Ooit hoorde ik de volgende biecht. Wees maar gerust, ik mag daarover vertellen, want die biecht gebeurde in het openbaar.
De dame begon met te zeggen: Ik zou eens willen mijn biecht spreken!
Het was reeds stil in de zaal, maar nu werd het de stilte zo intens, dat je een man hoorde fluisteren: Wie gaat er nu nog te biechten en die gaat dat hier nu doen in het openbaar!?
Jullie weten dat wij thuis twee kinderen hebben, vervolgde de dame, Veerle en Luk. Jullie weten waarschijnlijk ook wel dat onze Veerle super begaafd is. Altijd opnieuw, haast zonder moeite, haalt zij de allergrootste onderscheiding. Maar onze Luk stond bij de verdeling van de gaven op de laatste rij. Veerle heeft bijna alles gekregen en Luk de overschot.
Vorige week was ik grieperig. Na de middag lag ik op de zetel verder te herstellen. Onze Luk was ook thuis. Hij was schoolziek, als je begrijpt wat ik bedoel?
Plots vroeg hij mij: Moeke, is dat niet te fris als je daar zo op zetel ligt?
Hij naar boven en hij legde een deken over mij.
Vijf minuten later: Moeke, dat is zeker niet confortabel met je hoofd op de rand van de zetel. Ik ga je een kussen halen.
Mijn hart werd er warm van.
Toen hij vroeg: Moeke, ik ga je wat drinken halen!, wilde ik hem laten horen dat ik dat alles geweldig waardeerde en ik zegde: Wel Luk, jongen, wat ben ik blij dat ik je heb.
Ik gaf Luk een pluim en patat, ik kreeg een klop op mijn hoofd.
Luk reageerde spontaan: Ja moeke, maar onze Veerle zie je toch liever!
Ik protesteerde en ik meende het als ik zegde: Maar Luk, dat kan je niet menen. Noch je vader, noch ik willen geen verschil maken tussen jou en Veerle.
Toch wel, antwoordde onze Luk.
Ik bleef maar vragen hoe hij zo iets durfde te beweren.
Zijn uitleg: Wel, als het rapportentijd is sta je altijd te zwaaien met het rapport van onze Veerle. Het lijkt wel een vlag waarmee je aan het zwaaien bent! Aan iedereen wil je verkondigen hoe knap zij wel is en dat zij het nog heel ver zou brengen. En tegen mij zegde je: Luk, als die nieuwsgierige nonkel vraagt, hoe het was op school, moet jaar niet op antwoorden. Hij heeft daar geen zaken mee. Wel, moeke, je bent beschaamd over mij!
Dat was de biecht van deze vrouw. Tot voor haar bekering maakte zij ongewild verschil tussen haar bloedeigen kinderen. En wat kunnen zij er aan doen dat de ene begaafd is en de andere niet? Aangestoken door een maatschappij waarin je pas telt als je presteert, je waar maakt,je
Wij zouden ook kunnen zeggen dat deze moeder haar Luk niet kon vergeven dat hij niet zo begaafd was als zijn zus.
Daarover zouden wij nog eens verder moeten praten!
Ook minister-president Leterme te gast op dankfeest op 23 september
BRUSSEL (KerkNet) - Het nieuwe werkjaar van Wereld-Missiehulp staat in het teken van het thema '20 jaar solidariteit gebundeld'. "Het is een mooie uitdrukking van de inzet door velen voor de minderbedeelden. Ter gelegenheid van het feestjaar wordt de ingebundelde en ingepakte kledij gesymboliseerd in kunstwerken die een eerbetoon brengen aan de solidariteit van alle mensen die langs Wereld-Missiehulp hun steun bijdragen ten dienste van de armsten", zegt Rozemarijn Vanwijnsberghe van Wereld-Missiehulp. Voor dit nieuwe werkjaar staan een aantal belangrijke activiteiten en blikvangers op het programma: op zaterdag 23 september is er een dankfeest voor alle medewerkers,vrienden en sympathisanten in Boechout; op vrijdag 20 oktober is er het colloquium 'Solidariteit in naam van wie of wat?' in samenwerking met faculteit theologie van de KULeuven en de UCSIA in de grote aula van het Maria-Theresiacollege in Leuven en op 10 december 2006 is er de tv-uitzending van de eucharist ieviering van uit de Stefanuskapel van Wereld-Missiehulp in Boechout.
