Ik ben vyvey Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam JP.
Ik ben een man en woon in Jabbeke () en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/10/1951 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, fietsen.
Te voet van Jabbeke naar Compostela
Een dagelijks verslag over mijn tocht naar Compostela
11-08-2016
Dag 2
Dag 2 met vertraging wegens geen wifi:
Zeer vroeg wakker geworden en vertrokken richting Frankrijk.Langs de ijzer tot Knokke brug en daar mijn boterhammetjes tot mij genomen. Een karpervisser wilde mij trakteren met een koffie. Graag, en een beetje zitten praten, onder vissers, weet je wel. Verder de ijzer afgewandeld langs de rechteroever en de rivier en het pad werden alsmaar smaller. Onderweg loslopende schapen en zeer smalle brugjes. Niet waar tante Yvette!
In Roesbrugge twijfelde ik of ik via Haringe naar Watou zou stappen, maar een lokale wandelaar adviseerde mij de ijzer te volgen, en zo Frankrijk binnen te stappen tot in Houtkerke. Vandaar was het maar enkele km meer naar camping La Houblonniere. Eerst was er geen plaats meer voor mij maar na wat aandringen kreeg ik dan toch een plekje voor de nacht.
Niet veel luxe en konfort, geen wifi, geen winkeltje en geen restaurant en ver van alles. Gelukkig had ik nog wat brood over van gisteren en wat repen. Beter oud brood dan geen brood zou ik zeggen. En ik dacht, morgen koop ik wel brood in Cassel.
Ja een snee oud brood en een reep was eigenlijk niet genoeg om mijn honger te stillen en men zei me " 2 km verder kan je een frietekot vinden". Ja dat is dan 4 of meer km met mijn vermoeide benen he.
Mijn situatie uitgelegd aan een echtpaar daar op de camping en zij boden mij een stuk stokbrood met kaas aan, en enkele pruimen als dessert. Helemaal voor niets.
Goeie vraag. Meestal veel te veel en het spreekwoord zegt; "Wat je thuis laat is mooi meegenomen".
Normaal mag, om komfortabel te stappen, het totale gewicht van de rugzak niet meer bedragen dan 12 kg.
Daarin is ook 2 liter water, en voedsel voor een halve dagtocht inbegrepen.
Wat neem ik mee:
Kleding:
3 onderbroeken,3paar sokken, 3 T-schirts, trekkersbroek lang, trekkersschort kort, 1 zakdoek,Fleece, regenbroek, regenjas, pet en zonnehoed, 1 paar hoge trekkersschoenen, paar slippers, sjaal.
Slaapgerei:
lichte slaapzak, zijden binnenslaapzak, slaapmatrasje, wasgerei, kleine handdoek, 2 washandjes, zeep, tandenborstel en tandpasta, verzorging persoonlijk, wasprodukt, scheerzeep en mesjes.
Documenten:
waterdichte hoes voor documenten, identiteitskaart(kopie in rugzak en op mail), europese ziekteverzekeringskaart, bankaart, geloofsbrief en stempelboekje, wandelkaarten, taalgids Spaans, notitieboekje en schrijfgerei, adres en maillijst, telefoonnummers (gsm).
Persoonlijke medicijnenkit;
persoonlijke geneesmiddel, immodium, paracetemol, wondhelende zalf, zalf tegen insektenbeten, middel tegen spierpijn, ontsmettingsmiddel,compeed, nagelknipper, zonnecrème, lippenbalsem.
Allerlei:
Gsm en oplader, fototoestel met oplader, note book en oplader, zonnepaneeltje, zak of hoofdlamp, koord en wasknijpers, oordopjes, veiligheidsspelden, bestek en zakmes, naaigerei, reserve bril, wc papier.
Camping;
Tentje.
Dit alles samen komt algouw op 14 kg.
Minder kan echt niet en ik heb al verschillende keren de zak herschikt en zaken weggelaten.
Het enige pluspunt is dat, eenmaal de bergen in zicht, ik mijn tentje van dik 3 kilo ga terugzenden en dan met een konfortabele 11 kilo wegende rugzak, verder via de camino Frances naar Santiago de Compostela ga wandelen.
Ik ben er klaar voor en heb veel en goed getraind.
