DE RIJKSUNIVERSITEIT.

De Rijksuniversiteit Groningen heeft een rijke geschiedenis die teruggaat tot 1614. Daarmee heeft Groningen na Leiden de oudste universiteit van Nederland. Sindsdien heeft de universiteit vele talenten voortgebracht, zoals Zernike, de Nobelprijswinnaar Natuurkunde, Aletta Jacobs als eerste vrouwelijke student en lector, de eerste ruimtevaarder in de persoon van Wubbo Ockels en zelfs de eerste president van de Europese bank: Wim Duisenberg.

De officiële opening vond plaats op 23 augustus 1614, toen de universiteit startte met 4 faculteiten.

Ten gevolge van de Franse inlijving werd de universiteit in 1812 onderdeel van de Keizerlijke Universiteit van Parijs om in 1815 bij de totstandkoming van het Koninkrijk der Nederlanden een Rijkshogeschool te worden, welke naam in 1876 opnieuw werd gewijzigd in Rijksuniversiteit na de invoering van de Wet op het Hoger Onderwijs

Vandaag een vervolg op de serie over de stad Groningen:
                      De Stadsschouwburg.

Gedurende de tweede helft van de 19e eeuw zijn door geheel Europa in een hoog tempo 'cultuurtempels' gebouwd. De Stadsschouwburg in Groningen, gebouwd in 1883 is in de reeks van cultuurtempels een bouwkundig hoogtepunt.
Het esthetische ontwerp van de schouwburg is gemaakt door architect Vogel in een neo-renaissancistische stijl. Het feit dat de Stadsschouwburg een tempel wordt genoemd refereert aan de Griekse en Romeinse Tijd.

De zaal heeft de vorm van een bonbonniere: het is iets breder dan diep en hoog opgebouwd met drie galerijen boven de zogenaamde baignoires rondom de zaalvloer. De Stadsschouwburg telt achthonderd zitplaatsen.

Bijgaande foto kreeg ik via e-mail doorgestuurd en daar ben ik evenals onze kleinzoon Mark erg trots op. Mark loopt hier naast Klaas Jan Huntelaar, de talentvolle spits van Ajax, het veld op tijdens de wedstrijd Nac-Ajax , welke wedstrijd afgelopen zondag plaatsvond. Onze andere kleinzoon Michiel liep naast Rosales.
Mark is nu 10 jaar oud, wie weet, loopt hij over een jaar of acht met een junior het veld op. Of Opa dat nog meemaakt......??

Vandaag een gedeeltelijk beeld van de haven van Terschelling, die in de zomer vaak bevolkt wordt door schepen, die groepen vervoeren naast de viskotters. Het levert een woud van masten op.
Daarnaast kent Terschelling nog de passantenhaven, waar vele kleinere zeilschepen een plaatsje vinden.

De oudste vuurtoren van Nederland is de Brandaris op Terschelling, die hier gevangen lijkt tussen de hekken op de Waddendijk.
De oudste kaart waarop een toren op Terschelling is te zien dateert uit 1530. In 1563 lezen we een bericht dat de Ste Brandarius Thoorn door het water dreigt om te vallen, maar pas in 1592 luiden de Terschellingers de noodklok en in het jaar daarop wordt besloten een nieuwe toren te bouwen, daar het water de toren te zeer heeft ondermijnd, waardoor de toren is ingestort.
De nieuwe toren in zijn huidige vorm wordt in 1594 opgeleverd met een kaarslantaarn. Deze laatste is in 1835 vervangen door een olielamp , waarom een lenzenstelsel draaide. Het eerste elektrische draailicht kwam er in 1907 en doet tot op heden dienst.

Tijdens de spaarzame momenten waarop de zon scheen en het eens niet regende trok ik er met de camera op uit en fotografeerde op een van die tochten het Wad bij het gehucht Seerijp. Hier zie je buitendijks land ontstaan, dat niet altijd bij vloed onder water komt te staan.

Het gezegde " Rust roest" heb ik hier proberen uit te beelden . Het is het takelmechanisme van een boottrailer, die op ons terreintje op Terschelling stond 'geparkeerd'. Vergane glorie ?? Ik heb mijn nieuwsgierigheid niet kunnen bedwingen en heb toch even aan de slinger  gedraaid . Tot mijn verbazing werkte de lier ook nog !

Ook al tref je het niet met het weer in je vakantie, toch doen zich steeds weer situaties voor, die je naar de camera doen grijpen.
Tijdens de ondergaande zon werd deze regenwolk beschenen, waardoor je een mooie kleurschakering kreeg, die natuurlijk vastgelegd diende te worden. Het resultaat is een dreigend, maar ook fascinerend schouwspel.
Lijkt het linkergedeelte niet een gezicht in zich te herbergen?

Om met Albert Mol te spreken:'Wat zien ik ?' Hoe heerlijk is het om een stukje boomschors te fotograferen en daar later je fantasie op los te laten. Zo zie je een gezicht , dat even later al weer plaats maakt voor een ander object in je fantasie.
Ik fotografeerde dit plaatje op Terschelling op het terrein rond ons huisje. Ja, soms zoek je het ver en ligt het echt dicht bij je.
Wat zie jij in dit beeld ...... ?

Op Terschelling zijn diverse commandeurswoningen, die herinneren aan de walvisvaart in het noordelijke deel van de Atlantische Oceaan.
Een commandeur  was een specialist in de walvisvaart. Veel Terschellingers hebben hun brood met de walvisvangsten verdiend en bouwden van hun rijke verdiensten deze woningen.
De woning op de foto is gebouwd in 1667 en is daarmee de oudste woning van West Terschelling, want in 1666 werd West Terschelling geheel verwoest tijdens de eerste Engelse Oorlog.

Hagel of sneeuw
Onweer, wind of regen,
deren ons niet,
wij kunnen er wel tegen.......

Is dit niet het begin van een oud Nederlands (school)liedje ?
Daarom nog maar een paar regendruppels vandaag !

Hoewel de foto, die ik gisteren op mijn blog zette, doet vermoeden, dat wij op Terschelling mooi zomerweer hadden, bewijst deze foto dat het merendeel van onze vakantiedagen dit beeld vertoonde, maar ook regendruppels kunnen je intrigreren.

We zijn weer op onze basis teruggekeerd na een drie weekse vakantie op Skylge, zoals de Terschellingers hun eiland noemen.
Bij aankomst zagen we in de haven de oude vertrouwde zeesleepboot "Holland" liggen, die daar voor een paar weken lag afgemeerd.
In de jaren '50 ging ik met een aantal vrienden voor het eerst naar Terschelling en de overtocht vond toen ook plaats met deze zeesleper, want de huidige veerboten waren er toen nog niet. Het was een belevenis om op de voorplecht te staan wanneer het Vlie werd gepasseerd. In deze zeearm kwam het water van de Noordzee en de Waddenzee met elkaar in verbinding en dat gaf nogal wat deining, waardoor de kop van het schip behoorlijk op en neer danste. Voor ons jongens was dit het einde !
De "Holland" was toentertijd het paradepaardje van Rederij Doeksen en in die tijd ook de grootste zeesleper met meer dan 250 bergingen! 
Thans is het een varend museumschip, dat door vrijwilligers en een stichting wordt gerund.