Haar kleine broer Terry Anderson was laatst vrij. Nu moesten ze leren leven met dat. Peggy Says apart verhaal,zo verteld aan Edward Barnes.
De telefoon dat ik reeds 2.455 dagen verwachte kwam om 9,30 u in de avond van 4 december. De President van de V. S. was aan de lijn. Ik heb juist Terry gezien op CNN.Hij zag er goed uit zegde President Bush.
Het leek me niet werkelijk.Ik was verbouwereerd. In de bijna zeven jaar dat mijn broeder gijzelaar was geweest in Libanon was ik er van overtuigd geweest,reeds een keer of zes, dat hij zou komen. Terry was de laatste Amerikaanse gijzelaar die gebleven was,en deze dag was een reeks van emoties geweest. Hij is Vrij . Hij is niet vrij. Nu vertelde dePresident me; die ik eens kwaad had beschuldigd als terrorist; dat het deze keer echt was. Terry was op weg naar huis.
Barbara en Ik zouden U een grote omarming willen geven zegde de President.
Ik hoop dat Terry blij is voor deze omarming zegde ik. Hij lachte. Mijn man,David,en ik hadden de T V niet verlaten in al de dagen dat we op de Amerikaanse militaire basis waren in Wiesbaden,Duitsland,en mijn ogen waren op het scherm gericht.
Opeens,wasTerry daar ! Ik zie hem nu riep ik in de telefoon. Ik dacht niet de lijn naar de President af te snijden. Ik was zo opgewonden. Een half uur later kreeg ik een tweede telefoon die ik vewachte. Hei, Zus zei de stem van Damascus.
Ik zei het U nog niet in gevaarlijke gebuurte te spelen zegde ik.
In de westelijke New York Staat huishouden waar we opgroeiden was werkelijk geen gelukkige thuis. De dag van vandaag zouden ze zeggen dat het niet goed gaat. Ik was het tweede kind en oudste meisje van zes kinderen,en ik was degene die de stukken kreeg als er iets verkeerd ging. Nadat onze Moeder stierf,werd ik werkelijk de moeder. Het was vanzelfsprekend dat ik degene zou zijn die zich zou bezig houden met Terrys situatie ook. Hij was onze ster,de jongen die bij de Mariniers ging in Vietnam en terugkwam als journalist. In 1982,hij was 34 en de chef Middenoost correspondent voor de Associated Press,levende in de meest gevaarlijke stad van de wereld,Beiroet. En ik was zes jaar ouder,de moeder van drie, met een voorgevoel dat hij zou gekidnapd worden. Peggy,stop het, Terry zei het eens tegen mij in de telefoon.Zij kidnappen geen journalisten. Dat was de laatste telefoon dat ik kreeg van hem. Op 16 maart,1985,werd hij ontvoerd op de weg terug van een tennisspel. Ik kan het niet nalaten te denken aan al die lastige dingen die ik gedaan heb sinds die jaren. Ik denk nog eerst aan mijzelf als een huisvrouw,maar ik was fier ook in staat geweest te zijn een activist te worden. De inspanning die ik gedaan had om mijn broeder vrij te krijgen leerde mij lessen die ik waarschijnlijk niet zou hebben geleerd. Ik ontmoette twee Presidenten en de Paus,onderhandelde met ambassadeurs enterroristen. Ik stond tegenover Ollie North en debateerde met Henry Kissinger. Ik leerde dat onze leiders veel kleiner zijn dan we verdienen,en onze mensen beter dan we denken. Familie en vrienden hielden me recht,en brieven van vreemden gaven me moed als ik probeerde de Amerikanen te dwingen hun gijzelaars te herinneren wanneer velen liever vergaten alles over hen.
Ik had een lange weg afgelegd. Nu,evenwel,ik was meer dan klaar om terug Davids vrouw te zijn. Maar eerst moest ik dit laatste deel als Terrys zuster spelen.
