De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
16-04-2024
Hubert Brouns en Zoon
Landbouwminister Jo Brouns (CD&V) diende een Vlaams subsidiedossier van 931.000 euro in voor een project van Agropolis. Toen ontdekt werd dat zijn vader Hubert Brouns de voorzitter was van Afropolis trok zijn zoon Jo de subsidie in onder druk van collega's Demir en Rutten... Hoewel ze zeggen dat Hubert al acht jaar onbezoldigd voorzitter is van Agropolis. Onbezoldigd? Neen, dat past niet bij Hubert.
Ik maak nu van de gelegenheid gebruik om over mijn ergernissen te vertellen toen Hubert Brouns vroeger heel eventjes directeur probeerde te spelen in een plattelandsschooltje in Zonhoven. Hij verving er directeur Mosselmans die toen tijdelijk op een andere wei ging grazen, waar het gras groener was. Mannen kennen de weg naar het groene gras altijd vanbuiten. Ze hebben ook een bijzondere neus voor groene blaadjes.
Hubert Brouns was een moeial en een egotripper. Op ouderavonden had hij de slechte gewoonte om zich te mengen in ieder oudergesprek. Blabla. Een kwelling voor elke leerkracht. Want dan moest het hele gesprek opnieuw gevoerd worden en alle gespreksonderwerpen opnieuw aan de orde komen. Brouns viel in herhaling, praatte er maar wat op los, vaak naast de kwestie, maar het klonk allemaal wel mooi. Een radde babbelaar, die Hubert Brouns. Vaak gebeurde het dat hij nog even de ouders voor zich alleen had en... toen ging het mis! Hij wijzigde visies van leerkrachten en maakte heel andere afspraken dan die door de leerkracht gemaakt werden. Hubert Brouns, de nachtmerrie van alle leerkrachten en hulpverleners!
Serkan Bozyigit stelt zich kandidaat voor de Vlaamse verkiezingen in juni, ondanks zijn exotische naam. Hij staat op de 11de plaats van de N-VA-lijst voor het Vlaams Parlement. 'Serkan Bozyigit' op een Vlaamse lijst? Het wringt.
Met zijn provocerende stunt is het begrijpelijk dat er van Vlaamse zijde kritische commentaren komen, en zelfs agressieve en racistische reacties. Dat moet Serkan zeker verwacht hebben... Dankzij het vreemdelingenstemrecht zien Vlaamse kiezers hun stemmen wegvloeien naar een kandidaat met Turkse roots.
Bij het lezen van de haatdragende reacties was Serkan diep gekwetst en diende een klacht in bij de politie wegens racisme.
Hij verdedigt zijn 'Vlaming-gevoel': "Ik ben hier geboren en getogen en spreek perfect Nederlands. Ik heb hier gestudeerd, ben hier leerkracht wiskunde en schooldirecteur geweest en nu ben ik raadgever voor onderwijsminister Ben Weyts (N-VA). Ik heb het gevoel dat ik niet kan bewijzen dat ik echt wel 100% Vlaming ben."
Inderdaad, met een Turkse naam kan je dat niet bewijzen.
Als échte Vlaming word je geboren uit Vlaamse ouders en Vlaamse voorouders met Vlaamse namen, je leeft onder eenVlaamse kerktoren en je mint de Vlaamse taal. Je hebt een diepgeworteld Vlaming-gevoel, zo onvervalst en authentiek Vlaams dat je het niet kan delen met anderen die hun roots elders hebben liggen.
Het hele wezen van een echte Vlaming straalt fiere Vlaamse trots uit. Echte Vlamingen zijn éérsterangsburgers die fier met opgeheven hoofd de ereplaats in de loge van de Vlaamse samenleving verdienen, de meest exclusieve plaats waar ze recht op hebben!
Conner Rousseau grijpt zijn tweede kans gretig aan, en nog wel met beide handen tegelijk. Een nieuwe neus, een nieuw begin.
Hij krijgt een tweede kans om nog eens naar café 't Hemelrijck te gaan, om er twee of meer pintjes te gaan drinken en dan een paar politieagenten op hun tenen te trappen. Erg amicaal en zo. Niks aan de hand.
Een tweede kans krijgt Conner om zattemansklap te verkopen, toogpraat die niet kwaad bedoeld is omdat zijn alter ego aan het woord is in 't café. Zelf staat hij recht in zijn twee linkse schoenen.