Vanaf maandag ga ik iedere dag een verslagje schrijven van mijn dagelijkse tocht. Foto's nemen en de mooiste publiceren zodat mijn volgers een impressie krijgen van mijn camino naar Compostela
Ik denk ongeveer 44 dagen te stappen tot aan de Spaanse grens en nog eens 33 dagen tot aan Compostela. Ik heb dan nog 3 dagen over en kan die eventueel gebruiken om eens een rustdag te houden.
Mijn eerste trip doe ik van thuis tot aan de camping in Sint Jacobskapelle.
Met Sint Jacob wordt veelal Jacobus de Meerdere bedoelt. In de christelijke iconnografie is de sint-jakopsschelp diens attribuut. Deze is bevestigd aan zijn hoed, mantel of knapzak. De sint-jacopsschelp is hiernaar vernoemd. Ook wordt hij vaak afgebeeld met een staf, het attribuut van de pelgrim.
Volgens de legende was zijn graf, aangewezen door een ster, ontdekt op het "sterreveld" in Santiago de compostela.
Zijn naamdag is op 25 jili. Hij is de patroonheilige van Spanje (in het bijzonder van Galicië en Santiago de Compostela), en nog veel andere plaatsen in Spanje, Guatemale, Chili, Nicargua, Montreal, Den Haag en vele Nederlandse en Vlaamse kerken.
Hij is ook de patroonheilige van de soldaten, ruiters en krijgers, de arbeiders, de lastendragers, de hoedenmakers, de bont- en pelswerkers, de kousenmakers, de bewakers, de ketting smeden, de apothekers en drogisten, de dierenartsen en de pelgrims.
Gisteren wandelen in de westhoek en vandaag in het Meetjesland.
Gisteren gestart in Steenkerke, dicht bij Veurne, en gekend als de woonplaats van Willem Vermandere. Het huis van de artiest is niet moeilijk te vinden. Vlak tegenover de kerk en je kan er niet naast kijken van de granieten beelden die voor zijn deur staan .
Een wandeling in de polders van de westhoek is niet moeilijk of lastig gezien het zo vlak is als een biljart, en voor 1 keer was er niet veel wind.
En dat het daar kan blazen weet iedere renner en wielertoerist. Het is een rustige streek met hier en daar een klein stil dorpje.
Herbergen lokken de touristen met een boerestuute met hesp en speciale streekbieren.
Heb genoten van de stlte en de wijdse vlakte en zo een 28 km gestapt.
Vandaag opnieuw trainen als voorbereiding van mijn Camino.
Naar Eeklo en de auto achtergelaten aan de haven. Ja Eeklo heeft een rivierhaventje en is een knoopunt van een paar kleine kanalen. Bossen ,velden, en kanalen en dwars door het centrum van Eeklo.
Verder naar Het Leen. Dit provinciaal domein is meer dan 200 hectaren groot en men kan er uren in de schaduw wandelen.
Rond 14 u begon het te spetteren en was ik niet zo ver weg van mijn auto en besloot toch maar mezelf en de rugzak droog te houden.
Dat is het antwoord wat ik geef als mensen me vragen; wanneer vertrek je nu eigenlijk.
Ik ben er klaar voor en heb me goed voorbereid. Veel fietsen en de laatste weken intensief gewandeld met de gevulde rugzak.
Een beetje overal in West en Oost-Vlaanderen. Gewoon wat afwisseling en het eentonige wandeltrajekt uit mijn buurt wat mijden.
Zeer mooie wandelingen van 25 a 30 km in de Vlaamse Ardennen, het Meetjesland, Veune ambacht, het Brugse ommeland, de leie streek en de buurt rond Kortrijk.
Geslapen in mijn tentje en in jeugdherbergen. Gelopen in de hitte en in de regen.
Blaren gehad en verzorgt en vermoeide benen ingesmeerd en maximaal laten rusten.
Mijn voeding verzorgt en gewicht onder kontrole.
Mijn boekjes en landkaarten regelmatig bestudeerd en nuttige nota's opgenomen.
Gisteren gestapt van Aartrijke naar de kerk van Lichtervelde. Met de leden van de Vlaamse genoodschap van Compostela gangers eerst koffie drinken in zaal De Ploeg en dan in groep naar de kerk. Daar een ere dienst ter ere van de naamdag van sint Jacobus.
In de kerk merkte ik tot mijn verbazing ook nog 2 Jabbekenaars op die ik goed ken.
