Ik ben YESSIE
Ik ben een vrouw en woon in TURNHOUT (BELGIE) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 06/01/1956 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fietsen-wandelen-sudoku-lezen-eten.
Ik heb een vriend, Guido; hij is 51 jaar en woont in Brecht. We hebben een lat relatie. Ik was een keertje aan het fietsen langs het kanaal, en daar heb ik hem leren kennen Het klikte onmiddellijk, en het gaat goed met ons
Tekstgrootte aanpassen? Klik op + of -
BLOG ZOOM
tijdens wandelingen wordt er druk gefotografeerd
Met de GOLDWING van Medard
Met mijn vriend Guido op een wandeling
een vreemde poes die met mijn koersschoenen komt "vrijen"
natuurfoto's
GUIDO IN BENIDORM
GUIDO IN DINTELOORD (HOLLAND)
MINOU LIKT MIJN IJSJE HELEMAAL OP
dit is TEX, de border collie van onze vriend Medard
Zondag zijn we nog eens in Haspengouw gaan fietsen. We haalden een route uit de kast die we twee jaar geleden nog eens gedaan hadden (verleden jaar had ik een fietsongeluk gehad waardoor we maanden niet konden fietsen ).
De route start aan de kerk van Kortessem, en gaat zo over Tongeren, Bommershoven, Borgloon , Rapertingen enz
De Janssens hadden geen kinderen en besloten een donor te zoeken om moeder Janssen te bevruchten en zo hun gezin te starten.
Op de dag dat de donor langs zou komen, moest meneer Janssen op zijn werk zijn. Dus hij kuste zijn vrouw en zei: "Ik ga ervandoor, die meneer zal hier snel zijn."
Een half uur later kwam heel toevallig een deur-tot-deur baby fotograaf langs, en belde aan.
"Goedemorgen, mevrouw. U kent me niet, maar ik ben hier om .......
"Oh, je hoeft niets uit te leggen hoor.
Ik verwachtte je al," onderbrak mevrouw Janssen hem.
"Werkelijk?" vroeg de fotograaf. "Nou, prima! Mijn specialiteit zijn baby's."
"Dat hoopte mijn man en ik al.
Kom alsjeblieft binnen en ga zitten." uhum. "Waar gaan we precies beginnen?" vroeg mevrouw Janssen blozend.
"Laat alles maar aan mij over, mevrouw.
Meestal doe ik er eerst twee in de badkuip, één op de bank, en soms nog een paar op het bed. Vaak is de vloer in de huiskamer ook leuk. Dan heb je een groter oppervlak."
"Badkuip, huiskamervloer? Geen wonder dat het niet werkte voor mij en Harry."
"Nou, mevrouw, niemand kan het in één keer goed doen.
Maar als we verschillende posities proberen, en ik schiet van zes of zeven verschillende hoeken, dan weet ik zeker dat U tevreden zal zijn over de resultaten."
"Ik, hoop dat we dit snel achter de rug hebben," piepte mevrouw Janssen.
"Mevrouw, in mijn soort werk, moet een man zijn tijd nemen. Het kan makkelijk binnen vijf minuten, maar dan weet ik zeker dat U daar niet tevreden over zal zijn."
"Ik weet het wel zeker! !" riep mevrouw Janssen uit.
De fotograaf opende zijn koffer en pakte zijn album met babyfoto's. "Deze is gemaakt op de bovenkant van een dubbeldekkerbus midden in Antwerpen."
"Mijn God! !", riep mevrouw Janssen uit, aan haar zakdoek plukkend.
"En deze tweelingen zijn bijzonder goed gelukt, er rekening mee houdend dat de moeder nogal moeilijk deed." De fotograaf gaf haar de foto.
"Moeilijk?" vroeg mevrouw Janssen.
"Ja, helaas wel. We moesten uiteindelijk naar het stadspark om het voor elkaar te krijgen. Overal om ons heen stonden mensen te dringen om het maar goed te kunnen zien.
"Te dringen?" vroeg mevrouw Janssen, haar ogen open van verbazing.