Zijn herkansing loopt niet van een leien dakje. Mama Christel wijst hem de weg naar poltiek succes en pubertje Melissa steunt hem ook. Ze redden hem uit de klauwen van media en andere boemannen die de capriolen en zedenfeiten van Conner niet willen seponeren. De zedenfeiten zijn verzinsels uit de hoge blauwe lucht gegrepen, zeggen ze.
Het begon allemaal met een kast. Een gewone kleerkast, waarin Conner opgesloten zat en eruit wou. Bonken hielp niet. Zelf zwaaide hij de kastdeur wijd open met de onthullende kreet: "Ik worstel met mijn seksuele identiteit!". Dit puberaal gezwets leverde hem landelijke en buitenlandelijke bekendheid op. We moeten Conner de tijd geven om te worstelen. Als je vers uit de kast komt heb je tijd nodig om in het duister rond te tasten op zoek naar je beste seksformule. Als jongvolwassene is het trouwens veel te laat om nog te worstelen. En als partijvoorzitter ben je geestelijk uitgeschakeld, want worstelen met je seksuele identiteit is een fulltime job. Als je daar bovenop nog eens in een café dwaze dichterlijke prietpraat gaat verkopen met een geheugen op nul, dan is je eerste kans gauw verkeken.
Wat hebben we vandaag geleerd? 1. Tweede kansen mag je nooit links laten liggen. 2. Kastdeuren zijn er niet om open te zwaaien. 3. Stilletjes zwijgen als je dronken in 't café zit; alleen over het weer mag je nog iets zeggen.
Het suikerfeest is een feest van verzoening, vreugde en samenhorigheid.
Oef! Het Suikerfeest valt dit jaar in de paasvakantie en dus hoeven leerkrachten de onwettige afwezigheden van spijbelende moslimpjes niet te noteren.
Het suikerfeest is een islamitisch feest om het einde van de vastenmaand ramadan te vieren, maar dat hoef ik hier niet uit te leggen want alle media barstten uit hun voegen van het gekweel over het suikerfeest. Het suikerfestival als climax van de ramadan. En iedereen moet dat weten. Wij, westerlingen, moeten dat weten en vooral begrijpen. Terwijl onze christelijke feestdagen en tradities veel te weinig aan bod komen op tv.
Gisteren vierden moslims wereldwijd het einde van de ramadan, een vastentijd waarin ze verzaken aan alle wereldse geneugten van zonsopgang tot zonsondergang. Maar 's nachts maken ze alles weer goed. Als de zon het niet ziet is dat moslimvolk aan het brassen en aan 't slokken! En aan 't rollebollen met hun madam tussen de lakens.
Ik stel voor dat de leerplicht afgeschaft wordt voor alle kinderen die hier als nieuwelingen vers aankomen om de openbare schoolorde te verstoren, afschaffing van de leerplicht voor alle kinderen geboren uit uitheemse ouders, afschaffing van de leerplicht voor alle kinderen van illegalen, vluchtelingen, asielzoekers, moslims, anderstaligen, migranten, en andere vreemdelingen.
Dus geen schoolplicht voor deze kinderen. Het is beter dat ze dom gehouden worden. Waarom zouden we hen moeten onderwijzen? Ze hoeven niet wijzer gemaakt te worden. Uit zelfbehoud en uit zelfverdediging moeten we van hen een te verwaarlozen bijkomstigheid van onze samenleving en beschaving maken, om onder de duim en onder controle te houden, slaven moeten we van hen maken, slaven in dienst van ons eigen volk. En niet andersom, waarom zouden wij, autochtonen, langer moeten werken om het hele bruine spel slaafs en wij als slaven hen in leven houden?
Na de herziening van de leerplicht gaat er een nieuwe wereld open voor de schoolgaande jeugd en voor de hele onderwijswereld. Weg met kansarmoede, ook geen spijbelaars meer, geen taalachterstanden meer, geen vroegtijdige schoolverlaters meer, geen koranlessen meer. Iedereen enthousiast en gemotiveerd naar school. Het lespeil stijgt, de onderwijskwaliteit verbetert, de kloof tussen Vlaamse leerlingen en migrantenleerlingen verdwijnt. Alle Vlaamse kinderen krijgen vlot een zitje in de school van hun keuze en hebben overal en altijd voorrang. Ze komen tot volle bloei. En al wat vreemd is aan ons onderwijs laten we in eigen sop gaar koken.
Vlaamse leerlingen hebben hier hun thuisbasis, hun veilige haven die ze niet hoeven te delen met nieuwelingen die onuitgenodigd willen mee smikkelen van ons gestructureerd schoolsysteem. Ze zijn niet eens in staat om de kwaliteitsleerstof in zich op te nemen. Of willen ze dat wel?...
