Ik ben YESSIE
Ik ben een vrouw en woon in TURNHOUT (BELGIE) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 06/01/1956 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fietsen-wandelen-sudoku-lezen-eten.
Ik heb een vriend, Guido; hij is 51 jaar en woont in Brecht. We hebben een lat relatie. Ik was een keertje aan het fietsen langs het kanaal, en daar heb ik hem leren kennen Het klikte onmiddellijk, en het gaat goed met ons
Tekstgrootte aanpassen? Klik op + of -
BLOG ZOOM
tijdens wandelingen wordt er druk gefotografeerd
Met de GOLDWING van Medard
Met mijn vriend Guido op een wandeling
een vreemde poes die met mijn koersschoenen komt "vrijen"
natuurfoto's
GUIDO IN BENIDORM
GUIDO IN DINTELOORD (HOLLAND)
MINOU LIKT MIJN IJSJE HELEMAAL OP
dit is TEX, de border collie van onze vriend Medard
Dit klein bericht om jullie te laten weten dat wij weer voor enkele dagen "de hort op zijn".
We vertrekken morgenvroeg nog eens naar As in Limburg omdat we het daar twee weken geleden zo goed hebben gehad. Toen konden we spijtig genoeg niet langer blijven. Dit gaan we nu dus goed maken.
We hebben alvast twee nachtjes vastgelegd om in de trein te slapen, net zoals verleden keer (NIET de trein op deze foto hoor). Hopelijk blijft het weer ons een beetje goedgezind.
TOT LATER !!! (nog één mopke voordat we vertrekken, zie bericht hier onder)
Nadat de goeie ouwe Belgische frank ter ziele was gegaan verzamelden alle munten en biljetten zich voor de hemelpoort en vroegen om binnen te mogen. "Wat willen jullie?", vroeg Sint-Pieter. "Door de invoering van de euro zijn wij gestorven. Daarom willen wij in de hemel."
Sint-Pieter opende zijn poort en liet de munten binnen. Ook het biljet van 50 frank raakte nog door de poort, maar dan sloot Sint-Pieter ze met een klap.
De biljetten van 100, 200, 500, 1.000 frank en meer protesteerden luidkeels: "Waarom mogen de andere binnen en wij niet?"
Daarop antwoordde Sint-Pieter: "Het spijt me, maar jullie heb ik in de kerk nooit gezien!"
Twee meisjes van veertien jaar werken in een borstelfabriek. Het werk is hard maar ze kunnen regelmatig wat kletsen. Op een dag zegt het ene meisje tegen het andere: ik heb zoiets geks voor. Sinds kort groeit er allemaal haar onder mijn buik !! Waarop de ander zegt: Ja daar heb ik ook last van. Dat moet de borstelziekte zijn van al dat zware werk hier. De twee meisjes zijn verontwaardigd. Zo jong en al een beroepsziekte. Ze trekken naar de Directeur en laten hem zien wat er gebeurd is. Die is niet onder de indruk maar knoopt zijn broek los en zegt: Dat is nog maar het begin van de borstelziekte !! Kijk maar eens bij mij . Ik heb er al een steel bij gekregen.
Wie wel eens mensen fotografeert met flitslicht, weet dat die met rarerode ogen op de foto kunnen staan.
Bij dieren geeft flitslicht soms heel vreemde kleuren.
Bij mensen komt het door reflectie in het vaatvlies, bij de dieren zit er achteraan in het oog het tapetum, een soort spiegelende laag, die het licht reflecteert.
Het voordeel daarvan is dat dieren ook met weinig licht nog vrijgoed kunnen zien.
Bij plots te veel licht kunnen hun ogen wit, blauw, groen, roze, rood of geel oplichten, afhankelijk van de diersoort.
Er zit dan niets anders op dan de foto te bewerken met een programma, zodat de ogen er weer normaal uitzien, net zoals bij mensen.
De politie staat bij het begin van het dorp en ziet dat er een Belg aan komt rijden.
Die gaan we eens volgen en grondig controleren zeggen ze.
De Belg komt bij een zebrapad en stopt keurig als iemand aanstalten maakt om over te steken . Dan komt hij bij een stoplicht dat op oranje springt en stopt weer keurig.
Tenslotte rijdt hij buiten het dorp, waar maar 50 per uur mocht gereden worden, en de Belg doet het nauwgezet.
De politie rijdt de Belg voorbij en laat hem stoppen.
