God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
Vergeving is voor mij: de spiegel waarin een mens de glimlach ziet die ik weer op zijn gelaat gewekt heb. Vergeving is de zachte bries van God doorheen mijn woorden en in mijn koesterende armen. Vergeving is jouw vertrouwen op God om je armen te openen, je kwetsbaar te maken
Open armen - om te omarmen - om omarmd te worden.
Van harte!!.
Met dank aan Mariette Ghyselinck voor haar bezinning in deze moeilijke tijden!
De bergrede biedt ons een antwoord op het verlangen naar een levensmodel vol van vrede en vreugde. Een levensmodel, dat in tegenstelling tot het algemeen klimaat, getuigt van hoop en vertrouwen, van toewijding, solidariteit en eenvoud. Het is nodig dat wij in dat pespectief ons leven herzien. De geloofwaardigheid van de kerk hangt ervan af!
God vraagt geen grote offers of cadeaus. Hij vraagt om Hem lief te hebben en geregeld tijd te maken om gewoon bij Hem te zijn. Omdat dit niet altijd lukt in eigen kamer of woning, kan dit beter in de parochiekerk, in een kapel en misschien nog het best in een abdij. Deze biedt het kader om bij God te verblijven, met of zonder woorden.
Toen recent de aalmoezenier van een rusthuis een bewoner bezocht werd na een tijdje de vraag gesteld of de oude man nog naar de mis kon of wilde gaan. Zijn antwoord was krachtig en kordaat: "De priesters van toen hebben ons het geloof er in gedramd als bij soldaten, en met al wat ik nu meemaak heb ik wel niet mijn geloof verloren, maar ik ga niet langer naar de mis. Al mijn vertrouwen blijf ik stellen in Onze Lieve Vrouw, omdat zij ver boven en buiten de priesters staat".
Het is inderdaad een vaststaand feit dat ondanks de leegloop van de kerken, de toestroom naar bedevaartsoorden, zeker naar Lourdes , alsmaar toeneemt.
Hoe komen mensen er dan toe te beweren dat ze hun geloof verliezen door onwelvoeglijke gedrag van sommige bedienaars van een religie. Die religieuze ervaring is niet zomaar een ding dat je kunt verliezen. En daarvan getuigt deze rusthuisbewoner in alle eenvoud. Geloof gaat verder.
Onder dit kruis werd een nieuwe familie geboren. Het weze een wens voor deze tijd!
Op een dag was ik zo moe, machteloos, eenzaam,verdrietig dat ik zomaar op de aarde ging zitten. Mijn tranen liepen sneller dan de regendruppels, mijn geschreeuw was luider dan de stormwind. Ik weet niet meer hoe of wat maar kort daarna bevond ik me in de grond, in een donkere put, alleen gevuld met lucht en met een raar koordje aan mijn pols. Toen ik de draad naar me toe trok kwamen er ballonnen tevoorschijn Één had een opschrift : herinneringen Op het moment dat ik de koord laat varen word ik verdwaasd wakker. Was dit een droom? Was dit een nachtmerrie? Was dit echt ? Ik voel me ook moe, machteloos en eenzaam zoals de inhoud van de put, is mijn leven meestal vluchtig, vergankelijk, vliedend, zoals de ballon met dat opschrift : herinneringen. Dat is alles wat overblijft en die draag ik heel dicht bij me Voor de rest ben ik machteloos, ik mag niets doen Het zou ook niet kunnen met die enorme muur voor me. Maar zonder warmte, veiligheid en geborgenheid drukt de eenzaamheid me in elkaar En het verdriet dat niemand ziet breekt me langzaam in stukken Een nachtmerrie werd werkelijkheid.
Heer Ik groet U elke morgen en U weet dat ik probeer mijn dag zo goed mogelijk te maken vol mededogen voor anderen en voor mezelf. U kan aan deze situatie, net als ik, niets veranderen maar U bent er altijd en luistert naar me daar ben ik U enorm dankbaar voor en ik weet dat U me blijft helpen tot ik naar U toe kan komen.
