God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
God, ik zoek even contact me U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding, zoadat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen.
Koester de dag die is gegaan Koester de nacht die voor je staat Koester de dag van morgen Koester, wees dankbaar dat het mag Wees dankbaar voor de jaren Die je hebt geleefd Wees dankbaar voor de toekomst Bedenk, je leven is geleend Wees geduldig voor tegenslagen Wees dankbaar voor het geluk Wees blij dat je mag leven Wees zuinig, tijd komt niet terug Geniet met volle teugen Geniet van iedere lach Wees blij dat je kan leven Wees blij dat je mag geven Koester dus je tijd op aarde Wees dankbaar voor iedere dag Geniet zoveel mogelijk van het leven En wees dankbaar dat je leven mag
Toen ik een tijd terug dit blog heb opgestart werd me ook gevraagd alles zo eenvoudig mogelijkj te brengen zonder afbreuk te doen van ons CREDO, onze geloofsbelijdenis. In dit Valentijnsweekend mogen wij dan ook ons laten inspireren aan ZIJN LIEFDE.
Wij geloven in een liefde voor elkaar die stralend is, dat ze ook anderen kan bevestigen, troosten en gelukkig maken.
Wij geloven dat God echt onze VADER wil zijn, dat Hij met ons meeleeft en ons alles gunt wat goed en mooi is.
Dat Hij de weg is die ons wijst hoe wij SAMEN gelukkig kunnen leven;
Wij geloven dat we met de hulp van de Geest de vrede onder de mensen kunnen bewaren.
Beste vriend, als ik je één ding vragen mag dan is het dat je voor me bidt, en als ik je nog wat vragen mag laat me af en toe ook eens weten dat je het nog altijd doet.
Op bedevaart, anders dan pelgrimeren, doe je niet alleen. Je maakt deel uit van een groep met dezelfde ingesteldheid, dezelfde verwachting, reisgenoten en vrienden. Een bedevaart ontroert tot in het binnenste van de ziel zodanig dat velen uitzien om er terugte keren, sommigen zelfs jaar na jaar. Dit maakt juist het verschil uit met een toeristisch bezoek aan Lourdes. "Er zijn geen toeristen die jaar na jaar de Eifeltorenin Parijs beklimmen of de scheve toren van Pisa" schrijft Patr Mark Lemseke, kapelaan voor de Nederlandstaligen te Lourdes.
Heel dikwijls gebeurt het dat wie eenmaal meegaat op bedevaart gebeten wortdt door de bedevaartmicrobe. Het is ook ondergetenke overkomen en dat meteen als brancardier bij de ziekenbedevaarten. En nu nog is er dat blijvend verlangen naar Lourdes.
Of zoals Mark Vandevoorde het schreef: Gevoelsmatig zou ik graag aanschuiven bij de kaarsenstand. Samen onderweg, samen in de gloed. Dat doet een mens wat. Dat doet zijn geloof goed. Een geloof heeft ook zijn geveolskant. Het "lijfelijk" beleefde geloof heeft een eigen kracht. Het kan mobiliseren omdat het mensen tot het heilige laat naderen, met hun zorgen en verlangens, in riten en gebruiken.
De meerwaarde van een bedevaartsreis ligt in zijn verzekering dat het bezoek aan Lourdes geen curiosum is maar een vreugdevolle en hoopvolle beleving van zijn geloof, solidair met geestverwanten die mee zijn op reis of die thuis op hen wachten en meebidden.
Wie nog geen reis heeft gepland of verlangt naar Lourdes te gaan heb ik voor jullie enkele interessante links!
een vriend is iemand die het woord van jezus kent en doet
als boze gedachten en plannen mijn hart vervullen en vervuilen zegt hij: vriend, hoe kom je daarbij, dat kan je toch niet doen
en op een andere dag maakt hij mij vrij uit die kring van hen die mij vastzetten en beschuldigen en zegt: ik veroordeel je niet om gisteren maar doe morgen niet meer zo dwaas
"Er is in onze samenleving slechts weinig ruimte voor zelfreflectie. Daarom vind ik het in het christendom zo belangrijk dat de eucharistie steevast begint met de schuldbelijdenis, een moment van kritisch naar jezelf kijken en je goede bedoelingen hernieuwen. ik ben ook een voorstander van de biecht. ik denk dat vele godsdiensten ons om dat sacrament zouden benijden.Christenen krijgen de kans om altijd opnieuw te beginnen". - Wim Criel
Maar hoe dan ook, God alleen weet wat de oceaan van barmhartigheid en tederheid, van bekering en innerlijke vrede, het sacrament van de verzoening, in de wereld heeft gebracht. God alleen weet tot welke intensiteit van vreugde, geluk en bevrijding die eenvoudige belijdenis van zonden ons brengt.
Een vreugde zo groot in haar eenvoud wanneer je nadien terug je ma, je pa, je broer en je zus in de ogen kijkt, uiterlijk niets veranderd maar vanbinnen een teken van HOOP en echt geluk.
Nu we als kind en volwassene werden gezegend op het feest van Lichtmis is dit misschien een goed moment nog eens die zeer oude zegenbede mee te geven die zo zinvol is.
