“De verzelfstandiging van Vlaanderen stuit op allerhande grote belangen die in dit land aan de macht zijn en die macht niet vrijwillig zullen prijsgeven.”
De herwonnen arrogantie van de traditionele partijen
Karel De Gucht en slechte manieren
05-11-2013
Hoe durven ze ?!
Hoe durven ze?!
Op knack.be staat een brief afgedrukt. Hij is geschreven door Kurt De Loor, Vlaams Volksvertegenwoordiger (SP.A), Voorzitter OCMW Zottegem en aldaar Schepen van Sociale Zaken, Huisvesting, Toerisme, Citymarketing en Communicatie. Zijn brief is gericht aan Minister Geert Bourgeois, Vlaamse minister van onder meer Binnenlands Bestuur en dus bevoegd voor de gemeenten.
Onderwerp van de brief: Blind besparen, ik kan het niet
Om een lang verhaal kort te maken: De Loor trekt aan de alarmbel: 'Zonder maatregelen van de centrale overheden, stevenen verschillende Vlaamse steden en gemeenten af op het faillissement. stelt de armlastige socialist. Rien ne va plus
Maar toch even de puntjes op de i. Gedurende jaren werd door de plaatselijke mandatarissen, socialisten maar ook de andere traditionele partijen, de schone jan gespeeld want het geld kon niet op: gekke investeringen, zelfbediening, aanwerving van veel te veel personeel om de eigen zuil te pamperen en te bedienen, verspilling. De gemeente als melkkoe voor het cliëntelisme, quoi. Onder meer in Gent loopt er ook nog zon Charel rond. Die heeft de Gentenaar dan ook nog eens opgezadeld met een nieuw stadion (excuseer, Arena) dat/die veel meer kost dan aanvankelijk gedacht. Kortom, experten in het doorschuiven van de rekeningen. Gedurende jaren is dat ook gelukt. In hun enthousiasme hebben zij er wel nooit rekening mee gehouden dat ooit de dag zou komen dat aan dit geldverslindende spel een einde zou komen. Et alors ? Dat was hooguit een probleem voor hun opvolger. Men kan nochtans decennia op voorhand perfect inschatten rond welke periode bijvoorbeeld het personeel op pensioen vertrekt. Regeren betekent vooruitzien, toch ? Maar telkens dachten ze opnieuw: daar vinden wij later wel een oplossing voor. Driewerf helaas, vandaag zijn we zover. Het geld is op, de kassen zijn nu echt wel leeg. Rien ne va plus. En er zullen er nog volgen. Maar ze hebben er in het verleden geen nacht hun slaap voor gelaten.
Uitzweten
Maar nu dus. Nu de kassen leeg zijn en de vergrijzingsgolf er aan komt zou minister Geert Bourgeois (N-VA), bevoegd voor Binnenlands Bestuur, er moeten voor zorgen dat de Vlaamse overheid de tekorten ophoest. En hij zou volgens De Loor moeten wakker liggen (Ik schrijf u deze open brief in het holst van de nacht en vraag me af of u lekker ligt te snurken tussen uw grijze lakens) van de rotzooi die de trados de voorbije decennia hebben teweeggebracht en nu moet worden uitgezweet. Hoog tijd dat schoon schip wordt gemaakt met dit onverantwoord gedrag. En op de blaren zitten.
Een van de speerpunten in het N-VA-programma is dat ieder zijn verantwoordelijkheid moet nemen (Zelf verantwoordelijkheid opnemen voor het eigen economisch, sociaal en financieel beleid, zelf aan het sociaaleconomisch stuur zitten: burgers en economie kunnen er enkel wel bij varen). Dat geldt ook voor gemeenten.
De Brusselkeuze uit het programma van N-VA lokt vele reacties uit. Soms emotioneel, dan weer vele tinten gal en ook enkele grote woorden.
De tijd van de kolonialisatie is voorbij, kon men zelfs lezen in de reacties op de Brusselkeuze die N-VA wil invoeren. Hetzelfde Brussel, die institutionele Belgenmop die ons bezighoudt, het bodemloos vat, dat niemand ooit kan vullen, meteen ook het land waar alle stereotypen ook een beetje waar zijn.