"Ja. . . " vertelde de fotograaf.". . . en voor langer dan drie uur! Het mens bleef maar schreeuwen en commentaar geven. Ik kon me amper concentreren.
Toen begon het donker te worden en moest ik het snel afwerken. Toen er uiteindelijk eekhoorntjes aan mijn gereedschap gingen knabbelen, moest ik alles wel weer snel terugstoppen."
Mevrouw Janssen leunde naar voren. "U bedoelt dat ze werkelijk aan uw uhum gereedschap knabbelden?"
"Jazeker. Nou mevrouw, als U er klaar voor bent, zal ik de standaard opzetten, zodat we aan de slag kunnen."
"Standaard? ? "Mevrouw Janssen keek nu ontzettend bezorgd.
"Ja natuurlijk, ik heb de standaard nodig om mijn Canon op te laten rusten.
Hij is veel te groot voor mij om vast te houden wil ik goed kunnen schieten
"Mevrouw? Mevrouw? . . Goeie God, ze is flauwgevallen! ! Zou ik iets verkeerds gezegd hebben?"
Een vrouw van 46 krijgt een hartaanval en ligt in het ziekenhuis. Terwijl ze op de operatietafel ligt, dichtbij de dood, krijgt ze een visioen. Ze ziet God en vraagt: "Is mijn uur gekomen?" God antwoordt: "Nee, je hebt nog 43 jaar, 2 maanden en 8 dagen tegoed".
Bij het ontwaken uit de verdoving, besluit ze een facelift en een liposuctie te laten doen, haar lippen te laten opspuiten met collageen, haar borsten te laten corrigeren... kortom: "The Works" Nu ze weet dat ze nog lang te leven heeft, loont het ruim de moeite.
Na haar laatste operatie komt ze totaal gerenoveerd uit het ziekenhuis en wordt gegrepen door een ambulance bij het oversteken van de straat.
Dood
In de hemel aangekomen vraagt ze aan God: "Ik dacht dat ik nog meer dan 40 jaar tegoed had! Waarom heb je me laten omver rijden door die ambulance?" Zegt God: "Meid, ik had je niet herkend!!!
De zaterdagnamiddag na onze wandeling van 12,2 km in As, zijn we vertrokken naar ons tweede vakantieverblijf, een Bed and Breakfast in Elen (Dilsen Stokkem). Kerk in Elen
We kwamen daar in een appartement terecht in plaats van in een kamer: er was een mooi lederen salon, een eetkamertje, een ijskast en wat andere kasten om spullen in op te bergen, een mooie witte badkamer met douche ,twee lavabo's en toilet , en een heel mooie slaapkamer met groot bed van 1m80...en een grote kleerkast. Het eten 's morgens was er ook tiptop in orde. Er was een boekenkast vol boeken en strips en ook heel veel lektuur van de dingen in de omgeving. En topp of the bill: een jacuzzi in de tuin! De jacuzzi De heer des huizes heeft ons diezelfde namiddag nog naar het bos gereden met de auto, en vandaar zijn we dan weer een grote wandeling gaan doen. Met de 12,2 km van in de voormiddag zaten we 's avonds aan 23 km die we hadden gewandeld gedurende de hele dag. Klimmetje in het bos, het was steeds "op en neer" daar! MOOI!!!! In dit bos zaten heel veel van deze zwarte kevers, was lang geleden dat ik die nog had gezien.
Daarna zijn we lekker gaan eten in een restaurant in Neeroeteren, vlakbij Elen. De zondag was onze laatste dag, dan zijn we naar het witte stadje Thorn gereden met de fiets en ook naar Maasbracht.
Guido in het witte stadje Thorn, hier zijn alle huizen wit geschilderd. Mooie molen onderweg naar Maasbracht.
Na de fietstocht nog even uitrusten en dan ging het terug richting Turnhout, waar onze Minou al op ons zat te wachten in de gang. Het was natuurlijk een blij weerzien.
