Parabeltje van een plattelandsdiaken

“Het doel van het leven is het ontvangen van de Heilige Geest

Waarom zijn er accidenten op de wegen als gevolg zijn van overdreven snelheid?

Waarom beklimmen sommigen de hoogste bergtoppen terwijl zij het gevaar lopen om er geamputeerde tenen en handen aan over te houden?

Waarom willen wij naar Mars reizen?

Waarom drogeren sommigen zich?...

Omdat de mens een wezen van uitersten is; er leeft in hem een honger naar het absolute, een onlesbare dorst naar het oneindige. De mens weet het misschien niet altijd, maar hij wordt ‘gekweld’ door het verlangen naar God. Hij probeert dat verlangen in slaap te wiegen ( te anesthetiseren), of het een andere wending te geven, maar hij zal er nooit in slagen het uit te doven. Er bestaat iemand die dat perfect heeft begrepen. In de kern zegde hij het volgende: “ De mens kan niet leven zonder zich te bedwelmen. Om de last van het leven te dragen heeft hij ofwel verdovende middelen nodig of de Heilige Geest…” Dat komt van de auteur van Fleurs du Mal, de dichter Charles Baudelaire zelf. Hij lijkt daardoor op een zeer grote heilige van de Russich orthodoxe kerk, die op gelijke voet staat met de door ons beter bekende pastoor van Ars, Jean-Marie Vianney. De heilige Seraphin van Sarov vatte alles samen al zeggende: “Het doel van het christelijke leven, is het ontvangen van de Heilige Geest.” Het beste dat wij kunnen doen, datgene waartoe wij gemaakt zijn, bestaat erin ons te laten vervullen door de Heilige Geest.

“Zonder de heilige Geest is Christus iemand uit lang vervlogen tijd, is het Evangelie dode letter, de kerk een gewone organisatie, de missie propaganda, de cultus een bezwering (evocatie) en het handelen van de mens een slavenmoraal. Maar met de Heilige Geest komt Christus tegenwoordig, wordt missie een zending van de heilige Drievuldigheid, de liturgie een gedachtenis en een anticipatie, het handelen van de mens wordt goddelijk.” (Patriarch Anthengoras).

Diaken Maurice Temmerman