De plaatselijke liefdadigheidsinstelling had nog nooit een gift ontvangen van de meest succesvolle advocaat in de stad.De directeur besloot hem dus maar eens te bellen. Uit onze informatie blijkt dat u 500.000 euro per jaar verdient en toch hebt u nog nooit een cent aan goede doelen gegeven,begon de directeur.Zou u ervoor voelen iets voor de gemeenschap te doen?.De advocaat antwoordde:Heeft uw onderzoek ook aan het licht gebracht dat mijn moeder ziek is en de kosten ettelijke malen haar jaarinkomen bedragen?. Eh,nee,mompelde de directeur. En dat mijn broer blind en werkloos is ?.De directeur diep beschaamd,begon een verontschuldiging te stotteren. Of dat de man van mijn zuster is omgekomen bij een ongeluk,zei de advocaat met klimmende woede in zijn stem,en haar zonder een cent met drie kinderen heeft achtergelaten?. De verootmoedigde directeur kon alleen maar zeggen:Ik vind het vreselijk.Dat heb ik allemaal niet geweten. Dus,zei de advocaat,als ik hun geen geld geef,waarom zou ik het u dan wél geven?.
Kent u die van die slak die door twee schidpadden in elkaar werd geslagen?.Zijn vrienden wilden wraak gaan nemen,dus vroegen ze:Kun je die schildpadden beschrijven?.Nee,antwoozdde de slak.Het ging allemaal zo vlug.
I grew up in the 60s/70s with practical parents. A mother, God love her, who washed aluminum foil after she cooked in it, then reused it. She was the original recycle queen, before they had a Name for it... A father who was happier getting old shoes fixed than buying new ones.
Their marriage was good, their dreams focused. Their best friends lived barely a wave away. I can see them now, Dad in trousers, tee shirt and a hat and Mom in a house dress, lawn mower in one hand, and dish-towel in the other. It was the time for fixing things. A curtain rod, the kitchen radio, screen door, the oven door, the hem in a dress Things we keep.
It was a way of life, and sometimes it made me crazy. All that re-fixing, eating, renewing, I wanted just once to be wasteful. Waste meant affluence. Throwing things away meant you knew there'd always be more.
But then my mother died, and on that clear summer's night, in the warmth of the hospital room, I was struck with the pain of learning that sometimes there isn't any more.
Sometimes, what we care about most gets all used up and goes away...never to return. So... while we have it... it's best we love it.... and care for it...and fix it when it's broken...... and heal it when it's sick. This is true. for marriage..... and old cars.... and children with bad report cards..... and dogs with bad hips.... and aging parents..... and grandparents.
We keep them because they are worth it, because we are worth it. Some things we keep. Like a best friend that moved away or a classmate we grew up with.
There are just some things that make life important, like people we know who are special..... and so, we keep them close!
I received this from someone who thinks I am a 'keeper', so I've sent it to the people I think of in the same way.. Now it's your turn to send this to those people that are "keepers" in your life Good friends are like stars....
You don't always see them, but you know they are always there.
Keep them close!
TEN THINGS GOD WON'T ASK ON THAT DAY. 1... God won't ask what kind of car you drove. He'll ask how many people you drove who didn't have transportation. 2... God won't ask the square footage of your house, He'll ask how many people you welcomed into your home. 3... God won't ask about the clothes you had in your closet, He'll ask how many you helped to clothe. 4... God won't ask what your highest salary was. He'll ask if you compromised your character to obtain it. 5... God won't ask what your job title was. He'll ask if you performed your job to the best of our ability. 6... God won't ask how many friends you had. He'll ask how many people to whom you were a friend. 7... God won't ask in what neighborhood you lived, He'll ask how you treated your neighbors. 8... God won't ask about the color of your skin, He'll ask about the content of your character. 9... God won't ask why it took you so long to seek Salvation. He'll lovingly take you to your mansion in heaven, and not to the gates of Hell. 10... God won't have to ask how many people you forwarded this to, He already knows your decision.
No virus found in this incoming message. Checked by AVG Anti-Virus. Version: 7.0.323 / Virus Database: 267.7.8/22 - Release Date: 6/17/2005
Nothing on earth makes less attainable happiness than try to find it.
The historian Will Durant described how he sought happiness in knowledge and only found there discouragement.