Twee fietsdagen en één wandelvoormiddag in As en omgeving
Enkele foto's van onze fiets-en wandeldagen Dit zijn de koeltorens van electrabel langs het Albertkanaal in Genk .De autofabriek Ford Genk is daar vlakbij. Er stonden echter bijna geen auto's meer in voorraad op de parking van Ford Genk ! Krisis overal... Dit vond ik een mooi zicht, foto is genomen onderweg van As naar Ophoven. Guido op het gratis voetveer (over de Maas) in Ophoven.We konden er onze fiets ook opzetten natuurlijk. De lift van de koolmijn in Eisden Deze foto werd genomen tijdens een wandeling die vertrekt in As, je moet eerst de trap helemaal op , en dan kom je in de bossen. Het is een wandeling van 12,2 km. We deden deze op zaterdagvoormiddag, toen was het wat frisser dan de bloedhete dagen voorheen... We zijn twee dagen en een half gebleven in As, dan zijn we naar Elen gereden om daar de omgeving wat te gaan bekijken. Morgen komen de foto's van Elen op mijn blogje.
Eindelijk een beetje tijd om nog eens wat te schrijven.
We zijn al terug van zondagavond van Limburg maar eigenlijk had ik gewoon geen tijd en ook geen zin om al vlug terug aan de pc te zitten.
Als je in Limburg geweest bent, moet je toch telkens weer wat afkicken van het groen aldaar, de mooie fietsritten en wandelingen
We zijn nog eens twee dagen in As geweest, waar we overnachting hadden geboekt voor twee nachten ( in de trein ). Daar is weer gefietst en gewandeld dat het een lieve lust was . En ook heb ik er nu Lucie ontmoet in levende lijve zoals ze dat zeggen. Lucie is de eerste vrouw die ooit op mijn blogje heeft gereageerd toen ik het opstartte. Ik heb ze in het begin dikwijls om raad moeten vragen, want ik wist niet eens wat bloggen wilde zeggen!! Zij heeft mij toen de beginkneepjes van het bloggen geleerd.
We zijn samen een terrasje gaan doen met Lucie en haar vriend Jef. Het was een plezante ontmoeting: vriendelijke mensen met een echt sappig Limburgs taaltje. Guido en ik hebben ons die avond zeker niet verveeld. Lucie en Jef zijn dan ook echt vlotte praters.
Hier zijn ze: Morgen misschien weer wat nieuws . Dit is genoeg voor de eerste dag terug in het "dagelijkse stresserende leven"...
Dit klein bericht om jullie te laten weten dat wij weer voor enkele dagen "de hort op zijn".
We vertrekken morgenvroeg nog eens naar As in Limburg omdat we het daar twee weken geleden zo goed hebben gehad. Toen konden we spijtig genoeg niet langer blijven. Dit gaan we nu dus goed maken.
We hebben alvast twee nachtjes vastgelegd om in de trein te slapen, net zoals verleden keer (NIET de trein op deze foto hoor). Hopelijk blijft het weer ons een beetje goedgezind.
TOT LATER !!! (nog één mopke voordat we vertrekken, zie bericht hier onder)
Nadat de goeie ouwe Belgische frank ter ziele was gegaan verzamelden alle munten en biljetten zich voor de hemelpoort en vroegen om binnen te mogen. "Wat willen jullie?", vroeg Sint-Pieter. "Door de invoering van de euro zijn wij gestorven. Daarom willen wij in de hemel."
Sint-Pieter opende zijn poort en liet de munten binnen. Ook het biljet van 50 frank raakte nog door de poort, maar dan sloot Sint-Pieter ze met een klap.
De biljetten van 100, 200, 500, 1.000 frank en meer protesteerden luidkeels: "Waarom mogen de andere binnen en wij niet?"
Daarop antwoordde Sint-Pieter: "Het spijt me, maar jullie heb ik in de kerk nooit gezien!"
