Parabeltje van een plattelandsdiaken

De merrie van boer Michaël

Het enige bezit van boer Michaël was zijn merrie. Het was zijn kostbaarste bezit. Op zekere dag verdwijnt de merrie zo maar in de natuur. Alle moeite om haar terug te vinden was tevergeefs.

- “Je heb je enige bezit verloren,” zegden de buren.

- Michaël antwoordde: “ Is dat een geluk of een ongeluk, wie zou dat kunnen zeggen?”

En kijk, veertien dagen later komt de merrie terug vergezeld door drie wilde hengsten.

- Men zegt hem: “ Jij hebt wel veel geluk Michaël.”

- “ Hoe weten jullie dat het een geluk is?”

De volgende dag, terwijl een van de zonen van Michaël een hengst probeert te temmen, breekt die zijn been.

- “Wat een ongeluk!”

- “Denk je dat…?”, antwoordt hij.

En inderdaad, enkele dagen later, breekt een burgeroorlog in de provincie uit. Een bende soldaten trekt door het dorp om met geweld alle jonge mannen, die een geweer kunnen dragen, op te eisen. Alleen de zoon van Michaël, met zijn gebroken been, wordt niet ingelijfd. Hij ontsnapt aan dodelijke veldslagen.

Men vindt deze parabel in vele landen van oost tot west, van noord tot zuid. De parabel leert ons dat de dingen niet altijd zijn wat zij schijnen te zijn…

Men weet nooit of iets een geluk of ongeluk betekent: men moet wachten op het einde van het avontuur, en misschien op het einde van het leven. Dan, door achterom te kijken, zal men min of meer kunnen zien waar het op aan kwam.

Het leert ons ook: God draagt zorg van ons door heen kleine en grote gebeurtenissen, en haalt uit het goede uit het kwade… Hij schrijft recht op kromme lijnen!

De parabel leert ons nog andere dingen als men ze lang genoeg herkauwt. Zijn nederige wijsheid maakt dat mijn hart vrijer kan kloppen. Ik heb een zware verkoudheid opgedaan of het groot lot gewonnen op de tombola, ik ben gezakt bij het examen. Europa gaat maar traag vooruit, ik heb een defect aan mijn auto: betekent dat geluk of ongeluk, wie zal het zeggen? Dikwijls blijkt heeft men mij lasten op de schouders heeft gelegd die, wat de ervaring bewijst, zich achteraf openbaren als bron van leven…Misschien houd je van parabels, wel deze is goud waard voor de regen- en zonnedagen.

Diaken Maurice Temmerman