O dagen van oktober

O dagen, dat weer d'eerste
chrysanten stralen
en geuren met de teêrste
en koelste geur, o dagen
als koele en geur'ge dalen...

O dagen, dat weer d'aarde
is uitgeweend,
nu gouden oktober klaarde,
ik ril en peins, o dagen,
dat 'k met Haar werd vereend:

wat schreit er toch in u?
wat schreit er toch in u?
wat jubelt er, ik ben
ontroerd in u, want 'k wen
nooit aan uw heerlijkheid,
uw gouden licht, uw tijd,
o dagen van oktober, waarin wij
stonden zo stil en vonden bij
elkaar de zoetste heul en rust voor eeuwig.