Twee meisjes van veertien jaar werken in een borstelfabriek. Het werk is hard maar ze kunnen regelmatig wat kletsen. Op een dag zegt het ene meisje tegen het andere: ik heb zoiets geks voor. Sinds kort groeit er allemaal haar onder mijn buik !! Waarop de ander zegt: Ja daar heb ik ook last van. Dat moet de borstelziekte zijn van al dat zware werk hier. De twee meisjes zijn verontwaardigd. Zo jong en al een beroepsziekte. Ze trekken naar de Directeur en laten hem zien wat er gebeurd is. Die is niet onder de indruk maar knoopt zijn broek los en zegt: Dat is nog maar het begin van de borstelziekte !! Kijk maar eens bij mij . Ik heb er al een steel bij gekregen.
Wie wel eens mensen fotografeert met flitslicht, weet dat die met rarerode ogen op de foto kunnen staan.
Bij dieren geeft flitslicht soms heel vreemde kleuren.
Bij mensen komt het door reflectie in het vaatvlies, bij de dieren zit er achteraan in het oog het tapetum, een soort spiegelende laag, die het licht reflecteert.
Het voordeel daarvan is dat dieren ook met weinig licht nog vrijgoed kunnen zien.
Bij plots te veel licht kunnen hun ogen wit, blauw, groen, roze, rood of geel oplichten, afhankelijk van de diersoort.
Er zit dan niets anders op dan de foto te bewerken met een programma, zodat de ogen er weer normaal uitzien, net zoals bij mensen.
De politie staat bij het begin van het dorp en ziet dat er een Belg aan komt rijden.
Die gaan we eens volgen en grondig controleren zeggen ze.
De Belg komt bij een zebrapad en stopt keurig als iemand aanstalten maakt om over te steken . Dan komt hij bij een stoplicht dat op oranje springt en stopt weer keurig.
Tenslotte rijdt hij buiten het dorp, waar maar 50 per uur mocht gereden worden, en de Belg doet het nauwgezet.
De politie rijdt de Belg voorbij en laat hem stoppen.
Mijnheer, we hebben u nauwlettend gevolgd en u deed alles keurig, gefeliciteerd.
De Belg reageert met een dubbele tong: Als ik gedronken heb, ben ik altijd voorzichtig
Het was in het begin van de alcoholcontrole.
De apparaten waren nog niet zo betrouwbaar. De politie houdt een BELG staande en die moet in het zakje blazen. Volgens hun meetapparatuur heeft hij veel te veel gedronken.
Geen sprake van zegt de Belg Ik heb niks gedronken en ik zal het bewijzen ook.
Prompt loopt hij op zijn handen rond de auto;
Hij mag gaan, de agenten vertrouwen hun apparatuur niet.
Vooraleer hij kan wegrijden, zegt één van de agenten:
Hoe doe je dat eigenlijk,ik oefen al jaren om op mijn handen te lopen, maar het lukt me maar niet!
De Belg antwoordt: Eigenlijk weet ik het niet precies, ik kan het alleen als ik te veel gedronken heb.
Een zatte Belg zit in de rechtbank en probeert zich te verdedigen.
Ik was helemaal niet dronken, ik kroop gewoon op handen en voeten over straat, maar dat is toch niet verboden.
De rechter: In het proces-verbaal staat dat je weigerde over de witte strepen te lopen zonder vangnet.
Een Belg rijdt te hard en moet stoppen van de politie.
Hij krijgt een bekeuring en moet meteen betalen. Hij betaalt en geeft de mannen elk een pakje sigaretten.
De volgende dag precies hetzelfde scenario.
De derde dag weer hetzelfde scenario.
Nu snappen de mannen van de wet er helemaal niks van en spreken de man aan.
Kijk, dat je telkens te hard rijdt dat kunnen we dan nog snappen maar dat je ons telkens een pakje sigaretten geeft, daar snappen we niks van.
De Belg: Hoezo, daar krijg je toch kanker van?
Jef heeft een nieuwe Audi gekocht en maakt zijn eerste rit. Hij heeft pech want hij wordt aangehouden door de politie.
Mijnheer, u reed 150 km per uur zegt de politie.