Then he sought happiness in voyages and found boredom; in riches and found discord and troubles.
He sought happiness in to write and got tired.
One day he saw a woman who was waiting in a small car with a sleeping child in her arms. A man got out a train,ran to her and kissed tender the woman and then the baby,whole gentle because not to awake him.
The small family drove away and Durant stayed behind with the surprised notion of the real nature of happiness.
Less pushful he found out each normal life-function gives glasness.
Through to make use your own actual moments for maximal personal fulfilment you will be one of these people and not longer a spectator. It is so a glorious idea : be free of vulnerable places. You can now make these choice,when you that want !
A man walking on the beach and profoundly sunk in prayer.
Suddenly he said loud :God,let me do a wish.
The sky burst obove his head and the loud voice of God called :
Because you always has been faithful, I will allow one wish !
The man said :Build a bridge for me towards Hawaii,in that way I can drive
over there whenever I that want.
God answered : Your wish is very materialist,think once to the enormous challenges needful for to build that bridge. The pillars should have to extend as far as the bottom of the sea,because of not to talk from the distance,do you have somewhat idea how much
I should have need on iron and concrete ?
Of course I can fulfil your wish,but nevertheless Id like you wish something less terrestrial.
Only think deep and do an other wish.
The man thought long and at the end he said :
Id want I understood the women,I want to know what they feel,what they think when they
not want to speak, what it want to say when they say nothing, and how I can make happy they.
After that God said :That bridge , has it to be with two or with four carriageways ?.
The English soldiers were fled.They had left 8 motortrucks and 3 cars on our farm,but they were broke down and dont work.
One day there were German soldiers on our farm,and I think they had free time,because one of them was sitting on the back seat of an English car,reading a book.
He saw and beckoned me,invited me to sit with him in the car. I got into the car and he showed me his book,it was a magazine with naked womenpictures,and he pointed always with his finger at the pictures.
After this he took my hand and he did me feel his body, and also he felt to my own body.
I was afraid and it was a strange situation;but lucky for me,we heard and saw my Father, who was loud calling my name.
I opened the cardoor and ran to my Father and felt safe from the man.
I have never told the story to my Father.
A while later the same soldier beckoned me again, but I ran into our house.
Meester Markey was mijn onderwijzer.Hij woonde in het huis nevens de klas,hij kon van zijn huis in de klas,bij middel van een deur.De meester had een vrouw,maar geen kinderen.Hij was een strenge meester en deed de kinderen leren;De kinderen waren benauwd voor hem,want hij kon al eens zijn hand rond je oren slaan als je iets mispeuterd had.De meester mocht gerust minutenlang binnen in zijn huis gaan,toch riskeerde geen jongen het om te kijken of te babbelen in de klas. Ik kon de kerktorenklok zien wanneer ik een weinig mijn hoofd naar rechts draaide.Eens riep hij naar mij Morlion je moet je nek niet draaien!.
Schoonschrift:Bij t schrijven moest de wijsvinger een ronde vorm behouden,en de steel van de pen moest naar de schouder wijzen.Jongens uit de 4de moesten dan de 3des surveileren en kwamen op ons af met hun lineaal om te meten of de pennesteel wel in het verlengde was van de schouder.
Kaarten van belgië tekenen en kleuren,was ook een specialiteit,en mooie drukletters tekenen.De beste tekeningen werden vooraan in de klas uitgestald.
Inkt maken:gebeurde ook regelmatig samen met de meester.Ik denk dat hij warm water haalde in zijn huis en dat vermengde met blauwe poeder voor blauwe en rode poeder voor rode inkt.Wij moesten dan in de rij staan met onze inktpot om hem te laten vullen.
Zang en muziek: Soms marcheerden we de klas rond bij het zingen van O Dierbaar België,o heilig land der vadren of als we in onze bank bleven zitten om te zingen, dan moesten we de maat slaan met onze wijsvinger op de bank.Onze meester was vroeger koster geweest zegde men,en hij kon goed piano spelen.
