Ik ben YESSIE
Ik ben een vrouw en woon in TURNHOUT (BELGIE) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 06/01/1956 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fietsen-wandelen-sudoku-lezen-eten.
Ik heb een vriend, Guido; hij is 51 jaar en woont in Brecht. We hebben een lat relatie. Ik was een keertje aan het fietsen langs het kanaal, en daar heb ik hem leren kennen Het klikte onmiddellijk, en het gaat goed met ons
Tekstgrootte aanpassen? Klik op + of -
BLOG ZOOM
tijdens wandelingen wordt er druk gefotografeerd
Met de GOLDWING van Medard
Met mijn vriend Guido op een wandeling
een vreemde poes die met mijn koersschoenen komt "vrijen"
natuurfoto's
GUIDO IN BENIDORM
GUIDO IN DINTELOORD (HOLLAND)
MINOU LIKT MIJN IJSJE HELEMAAL OP
dit is TEX, de border collie van onze vriend Medard
Mannen die Viagra en andere potentieverhogende medicijnen nemen, kunnen daar doof en blind van worden, waarschuwt de FDA(Amerikaanse food and drug administration).
Bijgevolg zullen de fabricanten van het blauwe pilletjeverplicht worden om dit risico op de bijsluiten te schrijven. Er zijn reeds 29 klachten van doofheid binnen gekomen.
Ik zou dus de mannen die het blauwe pilletje niet echt nodig hebben (want het is een publiek geheim dat veel mannen die Viagra nemen, dit eigenlijk niet nodig hebben, maar gewoon nieuwsgierig zijn of je er echt zo super- potent van wordt), aanraden , om de pilletjes in de apotheek te laten!
In HUMO las ik ook het volgende:
*In 30 % van de gevallen werkt Viagra niet.
*Er zijn ook al relatiecrisissen ontstaan door Viagra, soms waren vouwen al jaren seksueel op rust, en opeens staat die man daar terug met zijn erectie te zwaaien en moet zon vrouw weer aan de slag, zij zit daar niet altijd op te wachten!Sommige mannen gaan dan hun heil maar op een ander zoeken, en dan is het hek helemaal van de dam.
*Op elke bijsluiter van Viagra zou moeten staan: verstijft misschien uw penis, maar niet noodzakelijk uw relatie!
*Seks is meer dan een paar organen die doen wat ze moeten doen, en gelukkig maar .
Vandaag zag ik in een tijdschrift een afbeelding staan van een mooi konijntje.Dat deed mij terug denken aan mijn tweede huisdier(en zijn vrouwtje), dat ik tot verleden jaar heb gehad. In de keuken stond een hokje waarin Bolleke, mijn lief dwergkonijntje, de plak zwaaide.
Hij was van het mannelijke geslacht en heeft ook een tijdje een vrouwke gehad(Ratteke heette ze ). Zij kwamen echter niet zo goed overeen, hij gromde altijd en dan was zij bang.Ratteke wilde op een dag eens verder gaan kijken dan onze tuin, de wijde wereld in, en had zichzelf uitgegraven ,op weg naar the wide worldToen ik merkte dat zij verdwenen was, ben ik uren lang gaan zoeken en bij de buren gaan vragen of ze mijn konijntje hadden gezien. Uiteindelijk had iemand het in zijn tuin zitten , de kinderen waren er mee aan het spelen.
Ik was heel tevreden dat ik Ratteke terugzag en ik geloof dat die gevoelens wederzijds waren, want zodra ik haar in mijn hals zette, begon ze mij te likken , kusjes te geven.
Zij is echter te vroeg gestorven , haar ventje heeft haar overleefd.Opeens kreeg ze stuiptrekkingen en viel dood neer in onze keuken.
Enkele maanden nadien, werd ook Bolleke ziek, zijn kopje was helemaal gezwollen, ik heb hem nog laten opereren maar de dierenarts heeft hem niet meer kunnen redden. Zijn kaaksbeen was volledig ontstoken , hij is twee dagen na de operatie gestorven, misschien was hij te oud om de zware verdoving aan te kunnen .
Guido heeft Bolleke begraven in de tuin, waar ook zijn vrouwtje ligt, er staat een rozenstruik bij hun grafje. Elke keer als de struik in bloei staat, zal ik aan mijn twee konijntjes denken , want ook al zijn het dieren, ze waren allebei soms een troost als ik mij eens wat minder goed voelde.
Slaap zacht Bolleke en Ratteke, ik denk aan jullie ..
Heerlijk weertje zaterdag om nog eens een toerke op de koersfiets te maken. Als je vlakbij het kanaal woont zoals ik, ben je ook vlug de drukte van de stad uit... Een vriend van mij,Herman, vierde zaterdag zijn 50 ste verjaardag. Gelukkig konden we hem ook in de namiddag gaan feliciteren, zodat we de grote drukte van de avond wat konden ontlopen (met een grote groep onbekende mensen samen zijn is niet zo mijn ding, ik houd het liever "kleinschalig").Ik had aan Herman al laten weten dat ik niet aanwezig zou zijn op die dag, maar nu viel het gebeuren goed te combineren met een fietstochtje, en we besloten toch hem even goedendag te gaan zeggen en hem te gaan feliciteren met zijn "gevorderde leeftijd"haha. We hadden van hem een plannetje aangekregen waar het feestje zich zou afspelen, dus was het makkelijk te vinden. We vertrokken in Turnhout aan het kanaal (kanaal Antwerpen-Turnhout), reden tot in Dessel (langs de pannekoekenboot waar de geur van pannekoeken ons al tegen kwam), vanaf daar een stukje van het kanaal Herentals- Bocholt, de blauwe kei in Lommel voorbij en uiteindelijk langs het kanaal van Beverlo tot voorbij de jachthaven van Leopoldsburg, richting Balen. Herman had ons helemaal niet verwacht maar scheen toch opgetogen met ons blitz-bezoekje. En zoals je van zoveel 50 plussers hoort, voelde ook hij zich nog jong, in de fleur van zijn leven. De tijd dat mensen zich op hun 50 ste oud voelen is al lang voorbij...Vanaf dan begin je immers echt te weten wat je wil en wat niet en leef je daar ook naar. Echt opkomen voor jezelf is heerlijk(al denk ik, in het geval van Herman, dat hij dat zijn hele leven al wel heeft gedaan). We dronken een lekker Lindemans kriekske en mochten ook wat foto's bekijken vanaf de geboorte van Herman tot nu. Het was plezant maar rond half drie moesten we terug richting Turnhout vertrekken , want om half zes hadden we alweer een nieuwe afspraak met mijn dochter om naar de wekelijkse sauna te gaan (zwemmen, bubbelbad, whirlpool inbegrepen of course). Het was een plezierige dag: 93 km op de teller, een jarige feliciteren en zwemmen, wat wil je nog meer?