Ik ben YESSIE
Ik ben een vrouw en woon in TURNHOUT (BELGIE) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 06/01/1956 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fietsen-wandelen-sudoku-lezen-eten.
Ik heb een vriend, Guido; hij is 51 jaar en woont in Brecht. We hebben een lat relatie. Ik was een keertje aan het fietsen langs het kanaal, en daar heb ik hem leren kennen Het klikte onmiddellijk, en het gaat goed met ons
Tekstgrootte aanpassen? Klik op + of -
BLOG ZOOM
tijdens wandelingen wordt er druk gefotografeerd
Met de GOLDWING van Medard
Met mijn vriend Guido op een wandeling
een vreemde poes die met mijn koersschoenen komt "vrijen"
natuurfoto's
GUIDO IN BENIDORM
GUIDO IN DINTELOORD (HOLLAND)
MINOU LIKT MIJN IJSJE HELEMAAL OP
dit is TEX, de border collie van onze vriend Medard
Vandaag ben ik naar het ziekenhuis geweest voor een ct scan van mijn gebroken pols. Het resultaat was vlug bekend na deze ct. Ik moet wel degelijk geopereerd worden, want die tweede breuk heeft wat te veel verplaatsing om zo te genezen...dus moet ik woensdagmorgen binnen komen om te laten opereren (om kwart na zeven al, ik zal de eerste zijn die dag). Ze gaan een titanium plaatje in mijn pols steken dat alles op zijn plaats moet houden. Na deze operatie heb ik 14 dagen een gips die reikt tot aan mijn schouder, daarna 14 dagen een andere die nog tot aan mijn elleboog zal komen, dezelfde als die ik nu draag.Hoe ik met die eerste zal moeten slapen weet ik niet, dat gaat een dik probleem worden, want ik kan niet op mijn buik slapen, niet op mijn rug, en op de rechterzijde zal niet gaan want die ligt dan in de gips tot aan mijn schouder. Het zal slapen op een zetel worden waar je mee in de tuin gaat liggen, die kan ik omhoog zetten aan het hoofdeinde, zodat ik niet plat op de rug moet gaan liggen.En ik slaap zo al maar een paar uurtjes per nacht, nu zal dat nog minder worden waarschijnlijk. Maar we moeten er door en we hopen maar dat de vier weken vlug om zullen zijn en dat het weer wat blijft zoals het nu is, dan kan ik toch wat in de tuin gaan zitten, de weekbladen eens doorlezen waar ik anders geen tijd voor heb .. . Dat was het voor vandaag, het went niet vlug, alles zo met de wijsvinger van je linker hand moeten intypen. Misschien staan er nu wel meer fouten in, maar dat vergeven jullie mij wel hoop ik. GROETJES. YESSIE
Ja ik ben even op vakantie geweest in het mooie Limburg. Op vrijdag 2 mei hebben we de fietsen op het rekje gemonteerd en zijn vertrokken neer Neerpelt (eigenlijk Sint Huybrechts Lille, een klein gehucht van Neerpelt). De eerste dag zijn we alleen gaan wandelen met de border collie TEX en de jack rusell CHICA. Wat waren ze in hun nopjes dat we hen nog eens een bezoekje brachten want hun baasje was met de fiets naar Compostella in Spanje (onze vriend Medard) en dan stellen de hondjes ons gezelschap zeer op prijs (ze weten dan ook dat ze elke dag een flinke wandeling mogen doen in het bos). Ook de paarden en de ezel zijn steeds tevreden met ons bezoek. De tweede dag stond, om te beginnen ,een kleine fietstocht van een 70 km op de agenda, langs knooppunten naar Heeze, in Holland. Het weer was heeeerlijk en we voelden ons fantastisch , dus reden we dit keer heel traag, een 20 km per uur, om ten volle te genieten van het mooie landschap ... Toen we op het verste punt waren is er echter iets gebeurd dat niet zo interessant was. Guido is tegen de grond "gekwakt" en hij heeft mij in zijn val mee gesleurd...het deed zoveel pijn dat ik pas na en half uur wat bij positieven kwam. Guido zijn fiets was wat kapot