God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
In deze maand wordt nog eens stilgestaan bij de figuur van de Heilige Damiaan. Vele vieringen hebben dan ook her en der plaats met al dan niet een inwijding van een nieuwe kerk of kapel, een standbeeld of gedenkteken. Heel velen vinden blijkbaar moed bij de heilige pater Damiaan. Misschien omdat deze man alle angst heeft overwonnen en was niets menselijks hem vreemd.
Zo heeft ook Kardinaals het beknopt samengevat. Het vergaat ons inderdaad soms inderdaad zoals de leerlingen in de boot bij de storm op het meer. En of we nu in een storm zittten! Meer dan ook moeten we luisteren naar de woorden van Jezus zelf: "Waarom heben jullie zo weinig moed? Geloven jullie nog steeds niet," (Mc 4, 38 e.v.). En later zal hij het nog eens herhalen: "Wees niet bang kleine kudde ..." (Lc. 12,32). Weet u wat onze ziekte is? Niet de problemen maken ons ziek. Het is de schrik die ons ziek maakt: we zijn bang, veel te bang. Vijf keer een handicap, één naam: de schrik.
Risico's nemen: 'Dat durf ik niet' Er is elders betere zaaigrond: 'Hier zaai ik niet' Een hopeloze opdracht: 'Dat doe ik niet' Mijn onkunde en mijn gebreken: 'Ik kan dat niet' Over God spreken? Dat is 'not done'. 'Dat staat niet in onze tijd'
Wees toch niet bang. Dat zegt Damiaan tot elk van ons. Vooral niet bang zijn te zeggen waar we onze kracht halen: Bij God en in het evangelie.
Beste mensen, mag ik jullie uitnodigen naar één van de vele vieringen die doorgaan in en rond de basiliek van Onze-Lieve-Vrouw van Dadizele. Voor de juiste data en uren kun je even gaan Googelen.
Straffen "Als men overgaat tot de banalisering van de seksualiteit, is het duidelijk dat dit alle gevallen raakt. Homoseksualiteit is één geval. Vroeger praatte men niet over homo's. Als men begint te zeggen dat zij rechten hebben gaan sommigen denken dat pedofielen rechten hebben", aldus aartsbisschop Grings.
Telkens als ik uw woorden hoorde, nam ik ze als voedsel tot mij. Uw woorden gaven mij een diepe vreugde, want ik behoor u toe, o HEER, God van de hemelse machten. -- Jeremia 15:16
"Hoe kunnen we ons priesterschap vieren zonder dat we denken aan de kinderen en minderjarigen die het slachtoffer zijn geweest van seksueel misbruik door een priester of een ander lid van de kerk", zei Mgr. Vangheluwe tijdens zijn homilie op Witte Donderdag, omringd door priesters."Sommigen van hen hebben vele jaren lang hun lijden in stilte gedragen. Het is goed dat ze nu hebben kunnen spreken. We zullen al het mogelijke doen opdat zoiets niet meer zou gebeuren. Maar vandaag willen we ook denken aan de overgrote meerderheid van de priesters die hun opdracht met grote eerlijkheid en toewijding vervullen. We willen hen danken en bemoedigen in hun zending."
Wist de bisschop toen al wat hem boven het hoofd hing? Blijkbaar wel als je dit zo leest, en dit op het hoogfeest van alle priesters: Witte Donderdag ...
In meerdere gesprekken heb ik ervaren dat velen zich nu pas realiseren dat ze geremd werden in hun seksualiteit en dat dit bij nader toezien voor een groot deel zou te wijten zijn aan de kerk en het christendom. Sensualiteit was inderdaad heel lang een vorm van verering van het lichaam. Maar doorheen de geschiedenis is seksualiteit echter voor de mensen een zonde geworden. Het christendom heeft daar zeker aan meegewerkt, want alle erotiek en de daaruit voortvloeiende seksuele opwinding werd straffe Gods.
Ook al heeft niemand je dat met zoveel woorden persoonlijk verteld, vanbinnen ervaren wij echter dat erotiek des duivels was en nog vaak is. De Europese beschaving, gebaseerd op het christendom, is ook gebouwd op deze verdrongen instincten. De innerlijke hevigheid verzwakken was de moraal. Elke verachting van het geslachtsleven, elke verontreiniging ervan door het begrip onrein, was zonde. Het prediken van de kuisheid heeft zo mee gezorgd tot tegennatuurlijkheid. Zelfs mensen die de liefde als liefde bedrijven voelen soms aan dat satan tussen hen in staat. Het wordt gezien als dé misdaad tegen het leven, tegen de heilige geest. Wie een deugdelijke christelijke opvoeding heeft gekend via zijn ouders en de school, heeft het vaak lastig zich over te geven aan de ander in sensualiteit, erotiek en seksualiteit.
Enkel de zwakkeren ontsnappen daar blijkbaar aan en geven zich dan ook over aan alle lusten van dit hedendaagse leven.
Het mag dan nog waar zijn dat voor twee mensen die elkaar in volle zin van het woord liefhebben, de seksuele bevrediging niet essentieel is, maar louter symbool, toch is dit verlangen zo universeel menselijk. Vele gelovigen gaan echter geamputeerd door het leven of krijgen nu de rekening gepresenteerd, in welke vorm dan ook.
