Gisterenmorgen had ik een impulsieve neiging om er eens op uit te trekken, want het zonnetje scheen zo mooi. We zouden met de trein een toerke gaan maken, eindbestemming LIER. Zo gezegd zo gedaan. Om elf uur waren we onderweg, eerst te voet naar het station en dan treinen maar (niet trainen !).xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Toen we in de trein zaten , vielen de eerste druppels al, die overgingen in een fikse bui! Maar deze bui zou wel over zijn als we ginder aan kwamen, dachten we zo.

Toen we echter ter bestemming waren gekomen, regende het ook daar, en nog harder dan onderweg.

Guido stelde voor om naar zijn broer te bellen, en te vragen of we bij hen op bezoek mochten komen (zij wonen in Lint, dus niet zo ver van Lier) Dat vond ik echter wat te “opdringerig”, zo maar zeggen “we zijn al in Lier, dus kom ons maar halen aan het station”   Neen, dat deed ik liever niet, zo onverwachts mensen voor het blok zetten….

 Maar we waren nu toch daar, dus stelde ik voor om daar eens lekker uit eten te gaan. Guido was akkoord, en we gingen op zoek naar een eetgelegenheid die ons aanstond.

Terwijl we aan het genieten waren van ons eten, zegde Guido opeens “kijk nu eens wie achter jouw rug zit…”

Raar maar waar, het was zijn broer Ronny en schoonzus An , diegenen die Guido wilde opbellen…

 We vroeger of ze al plannen hadden, en ze hadden juist dezelfde plannen als wij, gaan wandelen in Lier, langs de NETE en het pallieterpad !

Zodoende hebben we nog een leuke namiddag gehad.Erg nat zijn we niet geworden want de wandeling was grotendeels onder de bomen.