De meester had een specaal beloning- en strafsysteem:ik geloof dat ieder van ons een schrift in de bank had met een aantal modelbrieven erin.Wij hadden een briefje op de lessenaar liggen en daarop moesten we zelf in een kolom onze goede brieven optekenen en in de andere kolom de slechte brieven.Had je goede brieven tekort dan moest je als straf een aantal brieven schrijven. Hoe kon je nu goede brieven bekomen? Wel,onder andere,s middags ging je vlug naar huis eten ,en vlug terug naar school.Je ging langsachter bij meesters keukenvenster en je riep:Meester,Joris Morlion, twintig na twaalf en dan wist je wel je werk in zijn hof.Als de les begon kon je dan je aantal goede brieven bijschrijven.
Er was werk in de meester zijn hof: Ijzeren paaltjes met een hamer recht slaan op een houten blok.Deze paaltjes moesten met 4 stuks rond de bloemhutten geplaatst worden en dan verbonden worden met 3 onder elkaar geplaatste afsluitkoorden.
Slakken moesten gezocht en verwijderd worden. Eenmaal per jaar,in de Lente,werd gans de klas gemobiliseerd en trokken we in rang,vergezeld van de meester,en elke jongen een oude emmer in de hand,naar de veearts Courtens die veel schapen had.Die emmers werden gevuld met schapenkeutels,en de rang vertrok terug naar den hof van de meester. Daar werd de mest zorgvuldig verdeeld rond al de planten en het groeien kon beginnen!
Soms wanneer het speeltijd was zette de meester zijn fiets en de fiets van zijn vrouw onder het afdak en iedere jongen kreeg een vod in de hand en weldra blonken die fietsen als nieuw.
Misschien om gezondheidsredenen gorgelde de meester iedere dag azijn.Hij stond aan de boord van zijn hof,hethoofd omhoog,na enkele tijd spoog hij de azijn uit op de grond.
sMorgens moest ik soms een kom melk halen bij boer Boussyop de plaats.Het geld lag op het deksel, waar ronde openingen in waren.Eens kwam ik terug met die melk bij de meester,maar er was een geldstuk in de melk gevallen.Van de meester kreeg ik daar een schop in mijn achterste met de melk nog in mijn hand.
Mijn grootvader, Aimé Morlion was schepen van onderwijs in de gemeente,en de meester deed het nog goed met hem.Eens hoorde ik de meester tegen mijn grootvader zeggen,over mij sprekende: Aimé,We zullen daar een burgemeester van maken,maar zo ver is het niet gekomen! Meester Markey heeft het geluk gehad van lang te mogen leven.
Om op die goede en slechte brieven terug te komen: zo kon je de meester soms horen roepen,wanneer iemand iets mispeuterde in de klas,hij wees dan naar de schuldige: Pette e brief ,dan moest je stante pede die brief aftrekken van je goede brieven indien je er nog had.
Gilbert Ampe had iets mispeuterd in klas en hij kreeg een draai rond zijn oren. Gilbert liet het hoofd op de lessenaar zakken en was buiten bewustzijn.De meester zat er erg mee in en riep enkele keren zijn naam en het kwam gelukkiglijk weer goed.
Zo ook eens mijn kozijn Willy.Hij moest zijn open schrijfboek gaan tonen naar de lessenaar van de meester,daar gekomen legde hij zijn schrift boven op een schrift van de meester,waarvan de inkt nog niet droog was. Daarop volgde de uitbarsting; de meester sprong recht en Willy sprong achteruit met zijn achterhoofd tegen de hoek van een kast. Er vloeide bloed;een ongeluk.Nadien heeft Willys vader tegen de meester komen opspelen in heftige bewoordingen. Resultaat: mij kozijns gingen voortaan naar het college van Poperinge.
We,its my brother in law,his wife,my wife and I.This holiday last a fortnight,a week or a for days,it depend.Michel is our chauffeur and I navigate with the map.In the car my wife is sitting behind Michel and her sister Maria behind me.This is a must of Maria,and do you know why?By a possible crash,perhaps one of every family survives.We have already visited nine countrys,only not yet England,perhaps for the leftdriving.We drive through the country,visite mountains,cathedrals,abbeys,musea,coasts,shops and markets.Foods and drinkings often we buy it by the bakers and we eat,when the weather is beautiful,in the open nature.When the evening is arriving the women look for a hotel and the following morning,after the breakfast,we drive again the wide world in.
Hoi, Hieronder een intelligentietestje. Wel precies doen wat er staat en niet eerst onderaan deze mail gaan kijken. Het is echt een testje en geen grapje.
