In juni ging pater David voor een maand naar zijn geboortestreek in India.
Hij schreef over dat verblijf onderstaand boeiend verslag.
------------------------
De Heer is goed voor mij geweest. Hoe zal ik hem daarvoor danken? Ik zal de Heer dankoffers brengen, ik zal hem eren. (Ps 116, 12 en 13)
Ik wil dit artikel graag beginnen met een Bijbelse tekst. De tekst die u hierboven leest is immers een inspirerende tekst geweest in mijn leven en hij blijft me nog altijd inspireren. Het is waar wat de tekst zegt; God is inderdaad een Gever, een Gever van alles, vooral van wat goed is (en het mag of kan soms ook het niet-goede zijn).
Ik geloof ook dat God in en door mensen werkt. Als God dus iets aan u geeft dan verwacht Hij dat u daar iets mee doet, dat u het niet alleen gebruikt voor uzelf maar zeker ook voor uw naaste. Dat is eigenlijk de uitleg die ik wil doen over de twee verzen die u hierboven leest. Als ik op verlof ga, dan onthoud ik dat altijd, ik geloof heel sterk dat God de mensen niet in de steek laat integendeel, Hij blijft hen nabij, Hij zorgt voor hen en Hij helpt hen als zij Hem in nood aanroepen. Ik probeer mijn best te doen om dat te volbrengen en hen vooral via mijn daden, te laten voelen dat God echt genadig is.
Als ik met vakantie ga naar India dan maak ik op voorhand plannen over wat ik wil doen en hoe ik het ga doen. Hieronder leest u het verslag van mijn zomervakantie in India dit jaar.
Eerste plan
Als eerste had ik gepland om een etentje te geven aan 150 mensen ter gedachtenis aan mijn vader die vorig jaar overleden is. Dat etentje vond plaats in het bedevaartsoord van Sint-Paulus De Kluizenaar in Kalpat (India). Mijn vader ging al meer dan 50 jaar daarnaartoe om het jaarlijkse feest van deze heilige mee te maken. Ieder jaar nam hij de beste haan mee (die hij thuis zelf vetgemest had) om te offeren aan de Heilige Paulus. Die heilige was echt zijn lievelingsheilige en ik vond het daarom zinvol om het eten te geven aan de mensen die daar wonen. Het was een emotionele gebeurtenis.
Tweede plan
Ten tweede wou ik ook een etentje geven aan de mensen van mijn dorp uit dankbaarheid voor de tiende verjaardag van mijn priesterwijding. Dat feest had eigenlijk in 2021 moeten doorgaan maar door Corona werd het uitgesteld tot dit jaar. Ik heb eten laten klaarmaken voor 450 mensen maar er waren 600 mensen naar de feestelijke viering gekomen op het feest van Sint-Antonius van Padua, de feestdag waarop ik het etentje gepland had. Ik heb dus eten moeten bijbestellen en de mensen waren er heel dankbaar voor. Dit was ook een mooi en deugddoend moment en het is godzijdank heel vlot verlopen.
Daarnaast heb ik ook nog de school kunnen helpen dankzij de gulle bijdragen van velen onder u die mij gesteund hebben. Mensen verwachten hulp als een priester uit het buitenland terugkomt en je kan hen die moeilijk weigeren. Dankzij jullie steun kon ik hen ook helpen.
Derde plan
Ten derde ben ik ook voorgegaan in vier eerstecommunievieringen in drie parochies: twee kinderen van mijn familie en twee van kennissen deden er hun eerste communie. Het was heel leuk om te zien hoe enthousiast de kinderen aan de viering deelnamen en het was ook tegelijkertijd heel kleurrijk.
Niet gemakkelijk
Als ik op verlof ga, is het nooit simpel en gemakkelijk en ik moet me goed voorbereiden. Het is zowel deugddoend als vermoeiend. Deugddoend omwille van het werk dat ik doe en vermoeiend omdat ik thuis op de boerderij en elders in de parochies zoveel mogelijk heb geholpen. En alle verplaatsingen gebeurden met de bromfiets van mijn broer of met het openbaar vervoer – wat niet altijd eenvoudig was.
Dit artikel verwijst eigenlijk naar Psalm 116, 12 en 13. Ik heb een sterk gevoel dat wat ik van God en van mensen heb gekregen goed is, en die goedheid wil ik heel graag aan mensen doorgeven. Ik wil hier de mensen heel hartelijk bedanken, die via mij de mensen in India hielpen en ik dank hen voor hun vertrouwen in mij.
Moge God hen en ons zegenen.
Pater David
03-09-2022, 14:25
Geschreven door Parochie Sint-Martinus
|