In zijn boek over de onderhandelingen van de zesde staatshervorming schrijft Johan Vande Lanotte (Sp.a): Als er over Brussel wordt gediscussieerd, wordt iedereen meteen kwaad. Dan vliegen de verwijten en stereotypen heen en weer. De Vlamingen willen alleen maar rechten en jobkes. De Franstaligen leven van het geld van de Vlamingen, maar spreken geen gebenedijd woord Nederlands. En ze zijn spilziek. Het vervelende is: in Brussel zijn alle stereotypen ook een beetje waar.
Al minstens even leerrijk is de passage over Brussel in de recent gepubliceerde memoires van PS-coryfee Merry Hermanus., weinig bekend in Vlaanderen, maar wel een zwaargewicht binnen de Brusselse PS. Jarenlang was Hermanus de rechterhand van Philippe Moureaux (PS). Het besluit van Hermanus is ontnuchterend: zonder een grondige hervorming van de Brusselse instellingen, zal Brussel nooit meer zijn dan een Danaïdenvat ... een bodemloos vat, dat men nooit zal kunnen volscheppen.
Franstalige reacties
De plannen van N-VA over Brussel lokken vele reacties uit. Vaak emotioneel en bijzonder voorspelbaar. Emotie, veel emotie en heel veel emotie. Zo bijvoorbeeld begint het editoriaal van Francis Van de Woestyne in La Libre Belgique met de woorden Décoiffant, stupéfiant, horrifiant. Klinkt alvast mooi, maar betekent eigenlijk niets. Bij Béatrice Delvaux, die zoals steeds meent aan te voelen wat in Vlaanderen leeft, luidt het in Le Soir: Schizophrène, paradoxale et peu enthousiasmant pour lélecteur néerlandophone. Ik denk echt niet dat de Vlaamse kiezer op 25 mei 2014 veel boodschap zal hebben aan de analyse van Delvaux.
De politieke praatprogrammas Mise au point (Rtbf) en Controverse (Rtl) stonden zondag in het licht van het programma van N-VA. Ik had me voorgenomen om te kijken, want ik ben geïnteresseerd in het standpunt van de Franstaligen. Na enkele minuten Mise au point was het al zover. Filosoof Drieu Godefridi verklaart dat de voorstellen van N-VA voor Brussel fascistisch zijn. Ik heb de TV meteen uitgezet. Ik ben het beu om omwille van mijn taal vergeleken te worden met de grootste misdaden uit de vorige eeuw. Noch ik, noch mijn familie waren daarbij betrokken. Ik heb niets te zien met het fascisme, noch met het nazisme. Waarom zou ik moeten aanvaarden dat er steeds over Vlaanderen wordt gedacht in die termen? Ik ben een democraat in hart en nieren. Alleen maken dit soort van vergelijkingen elk politiek debat onmogelijk. Dat is pas totalitair denken.
Maar zoals steeds krijg ik geen antwoord op de fundamentele vraag: waarom willen Franstaligen met Vlamingen samenblijven? Indien het dan toch onmogelijk blijkt om langer dan vijf minuten over Vlaanderen en Vlamingen te spreken zonder dat er vergelijkingen worden gemaakt met de jaren dertig, het fascisme, het nazisme, ... waarom dan toch samenblijven?
50 tinten donkerrode gal
De prijs voor de subtiliteit gaat alvast naar ene Hugo Camps. Het programma van N-VA kan hij ontleden in twee woorden: demente slapstick. Wat een overtuigende argumentatie! Hij slaagt er bovendien in om, dan nog op het eerste blad van een kwaliteitskrant, de politicologen die in de media de plannen van N-VA kwamen duiden, te bekladden als relnichten (sic). Van niveau gesproken! 50 tinten gal. Verzuurde linkeronderbuik. Campsschot.
Enkele maanden geleden schreef Camps al even subtiel, na de documentaire op Vier over Sybille de Selys Longchamps en haar dochter Delphine: Hoe wanhopig moet je als tv-zender zijn om een oud wijf op te voeren (sic). Tja, mocht Camps ooit eens over Camps schrijven, dan zullen we ongetwijfeld mogen lezen: hoe wanhopig moet je als gazet zijn om dagelijks een oude vent op te voeren?
