplaats.
Paula D'Hondt was in onderwijsmiddens berucht en verguisd om haar voorliefde voor multiculturaliteit, voor een vredelievende en verzoenende islam die opperbest verenigbaar is met onze westerse samenleving. Deze onzin werd vroeger in de scholen verspreid. Beschermengel D'Hondt was de spitsvriendin van Johan Leman van het CGKR. Zij waren geestverwanten. Leman was magazijnier in het CGKR waar hij moest toezien op een uitgebreid arsenaal van telescopen, verrekijkers en toverbrillen om Pol en Pier te betrappen op 'racisme', of wat dat ook mocht wezen, het toverwoord 'racisme' dat uitgevonden werd om allochtonen te beschermen en machtiger te maken.
Op een mooie lentedag stopte er een glanzende sjieke wagen aan de schoolpoort. Meteen stopten de vogeltjes met fluiten en schoven er donkere wolken voor de zon. Maan en sterren verbleekten ook nog. Een logge gedaante stapte uit de auto, ze leek zó weggeplukt van achter haar fornuis. Daar was ze dan, de missiezuster die een bezoek bracht aan een achterstandsschool, haar missiegebied.
Allen luisterden aandachtig naar wat D'Hondt te vertellen had, ingetogen en berustend, gisteren nog in gevechtshouding, vandaag kruiperig en nederig aan haar lippen hangend. Nietwaar Horbert en meelopers? Hun bevestigende knikjes waren een aanmoediging voor D'Hondt. Na haar spreekbeurt verliet iedereen gehersenspoeld en met glazige blik de zaal, vol goede voornemens om 'de allochtoon' toeschietelijk en tolerant te benaderen.
