Hallo, ik ben Guido. Ik ben geboren in 1954. Ik hoop dat ik U met dit blog kan laten meegenieten van één van mijn grote passies: de Weissensee in Oostenrijk.
Wat ons ook opvalt zijn de "meiklokjes": zij bloeien hier gewoon in de vrije natuur! We stappen rustig verder, en blijven aandachtig voor nog meer moois: een paddestoel heeft een plaats gevonden op een boomstam, en met zijn aparte vorm en zachte kleuren verdient hij zeker een plekje in ons foto-album!
Even later weten sneeuwwitte bloempjes met een fris-groen hart ons te bekoren!
Af en toe spiegelen de bomen zich in een waterpartijtje langsheen het pad: restanten van de zware en lange winter, waardoor het vele smeltwater nog niet helemaal verdwenen is. Maar de natuur herstelt vlug: enkele meters verder krijgen de bloemen weer de bovenhand!
Zo naderen we de rustplaats, waar we enige tijd pauzeren. We kunnen hier heerlijk genieten van een prachtig uitzicht over het meer, met op de achtergrond "Gasthaus Dolomitenblick".
Het is tijd om naar de camping terug te keren. We blijven een rustig tempo aanhouden, en genieten zoveel mogelijk van de mooie natuur. Een van de waterpartijtjes zorgt voor een leuke weerspiegeling.
We ontdekken enkele bloemen, die we nog niet op de foto hebben, en ook een zicht in het bos weet me te bekoren.
Onze voorbereidende wandeling zit er op, en vanavond zullen we onze aktiviteiten voor de volgende dagen plannen!
Mijn echtgenote heeft de inspanningen van eergisteren nog niet volledig verteert. Ik kan echter de lokroep van de bergen niet weerstaan. Mijn keuze gaat uit naar de richting van de "Stosia". Het wordt geen snelheidsrace, want ik wil nog enkele foto's maken. Ik merk wel hoe ver ik raak!
De route die ik uitgestippeld heb is best zwaar, maar reeds vlug worden mijn inspanningen beloond: langs de rand van het pad bloeit een mooie bloem, en dieper in het bos vind ik snel paddestoelen die, na de regen van enkele dagen geleden, welig ontluiken.
De verscheidenheid aan paddestoelen is groot in dit gebied. Regelmatig duiken andere soorten op: steeds verschillend in vorm en kleur. Dit houd mijn tocht boeiend!
Bij het kruisen van de "Forststrasse" krijg ik, tussen de bomen in de verte, de almen van de "Neusacher Alm" in het vizier. Dit betekent dat ik me ondertussen meer dan 500 m hoger bevind dan de "Weissensee".
Ik heb er honger van gekregen, en besluit om nog een bezoekje te brengen aan de "Techendorfer Alm", welke aan zijn laatste openingsdagen van dit seizoen bezig is. Ik wil nog afscheid nemen van de vriendelijke uitbaters, en intussen kan ik de gelegenheid aangrijpen om iets te eten!
De hekken zijn nog dicht, alhoewel de dieren van de almweiden reeds getransporteerd zijn naar het dal, waar ze tot de volgende lente onder gebracht worden. Let wel: het is regel, wanneer je op het grondgebied van een alm komt, dat je een gesloten hek, na doorgang, opnieuw afsluit!
Ik word uitgenodigd om binnen aan tafel te zitten. Het "spekbrood" met een frisse pint smaakt heerlijk, en na een gezellige babbel volgt een hartelijk "Auf Wiedersehen"!
Op de terugweg heb ik bewondering voor de mooie uitzichten over de Alpen: aleen dat al is de inspanning waard!
Dan begin ik aan de afdaling door het bos, en regelmatig speur ik, links en rechts van het pad, de bodem af op zoek naar enkele schoonheden van de flora. Ik gun mezelf de tijd om regelmatig te pauzeren en enkele foto's te nemen.
Voor ik het goed en wel besef, kom ik bij de restanten van een oude hut. Toen ik hier de eerste keer passeerde, (meer dan 20 jaar geleden!), was deze nog in "redelijke" staat, maar de tand des tijds heeft ondertussen zijn werk gedaan...!
Nog wat verder betrap ik een bij, die zich te goed doet aan de honing van een distel: mooi om te zien!
Zo nader ik de camping, waar de dalende zon een sprookjesachtig contrast van licht en donker tekent op de aanwezige wolken!
Michael junior is de gids vandaag. Hij begeleid ons naar "Alm Hinterm Brunn", aan de andere zijde van het meer. Het is niet de eerste keer dat we hier naartoe trekken, maar we zijn daarom niet minder entoesiast.
Het is, vanaf de camping, ongeveer 3 uur stappen, en het terrein klimt soms venijnig, maar de natuur en de panorama's zijn wondermooi. Nu eens hebben we ontzag voor de kolosale rotsmassa's, en wat verder krijgt een uniek uitzicht op het blauwe water van de "Weissensee" onze volle aandacht!
Het terrein blijft varieren: nu eens flink klimmen, dan weer bergaf en af en toe een gemoedelijk stukje waar de beenspieren even kunnen ontspannen.
Ook de flora blijft ons boeien: regelmatig pronken prachtige bloemen langs de randen van de weg. Ik zet dan ook graag mijn fototoestel aan het werk, waardoor ik al vlug achterop geraak. Gelukkig ligt het tempo van de groep niet te hoog, zodat ik na een paar minuten terug bijgebeend ben!
