Ik ben alien in space, en gebruik soms ook wel de schuilnaam zotspook.
Ik ben een vrouw en woon in in het spokenkot (spokenland) en mijn beroep is zorgkundige.
Ik ben geboren op 14/03/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tuinieren, turnen, dansen, fietsen, reizen en uitstappen maken, Barbie- en Bratzpoppen verzamelen, mazen, haken en breien..
M'n andere grote hobby is de Russische Tsaren verzamelen, en vooral de laatste tsaar met z'n familie boeien mij enorm.
Moskou : Russische archeologen hebben mogelijk de overblijfselen
ontdekt van twee kinderen van de laatste Russische tsaar Nicolaas II .
Bolsjewieken schoten de leden van het gezin van de tsaar in 1918 dood
in Jekaterinneburg. Waar de resten waren, was tot nu toe niet bekend.
In de buurt van Jekaterinneburg werden bij een archeologische expeditie
de botten gevonden van een jongen die ongeveer dezelfde leeftijd had
als de troonopvolger Alexej en botten van een jonge vrouw mogelijk
dochter Maria. De resten werden naar een gerechterlijk lab gestuurd
voor verder onderzoek. De rest van het gezin Romanov de tsaar, z'n
vrouw en drie dochters zijn in 1998 bijgezet in de graftombe van de
kathedraal in ST. Petersburg. Hun botten waren geidentificeerd met een
DNA test.
Mijn grootvadertje, is geboren in een klein dorpke, hij had al heel vroeg z'n vader verloren, hij had nog twee zusjes, en een broerke die jong gestorven waren. Hij had nog een ouder broerke, en hij was de middenste van de vijf. Hij heeft bij z'n oom en tante gewoond, en z'n moeder zou opnieuw gehuwd zijn nadien. Hij is gehuwd met een groottante van mij, die is al op jonge leeftijd gestorven, Hij bleef zitten met twee kleine ukkies. Hij is toen hertrouwd met m'n grootmoeder. Ze kregen samen vele kinderen. In 1914 werdt hij opgeroepen op 33 jarige leeftijd hij moest gaan strijden in de eerste wereldoorlog. Ik weet helaas niet waar hij is geweest, Men beweerdt dat hij heeft gestreden aan de Yzer, in de loopgraven, maar heel zeker ben ik er niet van Anderen beweren dat hij aan de forten van Luik heeft gestreden. Welk fort is mij ook onbekend. Jammer, anders ging ik het is een bezoekske brengen. Hij is krijgsgevangen gemaakt door de Duitsers en werd weggevoerd naar Duitsland Dit was een heel onbekend land voor hem, want in die tijd was er niet zo veel informatie. Hij zou gebracht zijn in Solingen, en zou gewerkt hebben in de metaalindustrie vooral om messen te maken, of naar Soltau kort bij in Nedersaksen waar men ook werkte en dit vooral met de ontwikkeling van Duitsland zoals de ontwikkeling van spoorwegen en treinstellen, metaalbewerking, messen, prikkeldraad, kannonen, geweren munitie en machinegeweren, gifgaswapens maken, transporttechnologie, duikboten, luchtschepen en vliegtuigen, en of op boerderijen helpen bij de oogst of het boerenleven, maar verder is mij er helaas niks van bekend. Hij zou er vier jaar verbleven moeten hebben als krijgsgevangene. Na de oorlog werden alle gevangenen bevrijd en gingen ze naar huis. Hoe zouden ze zich hebben kunnen aanpassen na zoveel jaren, zo ver weg van huis en van vrouw en kinderen. Hoe zou m'n grootmoeder toen voor haar kinderen hebben moeten zorgen. Ze zouden een hoeve gehad hebben, en zouden daar enigzins van kunnen leven hebben. Na de oorlog nam m'n grootvader z'n oude ambt weeral op namelijk het van landbouwer. Het zou ook zeer zware arbeid geweest zijn, veelal met paard en ploeg, zoals ik dit in m'n jonge jaren nog herinner. EErst het veld omploegen met paard en ploeg, daarna klotten, en daarna het plat rollen en inzaaien. Dan was het afwachten op de komst van de lente waardoor alles ging groeien. Hooien kwam ook aan de orde. In de oogstmaand was het zwoegen en zweten van al dat vele werk op het land. Het graan moest gemaaid worden, in bussels gebonden, dan in hutjes te drogen hangen. Daarna werd het binnen gehaald om het te dorsen, soms met zo'n dorsvlegel, met zo'n oud dorsmachine, zoals ik het in m'n kindertijd nog herinner. Het liedje de boerkens smelten van vreugd en plezier kwam hier ook goed van pas. Dit was dan stro voor het vee en het paard. En de bloem werd gebruikt om te bakken. Aardappelen en rapen, groeiden ook in het veld en deze werden geoogst. De
