Deze morgen om 7 u is mijn moeder, na een maandenlange aftakeling, in het rusthuis waar ze verbleef, gestorven. Mijn zus en ik gingen haar om beurt, gedurende vijf jaar, bezoeken. Eigenlijk hadden wij al langer afscheid genomen van haar, ze was sedert een jaar dementerend, zodat we niet meer echt met haar konden communiceren. Maar ook dan nog is het einde iets wat je moeilijk begrijpen kan .... Bij het leven hoort de dood en dat zal altijd zo blijven.
Dit ben ik met mijn moeder enkele jaren geleden op een boottocht, georganiseerd door het rusthuis. Toen zag ze er nog heel goed uit. Groetjes van YESSIE
|