Na enkele minuten word ik alweer afgeleid. Ditmaal zijn de paddestoelen de boosdoeners: ze eisen hun plaats op tussen de stenen en het groen, en zorgen daar voor een mooi contrast. In de natuur krijgt alles zijn plekje!
Zo verstrijkt de tijd, en minderen de resterende kilometers: we zijn over de helft van de af te leggen afstand, en na een korte onderbreking, waarvan we gretig gebruik maken om de dorst te lessen, stappen we vol goede moed verder!
We houden er flink het tempo in, en het ontgaat ons niet dat, ook in deze omgeving, vele "hoogzitten" aanwezig zijn, wat erop wijst dat het wild goed vertegenwoordigd is!
Enkele kilometers verder krijgen we nog een tussenstop: onze gids maakt ons attent op een panoramapunt, een stuk boven de weg waarop we ons bevinden. Diegenen die minder stapzeker zijn blijven hier wachten, want het is een korte, maar felle klauterpartij om tot boven te komen. De beloning is echter groot: het uitzicht, dat reikt tot voorbij Techendorf, is fenomenaal. Jammer van de laaghangende bewolking...
We gunnen ook de overkant van het meer nog een bewonderende blik, waarna we terug afdalen, om met de hele groep verder te stappen langs prachtige rotswanden. Wat later, net als het begint te regenen, bereiken we "Alm Hinterm Brunn", waar we een gezellig hoekje vinden in één van de bijgebouwtjes. De houtkachel verspreid een aangename warmte, en we worden snel voorzien van een welkome dorstlesser.
Zoals gewoonlijk hebben we ook iets te eten besteld. We zijn echter niet de enige gasten, dus moeten we wat geduld opbrengen.
Geen tijd voor verveling echter: in het lokaal zijn enkele "jachttroffeeën" tentoon gesteld. Met plezier fotografeer ik ze. Dan raken we in gesprek met onze overburen, en al gauw gaat het er gezellig aan toe!
De tijd vliegt voorbij, en na het eten maken we ons gereed om de terugtocht aan te vatten. We zullen afdalen naar "Neusach", waar we aan boord zullen gaan op de boot van"Weissensee Schiffahrt".
De hemelsluizen staan nog steeds open, en dus wordt regenkledij of paraplu te voorschijn gehaald. Wie een dagtocht maakt in de bergen moet steeds op alles voorbereid zijn! Na ongeveer een uur arriveren we, goed op tijd, aan de aanlegplaats van het schip. We vinden een plekje binnen, waar de verwarming aan is, en zo kunnen we ten volle genieten van de terugvaart naar de oostoever.
Ondanks de regen was dit toch weer een leuke en geslaagde dag!
Onze echtgenotes zijn nog niet helemaal bekomen van de inspanningen van eergisteren. Mijn schoonbroer en ikzelf hebben echter moeite om de lokroep van de bergen te weerstaan: we willen terug naar de charmante "Techendorfer Almhutte", maar deze keer via de moeilijkere, steile weg. Nadat we beloofd hebben om tijdig terug te zijn, gaan we op pad!
We maken stevig tempo, maar toch blijf ik even stilstaan om enkele paddenstoelen te fotograferen.
Het laatste stuk voert ons over de forststrasse, waar we merken dat, met de fikse regenbui van de voorbije nacht, een oude boomstam tot op de weg gesukkeld is. Ik neem ook hiervan een foto, die ik de uitbaters van de alm zal tonen, zodat zij maatregelen kunnen nemen om dit obstakel te verwijderen voordat het de ganse weg verspert!
10 wandelminuten later worden we verwelkomd door de koeien, die ons gewillig doorgang naar de hut verlenen.
Op het erf van de Techendorfer Alm vinden we een plekje in het zonnetje en uit de wind. We doen verhaal van onze tocht aan de uitbaters, en onmiddellijk wordt aktie ondernomen om de boomstam van de weg te laten verwijderen.
Ondertussen is ons drinken reeds geserveerd, en we bestellen ook nog iets om de honger te stillen. Terwijl we op het eten wachten valt ons oog op enkele kunstwerkjes, waarmee de hut versierd is: hier is duidelijk iemand aan het werk geweest met passie voor, en kennis van houtsnijwerk!
En we ontdekken nog meer van dat moois! Intussen is ons bestelde "Käsebrot" gereed. We gaan aan tafel en laten het ons smaken. Na het eten bestellen we nog een biertje (kwestie van het vochtgehalte terug op peil te krijgen...), en de uitbater komt nog wat bij ons zitten, wat resulteert in een leuke conversatie!
Dan rekenen we af, en keren terug naar de Weissensee, waar onze echtgenote's ons verwachten.
Vandaag plannen we een korte wandeling richting "Weissenbacher". We hoeven niet vroeg te vertrekken, en maken eerst nog wat tijd vrij om enkele foto's, op en nabij de camping, te nemen. De vergeet-mij-nietjes bloeien welig bij de haag, die onze staplaats begrenst, en terwijl Marleen Gipsy uit laat, ontdek ik nog enkele prachtige bloesems. Dan is het tijd om de wandelschoenen aan te trekken!
Het is licht beginnen regenen, maar dit kan ons niet ontmoedigen: we gaan op stap! Via de "Silbergraben" wandelen we langs "Urbele", waar enkele huizen staan. De fruitbomen pronken met hun bloemenkleed, en ik kan niet laten om hiervan een macro-opname te maken. Dan verlaten we de "bewoonde wereld", en volgen het pad dat ons in de stilte van het bos voert.