schillen werden gekookt voor de varkens, de aardappelen werden dan ook
opgeeten juist zoals nu. Z'n vrouw m'n grootmoeder is op redelijke
leeftijd gestorven, zodanig dat hij voor de tweede keer weduwnaar werd,
jammer dat ik die ook nooit gekend heb. In z'n vrije tijd kaartte m'n grootvader heel graag en hij gaf nog een heel goed vloekkonsert erbij. Tjonge,
tjonge, dat was mij wat, hij kon zich zo opjagen hierin, en als hij
niet won dan was hij heel kwaad en kon hij goed vloeken als de beste,
zoals dat steeds ging. hahahaha. Helaas heb ik hem niet lang gekend,
hij was m'n peter, ik was nog maar een kleuter en herinner hem mij als
een zieke oude man die bij een dochter een onderkomen had gevonden en
er goed verzorgd werd. Hij had een beroerte gekregen tijdens een kruisprocessie, en was nadien verlamd en was hulpeloos. Hij heeft zo nog drie jaar lang geleden hulpeloos en verlamd. toen hij bij z'n dochter aankwam was hij nog een koe en een paard rijk. Ik
heb hem ooit een bezoekske gebracht na de hoogmis, wat er nog in die
tijd was. Samen met m'n pa zijn we hem dan maar gaan bezoeken. Hij lag
daar bedroeft en zo ziek, hij was ook verlamd van die beroerte. Hij had
ook nog een hemelsblauw hemd aan, hij had korte donkere haar en een
snorretje, en nog grote oren zowat van die flaporen. Zo kon hij heel
goed horen, maar ik weet niet of hij nog goed hoorde.. Hij is in die
zomer nog gestorven, en ligt begraven bij de oudstrijders op een
erebegraafplaats. Zo herinner ik mij m'n grootvader, ik was amper zes
jaar oud, heb ook nooit een nieuwjaarsbrief naar hem kunnen schrijven
en dit vond ik altijd zo spijtig als de anderen in de school dit wel
mochten en ik niet. Ik heb hem vandaag nog een bezoekske gebracht
aan z'n graf en heb er nog een bloempot opgezet als herinnering aan m'n
grootvader die ook m'n peter was. Dit is een hulde aan mijn
grootvader hij is nog een oudstrijder geweest van de eerste
wereldoorlog, die nu dit jaar in 2008, op 11 november 90 jaar geleden
is geeindigd, nu zijn er helaas geen oudstrijders meer in leven van
deze grote oorlog. Ze zouden ook meer dan een eeuw oud moeten zijn,
indien er nog waren. Hier op de foto m'n grootmoeder en m'n
grootvadertje en eronder het graf waar hij ligt begraven.
My Sarie Marais is so ver van my hart,
Maar'k hoop om haar weer te sien.
Sy het in die wyk van die Mooirivier gewoon,
Nog voor die oorlog het begin.
O bring my t'rug na die ou Transvaal,
Daar waar my Sarie woon.
Daar onder in die mielies
By die groen doringboom,
Daar woon my Sarie Marais.
Refrein: O bring my t'rug na die ou Transvaal,
Daar waar my Sarie woon.
Daar onder in die mielies
By die groen doringboom,
Daar woon my Sarie Marais.
Ek was so bang dat die Kakies my sou vang
En ver oor die see wegstuur;
Toe vlug ek na die kant van die Upington se sand
Daar onder langs die Grootrivier.
O bring my trug na die ou Transvaal,
Daar waar my Sarie woon.
Daar onder in die mielies
By die groen doringboom,
Daar woon my Sarie Marais.
Refrein
Die Kakies is mos net soos 'n krokodillepes,
Hulle sleep jou altyd water toe;
Hul gooi jou op n skip vir 'n lange, lange trip,
Die josie weet waarnatoe.
O bring my t'rug na die ou Transvaal,
Daar waar my Sarie woon.