Iemand anders zou zon zaken moeten schrijven, het kot zou te klein zijn. Maar Camps mag dat allemaal, hij is namelijk stukjesschrijver, gedachtzegger en allesweter. Rode gal behoeft geen krans.
Brusselse reacties: Back to the future
Zoals gebruikelijk deden ook enkele Nederlandssprekende Brusselaars hun duit in het zakje. Philippe van Parys (UCL) heeft het over kolonialisatie. Eric Corijn (VUB) voorspelt Brussels verzet. Schrijfster Celia Ledoux dreigt er zelfs mee te emigreren, want ze wil niet wonen in een separatistisch land ... een argument dat ongetwijfeld zware indruk zal maken op de Vlaamse publieke opinie.
Brussels minister Guy Vanhengel (Open VLD) vond dan weer dat de Brusselaars apatride werden, maar de kans dat hij weet wat dit woord betekent is vrij gering. In het N-VA-model blijven de Brusselaars immers gewoon Belgen, zoals dit op heden het geval is. Of bedoelt Vanhengel misschien dat alle Belgen nu al apatride zijn?
Kolonialisatie, verzet, volksverhuizing, apatride, ... Het lijkt op de mooie film Back to the future uit 1985 met Michael J. Fox. We zitten volop een andere eeuw. Nog even en Leopold II zit opnieuw op de troon.
Een kind zonder naam
Spijtig dat er zo weinig aandacht wordt besteed aan de onhoudbaarheid van het huidige Brusselmodel, die wirwar van instellingen waar geen kat haar jongen in terugvindt. De verwarring is dermate troef dat er nog nauwelijks een Vlaming of een Vlaamse Brusselaars is die weet of dat gewest nu Brussels Hoofdstedelijk Gewest heet, dan wel Brusselse Hoofdstedelijk Gewest, of Brussels Hoofdstedelijke Gewest, of misschien Brusselse Hoofdstedelijke Gewest?
Het is alvast een mooie quizvraag. En, zoek het antwoord niet op de website van het gewest, want wat daar staat is fout. Kan het eigenlijk nog surrealistischer? Hoe wanhopig ben je als tweetalig gewest, wanneer je zelfs je eigen naam in het Nederlands niet meer kent?
Hendrik Vuye, professor staatsrecht, op Doorbraak.be
"Indien het dan toch onmogelijk blijkt om langer dan vijf minuten over Vlaanderen en Vlamingen te spreken zonder dat er vergelijkingen worden gemaakt met de jaren dertig, het fascisme, het nazisme, ... waarom dan toch samenblijven ?"
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (5 Stemmen) Tags:Hendrik Vuye, Brussel, N-VA, Johan Vande Lanotte, Philippe Moureaux, Francis Van de Woestyne, Béatrice Delvaux, Hugo Camps, Philippe van Parys, Guy Vanhengel, Eric Corijn, Doorbraak
04-11-2013
Het confederalisme van CD&V anno 2007
Noot van Addertje:
Hieronder het confederalisme van CD&V anno 2007. Kris Peeters vindt vandaag in de N-VA dus een overtuigde medestander voor zijn Copernicaanse omwenteling. Het wordt hem door Bart De Wever op een gouden schoteltje aangereikt. Maar driewerf helaas. Peeters zal in het zand moeten bijten. Want zijn voorzitter Woutertje Beke zal op aanwijzen van zijn Belgicistische ACW-broodheren iedere toenadering vakkundig afblokken. Partijen die op cruciale momenten eerst poolshoogte moeten nemen om te weten vanwaar de wind komt slagen er uiteindelijk nooit in om te springen
In plaats van Vlaanderen teversterkenbinnen een confederaal model wordt het morgen verderverzwaktop zowel economisch, sociaal, gerechtelijk en financieel vlak, dank zij de zesde staatshervorming. De Franstaligen ("les demandeurs de rien") halen op zowat alle fronten hun slag thuis en zijn bijna even euforisch als de Vlaamse trado's.
CD&V houdt het anno 2013 naar eigen zeggen bij een positief confederalisme. God mag weten wat dat moge betekenen.