Tel het aantal "F-en" in de volgende tekst:
FINISHED FILES ARE THE RE- SULT OF YEARS OF SCIENTIF- IC STUDY COMBINED WITH THE XPERIENCE OF YEARS
Begrepen. Scroll naar beneden, maar alleen als je ze echt geteld hebt!!!!!!
Hoe veel? Drie? Fout, het zijn er zes - GEEN GRAPJE!!! OK? Lees het nogmaals. De reden staat verder naar beneden...... maar eerst nog een keer tellen.
Het menselijk brein kan het woordje "OF" niet verwerken. Ongelooflijk he?? Iemand die alle zes de "F-en" de eerste keer gelijk heeft geteld is een genie! Drie is normaal. Minder dan drie is gewoon stom.
In een boek las ik het verhaal van de man die zowel door de hemel als de hel werd rondgeleid.In de hel zag hij een grote pan soep.Het enige bestek dat hij zag,waren een paar enorme lepels die allemaal zo lang waren dat niemand in staat was ze te gebruiken en geen mens kon zich dus voeden.Allen verkeerden op de rand van de hongerdood.In de hemel aangekomen,zag de man precies hetzelde,maar met dit verschil dat alle mensen gezond en weldoorvoed waren en lachten.Op zijn vraag hoe dit kon,antwoordde zijn gids: O,in de hemel hebben de mensen geleerd elkaar te voeden.Met het geven aan anderen bereik je altijd je doel.Dat is de hemel op aarde.
Leer je eigen gezlschap waarderen.de enige die gegarandeerd de rest van je leven met je zal doorbrengen,ben je zelf.
..;
Mevrouw Dumoulin heeft bij een boer twintig eieren gekocht.Als ze er een aantal wil gaan bakken, komt ze tot de ontdekking dat vijf eieren helemaal leeg zijn;
Er was eens een vrouw van 61 jaar die zich geen raad wist omdat ze geen baan kon krijgen,
ondanks het feit dat ze een bekwame stenografe met een goede opleiding was.Ze klaagde dat ze
reeds 7 maal werd gediscrimineerd door werkgevers die haar niet wilden aannemen vanwege haar
leeftijd.Toen ik haar aanmoedigde een andere leeftijd op te geven en zo hun discriminatie met haar eigen wapens te bestrijden,was ze ontzet!"Maar dat is toch liegen?"zei ze.
Natuurlijk wist ik wel dat het dat inderdaad was.Deze vrouw was bij 7 sollicitaties geweigerd door harde, discriminerende werkgevers die zich bovendien niet aan de wet hielden;en toch bleef ze zichzelf tegenwerken met haar principieel bezwaar tegen liegen.
Uiteindelijk vertelde ze een leugentje om bestwil,en gaf bij een sollicitatiegesprek op dat ze 55 was(ze zag eruit als 45),waarop ze werd aangenomen.
Ze demonstreerde haar capaciteiten in de praktijk en kreeg in amper 6 maanden een leidinggevende functie.Was dat dwaze taboe blijven bestaan,dan had ze zich nooit de kans gegund de deuren naar een nieuwe werkkring weer te openen.
Nog een vraag om jezelf te stellen! Wat is in mijn ogen een leugen?
It already was a whole time past that God has been on earth,month wether four,five he thought:,The last time he had very busy
Also in the heaven is there always something;sometimes a set young Saints who wwant reform radical the aureolen or want force up the price of the saffron in the rice-pap,because this comes out of the development-countries,or there:s the old garde,
Who again want all in the Hebrew,orMethusalem who doesn;t bear that they laugh at themselfes with his gymnastic-course!