Maar mijnheer de agent, dat kan helemaal niet, ik heb hem nog maar een half uur!
Een man komt de eerste keer in een exclusieve nudistenclub. De eerste dag in het kamp ontkleedt hij zich en begint nog wat onwennig rond te wandelen. De eerste persoon die hij tegenkomt is een uiterst mooie rondborstige blondine en de man krijgt onmiddellijk een erectie. De vrouw merkt zijn erectie op, komt op hem af en zegt:"Meneer, u hebt mij geroepen?" De man antwoordt: 'Nee, absoluut niet, wat bedoel je?' Zij zegt: 'Oh, u moet nieuw zijn hier. Ik zal het je uitleggen. Het is één van de regels hier dat als je een erectie krijgt, dit veronderstelt dat je mij geroepen hebt.' Glimlachend neemt ze hem mee naar de zijkant van het zwembad, legt zich neer op haar handdoek, trekt hem bij zich en laat hem zijn lusten botvieren op haar. De man zet zijn verkenningstocht verder en komt aan een sauna. Wanneer hij gaat zitten, moet hij plots een wind laten en binnen een paar minuten komt er een enorme grote, nogal gore, harige man naar voren. "U had mij geroepen? ', vraagt deze. "Neen, wat bedoel je', zegt de nieuwkomer. "Oh, je zult nieuw zijn hier zegt de man. "Het is hier één van de regels dat als je een scheet laat, dat veronderstelt dat je mij hebt geroepen.' Hij neemt de man vast, draait hem rond en begint al zijn lusten bot te vieren op de man. De nieuwkomer waggelt uiteindelijk terug naar het kantoor van het nudistenkamp waar hij begroet wordt door een glimlachende, naakte receptioniste. "Kan ik u helpen, mijnheer?' vraagt ze beleefd. De man roept: "Hier is mijn lidkaart, hier is mijn sleutel en hou mijn 500Euro lidmaatschapsbijdrage maar 'Ik vertrek meteen.' 'Maar mijnheer,' antwoordt ze, 'U bent hier nog maar een paar uren en u hebt nog niet eens al onze faciliteiten bekeken.' ' Luister,' zegt de man hierop 'ik ben 65 jaar, ik krijg nog ongeveer één keer per maand een erectie, maar ik moet wel minstens 15 keer per dag een scheet laten!!!
Dinsdagmorgen hebben we eerst een lekker ontbijt met krentenkoeken verorberd in het vakantieverblijf Goolderheide in Bocholt (waar we hadden overnacht in een trekkershut)want we zouden alweer boven de 70 km fietsen vandaag.
(Woensdagmorgen moesten we terug thuis zijn want Guido had reeds om 9 u een afspraak in Antwerpen met een dokter).
In de voormiddag zijn we dan vertrokken richting Sint- Huibrechts-Lille (deel van Neerpelt), waar we onze goede vriend Medard nog een bezoekje wilden brengen, alvorens terug naar Turnhout te fietsen.
Er stond veel wind en we moesten flink duwen!!
Rond de middag waren we bij Medard en daar kregen we al direct een flinke tas koffie met een stuk taart, het was weer een blij weerzien, zoals altijd.
De tijd ging veel te snel, maar we moesten onze tocht verder zetten .alweer de hele tijd met de wind strak vanvoor, het was zwoegen (een terrasje tussendoor nog)
s Avonds toen we thuis waren, konden we terugblikken op een geslaagde driedaagse in Limburg. We gaan zeker nog eens terug, want je moet echt niet ver rijden om in het paradijs te zitten !!!
De knooppunten vandaag: 205,203,212,204,201,220,221,228,227,230,231,260 en dan altijd rechtdoor vanaf de blauwe kei langs het kanaal. Enkele fotos van in NEERPELT:
(mooie vlinder in de "vlinderboom") BO, het hondje van Medard
Medard met zijn twee andere honden Tex en Chica (een border collie en een jack russell).
De dag begon alweer op zijn best: een stevig fietsontbijt zeggen ze in Limburg.