Het was niet zoals ik het mij verbeeld had. Ik dacht dat ik over iedere denkbare weg gegaan had om mijn broeder bevrijd te krijgen. Ik wou thuis zijn,of ik wou in Damascus zijn. Ik zou omringd zijn met vrienden. Het zou een tijd zijn van volkomen vreugde. In plaats daarvan,David en ik zaten in een Spartaans,verouderd,militair hotel in Duitsland;afgesneden van de wereld door M Ps. We aten sandwichen met braadworst uit een ijzeren bord,en we wachten. Ik had bij 10 bevrijde gijzelaars geweest en wist dat alleen een klein deel van wat Terry zou horen in de eerste paar dagenzou doordringen. Zo terwijl ik wachte op mijn broeders vrijheid, had ik hem een brief geschreven. Hij bevatte het goed en het slecht nieuws en juist stof die hij zou nodig hebben te weten,lijk telefoonnummers. Het eene lastig karweitje dat ik werkelijk duchte,was Terry te vertellen dat Vader en onze oudste broeder,Rich,was gestoven van kanker,dit bleek niet nodig te zijn. Bevrijde gijzelaar John Mc Carthy had me verteld dat Terry wist over hun dood. Ik heb ook gepland om Terry het boek te geven dat ik geschreven had,Vergeten. Hij zou het krijgen wanneer ik hem zag en hij kon het lezn wanneer hij klaar was. Ondertussen,het was11,30 u in de nacht en ik moest nog zoolang wachten,enTerry was op weg van Damascus met zijn verloofde,Madeleine,en met Sulome, de dochter die hij voordien nog nooit ontmoette.Daar was niets te doen dan naar bed te gaan. David en ik probeerden te slapen,maar het ging niet. Rond 5 u AM gingen we naar beneden voor koffie. Vroeger vrijgelaten gijzelaar Joseph Cicippio en zijn familie kwamen naar beneden en dan Viginia Steen,van wie de man,Alam,vrijgekomen was twee dagen tevoren. En daar in de lege snack bar, tussen de presenteerbladen en de vuile tassen,we omhelsden voor de eerste keer al degenen die vrij waren.
We waren ons juist aan het gereedmaken om naar de landingsbaan te gaan waar Terry zou komen, wanneer een team van het Staatsdepartement aankwam omhet programma aan ons te zeggen. Zij hadden zelfs een tekening bij,gemerkt met een X op de rode loper waar Terry en ik mekaar zouden ontmoeten. Het zou een publieke gebeurtenis zijn. Ik moest veel dingen doen voor mijn broeder,de meeste dingen tegenover de cameras,maar ik had nooit gedacht dat onze hereniging plaats zou grijpen in het publiek. Mijn eerste opwelling was hem te zeggen het te vergeten. Maar ik dacht aan al de mensen die verdienden deze thuiskoming te zien en zegde,Uw kerels gaan gelukkig zijn.Ik doe het niet graag,maar ik zal het doen.
De grote Zwarte Hawk raakte de grond. Een officier wees op een plooi halfweg op de rode loper. Er was mij gezegd er niet over te gaan.Zij hadden de camera-hoeken al uitgekozen. Iemand overhandigde me zelfs een vlag,maar ik hield ze op mij rug;niet om oneerbiedig te zijn tegen de V S;maar,ik dacht,teveel is teveel en dit was een beetje teveel. Om zeker te zijn dat ik hun gegevens zou opvolgen,twee heren van de Luchtmacht hielden me bij de ellebogen terwijl de camera flitste in de dageraad.
Eindelijk ! Daar was Hij. Mijn eerste gedacht was dat ik wilde Terry aanraken en voor mezelf zien dat Hij het werkelijk was. Ik ontweek de greep van de officieren en liep tot Terry om hem te omhelzen waarnaar ik reeds zolang naar gehunkerd had.