"Wat komen die Nederlands-onmachtigen hier eigenlijk uitspoken als ze niet de geringste moeite wensen te doen om behoorlijk de taal van het land te beheersen?"
Schurft, difterie en mazelen – ziekten die in Duitsland als bijna uitgeroeid werden beschouwd, vieren blijkbaar een comeback als gevolg van de massa-immigratie. Onze redactie beschikt over exclusieve gegevens. Maar de federale overheid stopt plotseling met het registreren van sommige cijfers. Waarom?, vraagt Gunther Strauss.
Ziekten die voorheen bijna waren uitgeroeid, hebben door de toestroom van migranten weer voet aan de grond gekregen in Duitsland. Sinds het uitbreken van de oorlog in Oekraïne en de daaropvolgende vluchtelingenbeweging in 2022 is het aantal gevallen van difterie verachtvoudigd tot 172 gevallen vergeleken met het voorgaande jaar, zoals blijkt uit het antwoord van de federale regering op een kleine interpellatie van AfD-parlementariër Jan Wenzel Schmidt, die exclusief beschikbaar is voor onze redactie. In 2023 daalde het aantal diagnoses licht, maar bleef ruim boven het niveau van voorgaande jaren.
Infectieziekten nemen schrikbarend toe door de ongebreidelde instroom van asielzoekers overal in Europa.
Vluchtelingen kunnen dragers zijn van ziekten die hier al lang uitgeroeid zijn. Infectieziekten steken nu opnieuw de kop op. Ze worden geïmporteerd door nieuwelingen die van heel ver gekomen zijn om hier de hemel op aarde te zoeken. De belastingbetaler werkt zich uit de naad om hen opvang, eten en drinken te geven.
Virussen, microben en bacteriën hebben vrije toegang tot het luxueuze Westen. Zij banen zich een weg doorheen poreuze poriën van kartonnen grenzen die zo lek zijn als een zeef. Open grenzen- en welkomstpolitiek zetten ons een stap terug in de evolutie naar een superbeschaving met overvloedige welvaart. Europa: eerst welvaart, nu 'verarming'! Dankzij de 'verrijkers' die hier hartelijk welkom geheten worden zonder medische screening. Ik kan me niet voorstellen dat nieuwkomers allemaal 1 voor 1 gescreend worden. Een groot deel van hen verdwijnt spoorloos om incognito als illegalen onze eigen bevolking bloot te stellen aan besmettingsgevaar.
Al in 2018 signaleerde de Brusselse vervoermaatschappij in Haren schurftgevallen, maar het werd gebagatelliseerd. En twee studenten van UHasselt waren ook al besmet met schurft. Ook migranten in het Brusselse Maximiliaanpark vertoonden tekenen van schurft, en leden bovendien aan tuberculose. Zowat 100 agenten liepen toen het risico om besmet te worden door de overdraagbare ziekten.
En dan zwijgen we nog over de vele besmettelijke ziekten die onder de radar blijven.
De twee Zweden die door Abdesslam Lassoued vermoord werden.
Op 16 oktober vorig jaar werden twee Zweden doodgeschoten toen ze in Brussel de wedstrijd België-Zweden volgden.
De dader van de aanslag was Abdesslam Lassoued, een illegale Tunesiër die de weg kwijt was naar de uitgang van ons land en hier als illegaal bleef ronddwalen om te broeden op snode plannen.
Ons land vond het niet nodig om de terreurdreiging naar het hoogste niveau op te trekken, zoals Frankrijk deed na de moord op een Franse leraar in Arras. Er werd gewacht tot er doden vielen! De twee dode Zweden.
En nu zegt Comité P dat de dramatische aanslag op de twee Zweden niet vermeden kon worden door de politiediensten. Een schrijffout in de naam van de moordenaar (Abdeslam) verhinderde een vlotte verbinding tussen verschillende politionele databanken. Toch zou deze stommiteit geen oorzakelijk verband hebben met het niet kunnen voorkomen van het drama.
Net zoals Abdesslam Lassoued dwalen er zowat 150.000 illegalen rond in ons land. Ze zijn zo talrijk geworden dat veiligheidsdiensten ze niet meer kunnen volgen, ze zijn de tel kwijt. Na een asielafwijzing krijgen mensen een papier waarop staat dat ze het land moeten verlaten. Ze kieperen het bevelschrift in de vuilnisbak en duiken onder, verdwijnen in de massa, leven van diefstallen, overvallen of drugshandel. "Als afgewezenen het land niet verlaten is er weinig tot geen opvolging", aldus migratie-expert Temmerman.