Mijnheer, we hebben u nauwlettend gevolgd en u deed alles keurig, gefeliciteerd.
De Belg reageert met een dubbele tong: Als ik gedronken heb, ben ik altijd voorzichtig
Het was in het begin van de alcoholcontrole.
De apparaten waren nog niet zo betrouwbaar. De politie houdt een BELG staande en die moet in het zakje blazen. Volgens hun meetapparatuur heeft hij veel te veel gedronken.
Geen sprake van zegt de Belg Ik heb niks gedronken en ik zal het bewijzen ook.
Prompt loopt hij op zijn handen rond de auto;
Hij mag gaan, de agenten vertrouwen hun apparatuur niet.
Vooraleer hij kan wegrijden, zegt één van de agenten:
Hoe doe je dat eigenlijk,ik oefen al jaren om op mijn handen te lopen, maar het lukt me maar niet!
De Belg antwoordt: Eigenlijk weet ik het niet precies, ik kan het alleen als ik te veel gedronken heb.
Een zatte Belg zit in de rechtbank en probeert zich te verdedigen.
Ik was helemaal niet dronken, ik kroop gewoon op handen en voeten over straat, maar dat is toch niet verboden.
De rechter: In het proces-verbaal staat dat je weigerde over de witte strepen te lopen zonder vangnet.
Een Belg rijdt te hard en moet stoppen van de politie.
Hij krijgt een bekeuring en moet meteen betalen. Hij betaalt en geeft de mannen elk een pakje sigaretten.
De volgende dag precies hetzelfde scenario.
De derde dag weer hetzelfde scenario.
Nu snappen de mannen van de wet er helemaal niks van en spreken de man aan.
Kijk, dat je telkens te hard rijdt dat kunnen we dan nog snappen maar dat je ons telkens een pakje sigaretten geeft, daar snappen we niks van.
De Belg: Hoezo, daar krijg je toch kanker van?
Jef heeft een nieuwe Audi gekocht en maakt zijn eerste rit. Hij heeft pech want hij wordt aangehouden door de politie.
Mijnheer, u reed 150 km per uur zegt de politie.
Maar mijnheer de agent, dat kan helemaal niet, ik heb hem nog maar een half uur!
Een man komt de eerste keer in een exclusieve nudistenclub. De eerste dag in het kamp ontkleedt hij zich en begint nog wat onwennig rond te wandelen. De eerste persoon die hij tegenkomt is een uiterst mooie rondborstige blondine en de man krijgt onmiddellijk een erectie. De vrouw merkt zijn erectie op, komt op hem af en zegt:"Meneer, u hebt mij geroepen?" De man antwoordt: 'Nee, absoluut niet, wat bedoel je?' Zij zegt: 'Oh, u moet nieuw zijn hier. Ik zal het je uitleggen. Het is één van de regels hier dat als je een erectie krijgt, dit veronderstelt dat je mij geroepen hebt.' Glimlachend neemt ze hem mee naar de zijkant van het zwembad, legt zich neer op haar handdoek, trekt hem bij zich en laat hem zijn lusten botvieren op haar. De man zet zijn verkenningstocht verder en komt aan een sauna. Wanneer hij gaat zitten, moet hij plots een wind laten en binnen een paar minuten komt er een enorme grote, nogal gore, harige man naar voren. "U had mij geroepen? ', vraagt deze. "Neen, wat bedoel je', zegt de nieuwkomer. "Oh, je zult nieuw zijn hier zegt de man. "Het is hier één van de regels dat als je een scheet laat, dat veronderstelt dat je mij hebt geroepen.' Hij neemt de man vast, draait hem rond en begint al zijn lusten bot te vieren op de man. De nieuwkomer waggelt uiteindelijk terug naar het kantoor van het nudistenkamp waar hij begroet wordt door een glimlachende, naakte receptioniste. "Kan ik u helpen, mijnheer?' vraagt ze beleefd. De man roept: "Hier is mijn lidkaart, hier is mijn sleutel en hou mijn 500Euro lidmaatschapsbijdrage maar 'Ik vertrek meteen.' 'Maar mijnheer,' antwoordt ze, 'U bent hier nog maar een paar uren en u hebt nog niet eens al onze faciliteiten bekeken.' ' Luister,' zegt de man hierop 'ik ben 65 jaar, ik krijg nog ongeveer één keer per maand een erectie, maar ik moet wel minstens 15 keer per dag een scheet laten!!!