Ontstaan In 1986 kwam een idee tot leven: een idee van een diaconie zonder grenzen, van wereldwijde dienstbaarheid aan de allerarmsten in het Zuiden en in Oost-Europa, van concrete en vooral van materiële dienstverlening. In samenwerking met Missio (Pauselijke Misiewerken) en Caritas Internationaal Hulpbetoon werd Wereld-Missiehulp opgericht. De jonge hulporganisatie vond onderdak in de abdij van Tongerlo, maar om efficiënter te kunnen werken werd verhuisd naar Boechout, waar de Broeders Alexianen een terrein ter beschikking stelden. "Waar aanvankelijk in 1986 met enkele bedienden in vast verband en enkele vrijwilligers werd gestart om ongeveer 600 ton hulpgoederen in te zamelen, kende Wereld-Missiehulp constante en snelle groei. In 2006 heeft Wereld-Missiehulp een 20 tal werknemers in vast verband en beschikt over 750WMH-depots en circa 1500 rode kledingbakken verspreid over heel Vlaanderen. Met meer dan 5.000 enthousiaste medewerkers vrijwilligers die zich inzetten in parochies en gemeenten haalde WMH in 2005 meer dan 8.000.000 kg goederen bijeen. Vanuit Boechout vertrekt elke werkdag een container hulpgoederen met bestemmingen over de hele wereld. "In 1997 werd gestart met 'Signum', een internationale missionaire gemeenschap die bestaat uit een groep animatoren met onder meer Afrikaanse en Indiase zusters die instaat voor het onthaal en de begeleiding van individuele mensen en groepen volwassenen en jongeren die de werking van Wereld-Missiehulp en haar inspiratie van naderbij willen leren kennen. Zij is ook verantwoordelijk voor de missiepastoraal en de bezinningsdagen.
Dankfeest Op zaterdag 23 september a.s. volgt er een dankfeest voor alle medewerkers vrienden en sympathisanten. Die dag start Wereld-Missiehulp omstreeks 11 uur met een verwelkoming en hartelijke ontvangst met aperitief. Vanaf 12 uur is er een 'walking dinner'. Tijdens de receptie en het middagmaal is er allerlei randanimatie voorzien en ca. 14 uur is er een heus 'totaalspektakel' met diverse optredens. Op een groot scherm kan men dan de activiteiten van Wereld-Missiehulp volgen, kennismaken met Signum en een modeshow. Voor de kinderen is er niet alleen een springkasteel en een schminkstand, maar een hele ploeg jonge mensen houdt zich klaar om de allerkleinsten leuk te vermaken. En voor de kunstminnaars is er een tentoonstelling van keramiek. Het showprogramma wordt afgesloten met heerlijke taart. De feesttaart wordt rond 16 uur aangesneden door minister-president Yves Leterme. Wie Wereld-Missiehulp wil helpen, kan dat door kledij te deponeren in d e rode kledingbakken opgesteld in heel Vlaanderen, door zich in te zetten als vrijwilliger op vele vlakken, door bezoeken te organiseren aan WMH (volwassenen, scholen enz.) en natuurlijk ook door het regelmatig raadplegen van de website: www.wmhelp.be.
