God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
Als priester leun ik aan bij wat onze paus vraagt en verlangt: vooral meeleven met de armen. En daarmee houdt deze partij geen rekening in onze samenleving.
Ik lees diverse tijdschriften/kranten van alle slag (De Standaard, De Morgen, Knack, Humo, Der Spiegel, Focus, ... ). Tekens weer concludeer ik hetzelfde. De armen worden meer en meer in het verdomhoekje geduwd.
Uiteraard. Want politici (van alle partijen) hebben geen benul van wat het betekent om met 1500 euro te moeten leven (en dat is dan gul becijferd!).
Sommige partijen zoals PS of SP.A of CD&V proberen binnen Europa voor België nog wat de gulden middenweg te bewandelen.
Het is ook makkelijk om als jonge kerel nu standpunten aan te hangen zonder te beseffen wat het echt betekent als je straks ouder bent. Want wat nu beslist wordt zal straks ook voor jou gevolgen hebben.
Trouwens oudere mensen nu in de armoede duwen getuigt van weinig respect voor hun inzet voor de samenleving. Dat zal je straks, als je zelf oud bent, zeker beamen. En nee - ik voel me niet oud. En ik wil als priester (als mijn gezondheid het toelaat) graag nog dienst doen tot 75 (dan moet ik kerkjuridisch mijn ontslag indienen).
Wie van jullie heeft nog een plaats in zijn woning waar men het even stil kan maken, bijvoorbeeld door een beeld van Maria, een kruisteken ...Toen ik in india verbleef viel het me op dat in menige woninge plaats gemaakt werd voor een ware huiskapel, hoe klein het huis ook was. En dan ging het over heel wat meer dan een beeldje.
Ik moest er aan denken toen een vriend van me een paar foto's toestuurde.
Heer God,... leer me geven niet alleen van wat ik heb aan talenten en gaven; leer me mezelf te geven, want pas dan geef ik niet langer uit mijn overvloed, maar schenk ik mezelf weg, zoals uw Zoon ons heeft voorgedaan.
Soms heeft de opgestapelde pijn en spanning de grens van het draaglijke bereikt, en sta ik voor een relatie die geen toekomst meer heeft. Moet ik dan nog altijd blijven vergeven ? Ook als de ander er niet om vraagt, of helemaal geen schuld bekent ? Ik denk van ja, al is het maar omwille van je eigen innerlijke vrede, want die moet je tenslotte ook terugvinden.Maar dan moet je dit wel bedenken. Echt vergeven, met hart en ziel is nooit het effect van een eigenmachtige wilsbeslissing. Het vergeven wordt ons geschonken, evenzeer als de vergeving. Ook het vergeven is genade. Alleen God kan het kwaad vergeven. Maar Hij nodigt ons uit deel te nemen aan zijn barmhartigheid, en de genade daartoe zal Hij ons schenken wanneer de tijd ervoor rijp is.
Gisteren liep ik diep in gedachten verzonken met gebogen hoofd over de stoep. Door zo te lopen zou ik nooit... een regenboog aan de hemel ontdekken. Dus liet God mij er één zien op de stoep, getekend door een kinderhand, om zo mijn aandacht te trekken. Mijn verwondering was er niet minder om. Integendeel,het raakte me diep. Door het hart te zien dat onder de regenboog getekend was, maakte mijn hart een huppeltje van vreugde. Het gaf me vleugels om mijn weg te vervolgen en te doen waarom ik op weg was gegaan. Ik hoefde niet alleen te gaan, God was erbij.
Echt houden van het leven, dankbaar zijn, tevreden proberen te zijn met de mensen, de dieren, de planten = houden van God
En dan horen wij de wet van Jezus:
Houden van God en van de mensen: maakt gelukkig, en een betere wereld. Dat geloven wij niet alleen, dat is onze wet, dat moeten wij dus doen. Vind je niet dat men veel slechtere wetten zou kunnen uitvinden dan "houden van ...."
Waar wij mensen langs elkaar heen leven, elkaar opzij schuiven, blind zijn voor elkaar, geen oog hebben voor elkaar, daar gaat het leven dood.