Ik ging naar het ziekenhuis van de Heer en ik vertelde Hem dat ik ziek was. Wanneer Jezus mijn bloeddruk nam zag hij dat mijn tederheid zwak was. Wanneer hij mijn temperatuur aflas registreerde de thermometer veertig graden angst. Na het nemen van een ECG stelde hij vast dat ik verschillende liefde-bypassen nodig had daar mijn aderen geblokkeerd waren door eenzaamheid en dus niets konden doen voor een leeg hart. Toen ging ik ook naar een orthopedist omdat ik niet langer kon wandelen aan de zijde van mijn broeder, en ik kon ook niet langer mijn vrienden knuffelen omdat er iets gebroken was vanbinnen. Hij vond ook dat ik kortzichtig was geworden sinds ik niet meer over de tekortkomingen van mijn broers en zusters heen zag. Toen ik klaagde over doofheid was de diagnose dat ik gestopt was dagelijks te luisteren naar Jezus' stem. Zijn voorschrift was het volgende: dankbaarheid - vrede - geduld - broederlijkheid - nederigheid - liefde - geen afgunst, en vooral het bewustzijn dat hoe ik me ook voel, God dit al lang weet. Zo zal Hij je altijd tot antwoord zijn!
er is een iemand die ons echt graag ziet liefde is een raar iets hier op de planeet aarde eens wij teruggeroepen worden gaan wij misschien echt het gevoel hebben wat echte liefde is
Moeder Maria, Mijn eigen moeder heeft me van u verteld toen ik nog een kind was. Al lang weet ik wie jij bent. Ontelbaar veel mensen hebben je in de loop der tijden aanroepen. Vaak werd hun vertrouwen verhoord. Wanneer ik nu naar jouw beeltenis kijk dan gaat er een warmte van uit alsof jij zeggen wil: "Zeg maar wat op je hart drukt, ik wil je helpen". Lieve moeder, het is niet zonder reden dat men je de Moeder van Altijddurende Bijstand heet. Wil ons dan bijstaan nu en alle dagen van ons leven. Amen.
Van vandaag 8 september tot en met 16 september heeft de noveen ter ere van Onze-Lieve-Vrouw van Dadizele plaats. Er zijn eucharistievieringen op de weekdagen om 7.30 uur, om 9 uur en om 18.30 uur; om 16 uur in het rosarium. In het weekend op zaterdag 11 september om 7.30 uur en om 18 uur in de basiliek en om 16 uur in het rosarium of in de kerk; op zondag 12 september om 6 uur, 7 uur, 8 uur, 9 uur, 10 uur (met het Sint-Michielskoor uit Roeselare), 11 uur, 16 uur (met het koor Cantabile uit Dadizele) en 18 uur. In alle vieringen houdt pastoor André Monstrey de homilie. Elke dag om 15 uur stille aanbidding en rozenkrans in het rosarium. Vrijdag 10 september om 20 uur:eucharistieviering gevolgd door kaarsprocessie en taptoe. Zaterdag 11 september om 19.30 uur: orgelrecital in Slypskapelle door Carlo Tunesi uit Italië. Zondag 12 september om 15 uur: mariale gebedstocht vanuit de basiliek. Woensdag 15 september om 17 uur: kinderzegening. Meer info: telefoon en fax pastoor 056/50.91.50 en e-mail Andre.monstrey@telenet.be; telefoon basiliek 056/50.52.86.
BASILIEK ONZE-LIEVE-VROUW ONBEVLEKT ONTVANGEN - DADIZELE De Basiliek Onze Lieve Vrouw van Dadizele is een meesterwerk van de Engelse architect Welby Pugin. De Basiliek binnenin lijkt een streng en rijk monument, speciaal bestemd voor het Onze-Lieve-Vrouw altaar. Onder dit altaar bevindt zich een prachtige crypte met het praalgraf van Ridder Jan van Dadizele. De brandglasramen die de Basiliek sieren, vertellen u de geschiedenis van het bouwwerk. Deze basiliek, ook wel landelijke kathedraal genoemd, is een toevlucht voor heel wat bedevaarders. De verering tot Onze-Lieve-Vrouw van Dadizele dateert uit de 14e eeuw. Vooral tijdens de maand mei en tijdens de novene van 8 tot 16 september is het er zeer druk. locatie: Plaats, Dadizele openingsuren: dagelijks van 7u00 tot 19u00
Vieringen Tijdens de maand mei en tijdens de Novene (van 8 september tot 16 september) zijn er meer vieringen dan in de rest van het jaar. Parochies of groepen kunnen nog een aparte viering aanvragen al dan niet voorgegaan door hun eigen priester. Door het drukke programma is het wel nodig dat u hiervoor tijdig een afspraak maakt zodat we de Basiliek of Rosariumkapel voor je kunnen vrijhouden.
