Ik ben YESSIE
Ik ben een vrouw en woon in TURNHOUT (BELGIE) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 06/01/1956 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fietsen-wandelen-sudoku-lezen-eten.
Ik heb een vriend, Guido; hij is 51 jaar en woont in Brecht. We hebben een lat relatie. Ik was een keertje aan het fietsen langs het kanaal, en daar heb ik hem leren kennen Het klikte onmiddellijk, en het gaat goed met ons
Tekstgrootte aanpassen? Klik op + of -
BLOG ZOOM
tijdens wandelingen wordt er druk gefotografeerd
Met de GOLDWING van Medard
Met mijn vriend Guido op een wandeling
een vreemde poes die met mijn koersschoenen komt "vrijen"
natuurfoto's
GUIDO IN BENIDORM
GUIDO IN DINTELOORD (HOLLAND)
MINOU LIKT MIJN IJSJE HELEMAAL OP
dit is TEX, de border collie van onze vriend Medard
Jamu is een acht-jarige leeuw die in een Zuid-Afrikaans dierenpark resideert. Resideren is wel het juiste woord want het beest krijgt elke dageen uitgebreide pootmassage van zijn verzorger.
Het heeft me zes jaar gekost om zijn vertrouwen te winnen maar nu beseft Jamu maar al te goed hoeveel deugd hij van mijn behandeling heeftlacht Alex Larenty.
Maar ik ben wel de enige die zijn poten mag masseren, Jamu is erg kieskeurig !!
Woensdag was het wel heel warm maar we zijn toch met de auto naar Lommel gereden om daar in het kattenbos te gaan wandelen. Omdat de Kalmthoutse heide ons wat teleurgesteld had, waren we eens kerieus of deze heideparel ons wel zou bevallen.
En dat hebben we ons niet beklaagd. Het was er wel warmer dan we gedacht hadden, maar daar staan de Limburgse witzandgronden bekend voor, daar is het altijd het warmst van heel België.
De startplaats van deze mooie wandeling is Lommel, voor mensen met GPS , Zandstraat Lommel intikken, dan kom je aan de parking aan de molen, waar de wandelingen starten.
Wij volgden de rode wandeling:9,4 km, dat is genoeg met dit warme weer.
Enkele fotos:
Het is nog jonge heide, daarom is ze zo mooi paars.
De Leysensmolen werd in 1960 gekocht door het gemeentebestuur van Lommel , dat de molen afbrak en opnieuw opbouwde in Kattenbos in 1964. 8 windmolens. Bemerk de gewassen (rapen), die liggen allemaal plat door de warmte. Het kattenbos in al zijn glorie.
Deze route vond ik op internet, wij zijn in Wuustwezel vertrokken met de fiets . Dit traject komt langs de Kalmthoutse heide en het arboretum van Kalmthout, met 6000 verschillende planten. De heide viel ons wat tegen, je rijdt er niet echt doorheen, maar hier wel enkele foto's van het arboretum, het is daar heel mooi. De eerste keer dat ik een vliegende vlinder kan fotograferen.
Bij deze bloem lijkt het of zij steekt haar middenvinger op !
Wat vind je van de vlinder op deze mooie bloem?
Er staan ook heel veel kunstwerken in het arboretum, dit is er één van
Dit poesje kwamen we op de terugweg tegen, ze was aan het wandelen op straat , ze at bijna een hele energiereep op van ons, en wandelde daarna gewoon weer weg haha.
Zondag zijn we nog eens in Haspengouw gaan fietsen. We haalden een route uit de kast die we twee jaar geleden nog eens gedaan hadden (verleden jaar had ik een fietsongeluk gehad waardoor we maanden niet konden fietsen ).
De route start aan de kerk van Kortessem, en gaat zo over Tongeren, Bommershoven, Borgloon , Rapertingen enz
De Janssens hadden geen kinderen en besloten een donor te zoeken om moeder Janssen te bevruchten en zo hun gezin te starten.
Op de dag dat de donor langs zou komen, moest meneer Janssen op zijn werk zijn. Dus hij kuste zijn vrouw en zei: "Ik ga ervandoor, die meneer zal hier snel zijn."
Een half uur later kwam heel toevallig een deur-tot-deur baby fotograaf langs, en belde aan.
"Goedemorgen, mevrouw. U kent me niet, maar ik ben hier om .......