Daar onder in die mielies
By die groen doringboom,
Daar woon my Sarie Marais.
Refrein
Verlossing het bekom en die huis terugkeer was daar,
Terug na die ou Transvaal;
My lieflingspersoon sal er vas en zeker wees
Om my met 'n kus te beloon.
O bring my t'rug na die ou Transvaal,
Daar waar my Sarie woon.
Daar onder in die mielies
By die groen doringboom,
Daar woon my Sarie Marais.
Ik zal nog maar is ne keer komen piepen hier, want ik zie dat ik voorlopig geen bericht meer heb, tja bij gebrek aan tijd zeker, ik zal beslist er nog wel is wat komen opzetten, zorap ik weeral is vrij ben. Ik doe de nacht in een rusthuis, en ja dan moet je overdag slapen, en s'nachts gaan spoken he ! groetjes aan alle bezoekers en binnekort is het spookfeest halloween hahahahaha.
Hier kan je ook nog is een kijkje komen nemen op deze link, ik wist niet dat hij nog bestond, http://smg.photobucket.com/albums/v381/zotspook/ alvast veel kijkplezier ermee. groetjes.
Ik ga je m'n site doorsturen, daar kan je is ne keer alles goed
bekijken, ik verzamel ook al heel lang Barbiepoppen, en heb er velen,
niet alleen Barbie verzamel ik, maar wel alle poppen van Barbie en ik
maak er zelf kleedjes voor zoals haken en breien. Hier m'n verhaal In
m'n kindertijd het moet zoiets als kleuter of peuter geweest zijn,
kreeg ik de grote liefde voor poppen te pakken, we woonden toen nog in
een klein boerderijke en daar kreeg ik van de goede Sint een mooie pop
in een soort schoendoos met een kantje aan, deze had een mooi roze
kleedje aan en ik heb er veel plezier mee gehad. Ik had een rieten
poppenwagentje en daar lag deze in. Ik reed er zo heel graag mee rond
op het erf van ons huis. ik werd al wat ouder en ging met m'n ouders
en broer met de fiets naar Scherpenheuvel waar ik ook een mooi
babypopje kreeg dit heb ik lang gehad, het was van plastiek met een
luierke aan met een goud speldje Hier heb ik ng zeer veel plezier van
gehad. Zodra ik 7 jaar werd kreeg ik een eerste pop die was nog van
schilpad gemaakt. De eerste die ik kreeg waren van een samengeperst
karton. Zo kreeg ik alle jaren met Sinterklaas een nieuwe pop bij.
EEn zwartje met bedje, nadien een grotere met een wieg en nadien een
kleine met een grotere die ik nog steeds in m'n bezit heb. Zo kwam ik
in m'n jeugdjaren en de liefde voor poppen is nooit meer over gegan en
ben toen beginnen te verzamelen met Barbiepoppen, deze waren in 1959
voor het eerst op de markt gekomen. En heden ten dagen verzamel ik ze
nog steeds.
Hier een icoon van de hele tsarenfamilie.
Maria en Olga
Maria met haar zusssen en haar broer.
de tsarenfamilie allen
MARIA 
OLGA
Een prachtig kroostrijk huisgezin he! Vind je niet en je hebt er zelfs geen last mee.
Hier se ikke in m'n jonge spokentijd op Tenerife voor Pico del Teide hahaahaha, wat heb ik daar ferm rondgespookt, een onvervalst jong spook whoehahahahaha. Waar is die goeie ouwe spokentijd gebleven? In het noorden was het prachtig groen en in het zuiden dor en kaal. Op Pico del Teide het hoogste punt daar keek je op de andere eilanden in de buurt. Ik heb ook rondgespookt op een paar andere van die eilanden in de buurt, Gomera was de moeite waard en Lanzarotte is kaal en droog al die vulkanen daar op Timanfaya dat was ook iets bizar en de andere eilandjes die je er zag waren rotsen. Madeira was ook de moeite om te bezoeken met al die bloemenpracht nog meer dan op Tenerife. Jaja rondgespookt heb ik in m'n jonge jaren of wat dacht je? Een onvervalst avontuurlijk spook. Nu doe ik het ook nog en zelfs wel in Belgie is het de moeite waard om rond te spoken en zeker in de Ardennen is het prachtig, alsook Nederland, 'Zuid Limburg en Duitsland de Eifel