Dinsdagmorgen hebben we eerst een lekker ontbijt met krentenkoeken verorberd in het vakantieverblijf Goolderheide in Bocholt (waar we hadden overnacht in een trekkershut)want we zouden alweer boven de 70 km fietsen vandaag.
(Woensdagmorgen moesten we terug thuis zijn want Guido had reeds om 9 u een afspraak in Antwerpen met een dokter).
In de voormiddag zijn we dan vertrokken richting Sint- Huibrechts-Lille (deel van Neerpelt), waar we onze goede vriend Medard nog een bezoekje wilden brengen, alvorens terug naar Turnhout te fietsen.
Er stond veel wind en we moesten flink duwen!!
Rond de middag waren we bij Medard en daar kregen we al direct een flinke tas koffie met een stuk taart, het was weer een blij weerzien, zoals altijd.
De tijd ging veel te snel, maar we moesten onze tocht verder zetten .alweer de hele tijd met de wind strak vanvoor, het was zwoegen (een terrasje tussendoor nog)
s Avonds toen we thuis waren, konden we terugblikken op een geslaagde driedaagse in Limburg. We gaan zeker nog eens terug, want je moet echt niet ver rijden om in het paradijs te zitten !!!
De knooppunten vandaag: 205,203,212,204,201,220,221,228,227,230,231,260 en dan altijd rechtdoor vanaf de blauwe kei langs het kanaal. Enkele fotos van in NEERPELT:
(mooie vlinder in de "vlinderboom") BO, het hondje van Medard
Medard met zijn twee andere honden Tex en Chica (een border collie en een jack russell).
De dag begon alweer op zijn best: een stevig fietsontbijt zeggen ze in Limburg.
Kurt, de stationschef had zijn uiterste best gedaanom het ons zo prettig mogelijk te maken.
Hij verraste ons met een mooi gedekte tafel in een wagon naast de slaapwagon: verse broodjes met salami, kaas, gekookte hesp, honing, choco, gelei, confituur en een lekker gekookt eitje nog aan toe, vers sinaasappelsap en een grote thermos koffie, het kon weer niet op
Na het ontbijt zijn we gaan rail-biken (met een speciale dubbele fiets op de fiets rijden ). (Guido op de railbike) Als we de spoorlijn over moesten, werden de lichten op rood gezet voor de autos en de fietsers en ging de sirene
Wij hadden ditmaal eens voorrang op alle autos en fietsers, een hele belevenis!! Wel leuk!!
(op dit spoor reden we met de "bike") De heentocht met de railbike (6KM) ging een beetje bergaf , richting Maasmechelen. Daar aangekomen stond Jimmy ons al op te wachten met een frisdrankje, wat heel welkom was met die hitte.
(Jimmy die de bike omdraaide na 6 km , om terug te "sporen") De terugtocht ging dus bergop. De zon scheen op ons bolleke zodat Guido al vlug lekte
Dit railbiken hadden we nog nooit gedaan, maar was zeker voor herhaling vatbaar.
Een beetje voordat we in het station aankwamen, ging Guido in de passagierszetel zitten en ik fietste het station binnen, wat natuurlijk op een schaterlach onthaald werd door de mannen op het perron die ook met hun vrouw wilden biken op deze manier
Na de middag zijn we vertrokken met een beetje pijn in ons hart, eigenlijk wilden we nog wel enkele dagen daar blijven in As , want je kon er ook nog leuke wandelingen doen. Voor een volgende keer dus
Toen we in Bocholt aan kwamen, begon het een beetje te regenen , dus zijn we daar in het vacantiecentrum Goolderheide gebleven . (zwembaden in het vacantieverblijf Goolderheide) Er was nog juist één trekkershut beschikbaar voor de nacht. Ook dit hadden we nog nooit gedaan, en het viel ook honderd procent mee. Eén minpuntje misschien: er zijn GEEN dekbedden in een trekkershut, maar er was verwarming ingeval we het s nachts te koud moesten hebben.
(onze trekkershut voor één nacht) Volgende knooppunten werden gereden van As tot Bocholt:41,40,70,33,34,35,36,31,23,214,208,205 (As, Opglabbeek, Neerglabbeek, Opitter, Bree, Reppel, Bocholt).