When His light shines without a veil neither the sky remains nor the earth, not the sun, nor the moon. God embraces all there is nothing that is not a part of him already. Remember God! His remembrance is the strength in the wings of the bird that is your soul. The souls of all friends of God are connected with one another. You must seek anything that you wish to find. Not so with the Friend You begin to seek after you find him.
Zou die God dan ook niet een vrouw zijn, die ene unieke vrouw die we vandaag in de kijker mogen plaatsen op 8 september? Ja, het is inderdaad Onze-Lieve-Vrouw, onze moeder, MARIA. Wie haar gevonden heeft moet inderdaad niet verder gaan zoeken, want we staan als kinderen hand in hand rond haar heen, vertrouwvol!
"Heer, ik ben niet waardig dat Gij tot mij komt, maar spreek en ik zal gezond worden".
Kunnen wij deze overbekende woorden die straks misschien in de vergetelheid geraken ook niet buiten de misviering gebruiken, waar en waaneer we ons ook mogen bevinden. Mischien kunnen we deze zin herhalen tot ze voor ons een echte mantra wordt en een heel persoonlijke vraag wordt aan Jezus Christus, onze Heer, bewust wordend van onze nederigheid en kwetsbaarheid.
Er is altijd hoop bij lijden en falen, er is genezing mogelijk! De mens beschikt over veel veerkracht en weerbaarheid om erbovenuit te stijgen. We kunnen in ons samenleven terugvallen op natuurlijke geodheid, solidariteit, wilskracht en geduld, verdraagzaamheid, humor en levenswijsheid, wilskracht, uithoudingsvermogen. In één woord: natuurlijke liefde.
Maart misschien kunnen we het daarmee alleen niet rooien. Geen probleem is zo groot dat het niet al in Christus' lijden aan ht kruis lag besloten en werd volbracht. Geen kwaad tussen mensen is zo groot dat Gods barmhartige liefde er geen weg mee weet.
We moeten soms gewoon de ander leren zien zoals God hem of haar zieet-als een volstrket beminnelijk mens, ondanks zijn of haar tekorten. Met laatste hebben we het vaak zelf moeilijk en lastig en zo ontnemen we de kansen van hoop voor die ander die niet is zoals wij hem zouden willen zien. Aan ons dus hoop te brengen aan alle gebroken mensen in naam van Jezus; pas zo mogen wij ons christenen noemen, ook al is de ander niet gelovig ...
Met deze evangeliewoorden in gedachten denk aan volgende. Mensen die er zwak uitzien of weinig geld hebben, kunnen vaak heel sterk zijn in wie ze zijn en wat ze doen. En wie geeft zonder er zelf voordeel uit te halen, ontmoet mensen met een groot hart. Zowel de gever als de krijger worden op deze manier gelijken voor elkaar. En op de duur kunnen ze misschien niet meer zonder elkaar. Dat wens ik jullie alvast dat jullie zo een mensen moogt ontmoeten, of je nu gelovig bent of niet.
In sommige kapellen en kerken heeft de automatisering toegeslagen. Precies, electrische knoppen om een lampje aan te steken. Dat werkt dus niet voor mij, het gaat me juist om het hele ritueel, lontje, de geur van was, de kaars vlam zien vatten en ze dan vooral zo en daar plaatsen als iets wat ik achterlaat. Ik put er troost uit, het geeft me het gevoel dat sommige dingen niet te koop zijn.
De zeven sacramenten - doopsel, vormsel, eucharistie, sacrament van de verzoening, ziekenzalving, huwelijk en wijding - zijn even zovele werkzame tekens van Gods liefde. Er schuilt een wondere kracht in, die christenen ook vandaag kan blijven inspireren op hun weg van herbronning. De Kerk leeft immers niet uit eigen kracht, maar dankt haar bestaan aan Gods Geest die zijn volk telkens opnieuw vernieuwt in de sacramenten.
Mijn grootste wens is dat het werk voortgezet mag worden in de traditie die zoveel vruchten heeft afgeworpen. Het is mijn vurigste hoop dat de katholieke scholen hun oorspronkelijke geest, waaraan ik zoveel te danken heb, mogen bewaren, dat ze niet toegeven aan de altijd dwingender eisen van een tijdgeest die doordrongen is van secularisme, hedonisme en scepticisme.
Degenen die in deze moeilijke en ondankbare tijd op post blijven en het werk voortzetten, niet alleen in het onderwijs, maar ook in de parochies, de ziekenhuizen en rusthuizen verdienen onze steun.
Gerard Bodifee
Een heel toepasselijke boodschap bij een nieuw schooljaar, een niew werkjaar!.
