Parabeltje van een plattelandsdiaken

Over de scheurkalender en ‘in zijn element’ zijn!

De betekenis van de scheurkalender

Een ongelovige spotvogel sprak eens tot een oude wijze diaken: “In jullie heilige boeken staat toch dat God alle dingen schiep tot zijn eer?! Maar waarom schiep God dan de scheurkalender?

De wijze diaken antwoordde: “God schiep de scheurkalender opdat de mens, elk moment dat hij er een blaadje vanaf scheurt, zich zou herinneren dat hij weer een dag minder te leven heeft. Als een mens zich dat bewust is, schept hij voor zichzelf de mogelijkheid om zich tot God te bekeren en helemaal opnieuw te beginnen.”

Dat bedoelde men vroeger met de uitspraak: ‘Denk aan je uitersten en zal in eeuwigheid niet zondigen.’ Zondigen: de communicatie met jezelf, de andere (n), het andere, met God verbreken.

In zijn element

Toen rabbi Abraham overleed en diens zoon Sjlomo als wees achterbleef, nam de oude rabbi Nachoem van Tsjernobyl hem liefdevol op in zijn huis.

Rabbi Nachoem zorgde ervoor dat de jongen een fatsoenlijke opleiding kreeg. Later gaf hij hem zijn kleindochter tot vrouw. Toen Sjlomo een volwassen man geworden was, week zijn levenswandel behoorlijk af van wat in chassidische kring, zeker in Tsjernobyl, gewoon was: Sjlomo kleedde zich eigentijds, kwam graag in de kroeg en hield van het goede leven.

Rabbi Nachoem maakte zich hierover ernstig zorgen en vermaande reb Sjlomo op zachte wijze: “Je loopt langs de rand van de afgrond, mijn zoon. Straks zul je er nog in storten! Ik word al ziek bij de gedachte.”

Maar Sjlomo was een ander mening toegedaan.

Hij vertelde zijn pleegvader de volgende parabel: “Er was eens een kip die op een nest met eendeneieren was gezet. De kleine eendjes volgden de moederkip alsof ze kuikentjes waren. Op een dag kwam de hen met de eendjes bij een rivier. De kip zag haar kroost in het water springen en wild heen en weer zwemmen. In haar grote angst riep de kip: “Kinderen, pas toch op! Straks zullen jullie nog verdrinken!”

Ze begreep niet dat het hun lust en leven was om rond te zwemmen.

De eendjes riepen: “Wees niet bang, moeder. We zijn hier in ons element!”

(Chassied: volgeling van een rebbe; vrome. Meervoud : chassidim. Het woord stamt van het Hebreeuwse woor ‘chesed’ = genade, trouw, goedheid)

Diaken Maurice Temmerman