|
De kastanje,
Zwijgend stil en onverschrokken
hang je daar te trillen in je boom.
Elk zuchtje , elk windje
verandert de verkalende boom.
Langzaam sterk de wind zich aan
alsof hij jou in het vizier heeft.
Plots schud en beeft alles op en aan
en jij valt met bolster op het gras dat leeft.
Daar breek je open niet wetend van je lot
daar vertrapt en vergeten ligt je doel.
Alsof het doodgaan tot op het bot
nieuw leven heeft als doel.
|