Na de eredienst allen naar een bekend restaurant en samen van een frisse koude schotel genoten.
Daarna terug te voet naar Jabbeke.
26 km gestapt en veel info opgedaan van mensen die de weg naar Compostela al meerdere keren gestapt hadden.
Bommen en granaten worden vernietigd in het munitiedepot van Houthulst.
Vandaag een wandeling in en rond Houthust.
Deze gemeente is ondermeer gekend voor het vernietigen van oorlogs munitie, en in het bijzonder de gasgranaten. De depot is gelegen in een deel van het vrijbos. Dit is de rest van een groot woud dat zo een 200 jaar geleden het thuis was van de bende van Baekeland.
Deze rovers en bandieten maakten toen de streek onveilig door hun plunderingen en struikroverij en eindigden uiteindelijk op het schavot, en werden met behulp van de guiliotine het hoofd afgehakt.
Dit op de markt van Brugge.
De streek is glooiend, maar gemakkelijk te bewandelen. Het vrijbos, de dreven en landelijke wegen lenen zich voor de wandelsport.
Onderweg nog een granaat gezien in een electra paal.
Dat is hier normaal, en zeker in de westhoek waar nog veel granaten in de grond zitten, en bij het ploegen naar boven gewerkt worden.
Ik drink en eet bijna alles wat op tafel komt en ben tevreden met weinig. Als ik maar mijn buikje kan vullen. Proeven van lokale gerechten doe ik graag maar als het moet ben ik tevreden met droog brood, en een stukje kaas of worst.
Water kan men overal vinden, vragen of kopen. Gewoon in de winkel kopen of de bidon laten vullen in het café. Soms bel ik gewoon aan een huis en bedel naar water of ga ik op het kerkhof, of benzinestation, water aan het kraantje bijvullen.
De pelgrim die in het bezit is van een geloofsbrief kan bijna altijd goedkoop eten in de herbergen en soms aan verminderde prijs, in de restaurants.
In geval van nood kan ik zelf rijst of pasta koken of een blik soep of casoulet opwarmen met mijn campinggasvuurtje. Een worst braden en of een ei bakken, en samen met een stuk brood, en ik kan er weer tegen.
Als onderdeel van mijn Camino las ik regelmatig een min of meer lange fietstocht in.
De beklimming van de Mont Ventoux is er een van. Bijna 2000 meters hoog, en meer dan 21 km lang klimmen, op de kale berg.
En ik was er niet alleen. Een massa landgenoten hadden het zelfde idee. Ze waren daar aanwezig in het kader van Sporza. De jaarlijkse massabeklimming van de Mont Ventoux op zaterdag 18/06/2016. Het was er allemaal Vlaams wat je hoorde en zag. De restaurants en de café's op volle toeren en de terasjes bomvol.
De beklimming zelf hebben we gefietst met een groep vrienden uit de Provence. Kort na het starten spatte dat groepje uit elkaar, en was het elk voor zich.
De berg opgeklommen in 1 uur en 56 minuten wat niet slecht is gezien mijn leefdtijd. Vroeger al eens de zelfde tijd gereden, maar dan was ik 10 jaar jonger.
Vertrekken met een rugzak van meer dan 10 kg ( vrouwen) en 12 kg (mannen).
s'Morgens te laat vertrekken (na 11 uur) van uit Saint-Jean-Pied-de-Port richting Ronceveaux (eerste dag van de Camino Francais).
Vertrekken zonder vooraf voldoende trainingstochten te hebben gelopen.
Stappen met nieuwe schoenen...of met versleten schoenen.
De herberg om 4 uur smorgens verlaten en dan aankomen in de volgende herberg om 9 uur smorgens. Zo kan je niet genieten van je wandeling en bij de meeste herbergen moet je wachten tot na 15 uur eer je er binnen kan.
Geen middag dutje of siesta inlassen op de middag. Zeker de eerste dagen van je tocht is dit belangerijk voor de belasting van je spieren en pezen.
Tijdens de maanden juli en augustus en op andere hete dagen te stappen zonder hoed en zonnekreem.
Vertrekken zonder geloofsbrief. Zonder dit document kan men niet overnachten in de pelgrimsherbergen.
Vertrekken tijdens de wintermaanden ( tussen december en februari): sommige passen over de bergen zijn gevaarlijk en de meeste herbergen zijn gesloten.