We zegden niets wanneer we eindelijk elkaar bereikten. We omhelsden juist elkaar;
Zeven lange jaren van pijn waren weggevaagd in dit eene magicale moment.
You thought; to the sea of course ! The weather was splendid,glorious hot,a little wind from the north and a blue sky. But first in the morning we have got to work : milk the cows,fodder the calfs and the pigs. At ten o clock,my Wife and I we were ready to leave to the beach.It is thirty km far to De Panne.
Lucky we found quick a parkingplace at the market. We took our swimsuits and walked on food trough the busy shopping street towards the sea. There were a lot of people in the shopping street at the terraces,restaurants,thearooms. We arrived at the beach, sought and found a bathingbox that we rented to change the clothes. First we wet us,then we prudent slid in the water and it was a delightful swim side. The water was clear,not cold, the sea kept calm. Further we rented a beach-chair, greased one another with sunburnlotion,put up our sunglasses and we sunbathed a half hour.
Meanwhile it was thirty past one and we were hungry,we knew a good restaurant in the big street,ate a delicious meal with afterwards a big piece of tart and coffee. Then once more we went for a walk trough the shopping street.My Wife is very interested in the beautiful clothes in the show-windows.We bought sweets in a sweet-shop to give to the stay-at-home people.
It was nearly evening and we left De panne,direction homewards,but we sought a quiet road to return.
The hours were flown and the day was been very nice !
When you have an holiday , if I were you, the sea is a must !
A couple,eighty year old,nearly sixty year married, they perished in a car-accident.They had enjoyed of a first class health the last ten year,especially because of pushing preference of the wife for hygienic feeding and physical exercise.When they arrived by the haven-gate, they have been brought to their residence,a tophole suite a beautiful living,with a magnificent
bedroom and a luxurious bathroom."How much will that cost here?"asked the man. "Entirely nothing,"St-Pieter said."It is the heaven here".After this they went outside and they saw agigantic golf-site.Every day were permitted to play there and every week the site transformed,likeness on one of the golf-sites on earth."How much costs an subscription?" The man asked."Nothing.It is here the heaven."They went on to the club-house,where was displayed an extensive buffet with the most delicious dishes who one can try to realize. "What cost here a meal?" the old man asked here."Don't you believe it not yet?It is here the heaven.Eat is gratis!"."Where are the dishes with low fat-and cholesterolpercentage?"
the man timorous asked."Shoud you hear!"Sint-Pieter said."You may eat here so much if you want of all what you want:never you'll fall ill.It is now once the heaven here..." Thereupon the man fell into a passion.He trowed his hat on the ground and stamped on it, tumultuous crying.Sint-Pieter and the wife amazed asked what hurt him.furious the man looked towards his wife and said:"Altogether your fault!I had be able to be here since
ten year,without all those damned full-corncakes and dishes without salt of you,!
A priest walks in the desert and sees arrive a lion.The priest goes down on his knees and prays that the lion doesn't have bad intentions.After some time he peeps from an eye-angle and perceives till his amazement that
also the lion is praing."Are you as well catholic?"the priest asks."No"the lion answers,"But I always pray before
my meal".
Randy has somewhere to repair a dishwasher and receives of the housewife the key and the instructions about
the house-animals."Of the rottweiler you don't have trouble,but what you also do,especially don't say something to the parrot".Randy goes into the house and is working.The dog is quiet laying on the carpet,but the parrot is continuous him challenging."What are you thick,I say"he calls on a fixed moment."He'thick man,I dare to bet you
aren't able to change an incandescent lamp,how should you then repair a dishwasher".Already quick Randy has
enough of that."Say,you well have a very big mouth for an animal with so little brains".The parrot just keeps still
and then he crys with a dangerous glittering in his eyes:"Oké.Catch him,Boris.".