Younger than you think;In a big concern like the heaven there:s of course always something;And then you want once out on
a weekend: Certainly when there;s planned a twodays congress,the NTH,about the family of the angels;
I;m once going towards the earth;God thought,lastly it continues my most important furnishbusiness for blessed people; And that you have alittle bit to follow up,they name that,at present:Once more he called the angel Gabriel,since year and day the
Publicrelation;s man between heaven and earth;A little 2000 year ago he was began with that, he was going tell a Jew,s girl
she was became pregnant up a not usual manner;Delicate work,but Gabriel then was still young, and he was there eager out
Almost 2000 year ago, said Gabriel, we become old;You old,said God;what do I have then say?But come,let us depart and
Hope that there;sn,t to much mist;-Between Hasselt and Genk they land;-The sky was full winterstars,God looked towards it
A little bit enamoured;And he found it was good;-They just want going to drink something,when they looked stand an old very rusted car along the way;The engine-hood was open and asmall dark man with a moustache was looking powerless
Towards it;-Is there something miss?Gabriel asked, who also didn,t had acquaintance with cars;-In difficult Dutch
The young Turk said that the car didn,t work;He had already just lifted,but nobody stopped,and in the cafe,
Where he had want telephone,they had pointed him op that suck was not able;he looked a little in grief and panic-stricken;
At that time they saw, in the bright of a passing car, there was sitting a young woman in the car,back,she closed her eyes of the
Pain,now and then;Gabriel drew near to her;-I believe she is pregnant,he said;and that she quickly gets a baby;ochot,ochot
God said;we have to do something;theTurk looked him with apair supplicating,dark dog-eyes;You have to do quickly a miracle,Gabriel advised;-The small woman groaned softly and panted heavy;Miracle,miracle,God said;First telephone!There
In the cafe!For of those miracles he was a bit returned,people didn,t believe it yet no more;Although the keeper saw that
Gabriel didn,t was proper untill the normal customers,he was allowed into it;He telephoned the 100;These was there within the
Five minutes;Together they drove at the clinic;the driver little said;Obvious he had his thoughts on it;TheTurk holded fast the
Hand of the small woman and said unintelligible tender things;-The receiver wanted to have the little book of the sick-club
And be aware of they were capable to pay;thenGod made angry a little himself;but,but,she said,when I not do that,god
Knows what I here all bring in;-Exact, God said,God knows that,and therefore you don,t now pose these questions;-The
Doctor has been phoned,but before he there was, it all happened;An old sister, swathed in a wrap and she said, after the
Baby had crowed in Turkish:It is a boy!,The Turk happy looked at his small wife, that red and tired closed the eyes;-
God smiled; he knows what it was to have a first son;a son who was become guest-worker in the country,that call himself
WORLD;He winked towards Gabriel and silent they went outside,the room full happiness;Sometimes be God is yet
pleasant,God said in the lift;that you have with each profession,gabriel said with moist eyes;-----Outside glittered the same
stars, cars drove off and on,seeming there was nothing happened;-------Louis-Verbeeck;-----
One say sometimes of me he is two times a day in the pit;then I see people feel sympathy for me.But the sympathy doesnt continues when I say them it is not mental but a real pit in the milkroom where we milk the cows.Since my wife and I are retired,ten years ago,and live two km of the farm of my son;every morning I get up at 6,30u and cycle to the farm,first helping milk the cows and then other work.In the afternoon about 2 u again cycling to the farm,and for the finish we milk for the second time the cows around 5 u.I come home about 7 u and so I cycle eight km a day.
But dont think that I am a workaholic !!! I like also days where I dont have to work ! My wife andI we go sometimes out to visite one of our six married children.One of them lives in Gent,one in Brugge,two in Ieper,one in Veurne and one the farm in Oostvleteren.We have already ten grandchildren,so we have to celebrate a lot of birthdays and other anniversaries.
The English lesson is also a tasteful alternative,we have a good group elderly pupils and a young exellent teacher Caroline.
Sorrowful news: Homelie in de herdenkingsmis in Boezinge
Greet,
Op 10 december 1963 in het moederhuis van Poperinge was het feest, en niet alleen voor jou want op die dag werden ook je neef Renaat en Peter geboren. Toen wist nog niemand dat jullie leven van korte duur zou zijn. Renaat stierf op 15-jarige leeftijd, Peter werd 19,jij werd er 37.
Jouw jeugd verliep mooi en onbezorgd, je liep school in Boezinge en in Ieper.Je studeerde voor onderwijzeres in Brugge.
Je vakanties waren je heilig want dan kon je op avontuur.
Op een werkkamp in Brussel leerde je Dusan kennen. Waarom je vanaf toen zo graag naar Joegoslavie ging, was voor ons geen geheim meer. Jouw verliefdheid werd liefde voor hem, zijn land en zijn cultuur. Je had geproefd van het Servische leven en het liet je niet meer los. Stap voor stap rijpte je keuze om te huwen en in Belgrado te gaan wonen.