Zondag 26 juli: vroeg uit de veren want we vertrekken met de tandem voor een driedaagse fietstocht naar Limburg. De eerste dag kiezen we als eindpunt het dorpje AS . De knooppunten vanaf de blauwe kei in Lommel (30 km van Turnhout, maar dit deel gaat langs de vaart, daar hebben we geen knooppunten voor nodig): 260,267,264,265,255,272,257,258,05,309,308,316,317,75,39,40 en 41(AS).
Aan de blauwe kei ,30 km van Turnhout , gaan we ons eerste terrasje doen, een koffietje zal smaken
Wat een weertje, tegen de middag is het lekker warm. Als we 50 km van huis zijn, zoeken we een bank in het bos, waar we lekker onze boterhammetjes verorberen. Dat is genieten, we willen ons leven met niemand anders ruilen vandaag!!!
We rijden langs Lommel, Hechtel-Eksel, Helchteren, Houthalen (waar we even uit het bos zijn en weer een terrasje mee pikken), en AS (nog eens effe wat drinken op een terras, we zijn toch op verlof haha).
En dan op zoek gaan naar slaapgelegenheid, het is ondertussen bijna half vier. Een blogvriendin Lucie die in As woont, had mij eens verteld dat er daar een oude treinwagon omgebouwd werd tot slaapgelegenheid
(www.kolenspoor.be). (de rode wagon links is de slaapwagon). En ja hoor, er was nog plaats, op een kwartiertje was alles geregeld en konden we al mee naar Waterschei aan boord van een locomotief (vip-behandeling noemen ze zoiets) van een trein , die mensen ging ophalen die de mijn waren gaan bezoeken. Wagonnetje aanpikken en terug naar AS.
(hier stapte ik op de locomotief) En daarna nog eens een klim op de uitkijktoren aan het station. De hele dag waren we druk bezig geweest: 104 km gefietst en daarna nog met de trein mee . We hadden er honger van gekregen en gingen wat bestellen in het restaurant van het station van As. Toen de kelner het bestelde eten bracht, zijn Guido en ik allebei in lachen uitgebarsten, het waren schotels waar je zelfs vijf uitgehongerde mensen mee kon voeden .
Daarna zijn we naar onze slaapcoupé gegaan , en hebben we nog wat nagepraat over Erwin, de treinconducteur, die zo vriendelijk was om ons allerlei uitleg te geven over de werking van een locomotief, en over Kurt, de stationschef, die ook de echte Limburgse vriendelijkheid vertegenwoordigde.
En zo was de eerste dag voorbij, een dag om nooit te vergeten. En we hebben lekker geslapen s nachts, in een treinwagon, het is zo eens wat anders dan een hotel voor herhaling vatbaar, zeker weten.
Even melden dat we voor drie dagen weg zijn met de tandem. We gaan naar Limburg even ons hartje ophalen. Als alles gaat zoals gepland, dan zullen we dinsdagavond terug zijn. Tot dan.....
Zegt een man tegen de dokter: "Ik heb enorme buikpijn!" geen probleem." zegt de dokter. "Ik zal een suppootje toedienen,buig je maar voorover." De man buigt voorover en de dokter dient het suppootje toe. De dokter geeft hem een tweede suppo mee om 's avonds zelf op te steken. Die avond probeert de man om de suppo op te steken maar slaagt er niet in. Hij roept zijn vrouw. Z'n vrouw legt één hand op zijn schouder en steekt de suppo in zijn gat. MILJAARDE!"
Roept de man luidkeels. "Wat is er, heb ik je pijn gedaan?"Vraagt de vrouw verschrikt. "Nee.." Antwoordt hij, "Maar ik moet er plots aan denken dat de dokter vanmorgen zijn beide handen op mijn schouders legde!"