Als wij mensen onze deur, onszelf openen voor elkaar en elkaar uitnodigen binnen te komen en bij elkaar veilig kunnen zijn in alle kwetsbaarheid, dan ontstaat er nieuw leven.
Op zoveel plaatsen, ver weg en heel dichtbij, verlangen mensen intens naar leven.
Op zoveel plaatsen hopen mensen op mensen die zien en die horen met hun hart.
Op zoveel plaatsen, ver weg en heel dichtbij, verlangen mensen naar een woord van begrip, naar een arm om hun schouder, want mensen zoeken leven dat leefbaar is.
Als wij zo leven met elkaar en voor elkaar, dan kunnen we God zien.
Zorgen, moeite, pijn, strijd, teleurstelling, … als een bal worden ze naar je toegeworpen, je vangt ze op en…. je hebt je handen er vol aan. Ken je dat? Die bal vol zorgen die je met je meedraagt? Die BAL-LAST die je naar beneden drukt en moe maakt?
Heerlijk, onze Heer Jezus kent en begrijpt wat jij meemaakt als geen ander! Hij voelt met je mee, want Hij is in alles op dezelfde wijze verzocht, met het verschil dat Hij niet zondigde. (Hebr.4:15) Hij heeft al onze BALLAST gedra...gen aan het kruis, weggedragen… zodat jij vrij mag zijn!
Kan dat? Vrij zijn van die bal van zorgen die je in handen hebt? Ja, Hij nodigt je uit: ‘Lieve schat, wil je die bal van zorgen en verdriet van je af werpen? Ik vang ‘die bal’ op in Mijn doorboorde handen. Ik bid en pleit voor jou! (Rom. 8:34, Hebr. 7:25). Al jouw tranen zijn bij de Vader bekend.
Het valt me op dat elke boodschap van paus Franciscus er in gaat als gesneden koek, zelfs door niet-gelovigen zoals iemand zegde die wél heel veel respect heeft voor de manier waarop de paus leeft en zijn boodschap uitdraagt. Nu gewoon deze eenvoudige richtlijn delen, kan toch niet zo moeilijk zijn.
Kerk zijn is Maria zijn, want Maria heet: Moeder van de kerk. Niet omdat ze grootse dingen heeft gedaan, - daarvoor was ze te arm van geest en te eenvoudig van hart – maar omdat ze God grote dingen heeft laten doen in haar leven. Als Maria moeder is van de kerk dan gaat haar verhaal verder in haar kinderen.
Kerk zijn is Maria zijn: is gemeenschap zijn die in haar schoot leven draagt: het leven van de Verrezene; gemeenschap van mensen die zwanger zijn van Hem, en hun hele doen en laten op Hem afstemmen, zodat Hij kan geboren worden in onze praktijk van goedheid, van vrede en gerechtigheid, van inkeer en inzet.
In die dagen zei Paulus tot de oversten van de kerk van Efeze: ‘Geeft acht op uzelf, en op heel de kudde waarover de heilige Geest u tot leiders heeft aangesteld om Gods Kerk te hoeden die Hij zich verwierf door het bloed van zijn eigen Zoon.
Uit de brief van Bisschop Johan Bonny voor Pinksteren
"Perioden van stilte zijn in de geschiedenis van de Kerk nooit vruchtbare perioden geweest. Ze wijzen veeleer op stilstand. Sinds paus Franciscus werd gekozen, is de windkracht in de Kerk duidelijk toegenomen. Telkens opnieuw nodigt hij bisschoppen, priesters en gelovigen uit om vrijmoedig het woord te nemen en hun stem te laten horen.
Daardoor komen ongetwijfeld ook meningsverschillen en spanningen naar boven, zoals we het in de Kerk niet meer gewoon waren. Voor vele gelovigen is die nieuwe stijl echter een teken van hoop. Alleen door open met elkaar te spreken, en een windstoot erbij te nemen, kan het leven in de Kerk terugkeren. En uiteraard moet ook de Kerk zoeken naar standpunten waarbij niemand uit de boot valt."