Dusan ging werken terwijl hij zijn studies afmaakte. Het belette je niet om je huisje knus en gezellig in te richten.
Het duurde niet lang of jullie beslisten om een zelfstandige tandarts praktijk te starten, 40 km verder in het dorpje Vranic, weg van de drukke hoofdstad. Voor Dusan was dit een hele aanpassing, voor jou was dit een beetje Binnenweg.
Er was nog heel wat werk aan het huis en het kabinet diende helemaal ingericht.
Je vond er de prachtige natuur terug, dit was je enige luxe en comfort.
In 1990 werd je zwanger en werd Jana geboren. In die periode kreeg je suikerziekte, waardoor je leven heel gedoseerd en evenwichtig moest verlopen. Ja, je had het onder controle.
Wij kwamen graag op vakantie bij jullie, maar dit werd moeilijker omwille van de oorlog.
Ook Dusan werd gemobiliseerd en je keerde enkele maanden terug naar Boezinge.Je was graag terug bij je familie en vrienden maar je thuis was ginder ook al ging het daar minder goed.
Je leven had je anders gedroomd maar met de komst van Lidija en de tweeling Todor en Klara kreeg je weer hoop. Je vond het heel belangrijk dat je kinderen Nederlands spraken.
Ondanks de oorlog genoot je van je moeder zijn. Je leefde zuinig en leerde omgaan met de beperkingen die een land in oorlog teisteren.
Bloem en suiker had je steeds in voorraad.
Alsof dit allemaal nog niet genoeg was, kreeg je die vreselijke ziekte.
De wereld stortte in.
Hoe kan dit nu?
Waarom?
Zijn hier wel woorden voor?
Als er al woorden voor zijn, dan zijn het woorden die te kort schieten. Woorden die uitdrukken hoe machteloos we zijn.
Hoe moeilijk hadden we het niet om te geloven dat je een ongeneeslijke ziekte had?
Er kwamen woorden van verdriet, woede, angst soms hoop maar nog het meest van onmacht.
Wat konden we doen?
Je leek plots zo ver.
Het was niet je gewoonte om hulp te vragen, Pa en Ma deden alles om zo spoedig mogelijk bij jou te zijn. Ook je broers en zussen wilden graag bij je zijn. Je vriendinnen An en Griet kwamen je steunen. Vele mensen die het nieuws hadden gehoord zouden voor je bidden. Je nicht Ludwine kwam je de laatste dagen verzorgen.
Je was tot de laatste dag bewust, je voelde beetje bij beetje dat het leven je ontglipte. Je vertelde je laatste dromen, je vertelde dat je akelige voorgevoelens had. Je vond het niet eerlijk.
Je bleef bezorgd voor je kinderen en het speet je dat je ze moest verlaten. Je sprak de hoop uit dat ze vaak naar Belgie in vakantie zouden mogen komen bij je familie en dat ze alle vier goed Nederlands zouden kunnen. In elk woord dat zij zullen spreken, zullen wij jouw stem terug herkennen.
Wij beloofden dat we ons best zouden doen om je kinderen, waar jij nu verder in leeft, te helpen opvoeden, als Dusan het moeilijk zou hebben.
Je wist dat het niet makkelijk zou zijn, maar jouw kracht geeft ons moed.
Dit gaf ons de tijd om over het leven én de dood na te denken. We moesten stilstaan. Dingen die we vroeger zo belangrijk vonden, werden nu waardeloos en vluchtig. Alleszeggende woorden hebben we niet gevonden. We vonden wel onze gevoelens voor elkaar over de grenzen heen. Vaak zonder woorden, zonder dicht bij Greet te zijn, leefden we met haar mee elk op onze eigen manier.
De taferelen van Greets begrafenis in Joegoslavië blijven nawerken en beschrijven op een passende manier de onbegrijpbaarheid van dit alles. We verstaan er niets van maar voelen de confrontatie met de dood des te meer.
Hoe licht en hoe broos is het leven, hoe fijn het zijden draadje.
Jouw dood brengt ons dichter bij elkaar en maakt ons weer wat menselijker.En laat jouw moed en doorzetting voor ons een voorbeeld zijn.
This is a parable, the parable of a man.There was once a man, who always had to do a lot of work, who always was busy, day and night, who hardly had time to sleep,and during the night couldn't sleep, and when he awoked on the morning,he real didn't know what to begin.
