Naar aanleiding van de Internationale Vrouwendag en multiculturaliteit schreef ik het volgende gedicht :

Vrouwen,

Geboren uit liefde, om liefde te zijn en te geven, onvoorwaardelijk.
Helaas, voor velen onder ons soms ondraaglijk.
Hartverscheurende verhalen, woede, machteloosheid en tranen.
Lieve mensen, laat de moed niet zakken, onze harten kloppen samen.

Voelen jullie dat ook, die verbondenheid met alle vrouwen?
Jong of oud, neem elkaar gerust in vertrouwen.
Het zwakke geslacht...zo sterk als een rots in de branding.
In elke categorie, arm, rijk of hoge standing.
Je komt ze overal tegen die grote madammen.
In schamele hutjes, krotten en deftige huizen met dakpannen.

Van Brussel tot Burkina, van Bolivia tot Beijing.
Een bontgekleurd allegaartje van blank, zwart en alles er tussenin.
Onze buren zijn moslim of boeddhist.
Gevlucht of naar hier gelokt met een list.

Sommige blijven met beide benen in het verleden,
zodat ze in het heden strompelend voortbewegen.
Veelwijverij, verminking, nauwelijks economische of politieke rechten.
Het is de hoogste tijd dat we voor elkaar vechten.

In onze steden wemelt het van allochtonen.
In de straten ruikt het naar biefstuk friet, tajine en sojabonen.
Op de markt, een diversiteit van bonte kleuren.
Gember, sambal en komijn met hun heerlijke geuren.
Een streling voor de zintuigen, een verrijking op alle gebied.
Wees dankbaar, zing, dans en geniet!

Sterke vrouwen die zoeken naar een beetje geluk.
Kijk diep in jezelf...dit gevoel krijgt niemand stuk!
In ieder van ons stroomt de positieve energie.
Hoop, vreugde en blijdschap zijn niet langer een utopie!

Voel de kracht en straal ze uit, blijf liefdevol denken.
Zo kunnen we elkaar een stukje hemel op aarde schenken.
Vrouwen over de grenzen heen of in eigen land,
samen smeden we een echte band!

AMANZIMTOTI