God, ik zoek even contact met U. Wil je mij nabij zijn? Geef mij geloof en vertrouwen kracht en volharding zodat ik mij ten volle kan geven aan de opdracht die ik nu mag vervullen. Amen
BRUSSEL (KerkNet/CNA) Ter gelegenheid van Saint Patricks Day, de nationale feestdag van Ierland, roepen de Ierse bisschoppen hun gelovigen op om te midden van de economische crisis en het seksueel misbruik van minderjarigen door geestelijken hun ogen gericht te houden op het voorbeeld van de Ierse patroonheilige St.-Patrick. De beroemde Ierse missionaris speelde een hoofdrol in de kerstening van Ierland in de 4de en het begin van de 5de eeuw. Volgens de Ierse bisschoppen wordt het leven van de heilige, zelf een migrant, vandaag door vele Ieren gedeeld, omdat zij zelf moeten strijden om te overleven en zich te integreren in nieuwe culturen.
Het lezen van een goed boek kan je plots in de wereld van de kunst brengen. Zo heb ik een regel aangekruist die gaat over de 'Kruisiging' van Tintoretto. De commentaar van de toeschouwer is wel heel origineel, maar wel heel menselijk als we het hebben over het lijden en de dood van Christus. Ik citeer:
Ik heb het altijd opvallend gevonden hoe deze Christus eruitzag, zoals hij daar gekunsteld aan zijn kruis hing.... Christus leek er zich eindelijk bij neergelegd te hebben dat van dat hele mensswordingsgedoe niets goeds kon komen. Het was alsof hij haast niet kon wachten tot hij weer God was.
Als je bidt voor de kracht van God, dan is het omdat je gelooft, en dan vraag je in feite om die kracht te verkrijgen. Niet om een genezing te verkrijgen. Die kracht om de lijdensweg te gaan. Wie op deze manier gelooft, zal vele genezingen zien.
In Liefde richten wij ons tot U tot de Bron van alle leven. Wij komen tot U met Japan en al haar inwoners. Uw Liefde gaat naar hen uit. Wij bidden voor onze broeders en zusters in hun nood. Wij bidden dat uit deze verwoestende aardbeving iets heel moois mag voortkomen. Wij bidden voor de regeerders van het land en al hun inwoners. Zegen hen met kracht, wijsheid, inzicht en de juiste hulp vanuit de juiste intentie ook van andere landen. Wij vragen U Uw engelen uit te zenden en hen bij te staan die verwond zijn, geliefden hebben verloren en die hun bestaan zijn kwijtgeraakt.
Haar specifiek religieuze betekenis krijgt de vasten als we de vrijgekomen ruimte invullen. Onze veertigdagentijd legt twee accenten: aalmoezen geven en bidden. Aalmoezen geven betekent dat je oog hebt voor wie in onze wereld kansarm is en dat je je rijkdom met hen deelt. Dit kan gaan over materiële rijkdom maar ook over interesse, kennis, warmte, tijd; kortom over liefde. Wie loskomt van zijn begeertes wordt opgeroepen zich met hart en ziel te richten tot de ander, zijn naaste, zijn broer en zijn zus. Niet wat je geeft, staat daarbij centraal, maar dat je geeft. Of beter nog: dat je jezelf geeft. Bidden is een gelijkaardig gebeuren gericht tot God. Niet wat je bidt, is het belangrijkste, maar dat je bidt, dat je met hart en ziel voor God gaat staan. Ook dan geef je jezelf. De veertigdagentijd is een oefening in spiritualiteit: je bent geroepen in je daden te tonen waar je leven op gericht is.
Uit: Paepen, B., M. Otten, R. Mannaerts, Godsspraak. De twaalf kleine profeten, p. 79-80.
Laat ons proberen ons heel klein te maken. Veertig dagen van verdieping. De kleine dingen herontdekken. Maar vooral proberern er te zijn voor de anderen die we afgelopen maanden te veel vergeten zijn, of waarmee we het moeilijk hebben een nauwere band te smeden.
Je glimlachte en sprak tegen mij over NIETS en ik voelde dat dit het was waarop ik lang gewacht had.
Tagore
In deze tijd waar mensen voor een studie- of beroepskeuze staan, mag je als ouder of grootouder deze tekst doormailen aan je kind of kleinkind, of misschien aan een bekende die misschien de roepstem van de Heer heeft gehoord, want het is in de stilte dat de Heer tot ons spreekt, en ons uitnodigt. Daarop hebben we al die tijd op gewacht. Ik wens alle zoekenden en twijfelaars veel moed en sterkte. Wij hebben jullie nodig!