De eerste keer met een condoom kan ik me nog goed herinneren. Ik was 16. Ik ben een doos gaan kopen in de apotheek. De (overigens zeer jonge en mooie) apothekeres kon onmiddellijk zien dat het voor mij de eerste keer was. Ze gaf mij een doos en vroeg mij of ik wist hoe ik dit moest gebruiken. Ik heb haar eerlijk gezegd : «In feite, neen. Het is voor mij de eerste keer.» Ze nam een condoom uit de verpakking en rolde het af op haar duim. Daarbij zei ze dat ik mij steeds moest vergewissen dat het goed bevestigd was. Ik was serieus aan 't blozen ! Zij heeft rondgekeken om te zien of er geen klant aanwezig was, en zei tegen mij : «Wacht eventjes». Waarna ze de deur op slot deed. Ze nam mij bij de hand en leidde mij naar de winkelkamer. Daar heeft zij haar blouse losgeknoopt en uitgetrokken. Daarna heeft zij haar BH verwijderd. «Wind ik je op ?» vroeg ze. Ik knikte. Toen zei ze dat het tijd was om het condoom aan te doen. Terwijl ik dat deed, heeft ze haar jurk en haar broekje uitgedaan en ging op de tafel liggen. «Kom op, zei ze, wij hebben niet veel tijd !» Dus ben ik snel op haar gekropen. Het was zo lekker, dat ik bijna onmiddellijk klaar kwam. Ze keek naar mij, een beetje teleurgesteld. «Ik hoop dat je condoom goed vast zat», zei ze. «Zeker», zei ik vol zelfvertrouwen. En ik liet haar mijn duim zien. Waarop zij bewusteloos viel en ik ben gaan lopen....
Maandag en dinsdag waren twee fietsdagen, MAAR twee die erg tegenvielen, dus ik ga de knooppunten ook niet doorgeven ...
Maandag ging de tocht vanuit Brecht naar Kalmthout, Essen, Huybergen, Ossendrecht, Brasschaat. Alleen het Nederlands gedeelte van de tocht was mooi, in België niks dan wijken, villas .
Tevens veel miserie gehad met het zoeken naar de knooppunten. Er werden er hier er daar weer veranderd en zoek het dan maar uit. Dit wordt echt wel gedaan opdat je elk jaar nieuwe kaarten zou kopen.
We hadden goed uitgeteld dat de tocht 88 km zou zijn, wel het waren er 104, door al dat zoeken moesten we 16 km extra doen!!!
Maandag werd er ook maar één foto genomen, de rest was de moeite niet waard.
Dit vonden we wel mooi, stond midden in de wei, kunstwerk uit hout. --------------------------
Dinsdag zijn we met de auto naar BROECHEM gereden en vandaar een tocht begonnen . We deden de dorpjes Broechem, Emblem, Hove, Kontich, Aartselaar, Niel, Schelle, Temse, Steendorp, Rupelmonde, Bazel, Hemiksem, Wilrijk, Edegem, Mortsel, Boechout, Vremde aan.
Twee keer zijn we met een veer overgezet, éénmaal over de Rupel en éénmaal over de Schelde (kallebeekveer).
We hebben de laatste twaalf km (van de 96 in totaal) een donder-en bliksembui (was meer een storm dan een bui) met hagelbollen gratis gekregen.
Ook op deze tocht waren de knooppunten veranderd op sommige plaatsen en er waren veel ZANDwegen, zelfs kasseien, en meestal door bewoonde wijken..NIKS aan te zien. Niet echt plezant om zo te rijden, dus ook hier geen knooppunten om door te geven, Toch enkele fotos:
Veer over de Rupel Oude brug over de Schelde
Nieuwe brug over de Schelde De Graventoren in Rupelmonde, een middeleeuwse burcht die destijds de Schelde bewaakte. Windmolens aan de Rupel
We hebben deze twee dagen wel wat geleerd, nl. dat we nooit meer gaan fietsen richting Antwerpen, geef ons maar richting Limburg , daar zijn de knooppunten echt in orde , EN er zijn overal mooie fietspaden en bossen.
Een soldaat zat achter in een bus toen er een jonge vrouw die in verwachting was instapte.
Zij ging zitten, wat bij de soldaat een glimlach opwekte. De jonge vrouw voelde dat hij om haar lachte en ging ergens anders zitten,waarop ze de soldaat weer hoorde lachen.
Zij verwisselde een tweede, derde en zelfs een vierde maal en steeds begon de soldaat harder te lachen.
De jonge vrouw was zwaar beledigd en liet de soldaat arresteren.
Toen de zaak voor de rechter kwam, vroeg hij de soldaat zijn eigenaardig gedrag te verklaren.
De soldaat zei: 'Edelachtbare, toen de jonge vrouw in de bus stapte,zag ik in wat voor positie zij verkeerde. Ze ging zitten onder de reclame: 'Verwijder iedere verdikking.'
Ik moest lachen en de vrouw verwisselde van plaats maar ging nu zitten onder de bioscoopreclame: 'Binnenkort verwacht.' Ik moest weer lachen en de vrouw verwisselde weer van plaats. Nu onder een reclame van UNOX die als tekst had: 'Ik weet een worstje te waarderen.'