De plaatselijke liefdadigheidsinstelling had nog nooit een gift ontvangen van de meest succesvolle advocaat in de stad.De directeur besloot hem dus maar eens te bellen. Uit onze informatie blijkt dat u 500.000 euro per jaar verdient en toch hebt u nog nooit een cent aan goede doelen gegeven,begon de directeur.Zou u ervoor voelen iets voor de gemeenschap te doen?.De advocaat antwoordde:Heeft uw onderzoek ook aan het licht gebracht dat mijn moeder ziek is en de kosten ettelijke malen haar jaarinkomen bedragen?. Eh,nee,mompelde de directeur. En dat mijn broer blind en werkloos is ?.De directeur diep beschaamd,begon een verontschuldiging te stotteren. Of dat de man van mijn zuster is omgekomen bij een ongeluk,zei de advocaat met klimmende woede in zijn stem,en haar zonder een cent met drie kinderen heeft achtergelaten?. De verootmoedigde directeur kon alleen maar zeggen:Ik vind het vreselijk.Dat heb ik allemaal niet geweten. Dus,zei de advocaat,als ik hun geen geld geef,waarom zou ik het u dan wél geven?.
Kent u die van die slak die door twee schidpadden in elkaar werd geslagen?.Zijn vrienden wilden wraak gaan nemen,dus vroegen ze:Kun je die schildpadden beschrijven?.Nee,antwoozdde de slak.Het ging allemaal zo vlug.
I grew up in the 60s/70s with practical parents. A mother, God love her, who washed aluminum foil after she cooked in it, then reused it. She was the original recycle queen, before they had a Name for it... A father who was happier getting old shoes fixed than buying new ones.
Their marriage was good, their dreams focused. Their best friends lived barely a wave away. I can see them now, Dad in trousers, tee shirt and a hat and Mom in a house dress, lawn mower in one hand, and dish-towel in the other. It was the time for fixing things. A curtain rod, the kitchen radio, screen door, the oven door, the hem in a dress Things we keep.
It was a way of life, and sometimes it made me crazy. All that re-fixing, eating, renewing, I wanted just once to be wasteful. Waste meant affluence. Throwing things away meant you knew there'd always be more.
But then my mother died, and on that clear summer's night, in the warmth of the hospital room, I was struck with the pain of learning that sometimes there isn't any more.
Sometimes, what we care about most gets all used up and goes away...never to return. So... while we have it... it's best we love it.... and care for it...and fix it when it's broken...... and heal it when it's sick. This is true. for marriage..... and old cars.... and children with bad report cards..... and dogs with bad hips.... and aging parents..... and grandparents.
We keep them because they are worth it, because we are worth it. Some things we keep. Like a best friend that moved away or a classmate we grew up with.
There are just some things that make life important, like people we know who are special..... and so, we keep them close!
I received this from someone who thinks I am a 'keeper', so I've sent it to the people I think of in the same way.. Now it's your turn to send this to those people that are "keepers" in your life Good friends are like stars....
You don't always see them, but you know they are always there.
Keep them close!
TEN THINGS GOD WON'T ASK ON THAT DAY. 1... God won't ask what kind of car you drove. He'll ask how many people you drove who didn't have transportation. 2... God won't ask the square footage of your house, He'll ask how many people you welcomed into your home. 3... God won't ask about the clothes you had in your closet, He'll ask how many you helped to clothe. 4... God won't ask what your highest salary was. He'll ask if you compromised your character to obtain it. 5... God won't ask what your job title was. He'll ask if you performed your job to the best of our ability. 6... God won't ask how many friends you had. He'll ask how many people to whom you were a friend. 7... God won't ask in what neighborhood you lived, He'll ask how you treated your neighbors. 8... God won't ask about the color of your skin, He'll ask about the content of your character. 9... God won't ask why it took you so long to seek Salvation. He'll lovingly take you to your mansion in heaven, and not to the gates of Hell. 10... God won't have to ask how many people you forwarded this to, He already knows your decision.
