|
Aan alle mooie liedjes komt een eind.
Wandelend door de straten van Oostende,
Kijkend naar omhoog en omlaag, realliseerde we ons de vernieuwing komt hier volop op gang.
De schoonheid van een oud duivennest, een tekst die vroeger mensen inspireerde. Het leek als een vis in het water snel en mooi maar onvergetelijk.
Ook op het strand en op de dijk, keken oude herenhuizen ons aan en lieten ons delen in hun verhalend bestaan.
Gedichten op de pier, een schelp op het strand of een aangespoeld stuk hout onder het zand.
Alles was een teken van leven.
Leven van vissers en dagjesmensen aan zee, die de schoonheid van een monument of kerk aanschouwden.
Tot schoonheid van de geest.
De zon die onderging op de laatste dag leverde ons een stille lach,
't was goed geweest.
Bedankt voor uw aandacht.
|