Toen kon ik niet meer, maar het werd nog erger,
zij wisselde voor de laatste maal van plaats en kwam toen onder de reclame van DUNLOP autobanden te zitten.
Hierop stond: 'DUNLOP's rubberartikelen hadden dit ongeluk kunnen voorkomen.
De naam Tanorexia is afgeleid van het meer bekende anorexia. Magerzucht en zonzucht lijken op het eerste gezicht weinig of niets met elkaar gemeen te hebben, maar er zijn wel degelijk overeenkomsten. Beide ziekten bestaan al veel langer dan hun naam, maar krijgen nog altijd niet de aandacht die ze verdienen.
En: beide zijn dodelijk!!
De sceptici doen tanorexia af als een hunkering naar het ontspannen gevoel door inname van endorfine die door UV-licht wordt aangemaakt. De medische wetenschap gelooft echter dat er meer aan de hand is: de werking van endorfine ten spijt, zijn zonaanbidders allicht in de eerste plaats verslaafd aan een mooi kleurtje. Opvallend is dat vooral meisjes (48 procent) belang hechten aan een bruingebrande huid en bijgevolg ook worden getroffen door tanorexia.
Feit is in ieder geval dat almaar meer jonge meisjes symptonen vertonen van tanorexia.
Wie als jongere veel zont, loopt op latere leeftijd een groter risico op huidkanker.
Preventie blijkt een zeer moeilijke zaak: zonnebaden is zoals roken , we weten dat het slecht is, maar toch doen we het. In de Westerse samenleving hoort een gebruinde huid bij het schoonheidsideaal en wordt het geassocieerd met gezondheid (men spreekt van een gezond kleurtje). Ben je wat bleek, dan wordt al gauw gevraagd of je ziek of moe bent.
Een cowboy rekent na het drinken van een paar whiskys af in een saloon. Buiten ziet hij dat het zadel van zijn paard is gestolen.
Hij gaat terug naar binnen, schiet in de lucht en zegt: Mijn zadel is gestolen, ik geef jullie vijf minuten om het zadel terug op mijn paard te doen, zo niet gebeurt hier precies hetzelfde wat vorige week in Texas gebeurde. Na 5 minuten gaat hij weer naar buiten en ziet dat het zadel terug is.
De barman holt hem achterna en roept: Mijnheer, wat is er dan vorige week in Texas gebeurd?
Waarop de cowboy antwoordt: Wel, toen ben ik zonder zadel weggereden.
Ontslag
Het personeel van Volkswagen was eindelijk akkoord gegaan met het voorstel van de directie.
Wie vrijwillig de firma verliet, kreeg een Polo.
Een mooie geste als afscheid luidde het commentaar van de vakbonden.
Ze hebben pas daarna gelezen dat ze mogen kiezen tussen een polo met lange of met korte mouwen !!!
Woensdag tien uur, klaar om te vertrekken met zus en schoonbroer naar De SAHARA in Lommel om daar te gaan wandelen.
De Sahara is in België een uniek gebied van een 200 ha.
De onbegroeide woestijngrond is een gevolg van de verontreiniging door een zinkfabriek.
Deze werd in 1974 afgebroken maar liet in de grond cadmium en arseen achter Natuurverenigingen drongen aan op maatregelen en Lommel beschermde vanaf de jaren 70 een deel als natuurgebied. Langzaamaan zien we de natuur zich herstellen.
De grote waterplassen ontstonden door zandontginning tussen 1950 -1960. Het is de combinatie van water en zand die het gebied een grote aantrekkingskracht geeft.
De wandeling start aan de grote evenementenhal De Souverein in Lommel.
De Souverein. De Sahara, mooi wit zand en helder water. Mensen gaan er ook wel zwemmen nu het water terug proper is.
Deze brug is aangelegd over het kanaal Bocholt-Herentals.
Toen we daar aan kwamen was er een hond los , en die had zich op het smalle riggeltje gezet hier helemaal rechts beneden op deze foto (tegen het water).Plots sprong hij in het water, maar natuurlijk kon hij er niet terug uit. En wie heeft hem gered denk je....wel mijne Guido. Enkele minuten later was de hond dood geweest, hij zwom op zijn laatste krachten....Guido is op het riggeltje gaan liggen en kon er juist aan om hem met zijn pels uit het water te halen. We waren allemaal content EN trots op Guido natuurlijk...
Ik ben YESSIE