No virus found in this incoming message. Checked by AVG Anti-Virus. Version: 7.0.323 / Virus Database: 267.7.8/22 - Release Date: 6/17/2005
Nothing on earth makes less attainable happiness than try to find it.
The historian Will Durant described how he sought happiness in knowledge and only found there discouragement.
Then he sought happiness in voyages and found boredom; in riches and found discord and troubles.
He sought happiness in to write and got tired.
One day he saw a woman who was waiting in a small car with a sleeping child in her arms. A man got out a train,ran to her and kissed tender the woman and then the baby,whole gentle because not to awake him.
The small family drove away and Durant stayed behind with the surprised notion of the real nature of happiness.
Less pushful he found out each normal life-function gives glasness.
Through to make use your own actual moments for maximal personal fulfilment you will be one of these people and not longer a spectator. It is so a glorious idea : be free of vulnerable places. You can now make these choice,when you that want !
A man walking on the beach and profoundly sunk in prayer.
Suddenly he said loud :God,let me do a wish.
The sky burst obove his head and the loud voice of God called :
Because you always has been faithful, I will allow one wish !
The man said :Build a bridge for me towards Hawaii,in that way I can drive
over there whenever I that want.
God answered : Your wish is very materialist,think once to the enormous challenges needful for to build that bridge. The pillars should have to extend as far as the bottom of the sea,because of not to talk from the distance,do you have somewhat idea how much
I should have need on iron and concrete ?
Of course I can fulfil your wish,but nevertheless Id like you wish something less terrestrial.
Only think deep and do an other wish.
The man thought long and at the end he said :
Id want I understood the women,I want to know what they feel,what they think when they
not want to speak, what it want to say when they say nothing, and how I can make happy they.
After that God said :That bridge , has it to be with two or with four carriageways ?.
The English soldiers were fled.They had left 8 motortrucks and 3 cars on our farm,but they were broke down and dont work.
One day there were German soldiers on our farm,and I think they had free time,because one of them was sitting on the back seat of an English car,reading a book.
He saw and beckoned me,invited me to sit with him in the car. I got into the car and he showed me his book,it was a magazine with naked womenpictures,and he pointed always with his finger at the pictures.
After this he took my hand and he did me feel his body, and also he felt to my own body.
I was afraid and it was a strange situation;but lucky for me,we heard and saw my Father, who was loud calling my name.
I opened the cardoor and ran to my Father and felt safe from the man.
I have never told the story to my Father.
A while later the same soldier beckoned me again, but I ran into our house.
Meester Markey was mijn onderwijzer.Hij woonde in het huis nevens de klas,hij kon van zijn huis in de klas,bij middel van een deur.De meester had een vrouw,maar geen kinderen.Hij was een strenge meester en deed de kinderen leren;De kinderen waren benauwd voor hem,want hij kon al eens zijn hand rond je oren slaan als je iets mispeuterd had.De meester mocht gerust minutenlang binnen in zijn huis gaan,toch riskeerde geen jongen het om te kijken of te babbelen in de klas. Ik kon de kerktorenklok zien wanneer ik een weinig mijn hoofd naar rechts draaide.Eens riep hij naar mij Morlion je moet je nek niet draaien!.
Schoonschrift:Bij t schrijven moest de wijsvinger een ronde vorm behouden,en de steel van de pen moest naar de schouder wijzen.Jongens uit de 4de moesten dan de 3des surveileren en kwamen op ons af met hun lineaal om te meten of de pennesteel wel in het verlengde was van de schouder.
Kaarten van belgië tekenen en kleuren,was ook een specialiteit,en mooie drukletters tekenen.De beste tekeningen werden vooraan in de klas uitgestald.
Inkt maken:gebeurde ook regelmatig samen met de meester.Ik denk dat hij warm water haalde in zijn huis en dat vermengde met blauwe poeder voor blauwe en rode poeder voor rode inkt.Wij moesten dan in de rij staan met onze inktpot om hem te laten vullen.