MOGE DE HEER U ZEGENENEN EN BEHOEDEN MOGE DE HEER DE GLANS VAN ZIJN GELAAT OVER U SPREIDEN EN U GENADIG ZIJN
MOGE DE HEER ZIJN GELAAT NAAR U KEREN EN U VREDE SCHENKEN
Het feest van Maria Lichtmis, of de "Opdracht van de Heer" wordt gevierd op 2 februari. In onze parochiekerken voorzien we in die dagen een bijzondere viering met kinder- en ouderzegen. Oudeschap is niet eenvoudig. niet alles is rozengeur en maneschijn. loslaten is soms een zeer moeilijke opgave. Elk kind is wat het in wezen is en het zal zijn eigen pad kiezen. Zo hoort het ook. We kunnen als ouder alleen maar zorgen dat we ons kind een goede algemene kennis meegeven, repect en eerbied in sociale omgang, maar zeker en vast ook een stevige basius in GELOOFSOPVOEDING. We wensen ons kind het alerbeste toe en laten het graag zegenen:
"HET GAAT JE GOED, GOD ZIJ MET JE OP JE LEVENSPAD"!
Wij lezen dat een zekere Simeon, een rechtvaardig en vroom man, verlangde naar de beloofde Messias. Die was al zo lang aangekondigd in de heilge geschriften. Simeon kende dan ook de boeken als geen ander. De Heilige Geest openbaarde hem dat hij niet zou sterven voordat hij de Messias zou zien. Op het moment dat de ouders van Jezus met Hem in d etempel kwamen, nam hij het kind in zijn armen en wist hij dat de profetie was uitgekomen.
Maar Simeon zegde tegen MARIA : "Weet wel dat velen in Israël door Uw zoon ten val zullen komen of juist opstaan. Zelfs U zal door een zwaard doorstoken worden. De voorspelling over het lijden en de dood van Jezus moet een pijnsteek geweest zijn voor Maria, maar Maria heeft een rotsvast geloof.
Daarom kwam ook Maria in de traditie van Lichtmis centraal te staan. Het feest van Lichtmis is enerzijds een blij feest van licht en 'zien' of het (h)erkennen van van de Redder voor de mensen, maar anderzijds ook de realiteit dat het leven niet altijd verloopt zoals je had gedroomd.
Voor wie gelooft echter is er geen plaats voor hopeloosheid. God is een houvast. Geloof brengt LICHT IN EEN NIEUWE MORGEN.
Het doopsel is geen eindpunt maar precies een totaal nieuw begin. Het doopsel is de eerste stap. Gaandeweg stappen zetten in die geloofsgemeenschap gebeurt meestal aan de hand van papa en mama, van broer en zus, van oma en opa. Ook leerkrachten zullen hen de geloofstaal bijbrengen, zeker in dit jaar van het WOORD. Op sommige parochies worden kindernevendiensten voorzien tijdens de eucharistieviering op zondag. Zo proberen jongeren en ouderen op een verstaanbare wijze het geloof voor kinderen nabij te brengen. Zo samen bidden geeft voor beiden veel voldoening en wellicht de beste voedingsbodem, even weg uit alle drukte.
Voorlopend op het feest van Lichtmis dat we straks vieren is het misschien goed even stil te staan bij het doopsel, want we hadden het al eerder over het vormsel. Als ouders beslisen hun kindje te laten dopen, wat bedoelen ze dan? Wat gebeurt dan? Hoe ga je best te werk? Elke parochie heeft daarin een eigen aanpak, maar alle parochies zijn het erover eens dat het doopsel een goeie voorbereiding vraagt. Het doopsel is immers het eerste sacrament in het prille leven en het is té spijtig om een doopsel als een fai-divers te laten voorbijgaan. Hoe beter het doopsel voorbereied, des te intenser en mooier het wordt beleefd, geleefd. Als men op dat moment God voelt, dan is dit ronduit zalig.
De doopaanvraag gebeurt via de pastoor of de parochiaal verantwoordelijke. Daarna kunnen in het beste geval catechisten ten huize gaan bij de jonge ouders en hen een doopmap aanbieden met keuzeteksten voor de opmaak van een eigentijds doopboekje; maar nog belangrijker in deze ontmoeting is de kans om een gesprek aan te gaan om over een tekst dieper stil te staan en aan te geven hoe rijk de symboliek is van het doopsel: het kruisje, handen, water, olie.
Het kruisteken is in zekere zin de samenvatting van ons geloof, want het toont ons hoezeer God ons heeft liefgehad; het zegt dat er een liefde is die sterker is dan de dood, sterker dan onze zwakheden en onze zonden. De kracht van de liefde is sterker dan het kwaad dat ons bedreigt, soms rakelings nabij. Alle mensen van goede wil, allen die lijden in hun hart of in hun lichaam - en concreter kan het niet in deze dagen waarin ons land weer eens in rouw werd gehuld - mogen met het vertrouwen van onze Moeder MARIA hun ogen richten op het kruis van Jezus om de bron van het leven en het heil te vinden. We werden bij de geboorte getekend met het kruis en dit gebaar werd herhaald bij ons doopsel. Het allerlaatste teken over ons bestaan zal dan ook een kruis zijn.
We zijn misschien met zijn allen op een eilandje beland nu nog meer kerken en kloosters worden gesloten, maar bij droevige gebeurtenissen komen mensen terug naar de kerk, zoals ze ook massaal samen kwamen te Lourdes in 2008. Misschien moeten we allen, ook ikzelf, opnieuw het kruisteken te leren maken om daarmee onze angst in het leven te verdrijven. Mochten we het slechts elke dag van het jaar maar dan héél bewust maar één maal doen, dan veranderen we de wereld om ons heen.
Wellicht kijk je nu verbaasd op wannneer je deze titel ziet, maar het sacrament van het priesterschap is heus niet uit de wereld verdwenen. Hierbij deel ik dan ook in de vreugde van een nieuw gewijd priester na gedane studies te Rome zijn pastorale taak opneemt in zijn thuisland Kerala.