Het confederalisme van CD&V anno 2007
De CD&V is voor een confederale staat. Het zwaartepunt ligt daarbij bij Vlaanderen en Wallonië. 'Een verdere staatshervorming in de richting van confederalisme is cruciaal om de welvaart en het welzijn van de Vlamingen veilig te stellen', aldus de partij. Vanuit de keuze voor een 'democratie van de verbondenheid is het voor ons belangrijk dat politieke structuren dicht bij de mensen staan en duidelijk en eenvoudig zijn.
Om dit te realiseren, wil de CD&V:
Een herziening van de eerste drie artikels uit de Belgische grondwet. In het confederaal model dat de CD&V voor ogen staat, bepalen de twee deelstaten wat nog op federaal niveau wordt geregeld en wat niet. 'Samen nagaan wat we samen willen doen. In onze visie moeten de basisbevoegdheden bij de twee deelstaten liggen. Zij beslissen, in onderling overleg en met wederzijdse instemming, welke bevoegdheden, op welke wijze en door welke instellingen op het Belgisch niveau worden uitgeoefend'. Brussel en de Duitstalige gemeenschap zijn geenvolwaardige deelstaten. Ze krijgen een specifiek statuut.
Brussel blijft wel bevoegd voor lokale materies en ziet zijn hoofdstedelijke rol uitgebreid, maar Vlaanderen en Wallonië zijn ook bevoegd in Brussel.
Een herziening van artikel 35 over de zogenaamde "restbevoegdheden". Die moeten voor CD&V naar de deelstaten. Volgens gemeenschapssenator Luc Van den Brande is dit het "scharnierartikel".
Een herziening van een hele reeks grondwetsartikelen om een waslijst aan bevoegdheden te regionaliseren. De resoluties van het Vlaams parlement uit 1999 vormen daarbij de basis.
Géén herziening van artikel 195. Dat artikel bepaalt dat grondwetsartikelen pas kunnen worden gewijzigd als ze door de vorige meerderheid voor herziening vatbaar zijn verklaard. Liever een specifiek lijstje opstellen dan ervoor zorgen dat de volgende regering alle kanten uitkan (ook en vooral ten kwade). De paarse regering wil naar verluidt artikel 195 wél wijzigen, en dan wordt ook een recuperatie van Vlaamse bevoegdheden of paritaire senaat mogelijk.
Aan de bevoegdheden van de koning wil de CD&V niet sleutelen. Een dossier van secundair belang, zo zegt men.
CD&V zegt te kiezen ook voor een 'objectieve, doorzichtige en omkeerbare' solidariteit tussen de deelstaten. 'Solidariteit' blijft dus belangrijk.
Weinig Vlamingen kijken naar Franstalige TV-zenders. In vergelijking met de VRT, hebben de politieke programmas op ondermeer de RTBF nochtans enkele voordelen: het gaat er heel wat pittiger aan toe dan de saaie en steriele dadelijk-mag-jij-ook-iets-zeggen-debatten van de Zevende dag. En wat voor ons Vlamingen zeer leerrijk is: na het debat weet je tenminste wat de deelnemende Vlaamse politici écht denken over de N-VA. Zo heb ik vandaag het programma "Mise au point" van de RTBF bekeken. Ik wilde er hier een korte samenvatting van neerpennen. Bart De Wever, de N-VA en haar programma werden er immers met de grond gelijk gemaakt. De rode draad door het debat was het verwijt dat N-VA België wil ontmantelen en Brussel in tweeën delen. Een zinnig argument van de Franstaligen WAAROM zij toch zo gehecht zijn aan België is er niet gekomen. Van populisme gesproken. N-VA had terecht - wijselijk beslist om aan het debat niet deel te nemen. Getuige een lege stoel De conclusie van lezerKarel Dirckxop Knack.be geeft een getrouwe weergave van de teneur van het debat. Ik kan er mij dan ook helemaal in vinden en hoef niets toe te voegen.