Zang en muziek: Soms marcheerden we de klas rond bij het zingen van O Dierbaar België,o heilig land der vadren of als we in onze bank bleven zitten om te zingen, dan moesten we de maat slaan met onze wijsvinger op de bank.Onze meester was vroeger koster geweest zegde men,en hij kon goed piano spelen.
De meester had een specaal beloning- en strafsysteem:ik geloof dat ieder van ons een schrift in de bank had met een aantal modelbrieven erin.Wij hadden een briefje op de lessenaar liggen en daarop moesten we zelf in een kolom onze goede brieven optekenen en in de andere kolom de slechte brieven.Had je goede brieven tekort dan moest je als straf een aantal brieven schrijven. Hoe kon je nu goede brieven bekomen? Wel,onder andere,s middags ging je vlug naar huis eten ,en vlug terug naar school.Je ging langsachter bij meesters keukenvenster en je riep:Meester,Joris Morlion, twintig na twaalf en dan wist je wel je werk in zijn hof.Als de les begon kon je dan je aantal goede brieven bijschrijven.
Er was werk in de meester zijn hof: Ijzeren paaltjes met een hamer recht slaan op een houten blok.Deze paaltjes moesten met 4 stuks rond de bloemhutten geplaatst worden en dan verbonden worden met 3 onder elkaar geplaatste afsluitkoorden.
Slakken moesten gezocht en verwijderd worden. Eenmaal per jaar,in de Lente,werd gans de klas gemobiliseerd en trokken we in rang,vergezeld van de meester,en elke jongen een oude emmer in de hand,naar de veearts Courtens die veel schapen had.Die emmers werden gevuld met schapenkeutels,en de rang vertrok terug naar den hof van de meester. Daar werd de mest zorgvuldig verdeeld rond al de planten en het groeien kon beginnen!
Soms wanneer het speeltijd was zette de meester zijn fiets en de fiets van zijn vrouw onder het afdak en iedere jongen kreeg een vod in de hand en weldra blonken die fietsen als nieuw.
Misschien om gezondheidsredenen gorgelde de meester iedere dag azijn.Hij stond aan de boord van zijn hof,hethoofd omhoog,na enkele tijd spoog hij de azijn uit op de grond.
sMorgens moest ik soms een kom melk halen bij boer Boussyop de plaats.Het geld lag op het deksel, waar ronde openingen in waren.Eens kwam ik terug met die melk bij de meester,maar er was een geldstuk in de melk gevallen.Van de meester kreeg ik daar een schop in mijn achterste met de melk nog in mijn hand.
Mijn grootvader, Aimé Morlion was schepen van onderwijs in de gemeente,en de meester deed het nog goed met hem.Eens hoorde ik de meester tegen mijn grootvader zeggen,over mij sprekende: Aimé,We zullen daar een burgemeester van maken,maar zo ver is het niet gekomen! Meester Markey heeft het geluk gehad van lang te mogen leven.
Om op die goede en slechte brieven terug te komen: zo kon je de meester soms horen roepen,wanneer iemand iets mispeuterde in de klas,hij wees dan naar de schuldige: Pette e brief ,dan moest je stante pede die brief aftrekken van je goede brieven indien je er nog had.
Gilbert Ampe had iets mispeuterd in klas en hij kreeg een draai rond zijn oren. Gilbert liet het hoofd op de lessenaar zakken en was buiten bewustzijn.De meester zat er erg mee in en riep enkele keren zijn naam en het kwam gelukkiglijk weer goed.
Zo ook eens mijn kozijn Willy.Hij moest zijn open schrijfboek gaan tonen naar de lessenaar van de meester,daar gekomen legde hij zijn schrift boven op een schrift van de meester,waarvan de inkt nog niet droog was. Daarop volgde de uitbarsting; de meester sprong recht en Willy sprong achteruit met zijn achterhoofd tegen de hoek van een kast. Er vloeide bloed;een ongeluk.Nadien heeft Willys vader tegen de meester komen opspelen in heftige bewoordingen. Resultaat: mij kozijns gingen voortaan naar het college van Poperinge.