But mostly he began with that what realized the most profit.He had three GSM's,because he always must be atteinable,and when he nevertheless was in a talk, you are allowed to choose a little music,at your option of Bach and Mozart to Eddie Wally and Wendy van
Wanten.And when you really hadn't time to wait, you always might talk at after the tone.
The man was very busy,unbelievable.Never had he time, certainly not for his wife and
children,neither for his two mistresses."Still a pair little years of patience"he always said,
"and than we will let see what.....".But he didn't finish his sentence, because he must go
away again to the follow appointment. ....Untill once morning.....He ran into his office and
his secretary said that a man was waiting for him."Did he have an appointment?"No,the man
didn't have an appointment,but according to her it was an entire special man.He looked entire pale and he was entirely dressed in black.The man asked how he was named,that
other man."He didn't want to say his name,but he said that you knew him good".It once more will be one of other beggar who has known my mother,she gave on everyone,on the
mission,the doctors without frontiers, help against cancer,and sister Michaëla,and Vincentius ...But he had repealed all that,you never knew if it should come out right,there
left a lot of it after."Ask the man where I can pay in,and says that he can go away.
The man hadn't a number and he also needn't money."He would talk to you personal.
Just one time.""Let him than come in.Two minutes!"Only later the man with the soft,pale
face was in front of his bureau."We shoud know each other"said the business-man.
"Ah"said the dark man,"We have never met eachother,but you know me well.I am theDead"
The business-man just was frightened.This was somebody wich he properly hadn't expected."Can I help you for something?"he slowly asked."Not special"said theDead.
"Only,I immediately fetch you,you have to come with me".The businnes-man became pale and nervous."You come very inconvenient"he stammered,"I am so busy today,and also tomorrow.Can we make a later appointment?Or can we not delay it for a time?Money hasn't
importance.I can pay".The Dead said it had nothing to make with money.He looked on his
watch."Your time is come"said the Dead.But the man said it was not possibly to come with him, he must be on an appointment,he was already late, he quickly taked his handbag,
ran out the door, ran down the stairs,leaped into his Jaguar,drove fast out of the garage
and drove himself in the demolition on the first traffic light,against a big lorry.
"I just would say him to be prudent on the traffic light"said the Dead against his secretary,
shaking his head.The Dead went slowly down the stairs,walked quiet to the place of the
accident and got in the tooting ambulance.
The following day the newspaper let know that the famous businnes-man was died
Mijn dochter An en haar man Luc waren uitgenodigd bij ha ar kozijn Johan inMeldert.
Kermis Impressions.
Somewhere deep in the Flemish country,there where East-Flemings and Brabanders each other reach the hand,there is it so lovely Meldert.Best is it to discover by accident,because when you have to look for it,a meldertse curse perhaps should unroll on your vocabulary.
On sunday the second of July 2000 the village was awaked suddenly out of its summersiësta,otherwise so peaceful,by a grandiose barbecue.beforehand our kind host Johan and dito sweet lady welcomed us all by their home.Was the offered appetite-stimulating aperitief of the house a wise idea?The annoncement talked really about an orgy!Soon however the family-caravan moved on direction Meldert-city.The extended sunbaked lawn behind the church smiled us.The locally reception-committee waited for us with spoon and fork, while the music-band of hunger and thirst was playing cheerfully,with motto:"music during eat".
The plastic-plates bent dangerous among the culinary weight,while one finger of my fork succumbed below the pressure.I tought just on Euro 2000-circumstances where plastic-cups had to help prevented hooligan-vandalism.
With a satisfied feeling,out of the gastric region,I look around the Breugelaans kermis-scene.A motley horde relations drowned in noise and number the seemingly less in number and more modest villagers.The latters were referred literally to the sides of the square.The relations had hauled in the centre-part of the lawn.
Host Johan and Co didn't sit still.While two Morlion's sitting the music-company kept stand-up,Johan ran,like a devil who does all,the soul of his body because to fill up all the orders of drinks.Maenwhile the youth manifested digestive on the spring-castlle. Soon however the time to go was come for my wife and I.With satisfaction I looked once again the eating battle-fields.I was aware the succession of the family is ensured,the Meldertse kermis saved.
