Ik ben YESSIE
Ik ben een vrouw en woon in TURNHOUT (BELGIE) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 06/01/1956 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fietsen-wandelen-sudoku-lezen-eten.
Ik heb een vriend, Guido; hij is 51 jaar en woont in Brecht. We hebben een lat relatie. Ik was een keertje aan het fietsen langs het kanaal, en daar heb ik hem leren kennen Het klikte onmiddellijk, en het gaat goed met ons
Tekstgrootte aanpassen? Klik op + of -
BLOG ZOOM
tijdens wandelingen wordt er druk gefotografeerd
Met de GOLDWING van Medard
Met mijn vriend Guido op een wandeling
een vreemde poes die met mijn koersschoenen komt "vrijen"
natuurfoto's
GUIDO IN BENIDORM
GUIDO IN DINTELOORD (HOLLAND)
MINOU LIKT MIJN IJSJE HELEMAAL OP
dit is TEX, de border collie van onze vriend Medard
Een man komt de eerste keer in een exclusieve nudistenclub. De eerste dag in het kamp ontkleedt hij zich en begint nog wat onwennig rond te wandelen. De eerste persoon die hij tegenkomt is een uiterst mooie rondborstige blondine en de man krijgt onmiddellijk een erectie. De vrouw merkt zijn erectie op, komt op hem af en zegt:"Meneer, u hebt mij geroepen?" De man antwoordt: 'Nee, absoluut niet, wat bedoel je?' Zij zegt: 'Oh, u moet nieuw zijn hier. Ik zal het je uitleggen. Het is één van de regels hier dat als je een erectie krijgt, dit veronderstelt dat je mij geroepen hebt.' Glimlachend neemt ze hem mee naar de zijkant van het zwembad, legt zich neer op haar handdoek, trekt hem bij zich en laat hem zijn lusten botvieren op haar. De man zet zijn verkenningstocht verder en komt aan een sauna. Wanneer hij gaat zitten, moet hij plots een wind laten en binnen een paar minuten komt er een enorme grote, nogal gore, harige man naar voren. "U had mij geroepen? ', vraagt deze. "Neen, wat bedoel je', zegt de nieuwkomer. "Oh, je zult nieuw zijn hier zegt de man. "Het is hier één van de regels dat als je een scheet laat, dat veronderstelt dat je mij hebt geroepen.' Hij neemt de man vast, draait hem rond en begint al zijn lusten bot te vieren op de man. De nieuwkomer waggelt uiteindelijk terug naar het kantoor van het nudistenkamp waar hij begroet wordt door een glimlachende, naakte receptioniste. "Kan ik u helpen, mijnheer?' vraagt ze beleefd. De man roept: "Hier is mijn lidkaart, hier is mijn sleutel en hou mijn 500Euro lidmaatschapsbijdrage maar 'Ik vertrek meteen.' 'Maar mijnheer,' antwoordt ze, 'U bent hier nog maar een paar uren en u hebt nog niet eens al onze faciliteiten bekeken.' ' Luister,' zegt de man hierop 'ik ben 65 jaar, ik krijg nog ongeveer één keer per maand een erectie, maar ik moet wel minstens 15 keer per dag een scheet laten!!!
Dinsdagmorgen hebben we eerst een lekker ontbijt met krentenkoeken verorberd in het vakantieverblijf Goolderheide in Bocholt (waar we hadden overnacht in een trekkershut)want we zouden alweer boven de 70 km fietsen vandaag.
(Woensdagmorgen moesten we terug thuis zijn want Guido had reeds om 9 u een afspraak in Antwerpen met een dokter).
In de voormiddag zijn we dan vertrokken richting Sint- Huibrechts-Lille (deel van Neerpelt), waar we onze goede vriend Medard nog een bezoekje wilden brengen, alvorens terug naar Turnhout te fietsen.
Er stond veel wind en we moesten flink duwen!!
Rond de middag waren we bij Medard en daar kregen we al direct een flinke tas koffie met een stuk taart, het was weer een blij weerzien, zoals altijd.
De tijd ging veel te snel, maar we moesten onze tocht verder zetten .alweer de hele tijd met de wind strak vanvoor, het was zwoegen (een terrasje tussendoor nog)
s Avonds toen we thuis waren, konden we terugblikken op een geslaagde driedaagse in Limburg. We gaan zeker nog eens terug, want je moet echt niet ver rijden om in het paradijs te zitten !!!
De knooppunten vandaag: 205,203,212,204,201,220,221,228,227,230,231,260 en dan altijd rechtdoor vanaf de blauwe kei langs het kanaal. Enkele fotos van in NEERPELT:
(mooie vlinder in de "vlinderboom") BO, het hondje van Medard
Medard met zijn twee andere honden Tex en Chica (een border collie en een jack russell).
De dag begon alweer op zijn best: een stevig fietsontbijt zeggen ze in Limburg.
Kurt, de stationschef had zijn uiterste best gedaanom het ons zo prettig mogelijk te maken.