'Een vogel hoort te zingen, een bloem hoort te bloeien, een geslepen steen hoor te blinken. Daaraan leer ik dat de mens hoort te leven. Waarom? Omdat God het zo heeft beschikt. Ik leef omdat God wil dat ik leef. Daarom. + Roger Vangheluwe, bisschop van Brugge'
Gisteren stuurde me iemand dit stukje aan me door. Hij was gaan zappen in mijn blogarchief blijkbaar en zo kwam hij bij bovenstaand stukje uit 2007. Ja Roger Vangeluwe werd graag gelezen in zijn wekelijkse column die meestal vertrok van dingen in en om rond zich heen om altijd te eindigen bij God, zelfs nog heel vaak in gebed.
My Lord God, I have no idea where I am going, I do not see the road ahead of me. I cannot know for certain where it will end.
Nor do I really know myself, and the fact that I think I am following your will does not mean that I am actually doing so.
But I believe that the desire to please you does in fact please you. And I hope I have that desire in all that I am doing.
I hope that I will never do anything apart from that desire. And I know that if I do this you will lead me by the right road, though I may know nothing about it.
I will not fear, for you are ever with me, and you will never leave me to face my perils alone.
'God is een menslievende God. Hij ziet om naar de mens, Hij houdt zich met hem bezig, spport aan tot vertrouwen te midden van de vereenzaming en teleurstellingen.'
Met deze tekst van Bisschop E.J. De Smedt wil ik alsnog hulde brengen. Ook al is sindsdien heel wat veranderd in onze kerk, het was ook maar een mens van zijn tijd, maar wel iemand waar we naar opkeken, een voorganger in de ware betekenis van het woord; herel zeker een voortrekker, iemand die je uitnodigde tot een diep gelovig leven, een levend getuigenis om misschien de stem van de Heer te horen en er JA op te zeggen. Ja in totale overgave als priester of religieuze. Sommigen mogen hem dan aristocratisch noemen, maar zoals gezegd, ook dat maakte deel uit van het tijdsbeeld. In elk geval was hij in zijn ontelbare brochures iemand waar iedereen naar opkeek. Misschien vandaar dat ik vandaag nog even een hulde wil brengen aan deze bijzondere bisschop die heel wat heeft betekend voor de Vlaamse kerk, heel in het bijzonder voor het bisdom Brugge. Hij was onder meer de stuwende kracht om mensen de weg te wijzen naar Maria, naar Lourdes.
God woont daar waar men Hem toelaat. Dit is het waarop het uiteindelijk aankomt: God toelaten. Men kan Hem echter slechts daar toelaten waar men staat, daar waar men leeft, waar men zijn ware leven leeft.
Ik besef dat deze foto voor sommigen niet lekker overkomt, en toch moeten we toegeven dat de film Jesus Christ ook met zijn controverse van toen meer inhoud en stof tot nadenken gaf dan wat de commerce ons wil laten geloven. Ja, het is inderdaad de reclamewereld die de symbolen van ons christelijk geloof gebruikt tot misbruikt, en dat gaat van commercials over abdijen, denken we maar aan de radiospot over het bier van Grimbergen tot wat we de laatste tijd hoe langer hoe meer zien in tv-shows en zelfs in het straatbeeld. Ja, dan heb ik het inderdaad over de paternoster en het kruis. We hebben Christus ergens op de achtergrond geplaatst maar Hem juist nog niuet verdrongen; deze foto geeft dit dan ook heel mooi weer. Ik hoorde gisteren nog iemand zeggen dat alle schandalen niet zoveel schade heeft toegebracht aan het eigenlijke geloof. Misschien is dat ook wel waar. Jongeren zouden al langer voor een ander symbool hebben gekozen, denk ik dan. Want nog deze week heb ik een jong gelovig iemand aangesproken waarvan ik ook verwonderd was dat hij een lange paternoster over zijn hals droeg, en dan nog met een opvallend zilveren kruis. En neen, het was geen snob of meeloper. Hij heeft er weinig over gezegd, maar ik weet dat hij leeft vanuit de kracht van zijn geloof, en misschien is het niet langer een teken zoals onze oud-missionarissen het breed over hun pij droegen, en misschien probeert ook deze jonge gast op zijn eigen manier jong te zijn, bij een groep te behoren. Ja, heel wat bedenkingen rond deze foto. Laat ons er vooral het positieve uit distileren.
Geloven is toch niets wat je enkele uren per week of zelfs per dag doet; het is toch kiezen om anders te zijn in alles wat je doet, in wie je bent, voor iedereen. De bisschop of de vloekende bedelaar, beiden uitgenodigd in het Verbond van God met alle mensen.