> > Heb jij je onlangs zelf nog wel eens de vraag gesteld : 'Hoe ben ik al zo oud kunnen worden ?' > > Als kind reden we mee in wagens zonder veiligheidsgordels of airbags .... > > Onze bedden waren geschilderd in vrolijk gekleurde, op lood gebaseerde, verven .. > > We hadden geen kindveilige afsluitingen op geneesmiddelen, deuren of kasten, en als we fietsten, deden we dat zonder helm. > > We dronken water van de tuinslang, van de pomp, uit de put, nooit uit een fles verschrikkelijk! > > We brachten uren door in het monteren van een gocart uit rommel en lieten ons dan van een helling afbollen, om tijdens de afdaling vast te stellen dat we de remmen vergaten. Nadat we enkele keren in de struiken waren beland, bedachten we een oplossing. > > We experimenteerden met het uiteenhalen en opnieuw in-elkaar-steken van radio's en andere elektrische toestellen, om enkel te worden verraden door de zwart geblakerde muur boven het stopcontact... want we hadden een kortsluiting veroorzaakt. > > We gingen 's morgens van huis weg en speelden de hele dag... zo lang we er maar voor zorgden terug thuis te zijn bij valavond. Niemand kon ons daarbij bereiken. Geen GSM's. Nooit zijn we gewaarschuwd tegen pedofielen. Onvoorstelbaar ! > > We sneden ons en braken botten en tanden, nochtans gaf dit geen aanleiding tot rechtszaken. Het waren ongevallen. Niemand viel iets te verwijten, behalve onszelf. > > We vochten en sloegen elkaar bont en blauw, en leerden daarmee om te gaan > > We aten slecht snoepgoed, brood en 'goede' boter, spek met eieren en dronken frisdrank, maar we hadden nooit overgewicht ..., we waren altijd buiten aan het spelen. > > We deelden onze drank door samen van dezelfde fles te drinken en niemand is hier ooit van overleden. > > Niemand ontsnapte aan courante kinderziekten en we gaven ze grif aan elkaar door... zo bouwden wij zelf onze immuniteit op, zonder antibiotica. > > We hadden geen Playstations, Nintendo 64, X-Boxes, video spelletjes, 40 televisiezenders, video, surround sound, GSM, P.C., internet chat rooms etc. ... maar we hadden vrienden. > > We gingen naar buiten en maakten daar vrienden. We reden op onze fiets of wandelden naar een vriend thuis, belden aan of gingen zelfs gewoon via de achterdeur naar binnen.Stel je dit voor. Zonder de ouders hier eerst om te vragen, en even later zaten wij mee aan tafel aan een boterham-met-stroop of -met-spek te smikkelen. > > Helemaal alleen ! Helemaal alleen in die koude afgrijselijke wereld ! > > Zonder een oppasser - hoe deden we het toch? > > We vonden spelletjes uit met stokken, tennisballen, katapulten, bogen... en - hoewel we er voor werden gewaarschuwd - niemand verloor een oog. > > Niet iedereen mocht mee voetballen, en zij die geen team vonden, moesten leren omgaan met ontgoocheling ..., moesten leren een andere coalitie te sluiten. > > Onze daden waren die van onszelf. Gevolgen werden verwacht. Niemand of niets om zich achter te verbergen. De idee van ouders die ons automatisch in bescherming namen, als we de wet overtraden of in aanraking kwamen met een gezagspersoon , was ongekend. Ze steunden zelfs de wet, hadden respect voor regelgeving - stel je dat voor ! > > Een tot twee maanden (en langer) internaat werden overbrugd met één worst, 2 potten zelfgemaakt confituur, een weckpot uitgebakken spek, een pakje caramellen om de eerste dagen onze heimwee te 'versnoepen' en 2 tot 4 brieven van 'ma'. > > Niettegenstaande hun ongezien gevaarlijke jeugd, hebben bovenvermelde generaties de beste risiconemers, probleemoplossers en ontdekkers ooit voortgebracht. De voorbije 50 jaar heeft een explosie gekend aan innovaties en nieuwe ideeën. We kenden vrijheid, mislukking, succes en verantwoordelijkheid, en leerden hiermee om te gaan. > > Indien jij één van hen bent ; gefeliciteerd ! En geef dit door aan anderen die eveneens het geluk hadden op te groeien als een kind, nog voor advocaten en overheidsinstanties ons leven conditioneerden.