Te veel anbitie hebben tijdens de eerste dagen na de start van je camino. De afstanden stappen die je gewoonlijk aankon tijdens de trainingen.
Starten zonder voldoende water of dorstlesser. De afstanden en snelheid overdrijven met kans op tendinities.
Wachten tot het laatste moment om een trein, bus of vliegtuig te reserveren. Tijdens de maanden juli enaugustus is alles reeds volzet en moet men dit op tijd regelen.
Geld en identiteitskaart in je rugzak laten zitten terwijl je onder je douche staat.
Aankomen in Compostela met de massa stappers en toeristen tussen 10 en 17 uur. Veel te veel volk en te druk. Beter vroeg in de morgen aankomen (tussen 7 en 9 uur) en dan heb je de kathedraal voor jou alleen. De deuren gaan smorgens om 7 u al open.
Goede regenkledij is nodig zeker omdat Galicia gekend is voor zijn regenachtig klimaat.
Zeker tijdens de herfst en lente kan men buien en regen verwachten. Soms ook tijdens de zomer. Ik stap tijdens de maand oktober door die streek en ben voorzien van een poncho.
Een poncho van 400 gram overal meesleuren? Of is een regenjasje beter en handiger?
Ja regenjas aan of uittrekken is zeker gemakkelijker dan een poncho over je heen te trekken. Een touw of elastiek rond je lenden is ook al nodig met een poncho want anders waait dat ding iedere keer op, als de wind wat opstekkt.
Maar 1 ding is zeker: een goede poncho beschermd jezelf en je rugzak wel voor de regen en koude wind.
Door het zweten kan het ook gebeuren dat je onder je poncho toch nog nat bent maar dat heb je met de meeste regenjasjes ook. Met poncho of regenjasje 3 dagen na elkaar in de regen stappen is het ergste wat een pelgrim kan overkomen.
Er zijn veel soorten Paella. Je hebt die met witte rijst en die met zwarte rijst. De rijst zelf is overigens altijd geel gekleurd door de saffraan. De zwarte rijst is zo gekleurd vanwege de inkt van de inktvis waarin ze de rijst gaar koken.
De andere verschillen komen van de ingrediënten. We hebben deze in de vegetarische sectie gedaan omdat het wel de meest gebruikelijke paella is: met zeevruchten of en met vis.
Als je ook geen zeevruchten en vis eet dan wordt het lastig om te kiezen.
Zorg er in elk geval voor dat je weet welk soort paella je besteld: paella de carne( vlees), paella de polo (kip), paella mixta ( vlees, kip en zeevruchten gemengd).
Naast erwten en boontjes, paprika zit er dikwijls chorizo worst in.
Er bestaat ook paella enkel met stukjes konijn of varken.
Voetverzorging verdient het gehele jaar de aandacht en bestaat onder andere uit; nagels recht knippen, huid harden met kamferspiritus, behandeling van voetschimmel en zwemmerseczeem, verwijdering van overmatig eelt, preventief afplakken.
Schoenen moeten worden ingelopen. Oneffenheden veroorzaken blaren en moeten dus zo snel mogelijk worden verholpen. Elke maand moeten ze gecontroleerd worden op abnormale slijtage van de hak of zool. De schoenen dan ook tijdig door een schoenmaker laten herstellen.
De kousen moeten vooraf getest worden op confort en vochtdoorlatende eigenschappen. Geen nylon maar badstof. Nylon neemt weinig of geen vocht op en is niet geschikt. De huid raakt, als het vocht niet weg kan, doorweekt en gaat gemakkelijk kapot.
Daarom is training, enkele maanden voor je de camino stapt, van groot belang. Schoenen en sokken testen. De wandelingen plannen en op bouwen in tijd en afstand. Ook meerdaagse tochten inlassen. Tochten van 10 km en langzaam de afstand op bouwen, tot je na enkele maanden in staat bent van meerdere dagen na één 25 km ver kan wandelen.
Met die trainingen gewen je je spieren en pezen aan de meerdaagse lange wandelafstanden en krijg je nog meer vertrouwen in je kunnen.
De botufumeiro is het grootste wierookvat ter wereld en wordt gebruikt aan het einde van de pelgrimsmis in de kathedraal van Santiago de Compostela.