"Oh, je hoeft niets uit te leggen hoor.
Ik verwachtte je al," onderbrak mevrouw Janssen hem.
"Werkelijk?" vroeg de fotograaf. "Nou, prima! Mijn specialiteit zijn baby's."
"Dat hoopte mijn man en ik al.
Kom alsjeblieft binnen en ga zitten." uhum. "Waar gaan we precies beginnen?" vroeg mevrouw Janssen blozend.
"Laat alles maar aan mij over, mevrouw.
Meestal doe ik er eerst twee in de badkuip, één op de bank, en soms nog een paar op het bed. Vaak is de vloer in de huiskamer ook leuk. Dan heb je een groter oppervlak."
"Badkuip, huiskamervloer? Geen wonder dat het niet werkte voor mij en Harry."
"Nou, mevrouw, niemand kan het in één keer goed doen.
Maar als we verschillende posities proberen, en ik schiet van zes of zeven verschillende hoeken, dan weet ik zeker dat U tevreden zal zijn over de resultaten."
"Ik, hoop dat we dit snel achter de rug hebben," piepte mevrouw Janssen.
"Mevrouw, in mijn soort werk, moet een man zijn tijd nemen. Het kan makkelijk binnen vijf minuten, maar dan weet ik zeker dat U daar niet tevreden over zal zijn."
"Ik weet het wel zeker! !" riep mevrouw Janssen uit.
De fotograaf opende zijn koffer en pakte zijn album met babyfoto's. "Deze is gemaakt op de bovenkant van een dubbeldekkerbus midden in Antwerpen."
"Mijn God! !", riep mevrouw Janssen uit, aan haar zakdoek plukkend.
"En deze tweelingen zijn bijzonder goed gelukt, er rekening mee houdend dat de moeder nogal moeilijk deed." De fotograaf gaf haar de foto.
"Moeilijk?" vroeg mevrouw Janssen.
"Ja, helaas wel. We moesten uiteindelijk naar het stadspark om het voor elkaar te krijgen. Overal om ons heen stonden mensen te dringen om het maar goed te kunnen zien.
"Te dringen?" vroeg mevrouw Janssen, haar ogen open van verbazing.
"Ja. . . " vertelde de fotograaf.". . . en voor langer dan drie uur! Het mens bleef maar schreeuwen en commentaar geven. Ik kon me amper concentreren.
Toen begon het donker te worden en moest ik het snel afwerken. Toen er uiteindelijk eekhoorntjes aan mijn gereedschap gingen knabbelen, moest ik alles wel weer snel terugstoppen."
Mevrouw Janssen leunde naar voren. "U bedoelt dat ze werkelijk aan uw uhum gereedschap knabbelden?"
"Jazeker. Nou mevrouw, als U er klaar voor bent, zal ik de standaard opzetten, zodat we aan de slag kunnen."
"Standaard? ? "Mevrouw Janssen keek nu ontzettend bezorgd.
"Ja natuurlijk, ik heb de standaard nodig om mijn Canon op te laten rusten.
Hij is veel te groot voor mij om vast te houden wil ik goed kunnen schieten
"Mevrouw? Mevrouw? . . Goeie God, ze is flauwgevallen! ! Zou ik iets verkeerds gezegd hebben?"
Een vrouw van 46 krijgt een hartaanval en ligt in het ziekenhuis. Terwijl ze op de operatietafel ligt, dichtbij de dood, krijgt ze een visioen. Ze ziet God en vraagt: "Is mijn uur gekomen?" God antwoordt: "Nee, je hebt nog 43 jaar, 2 maanden en 8 dagen tegoed".
Bij het ontwaken uit de verdoving, besluit ze een facelift en een liposuctie te laten doen, haar lippen te laten opspuiten met collageen, haar borsten te laten corrigeren... kortom: "The Works" Nu ze weet dat ze nog lang te leven heeft, loont het ruim de moeite.
Na haar laatste operatie komt ze totaal gerenoveerd uit het ziekenhuis en wordt gegrepen door een ambulance bij het oversteken van de straat.
Dood
In de hemel aangekomen vraagt ze aan God: "Ik dacht dat ik nog meer dan 40 jaar tegoed had! Waarom heb je me laten omver rijden door die ambulance?" Zegt God: "Meid, ik had je niet herkend!!!
Ik ben YESSIE