Vandaag openen wij met velen de meimaand als MARIAmaand, ver weg van 'het feest van de arbeid'. Misschien mogen we onze werkende handen even sluiten tot een gebed ...
Door te aanvaarden dat hij zijn geliefde zoon als brandoffer aan God moet geven, overtreedt Abraham de menselijke wet die kindermoord verbiedt. Maar met een rotsvast vertrouwen begeeft de aartsvader zich naar de berg Moria. Hij zadelde zijn ezel en volgde langzaam de weg. Al die tijd hield hij vertrouwen; hij geloofde niet dat God Isaak van hem wilde eisen, terwiijl hij toch bereid was hem te offeren als dat moest. Hij geloofde op grond van het ongerijmde. En omdat hij gehoorzaamde, hoewel hij als liefhebbende vader werd verscheurd, gaf God hem Isaak terug, de zoon die hij an hem had beloofd.
Dat deze teksten zijn ingegeven door de actualiteit van heden mag u niet verwonderen. Maar het is onze christelijke taak ook deze zijde in het licht te stellen, iets wat we helaas niet zien in diverse media.
Toen men recent aan de Vlaamse zanger vroeg wie voor hem God is antwoordde hij als volgt:
"Een vader en een vriend, ja ik heb er nooit zo over doorgedacht, maar dat zou het kunnen zijn. Ik kan hem inroepen als het nodig is, een echte vriend."
Als je, nadat je een grote fout beging, door de genade van God en zijn heilige Geest in staat bent om berouw te tonen en je te bekeren, kan die grote fout in jou veranderen tot een onweerstaanbare kracht van mildheid voor de anderen. Zo heeft ook Paulus dat ervaren. Er was niemand di minder recht had op de genade van God dan hij die hem vervolgde. Door de vergeving vond Paulus echter de juiste toon om tegen zoveel mensen te zeggen: "Ik vergeef je zonden." Ik nodig je uit om diep in jezelf die houding van beschikbaarheid en openheid, van geloof in de genade en vergeving van God weer tot leven te laten komen. ... Zo kan je ook voor anderen een medelijdend mens worden.
Alle liefde, ook de religieuze liefde, moet de vreugde en volheid, de schoonheid die het waarneembare bevat, aanwakkeren. Laten we dus ook niet te zeer vergeestelijken.
Dat zijn de gevoelens die vandaag overheersen nu we vernemen dat bisschop Roger Vangeluwe zijn ambt heeft neergelegd. Nog niet zolang terug vind je een bijdrage n.a.v. zijn zilveren ambtsjubileum.
Uit de gebedskaart die hij toen in zijn bisdom Brugge liet verspreiden - die nu haast aanvoelt als een gedachtenis bij een overlijden - citeer ik volgende paragraaf uit zijn gebed:
Neem me aan, zend Uw Geest, vervul me met Uw genade zodat ik meer ga leven zoals Jezus Christus, Uw Zooon. Lieve moeder Maria, bid voor mij, arme zondaar, en richt mijn ogen op Jezus, Uw Zoon en mijn Heer. Amen.
Moge ons gebed voor hem in deze moeilijke tijd eeen steun en troost zijn, dankbaar voor wat hij voor ons allen is geweest, een wijs mens, eenvoudig van hart, een groot priester, eerlijk met zichzelf tot op het einde ...
In een poging tot antwoord rond de vraag of de hel bestaat wat ik eerder ook op de tv kon volgen las ik in een roman het volgende:
"De orthodoxe hel is het katholieke vagevuur, omdat elke zondige ziel daar zijn eigen straftijd krijgt teoegemeten. Het kan niet zo zijn dat God in zijn barmhartigheid een ziel voor eeuwig kastijdt, zonder vergiffenis. Waarom anders die pijnen, als het niet ter reiniging is?".
Dit antwoord wilde ik met jullie delen.
Meteen raad ik het boek aan waar ik deze paragraaf heb aangekruist. Geen boek over geloof over psychologie of geloof, maar zelfs een 'geestig' boek, getiteld 'De zwarte monnik' van auteur Boris Akoenin.
Heer, zend mij een eenvoudig, kinderlijk geloof neer, zonder redeneerzucht, dat mij altijd ondersteunt en mij bij geen enkele beproeving verlaat. Dat ik geloof in de onsterfelijkheid van de ziel en in een leven na de dood, dat mij wijsheid gewordt in plaats van loze redeneerzucht, dat ik mij niet elk uur van de dag zorgen maak om mijn huisgenoten, dat ik de standvastigheid heb verleidingen te weerstaan ... Het zij zo!
Het kan jullie verwonderen dat ik hier een item plaats en meteen een antwoord geef over diaken willen worden als vrouw. Maar na enkele gesprekken en eeen paar vragen rond de vraag of een vrouw tot diaken kan gewijd worden in onze katholieke kerk, lijkt het me nodig duidelijkheid te scheppen en vooral om de ander goedgelovige niet te misleiden.
Hier volgt het antwoord:
Op uw vraag of het mogelijk is dat een vrouw diaken wordt in de katholieke kerk, moet ik ontkennend antwoorden. Het kan niet in ons bisdom maar ook in alle andere bisdommen is dat zo. De kerk wil trouw zijn aan een oude traditie dat alleen mannen gewijd worden.
Mag ik er op wijzen dat er erg veel mogelijkheden zijn om geestelijk te leven en u voor God en zijn mensen in te zetten?