Brochure van de bisschoppen in het kader van het meerjarenproject volwassenencatechese
BRUSSEL (KerkNet) - De voorbije jaren heeft de katholieke kerk, op initiatief van de Belgische bisschoppen, grondig nagedacht over haar roeping en zending. Daarbij was er achtereenvolgens aandacht voor de essentiële opdrachten van de Kerk - dienen, verkondigen en vieren - en voor het gebed. Het zijn even zovele pastorale werkjaren geworden van ernstige bezinning en herbronning. Voor de volgende jaren vragen de Belgische bisschoppen nu bijzondere aandacht voor de catechese, en meer bepaald de volwassenencatechese. "De overdracht van het geloof blijft immers een van de grote uitdagingen van de Kerk in deze tijd. Al vele jaren worden rond catechese vernieuwende initiatieven genomen. Er wordt ook veel over nagedacht", schrijft hulpbisschop Jozef De Kesel in de voorstelling van 'Volwassen worden in het geloof', het nieuwe pastorale project voor de komende jaren. "Het is een boeiende opdracht mensen het evangelie helpen ontdekken en hen binnen te leiden in de rijkdom van het geloof (.) De vraag van de catechese is zo belangrijk dat de bisschoppen er gedurende de komende jaren bijzondere aandacht willen voor vragen." In tegenstelling tot de vorige jaren komt er geen afzonderlijk 'Jaar van de catechese'. De bisschoppen willen zich wel in de loop van de volgende jaren met heel de kerkgemeenschap bezinnen rond de catechese en samen zoeken naar perspectieven en concrete wegen. "Strikt genomen richt de catechese zich tot hen die reeds tot geloof gekomen zijn. Ofwel om hen als volwassenen voor te bereiden op het doopsel, ofwel om hen die reeds gedoopt zijn, dieper in te leiden in het christelijk leven. Toch zijn er ook velen in onze tijd die buiten alle christelijke referentiekaders zijn opgevoed. Velen ook zijn wel gedoopt maar ondertussen erg vervreemd geraakt van het geloof (.) Het evangelie moet hen nog voor het eerst verkondigd worden. Die 'eerste verkondiging' is vandaag van grote betekenis. Ook al behoort ze nog niet tot de catechese i n de eigenlijke zin van het woord, we willen deze belangrijke vorm van evangelisatie heel uitdrukkelijk betrekken in onze bezinning rond geloofsoverdracht en catechese."
Volwassenencatechese De bisschoppen vragen bijzondere aandacht voor de volwassenencatechese. Niet dat catechese van kinderen of jongeren onbelangrijk geworden is. "Daar wordt veel in geïnvesteerd en het zou een vergissing zijn het belang van deze catechese te verwaarlozen. Toch is het de bedoeling dat die kinderen of jongeren nadien ook verder kunnen groeien in het geloof. Het is niet goed als volwassenen op het gebied van het geloof niet verder staan dan wat ze in hun kindertijd gekregen hebben. Ook in het geloof moet men volwassen worden", aldus Mgr. De Kesel. Hij hoopt dat het alvast boeiende jaren worden. "Gezamenlijk overleg en beraad binnen de hele kerkgemeenschap kunnen nieuwe en vernieuwende perspectieven openen of ons helpen bestaande en gangbare initiatieven beter te evalueren. In de huidige situatie van een moderne en pluralistische samenleving mag de Kerk zich niet terugplooien op zichzelf. We moeten ons juist meer bewust worden van on ze missionaire opdracht. De bezinning rond catechese die we in de volgende jaren willen op gang brengen, is in die zin ook een kans tot geloofsverdieping voor de hele kerkgemeenschap van ons land." 'Volwassen worden in geloof - Catechese in het leven van de Kerk', in de nieuwe reeks 'Verklaringen van de bisschoppen van België' nr.33, ISBN 978-90-6858-748-0, kostprijs: 3 euro (exclusief verzendkosten), te bestellen bij Licap, Guimardstraat 1 in 1040 Brussel, fax: 02 509 97 04, e-mail: info@licap.be en website: www.licap.be.
De Heer loven en prijzen in alle omstandigheden...
Het is juist en goed om U lof toe te zingen op alle plaatsen, op elk moment en in alle omstandigheden.