«Heb vandaag naar Mise au Point gekeken. Vanhengel (Open VLD), Eric Van Rompuy (CD&V, Demotte (PS), Wathelet (CDH), Maingain (FDF), Emily Hoyos (Ecolo) en Ducarme (MR) tapten allemaal uit hetzelfde versleten vaatje: de N-VA is staatsgevaarlijk. N-VA'ers zijn separatisten, brandstichters en doodgravers, ze willen dit land en zijn instellingen kapot maken, ze zullen ons allemaal armer maken, Brussel zal ge-annexeerd worden, etc ... Maar uit de mond van deze vrome belgicisten kwam geen enkel concreet tegenvoorstel. Na anderhalf uur schoppen, schimpen en schampen waren allen, zichtbaar zelfvoldaan, het over 1 ding eens: ze gaan niet in coalitie met die duivelse N-VA. Neen, zeiden ze in koor, dan nog liever Di Rupo II.
Voila, dat is duidelijke taal: het nieuwe cordon sanitaire is nu officieel. L' Union fait la Farce. Het kwam misschien door de H. Geest, maar Eric Van Rompuy kreeg waarempel op het einde nog een illuminatie: hij waarschuwde de anderen dat ze niet mogen overdrijven in hun aversie tegenover de N-VA want dat dit wel eens een averechtseffect zou kunnen hebben, lees: N-VA nog groter maken. Ik heb de boodschap alleszins begrepen en weet nu zeker op wie ik niet ga stemmen binnen 7 maanden.»
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (7 Stemmen) Tags:Mis au point, RTBF, Bart De Wever, N-VA, Vanhengel, Eric Van Rompuy, CD&V, OpenVLD, Di Rupo
Homans: Ons confederaal model is sociaal, maar niet socialistisch
"Ons confederaal model is sociaal, maar niet socialistisch"
Liesbeth Homans, N-VA
"Het verwijt dat het model van de N-VA er alleen is voor de rijken is absurd. De N-VA is een sociale partij. Maar sommigen lijken het woord sociaal te verwarren met socialistisch, waarbij de overheidpaternalistisch het leven van mensen overneemt. Daar willen wij van af. Wij willen een ander sociaal beleid, een beleid dat zich focust op het voorkomen van armoede en gericht is op opwaartse sociale mobiliteit. Niet door het leven van mensen in handen te nemen, maar door hen het leven weer in eigen handen te laten nemen."
"De N-VA heeft een heel aantal voorstellen uitgewerkt met de ambitie om onze sociale zekerheid weer sociaal en zeker te maken. Enkele voorbeelden:
Versterking van de eerste pensioenpijler, het wettelijk pensioen zeg maar. Mensen die hun ganse leven hebben bijgedragen, hebben ook het recht om van de overheid hun bijdrage terug te krijgen, met behoud van de indexering. Wie zijn plicht heeft gedaan, moet van zijn rechten kunnen genieten.
Hetzelfde geldt voor de beperking van de werkloosheidsuitkeringen in de tijd. Afhankelijk van het aantal gewerkte jaren, kan iemand nog maximaal 2 jaar een werkloosheidsuitkering krijgen, die veel meer het bedrag van het laatste loonbenadert. En we helpen mensen ook actief aan een job. Lukt dat om één of andere reden niet, dan zullen we die mensen nog bijstaan. Maar enkel en alleen die mensen die het echt nodig hebben. Vindt u het immers sociaal en rechtvaardig dat iemand levenslang een uitkering kan ontvangen en tegelijk eigenaar kan zijn van verschillende woningen? Ik alleszins niet. Dit zijn noodzakelijke ingrepen willen we dat ook onze kinderen nog kunnen genieten van de welvaartsstaat.
De verlaging van de personenbelasting: Ons voorstel - dat perfect becijferd en haalbaar is - is er op gericht om werken lonend te maken en de werkloosheids- en promotieval weg te werken. Vandaag is het verschil tussen een uitkering en een nettoloon voor veel mensen gewoon te klein om werken aantrekkelijk te maken. Bovendien is een loonsverhoging vaak niet interessant, omdat het grootste deel ervan wegbelast wordt. Dat ontmoedigt werken. Wij willen meer mensen aan de slag. Vandaag zorgt slechts zo'n 30% van de bevolking voor onze welvaart. Met de naderende vergrijzingsgolf is dit onhoudbaar. Het belastingvoordeel van N-VA is bedoeld voor de lage en middeninkomens. 97,5% van alle voltijdse werknemers geniet in ons model van een belastingvoordeel, dat al begint te spelen vanaf een brutoloon van 1850 euro. 95% van alle werkenden heeft een hoger brutoloon. Dat de belastingverlaging van N-VA er enkel zou zijn voorde rijken, is dus klinkklare onzin. Tenzij men iemand die 1850 euro bruto verdient, rijk noemt? Ik doe dat alleszins niet."