***
Deschrijfwijze van exotische namen was vroeger bij mijn collegaatjes ook al een probleem. De sloddervossen sloegen met hun klak naar de spelling van vreemde namen van migrantenleerlingen. Er was er zelfs eentje dat het alfabet niet kende...
Vanmiddag tegen 15.00 uur bevonden zich een moeder met haar 4-jarige dochtertje in een NORMA-supermarkt in Wangen in de Allgäu (Duitse deelstaat Baden-Württemberg), toen een 34-jarige Syriër onverhoeds op het kind af rende en met een mes op haar instak.
Deze moordlustige Syriër hebben wij met ons veel te grote hart welkom geheten. Door onze onmetelijke menslievendheid worden we vertrappeld door vreemde volkeren: Syriërs, Oekraïners... maar ook negers die pas uit de bomen gekropen zijn en niet weten wat een autosnelweg is. Ze denken dat ze hier overal mogen lopen, net zoals bij hen in het oerwoud.
1 april 2024: Christenen en Moslims vieren samen Pasen en Iftar
Een buffet van 2 kilometer lang stond er zondagavond in Borgerhout op de Turnhoutsebaan. Een lange Iftartafel. Niet 'Paastafel', maar 'Iftartafel'. Een veel te lange tafel waaraan christenen en moslims samen zaten te smullen en te smikkelen. Allah keek toe en was tevreden.
Bij het zien van die weerzinwekkende beelden op tv, bekroop me een onbehaaglijk gevoel. Onze eigen paastradities komen in 't gedrang als we samen met de islam de verrijzenis van Jezus vieren. Het is een soort heiligschennis, een verwording van onze eigen paastradities die we niet genoeg koesteren.
Zien we nog kinderen kijken in de hoge blauwe lucht naar voorbijtrekkende paasklokken die van Rome komen vliegen om ons eitjes te brengen, chocoladen eieren die in tuinen en velden gedropt worden? En joelende kindjes met korven en mandjes vrolijk overal op zoek naar eitjes van de paasklokken? En de paashaas was ook al de grote afwezige aan de Iftartafel.
Genieten we nog van het nieuwe klokkengelui op paasdag? Genieten we nog van de paasviering in de kerk waar iedereen op zijn paasbest de verrijzenis van Jezus viert?
Vroeger leefde bij velen nog de illusie dat moslims hier zouden integreren, hun koran vaarwel zouden zeggen en Mohammed de boom in sturen, of naar de hel, bij Allah. En daarom gooide de overheid er een smak geld tegen aan om die islamitische integratie te bevorderen. Vergeefs. De moslimgemeenschap wordt sterker en groter en moslims blijven bidden tot Allah... en Vlaamse schapen sluiten zich aan bij de lange Iftartafel.
Er wordt veel gespeculeerd en geschreven over 9 juni 1924, de dag dat het volk zijn leiders mag kiezen. We stellen er ons veel van voor en rekenen op een Vlaamse overwinning. De democratie zal zegevieren en alle stemmen van de kiezers zullen goud waard zijn, vooral die van Vlaamsbelangers.
In werkelijkheid zou het weer eens anders kunnen uitdraaien, maar dat is een scenario waar we nu liever niet aan denken. De euforie na rooskleurige peilingen is te groot.
Het Vlaams Belang mag tot in de hemel scoren, dan nog bestaat de kans op een nieuwe staatsgreep door Vivaldi, een Waals-linkse constructie die met haken en ogen in elkaar hangt, een wankele regering die in de solden gekocht werd, ineengeknutseld op het drijfzand van een moerassige vlakte.
Partijen die op instorten staan en wild om zich heen slaan met stunten en miskleunen, zij zijn de zwakke schakels in ademnood die deel uitmaken van een verzameling Vivaldianen. Ook onverkozen losers van de vorige verkiezingen zitten in Vivaldi, maar bijzonder opvallend is de diverse samenstelling. Een vrouw hier, een transgender daar, een paar allochtonen, een homo, en als blikvanger een gepensioneerde ex-minister die geld verbrandde. Niemand werd gekwetst noch achtergesteld. Er werd gestreefd naar vrouwenquota, migrantenquota en genderquota bij het verdelen van de ministerposten.
Na 9 juni hoop ik dat er een scheidsrechter komt die beter naar het volk luistert dan De Croo, en zonder quota.