en we zijn dus aan het eerstvolgende huis gaan aanbellen om te vragen of we misschien wat gereedschap mochten gebruiken. Guido bloedde hard uit zijn knie, het bloed liep over zijn benen en ik zegde dat mijn pols waarschijnlijk gebroken was. Toch boden deze mensen geen water aan ofzo om de wonden wat uit te wassen, of om een ambulance te bellen, heel raar, want Nederlanders zijn doorgaans heeeel behulpzaam. Goed, dan maar gewoon de pijn verbijten, we zijn nog niet dood !!!!!! We moesten dus vanaf dan maar op de tanden bijten en zo zijn we nog 35 km terug naar Neerpelt gereden, ik met een pols die op twee plaatsen gebroken was, zo zou later blijken... Goed, om half zes waren we terug "thuis" en heb ik onmiddellijk de ambulance 105 gebeld, het Rode Kruis dus. Het duurde VIJF uren voordat deze ter plaatse was ,je leest het goed hoor,5 uren (en had ik geen tweede keer gebeld om half tien 's avonds dan zaten we nu nog te wachten ....)Om half elf dus naar het ziekenhuis in Overpelt...ik had al 5 uren een helse pijn en was bijna ten einde van mijn krachten. De dokter van dienst in het ziekenhuis deelde mij direct mee dat hij daar zelfs geen RX van moest nemen, dat hij zo al zag dat mijn pols gebroken was. Maar natuurlijk nemen ze die foto's wel, ja dus, gebroken, op twee plaatsen. Ze hebben mij dan ook onmiddellijk in het gips gedaan, een halve gips wel te verstaan want mijn pols was zo gezwollen dat er wat ruimte moest blijven als hij nog harder ging zwellen...over het ziekenhuis niets dan goeds: vriendelijke dokters en personeel, en heel bekwaam. We hebben 's nachts maar een taxi gebeld om terug naar onze vakantiebestemming te rijden, we hadden geen vertrouwen meer in de 105 natuurlijk,deze taxi was er na 7 !!!!! minuten, en de prijs viel ook nog eens mee, 19 euro voor in het weekend 's nachts !! We zijn nog tot gisteren daar gebleven maar het fietsen was natuurlijk gedaan.Wel hebben we genoten van het goede weer, wat gewandeld, wat gelezen, thuis konden we ook niet veel doen, dus ... Mijn zus en schoonbroer zijn ons komen ophalen ginder (alweer, verleden keer ook al, toen was de auto stuk, Limburg brengt ons tegenwoordig niet zoveel goeds meer maar we zijn aan die streek zo verpand dat we zeker nog terug gaan) Dank je wel zusje en schoonbroer!!!!! Vandaag, donderdag, ben ik naar de huisdokter hier gegaan voor verdere behandeling want deze pleister is maar tijdelijk. Morgen moet er een ct scan genomen worden, om te zien of er een operatie dient te gebeuren om er een plaatje in te steken, of dat een nieuwe gips kan volstaan om de breuk te laten genezen. We wachten dus maar af. Dat was mijn verhaal, helemaal links getypt op deze blog (probeer het ook eens, heel moeilijk, duurt lang hoor). En we proberen maar te genieten ondertussen van het goede weer: wat wandelen (niet te lange wandelingen want het gewicht van de gips hangt nu aan mijn nek,en daar krijg je dan weer nekpijn en rugpijn van haha), af en toe een terrasje erbij.... En hopen dat we vlug terug kunnen gaan fietsen want we genoten er wel heel erg van, tot dit ongeval roet in het eten gooide. Guido heeft ook nog steeds pijn in zijn knie maar hij heeft gelukkig niks gebroken; hij zorgt heel goed voor mij, ik prijs me gelukkig dat ik enkele goede mensen heb die me helpen in nood, dat is niet zo evident tegenwoordig! HEEL VEEL DANK AAN DEZE MENSEN Voor de mensen die in de buurt wonen van Neerpelt, dit waren onze knooppunten: 201,220,221,222,219,33,32,2,55,53,52,50,51,61,60,54,56,36,217,218, 224,220,201 MOOIE TOCHT MAAR NIET VALLEN HOOR !!!
Ik ben YESSIE