Er wordt vertelt dat op zeker dag Franciscus van Assisië op evangelisatietocht ging. Hij werd daarbij vergezeld door broeder Rufinus. Deze broeder vereerde de heilige Franciscus, maar had nog niet de graad van heiligheid van Franciscus bereikt. Heel de lange weg zegde Franciscus: Gezegend zijt gij, O Heer, voor het platteland dat u zo mooi hebt gemaakt! Gezegend zijt gij voor het gefluit van de vogels! Gezegend zijt gij voor gedruis van de bergstroom! En broeder Rufinus, in navolging van zijn model, antwoordde daarop, maar zonder veel overtuiging: O ja, geprezen zijt gij!
Gezegend zijt gij voor de boeren die hun landerijen inzaaien, belofte van de oogst.
- O ja, geprezen zijt gij! Enz.
Maar broeder Rufinus had er meer dan genoeg van die litanie. Ten slotte, bij het verlaten van het bos, liet een tortelduif die op een tak zat juist boven de twee broeders op zending, iets vallen wat jullie wel kunnen raden, en dat juist op het hoofd van de heilige Franciscus. Het is niet aangenaam om zon shampoing te ontvangen! En broeder Rufinus denkt bij zichzelf: Nu zullen wij eens zien of hij verder gaat met God te loven. Op hetzelfde ogenblik hoorde hij de heilige Franciscus zeggen: Gezegend zijt gij, o Heer, dat u aan de koeien geen vleugels hebt gegeven!
Het is geen kwestie van al of niet een optimistisch temperament te hebben. De lofprijzing is een beslissing. Het zijn het onze oudste broers en zusters de Joden die ons dat hebben geleerd. Gelukkig het volk dat van uw roem getuigt (Psalm 89, 16, De Nieuwe Bijbelvertaling).
Een christen is op de allereerste plaats iemand die de dankbaarheid, de erkentelijkheid cultiveert.
Elke week schenkt God mij honderd achtenzestig uren. Is het niet meer dan normaal dat wij er hem één van schenken om hem te danken?
Wortels vragen eerbied en vertrouwen. Mensen kunnen elkaars diepste wortels in tederheid raken maar ook onherroepelijk kwetsen. Elk mens moet zijn eigen wortels beschermen op straffe van identiteitsverlies. Hij moet ergens voeten in de aarde hebben. En dit houdt heel wat in: verbondenheid met zijn familie, met zijn afkomst, met zijn cultuur, met de natuur (ecologie is een reactie van eerbied voor de wortels, zoals ook een terugkeer nar gezonde seksualiteit). Wij kennen allen ontwortelden: mensen opgegroeid tussen twee culturen, die dikwijls nergens thuis zijn en een oppervlakkige indruk maken als missen ze een echte humus. De kosmopoliet is daarom dikwijls de moderne Ahasverus; zijn vermeend universaliteit openbaart zwaar wortelverlies door overijld en vroegtijdig overplanten. Zei Chesterton niet dat hij van de hele wereld hield, maar wel vanuit zijn eigen kleine tuin.
Ook het collectieve geheugen is een voedende wortel. Het verminderen van geschiedenislessen is daarom pedagogisch kortzichtig. Hier past de bekende uitdrukking: Ware traditie is vooruitgang die geslaagd is.
Over een grote filosoof. Hij was namelijk twee meter groot
Over een grote filosoof. Hij was namelijk twee meter groot.
Veertig jaar geleden huurden wij in Grimminge, gelegen in het stiltegebied van Oost-Vlaanderen, een huis. Wij zouden er zeker niet lang blijven wonen, hoogstens tot wij een beter aangepaste woning zouden vinden.
Op zekere dag, bij het opstaan, zagen wij vanuit de keuken dat er plakkaat stond op de grond naast ons huurhuis. Bouwgrond te koop lazen wij. Wij kochten de grond en bouwden er een huis op. Als je eenmaal met de voeten in de grond zit, ga je niet meer zo makkelijk weg. Daarom wonen wij hier al meer dan veertig jaar.
Dit is slechts inleiding bij mijn verhaal over de grote filosoof.
Volgens de overlevering zou er in dit dorp vroeger een grote filosoof gewoond hebben. Waarom was hij een filosoof?