We,its my brother in law,his wife,my wife and I.This holiday last a fortnight,a week or a for days,it depend.Michel is our chauffeur and I navigate with the map.In the car my wife is sitting behind Michel and her sister Maria behind me.This is a must of Maria,and do you know why?By a possible crash,perhaps one of every family survives.We have already visited nine countrys,only not yet England,perhaps for the leftdriving.We drive through the country,visite mountains,cathedrals,abbeys,musea,coasts,shops and markets.Foods and drinkings often we buy it by the bakers and we eat,when the weather is beautiful,in the open nature.When the evening is arriving the women look for a hotel and the following morning,after the breakfast,we drive again the wide world in.
Hoi, Hieronder een intelligentietestje. Wel precies doen wat er staat en niet eerst onderaan deze mail gaan kijken. Het is echt een testje en geen grapje.
Tel het aantal "F-en" in de volgende tekst:
FINISHED FILES ARE THE RE- SULT OF YEARS OF SCIENTIF- IC STUDY COMBINED WITH THE XPERIENCE OF YEARS
Begrepen. Scroll naar beneden, maar alleen als je ze echt geteld hebt!!!!!!
Hoe veel? Drie? Fout, het zijn er zes - GEEN GRAPJE!!! OK? Lees het nogmaals. De reden staat verder naar beneden...... maar eerst nog een keer tellen.
Het menselijk brein kan het woordje "OF" niet verwerken. Ongelooflijk he?? Iemand die alle zes de "F-en" de eerste keer gelijk heeft geteld is een genie! Drie is normaal. Minder dan drie is gewoon stom.
In een boek las ik het verhaal van de man die zowel door de hemel als de hel werd rondgeleid.In de hel zag hij een grote pan soep.Het enige bestek dat hij zag,waren een paar enorme lepels die allemaal zo lang waren dat niemand in staat was ze te gebruiken en geen mens kon zich dus voeden.Allen verkeerden op de rand van de hongerdood.In de hemel aangekomen,zag de man precies hetzelde,maar met dit verschil dat alle mensen gezond en weldoorvoed waren en lachten.Op zijn vraag hoe dit kon,antwoordde zijn gids: O,in de hemel hebben de mensen geleerd elkaar te voeden.Met het geven aan anderen bereik je altijd je doel.Dat is de hemel op aarde.
Leer je eigen gezlschap waarderen.de enige die gegarandeerd de rest van je leven met je zal doorbrengen,ben je zelf.
..;
Mevrouw Dumoulin heeft bij een boer twintig eieren gekocht.Als ze er een aantal wil gaan bakken, komt ze tot de ontdekking dat vijf eieren helemaal leeg zijn;
Er was eens een vrouw van 61 jaar die zich geen raad wist omdat ze geen baan kon krijgen,
ondanks het feit dat ze een bekwame stenografe met een goede opleiding was.Ze klaagde dat ze
reeds 7 maal werd gediscrimineerd door werkgevers die haar niet wilden aannemen vanwege haar
leeftijd.Toen ik haar aanmoedigde een andere leeftijd op te geven en zo hun discriminatie met haar eigen wapens te bestrijden,was ze ontzet!"Maar dat is toch liegen?"zei ze.
Natuurlijk wist ik wel dat het dat inderdaad was.Deze vrouw was bij 7 sollicitaties geweigerd door harde, discriminerende werkgevers die zich bovendien niet aan de wet hielden;en toch bleef ze zichzelf tegenwerken met haar principieel bezwaar tegen liegen.
Uiteindelijk vertelde ze een leugentje om bestwil,en gaf bij een sollicitatiegesprek op dat ze 55 was(ze zag eruit als 45),waarop ze werd aangenomen.