Kurt, de stationschef had zijn uiterste best gedaanom het ons zo prettig mogelijk te maken.
Hij verraste ons met een mooi gedekte tafel in een wagon naast de slaapwagon: verse broodjes met salami, kaas, gekookte hesp, honing, choco, gelei, confituur en een lekker gekookt eitje nog aan toe, vers sinaasappelsap en een grote thermos koffie, het kon weer niet op
Na het ontbijt zijn we gaan rail-biken (met een speciale dubbele fiets op de fiets rijden ). (Guido op de railbike) Als we de spoorlijn over moesten, werden de lichten op rood gezet voor de autos en de fietsers en ging de sirene
Wij hadden ditmaal eens voorrang op alle autos en fietsers, een hele belevenis!! Wel leuk!!
(op dit spoor reden we met de "bike") De heentocht met de railbike (6KM) ging een beetje bergaf , richting Maasmechelen. Daar aangekomen stond Jimmy ons al op te wachten met een frisdrankje, wat heel welkom was met die hitte.
(Jimmy die de bike omdraaide na 6 km , om terug te "sporen") De terugtocht ging dus bergop. De zon scheen op ons bolleke zodat Guido al vlug lekte
Dit railbiken hadden we nog nooit gedaan, maar was zeker voor herhaling vatbaar.
Een beetje voordat we in het station aankwamen, ging Guido in de passagierszetel zitten en ik fietste het station binnen, wat natuurlijk op een schaterlach onthaald werd door de mannen op het perron die ook met hun vrouw wilden biken op deze manier
Na de middag zijn we vertrokken met een beetje pijn in ons hart, eigenlijk wilden we nog wel enkele dagen daar blijven in As , want je kon er ook nog leuke wandelingen doen. Voor een volgende keer dus
Toen we in Bocholt aan kwamen, begon het een beetje te regenen , dus zijn we daar in het vacantiecentrum Goolderheide gebleven . (zwembaden in het vacantieverblijf Goolderheide) Er was nog juist één trekkershut beschikbaar voor de nacht. Ook dit hadden we nog nooit gedaan, en het viel ook honderd procent mee. Eén minpuntje misschien: er zijn GEEN dekbedden in een trekkershut, maar er was verwarming ingeval we het s nachts te koud moesten hebben.
(onze trekkershut voor één nacht) Volgende knooppunten werden gereden van As tot Bocholt:41,40,70,33,34,35,36,31,23,214,208,205 (As, Opglabbeek, Neerglabbeek, Opitter, Bree, Reppel, Bocholt).
Zondag 26 juli: vroeg uit de veren want we vertrekken met de tandem voor een driedaagse fietstocht naar Limburg. De eerste dag kiezen we als eindpunt het dorpje AS . De knooppunten vanaf de blauwe kei in Lommel (30 km van Turnhout, maar dit deel gaat langs de vaart, daar hebben we geen knooppunten voor nodig): 260,267,264,265,255,272,257,258,05,309,308,316,317,75,39,40 en 41(AS).
Aan de blauwe kei ,30 km van Turnhout , gaan we ons eerste terrasje doen, een koffietje zal smaken
Wat een weertje, tegen de middag is het lekker warm. Als we 50 km van huis zijn, zoeken we een bank in het bos, waar we lekker onze boterhammetjes verorberen. Dat is genieten, we willen ons leven met niemand anders ruilen vandaag!!!
We rijden langs Lommel, Hechtel-Eksel, Helchteren, Houthalen (waar we even uit het bos zijn en weer een terrasje mee pikken), en AS (nog eens effe wat drinken op een terras, we zijn toch op verlof haha).
En dan op zoek gaan naar slaapgelegenheid, het is ondertussen bijna half vier. Een blogvriendin Lucie die in As woont, had mij eens verteld dat er daar een oude treinwagon omgebouwd werd tot slaapgelegenheid
(www.kolenspoor.be). (de rode wagon links is de slaapwagon). En ja hoor, er was nog plaats, op een kwartiertje was alles geregeld en konden we al mee naar Waterschei aan boord van een locomotief (vip-behandeling noemen ze zoiets) van een trein , die mensen ging ophalen die de mijn waren gaan bezoeken. Wagonnetje aanpikken en terug naar AS.