Het vat is 1,50 meter hoog en weegt ca. 53 kg. et wordt voor de viering gevuld met houtskool en wierook en hangt aan een lang touw. Na de communie wordt de wierook ontstoken en wordt het vat door acht kerkdienaren in beweging gebracht.
Daarbij slingert de botafumeiro op spectaculaire wijze van links naar rechts door de ruime dwarsbeuk. Hij bereikt daarmee een hoogte van twintig meter, nauwelijks een meter lager dan het gewelf, en één slingerboog bedraagt vijfenzestig meter.
De viering met de botafumeiro vindt plaats op zo'n twaalf vaste kerkelijke feestdagen, bij speciale gelegenheden, en op verzoek tegen betaling.
Volgens de overlevering dient de botafumeiro om de lucht in de kathedraal te zuiveren van onreinheden en onwelriekende geuren van de pelgrims, maar in de praktijk geldt het wierookvat als een belangerijke toeristische attractie.
Het is voor bezoekers altijd een verrassing of ze de botafumeiro in bedrijf zien, want van te voren wordt het niet bekendgemaakt of de viering al dan niet plaats zal vinden.
Er is mij al meermaals de vraag gesteld" waarom ga je naar Compostela?"
En men wil ook weten "wie met mij mee gaat" en "van waar ga je vertrekken"?
Ja waarom? Ik ben niet echt gelovig zonder echter respekt te tonen aan de mensen die het wel zijn.
Voor mij is het meer een sportieve uitdaging en waarschijnlijk de laatste ultra wandeling die ik ga doen. Eens alleen gaan wandelen, gedurende vele dagen, en mijn grenzen verleggen. Dat echt alleen zijn gaat me nog lukken de eerste weken maar eenmaal ik de bergen ga naderen, ga ik meer en meer andere stappers ontmoeten.
Men kan iedere dag genieten van de landschappen. 's Avonds in de herberg verbroederen met de andere stappers en nieuwe vrienden leren kennen. Uit alle windstreken komen in St Jean-Pied-De-Port de verschillende pelgrimsroutes bij elkaar en nemen de bekende wegen, richting NW Spanje.
840 km ver in 32 dagen.
Sommige pelgrims beginnen pas daar te stappen en zijn na een paar dagen al vermoeid en hebben pijnlijke voeten.
Ik zal in St Jean-Pied-De-Port dit stadium al voorbij zijn. Ik zal er immers al 42 dagen stappen, en zoveel stempels op mijn boekje hebben.
Ik ga dan ook mijn Camino beginnen aan mijn achterdeur te Jabbeke en alleen stappen.
Met een tent op stap tijdens de zomer moet je nooit ongerust zijn om een slaapplek te vinden.
Je kan je dagafstand zelf bepalen. Van kamping naar kamping of wild kamperen. Wildkamperen is in Frankrijk geen probleem. Ergens in de natuur je tentje neerzetten voor 1 nacht kan gemakkelijk.
Eventueel aanbellen bij de boer en toestemming vragen.
Je wandeltempo kan je regelen bv: 4 uur stappen in de voormiddag en na eten en een paar uur rust nog enkele uren verder wandelen.
Zo kan je 30 en zelfs 35 km stappen in 2 delen.
Tijdens mijn tocht dwars door Frankrijk reken ik dat ik 25 nachten ,op de 42 dagen , gebruik zal maken van mijn klein tentje.
Voor ik Spanje binnenwandel ga ik mijn tentje terug naar huis sturen via de post.
In Spanje zijn herbergen genoeg om te overnachten en is kamperen overbodig.
Cruz de Ferro of het ijzeren kruis bevind zich op het hoogste punt van de Camino Frances.
Na een lange en moeizame beklimming kan men,zoals de meeste pelgrims, even halt houden aan het kruis en zijn mee gebracht steentje of kei achterlaten op de grote hoop, aan de voet van het kruis. Dit eeuwenoud ritueel zorgt ervoor dat er intussen al een enorme berg keitjes, in alle kleuren en formaat, neergelegd zijn.
De door hem of haar achtergelaten steen of kei is het symbool voor in het verleden gedane zonden, of een zorg waarmee hij al lang rondloopt.
De pelgrim neemt deze steen mee van thuis. Met het achterlaten maakt hij zich vrij van het probleem.
Ik ben vyvey Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam JP.
