De twee hebben altijd een goede verstandhouding gehad tot een treurig incident die relatie vertroebeld heeft.

Het zat zo...

De Limburger had een kip die elke ochtend een ei legde, en hem telkens een kakelvers ontbijt bezorgde.

Op een mooie ochtend ziet hij zijn kip op het land van de buurman. Ze legt haar ei en de Hollander raapt het op.

De Limburger stapt op zijn buur af en vraagt het ei terug.

Die weigert omdat de kip het ei op zijn land gelegd heeft en alles op zijn land is dan ook van hem.

De twee staan een hele tijd te discussiëren tot de Limburger met een oplossing op de proppen komt...

Kijk, zegt hij, bij ons in Limburg, als we een onoplosbaar geschil hebben, gebruiken we de methode van de harde kloten...

Wat? vraagt de Hollander. De harde kloten?

Het is heel simpel: ik schop je in je kloten en kijk hoelang het duurt voor je terug rechtstaat.

Dan schopt gij mij in mijn kloten en kijkt hoelang het duurt voor ik recht sta.

Degene die het snelst rechtstaat, heef gewonnen.

De Hollander gaat akkoord.

De Limburger doet zijn klompen aan, neemt een ferme aanloop en schopt de Hollander kei-en keihard in zijn ballen.

Die valt huilend naar zijn kruis grijpend op de grond . De tranen lopen over zijn wangen, hij kan nauwelijks

 nog ademhalen, hij rolt over de grond, heeft geen gevoel meer in zijn ... enfin, you get the picture.

Het duurt meer dan 30 minuten voor hij kan rechtstaan.

Als hij dan wankelend op zijn benen staat, zegt hij: Nu is het aan mij.

Zegt de Limburger: Nee, laat maar. Ge moogt het ei hebben.

06-08-2008 om 22:46 geschreven door YESSIE

Gisterenmorgen had ik een impulsieve neiging om er eens op uit te trekken, want het zonnetje scheen zo mooi. We zouden met de trein een toerke gaan maken, eindbestemming LIER. Zo gezegd zo gedaan. Om elf uur waren we onderweg, eerst te voet naar het station en dan treinen maar (niet trainen !).

Toen we in de trein zaten , vielen de eerste druppels al, die overgingen in een fikse bui! Maar deze bui zou wel over zijn als we ginder aan kwamen, dachten we zo.

Toen we echter ter bestemming waren gekomen, regende het ook daar, en nog harder dan onderweg.

Guido stelde voor om naar zijn broer te bellen, en te vragen of we bij hen op bezoek mochten komen (zij wonen in Lint, dus niet zo ver van Lier) Dat vond ik echter wat te “opdringerig”, zo maar zeggen “we zijn al in Lier, dus kom ons maar halen aan het station”   Neen, dat deed ik liever niet, zo onverwachts mensen voor het blok zetten….

 Maar we waren nu toch daar, dus stelde ik voor om daar eens lekker uit eten te gaan. Guido was akkoord, en we gingen op zoek naar een eetgelegenheid die ons aanstond.

Terwijl we aan het genieten waren van ons eten, zegde Guido opeens “kijk nu eens wie achter jouw rug zit…”

Raar maar waar, het was zijn broer Ronny en schoonzus An , diegenen die Guido wilde opbellen…

 We vroeger of ze al plannen hadden, en ze hadden juist dezelfde plannen als wij, gaan wandelen in Lier, langs de NETE en het pallieterpad !

Zodoende hebben we nog een leuke namiddag gehad.Erg nat zijn we niet geworden want de wandeling was grotendeels onder de bomen.

04-08-2008 om 22:37 geschreven door YESSIE