Hij verraste ons met een mooi gedekte tafel in een wagon naast de slaapwagon: verse broodjes met salami, kaas, gekookte hesp, honing, choco, gelei, confituur en een lekker gekookt eitje nog aan toe, vers sinaasappelsap en een grote thermos koffie, het kon weer niet op
Na het ontbijt zijn we gaan rail-biken (met een speciale dubbele fiets op de fiets rijden ). (Guido op de railbike) Als we de spoorlijn over moesten, werden de lichten op rood gezet voor de autos en de fietsers en ging de sirene
Wij hadden ditmaal eens voorrang op alle autos en fietsers, een hele belevenis!! Wel leuk!!
(op dit spoor reden we met de "bike") De heentocht met de railbike (6KM) ging een beetje bergaf , richting Maasmechelen. Daar aangekomen stond Jimmy ons al op te wachten met een frisdrankje, wat heel welkom was met die hitte.
(Jimmy die de bike omdraaide na 6 km , om terug te "sporen") De terugtocht ging dus bergop. De zon scheen op ons bolleke zodat Guido al vlug lekte
Dit railbiken hadden we nog nooit gedaan, maar was zeker voor herhaling vatbaar.
Een beetje voordat we in het station aankwamen, ging Guido in de passagierszetel zitten en ik fietste het station binnen, wat natuurlijk op een schaterlach onthaald werd door de mannen op het perron die ook met hun vrouw wilden biken op deze manier
Na de middag zijn we vertrokken met een beetje pijn in ons hart, eigenlijk wilden we nog wel enkele dagen daar blijven in As , want je kon er ook nog leuke wandelingen doen. Voor een volgende keer dus
Toen we in Bocholt aan kwamen, begon het een beetje te regenen , dus zijn we daar in het vacantiecentrum Goolderheide gebleven . (zwembaden in het vacantieverblijf Goolderheide) Er was nog juist één trekkershut beschikbaar voor de nacht. Ook dit hadden we nog nooit gedaan, en het viel ook honderd procent mee. Eén minpuntje misschien: er zijn GEEN dekbedden in een trekkershut, maar er was verwarming ingeval we het s nachts te koud moesten hebben.
(onze trekkershut voor één nacht) Volgende knooppunten werden gereden van As tot Bocholt:41,40,70,33,34,35,36,31,23,214,208,205 (As, Opglabbeek, Neerglabbeek, Opitter, Bree, Reppel, Bocholt).
Zondag 26 juli: vroeg uit de veren want we vertrekken met de tandem voor een driedaagse fietstocht naar Limburg. De eerste dag kiezen we als eindpunt het dorpje AS . De knooppunten vanaf de blauwe kei in Lommel (30 km van Turnhout, maar dit deel gaat langs de vaart, daar hebben we geen knooppunten voor nodig): 260,267,264,265,255,272,257,258,05,309,308,316,317,75,39,40 en 41(AS).
Aan de blauwe kei ,30 km van Turnhout , gaan we ons eerste terrasje doen, een koffietje zal smaken
Wat een weertje, tegen de middag is het lekker warm. Als we 50 km van huis zijn, zoeken we een bank in het bos, waar we lekker onze boterhammetjes verorberen. Dat is genieten, we willen ons leven met niemand anders ruilen vandaag!!!
We rijden langs Lommel, Hechtel-Eksel, Helchteren, Houthalen (waar we even uit het bos zijn en weer een terrasje mee pikken), en AS (nog eens effe wat drinken op een terras, we zijn toch op verlof haha).
En dan op zoek gaan naar slaapgelegenheid, het is ondertussen bijna half vier. Een blogvriendin Lucie die in As woont, had mij eens verteld dat er daar een oude treinwagon omgebouwd werd tot slaapgelegenheid
(www.kolenspoor.be). (de rode wagon links is de slaapwagon). En ja hoor, er was nog plaats, op een kwartiertje was alles geregeld en konden we al mee naar Waterschei aan boord van een locomotief (vip-behandeling noemen ze zoiets) van een trein , die mensen ging ophalen die de mijn waren gaan bezoeken. Wagonnetje aanpikken en terug naar AS.
(hier stapte ik op de locomotief) En daarna nog eens een klim op de uitkijktoren aan het station. De hele dag waren we druk bezig geweest: 104 km gefietst en daarna nog met de trein mee . We hadden er honger van gekregen en gingen wat bestellen in het restaurant van het station van As. Toen de kelner het bestelde eten bracht, zijn Guido en ik allebei in lachen uitgebarsten, het waren schotels waar je zelfs vijf uitgehongerde mensen mee kon voeden .
Daarna zijn we naar onze slaapcoupé gegaan , en hebben we nog wat nagepraat over Erwin, de treinconducteur, die zo vriendelijk was om ons allerlei uitleg te geven over de werking van een locomotief, en over Kurt, de stationschef, die ook de echte Limburgse vriendelijkheid vertegenwoordigde.
En zo was de eerste dag voorbij, een dag om nooit te vergeten. En we hebben lekker geslapen s nachts, in een treinwagon, het is zo eens wat anders dan een hotel voor herhaling vatbaar, zeker weten.
Ik ben YESSIE