Ze demonstreerde haar capaciteiten in de praktijk en kreeg in amper 6 maanden een leidinggevende functie.Was dat dwaze taboe blijven bestaan,dan had ze zich nooit de kans gegund de deuren naar een nieuwe werkkring weer te openen.
Nog een vraag om jezelf te stellen! Wat is in mijn ogen een leugen?
It already was a whole time past that God has been on earth,month wether four,five he thought:,The last time he had very busy
Also in the heaven is there always something;sometimes a set young Saints who wwant reform radical the aureolen or want force up the price of the saffron in the rice-pap,because this comes out of the development-countries,or there:s the old garde,
Who again want all in the Hebrew,orMethusalem who doesn;t bear that they laugh at themselfes with his gymnastic-course!
Younger than you think;In a big concern like the heaven there:s of course always something;And then you want once out on
a weekend: Certainly when there;s planned a twodays congress,the NTH,about the family of the angels;
I;m once going towards the earth;God thought,lastly it continues my most important furnishbusiness for blessed people; And that you have alittle bit to follow up,they name that,at present:Once more he called the angel Gabriel,since year and day the
Publicrelation;s man between heaven and earth;A little 2000 year ago he was began with that, he was going tell a Jew,s girl
she was became pregnant up a not usual manner;Delicate work,but Gabriel then was still young, and he was there eager out
Almost 2000 year ago, said Gabriel, we become old;You old,said God;what do I have then say?But come,let us depart and
Hope that there;sn,t to much mist;-Between Hasselt and Genk they land;-The sky was full winterstars,God looked towards it
A little bit enamoured;And he found it was good;-They just want going to drink something,when they looked stand an old very rusted car along the way;The engine-hood was open and asmall dark man with a moustache was looking powerless
Towards it;-Is there something miss?Gabriel asked, who also didn,t had acquaintance with cars;-In difficult Dutch
The young Turk said that the car didn,t work;He had already just lifted,but nobody stopped,and in the cafe,
Where he had want telephone,they had pointed him op that suck was not able;he looked a little in grief and panic-stricken;
At that time they saw, in the bright of a passing car, there was sitting a young woman in the car,back,she closed her eyes of the
Pain,now and then;Gabriel drew near to her;-I believe she is pregnant,he said;and that she quickly gets a baby;ochot,ochot
God said;we have to do something;theTurk looked him with apair supplicating,dark dog-eyes;You have to do quickly a miracle,Gabriel advised;-The small woman groaned softly and panted heavy;Miracle,miracle,God said;First telephone!There
In the cafe!For of those miracles he was a bit returned,people didn,t believe it yet no more;Although the keeper saw that
Gabriel didn,t was proper untill the normal customers,he was allowed into it;He telephoned the 100;These was there within the
Five minutes;Together they drove at the clinic;the driver little said;Obvious he had his thoughts on it;TheTurk holded fast the
Hand of the small woman and said unintelligible tender things;-The receiver wanted to have the little book of the sick-club
And be aware of they were capable to pay;thenGod made angry a little himself;but,but,she said,when I not do that,god
Knows what I here all bring in;-Exact, God said,God knows that,and therefore you don,t now pose these questions;-The
Doctor has been phoned,but before he there was, it all happened;An old sister, swathed in a wrap and she said, after the
Baby had crowed in Turkish:It is a boy!,The Turk happy looked at his small wife, that red and tired closed the eyes;-
God smiled; he knows what it was to have a first son;a son who was become guest-worker in the country,that call himself
WORLD;He winked towards Gabriel and silent they went outside,the room full happiness;Sometimes be God is yet
pleasant,God said in the lift;that you have with each profession,gabriel said with moist eyes;-----Outside glittered the same
stars, cars drove off and on,seeming there was nothing happened;-------Louis-Verbeeck;-----