Omwillen van zijn wijze uitspraken.
Zijn lijfspreuk was: Wij leven niet om te werken, maar wij werken op leven.
Een andere uitspraak van onze filosoof: Het zou spijtig zijn dat ik later moet terugkeren. Dat zou betekenen dat ik vergat om te leven!.
Inderdaad een filosoof. En een grote filosoof. Hij was bijna twee meter groot.
Je kon hem regelmatig vinden in de enige herberg die dit dorp toen kend en nu nog kent, namelijk Den Engel. Den Engel ligt vlak naast de kerk én het kerkhof van dit dorp.
Waar kan je beter je tijd doorbrengen dan in Den Engel, was een van zijn filosofische uitspraken. Hij speelde graag met de kaarten. Hij dronk graag een frissen pint bier en genoot van praten aan de toog.
Op het dorp leeft toen ook een klein, maar grote boer.
Klein: de boer was nauwelijks één meter vijfenzestig groot.
Groot: hij bezat zeer veel hectaren grond, een grote stal koeien, veel geld op de bank en nog zoveel meer. Wij mogen zeggen: hij boerde groot.
Die boer werkte van s morgens tot s avonds en op de duur van s avonds tot s morgens.
De grote filosoof zegde van hem: Dat ventje wroet zo hard in de grond tot hij er in zal zitten.
Daarom was hij ook een filosoof.
Het klopt dat die boer nooit te zien was in Den Engel.
Dat was zonde van zijn tijd en van zijn geld. Twee zaken waar een mens altijd tekort van heeft.
En toch, op zekere dag, het moet toch lukken, staan de grote filosoof en de kleine-maar-grote boer aan de toog én elk met een pint bier in de hand.
De filosoof kan het plagen niet laten. Hij klopte op de schouder van de boer en: Hoe komt het boer dat gij nu een pint bier drinkt? Dat is zeker omdat het voor niets is!?.
Jullie begrijpen dat de boer zo maar niet zijn tijd en geld in Den Engel kwam verdoen.
Er werd grond verkocht en die grond wilde de boer kopen.
En jullie kennen het ritueel: het behoort tot de gebruiken dat de notaris de aanwezige kooplustigen een pint trakteert.
De boer was natuurlijk in zijn gat gebeten.
Gij, gij, zegde hij, gij hebt nog een nagel om uw gat te krabben.
De grote filosoof legde doodkalm zijn hand op de schouder van de klein-grote boer.
Manneke, zegde hij, als wij hiernaast zullen liggen, op het kerkhof, dan zal ik méér grond hebben dan gij!
Opnieuw bewees de filosoof dat hij een grote filosoof was.
Mag ik jullie vragen: Zijn jullie ook grote filosofen?
Enthousiaste paus
Het enthousiasme van de menigte, die de paus veelvuldig toejuichte en onderbrak, werkte ook aanstekelijk op de paus zelf, die de gebruikelijke plichtplegingen meer dan anders naast zich neerlegde. Bij het begin van de viering zei de paus dat hij bijzonder blij was dat hij hier eucharistie kon vieren. "Ik ben ook erg blij dat ik de vertrouwde plaatsen kan bezoeken die een beslissende invloed hebben gehad op mijn leven; die mijn gedachten en gevoelens gevormd hebben; en de vele plaatsen waar ik leerde geloven en leven".
Hij voegde eraan toe dat bisschoppen uit heel de wereld, die bij hem op bezoek komen, de Duitse katholieke Kerk nadrukkelijk loven voor haar sociale activiteiten en voor haar bereidheid om te helpen waar dat nodig is. "Maar sommige Afrikaanse bisschoppen zeggen me ook: 'Als ik naar Duitsland kom en sociale projecten voorstel, dan gaan alle deuren plots open. Maar als ik met plannen voor de evangelisatie kom, dan is men gereserveerd". We hebben blijkbaar d e indruk dat sociale projecten dringend moeten uitgevoerd worden, terwijl alles wat met God of het katholieke geloof te maken heeft niet dringend of minder belangrijk is".