(hier stapte ik op de locomotief) En daarna nog eens een klim op de uitkijktoren aan het station. De hele dag waren we druk bezig geweest: 104 km gefietst en daarna nog met de trein mee . We hadden er honger van gekregen en gingen wat bestellen in het restaurant van het station van As. Toen de kelner het bestelde eten bracht, zijn Guido en ik allebei in lachen uitgebarsten, het waren schotels waar je zelfs vijf uitgehongerde mensen mee kon voeden .
Daarna zijn we naar onze slaapcoupé gegaan , en hebben we nog wat nagepraat over Erwin, de treinconducteur, die zo vriendelijk was om ons allerlei uitleg te geven over de werking van een locomotief, en over Kurt, de stationschef, die ook de echte Limburgse vriendelijkheid vertegenwoordigde.
En zo was de eerste dag voorbij, een dag om nooit te vergeten. En we hebben lekker geslapen s nachts, in een treinwagon, het is zo eens wat anders dan een hotel voor herhaling vatbaar, zeker weten.
Even melden dat we voor drie dagen weg zijn met de tandem. We gaan naar Limburg even ons hartje ophalen. Als alles gaat zoals gepland, dan zullen we dinsdagavond terug zijn. Tot dan.....
Zegt een man tegen de dokter: "Ik heb enorme buikpijn!" geen probleem." zegt de dokter. "Ik zal een suppootje toedienen,buig je maar voorover." De man buigt voorover en de dokter dient het suppootje toe. De dokter geeft hem een tweede suppo mee om 's avonds zelf op te steken. Die avond probeert de man om de suppo op te steken maar slaagt er niet in. Hij roept zijn vrouw. Z'n vrouw legt één hand op zijn schouder en steekt de suppo in zijn gat. MILJAARDE!"
Roept de man luidkeels. "Wat is er, heb ik je pijn gedaan?"Vraagt de vrouw verschrikt. "Nee.." Antwoordt hij, "Maar ik moet er plots aan denken dat de dokter vanmorgen zijn beide handen op mijn schouders legde!"
De eerste keer met een condoom kan ik me nog goed herinneren. Ik was 16. Ik ben een doos gaan kopen in de apotheek. De (overigens zeer jonge en mooie) apothekeres kon onmiddellijk zien dat het voor mij de eerste keer was. Ze gaf mij een doos en vroeg mij of ik wist hoe ik dit moest gebruiken. Ik heb haar eerlijk gezegd : «In feite, neen. Het is voor mij de eerste keer.» Ze nam een condoom uit de verpakking en rolde het af op haar duim. Daarbij zei ze dat ik mij steeds moest vergewissen dat het goed bevestigd was. Ik was serieus aan 't blozen ! Zij heeft rondgekeken om te zien of er geen klant aanwezig was, en zei tegen mij : «Wacht eventjes». Waarna ze de deur op slot deed. Ze nam mij bij de hand en leidde mij naar de winkelkamer. Daar heeft zij haar blouse losgeknoopt en uitgetrokken. Daarna heeft zij haar BH verwijderd. «Wind ik je op ?» vroeg ze. Ik knikte. Toen zei ze dat het tijd was om het condoom aan te doen. Terwijl ik dat deed, heeft ze haar jurk en haar broekje uitgedaan en ging op de tafel liggen. «Kom op, zei ze, wij hebben niet veel tijd !» Dus ben ik snel op haar gekropen. Het was zo lekker, dat ik bijna onmiddellijk klaar kwam. Ze keek naar mij, een beetje teleurgesteld. «Ik hoop dat je condoom goed vast zat», zei ze. «Zeker», zei ik vol zelfvertrouwen. En ik liet haar mijn duim zien. Waarop zij bewusteloos viel en ik ben gaan lopen....
Ik ben YESSIE