"Met onze voorstellen willen we ook duidelijk maken dat vasthouden aan wat we gewend zijn, het ergste is dat we vandaag de dag kunnen doen. De federale regering doet dit echter wel, met alle gevolgen vandien. Zo behoort België volgens de Duitse krant Die Welt tot 'de nieuwezorgenkindjes van Europa'. Niet echt iets om trots op te zijn."
"Vanuit de universitaire wereld lieten verschillende begrotingsexperts optekenen dat de regering Di Rupo de koning van de eenmalige maatregelen is. 'Ruim 47% van de 400 genomen maatregelen is eenmalig, slechts 19% gaat om structurele ingrepen. Di Rupo heeft de weg van de minste weerstand gekozen, maar ook die van het minste verstand', luidde het. Goed voor het vertrouwen van die ploeg misschien, maar niet voor de mensen."
"Wij doen een oproep aan de Vlaamse kiezers om ons op 25 mei volgend jaar een zo sterk mogelijk mandaat te geven om ons programma te realiseren, zegt Jan Jambon in een interview met Gazet van Antwerpen. Een sterk mandaat kan de positie van andere partijen misschien veranderen.
Uw confederaal model krijgt de wind van voren. Hoe realistisch is dat plan?
Jambon: "De kiezer bepaalt op 25 mei de krachtsverhoudingen tussen de partijen en oordeelt ook over onze voorstellen. Het moet toch eens gedaan zijn dat een meerderheid zich in dit land moet laten leiden door een minderheid. Onze oproep aan de Vlaamse bevolking luidt: geef ons een mandaat om ons programma te realiseren."
Doen jullie enkel mee aan een nieuwe regering als de andere partijen jullie confederaal model onderschrijven?
"We zullen wel zien. Als de kiezer ons een sterk mandaat bezorgt, nemen we de leiding in de vorming van de Vlaamse regering, met partners van wie het programma aansluit bij het onze. Blijkbaar heeft Caroline Gennez ons uitgesloten van de Vlaamse regering. Dus de socialisten zullen een fameuze bocht moeten maken. En daarna doen we een bod op het federale niveau."
Met welk boegbeeld? Uw senator Huub Broers beweert dat Bart De Wever al heeft beslist wat hij gaat doen.
"Dat klopt niet met de realiteit. Bart heeft nog geen beslissing genomen, tenzij dat hij in de campagne het boegbeeld van de partij blijft. We brengen nu nog geen poppetjes in stelling. We nemen verschillende scenarios onder de loep."
De Wever steekt torenhoog boven alle andere partijkopstukken uit. Is dat niet frustrerend?
"Wie Bart als voorzitter opvolgt, krijgt geen cadeau. Een figuur van zon kaliber komt maar eens om de twintig jaar voor. Bart is een figuur van wie elke partij droomt, en ik hoop met hem een groot stuk van ons programma te realiseren. Als hij geen voorzitter meer is, betekent dat niet dat hij meteen van het bord verdwijnt, hé. Partijvoorzitter is een hondenstiel, in elke partij. Hij heeft het na die tien jaar wel even gehad, hoor."
Waar ligt de ambitie van Jan Jambon?
"Ons programma zoveel mogelijk uitvoeren. Ik voel me heel goed als burgemeester (van Brasschaat, red.) en als Kamerlid. Ik zal wellicht kandidaat zijn voor het federale niveau. Ik zie wel waar de partij me nodig heeft. Als ik voor een verplichte keuze zou staan, dan zou ik voor de federale Kamer kiezen, want ik ben in de politiek gestapt om het communautaire debat te voeren."
Wat de N-VA voorstelt is geen volstrekt nieuwe benadering, zoals Bart Brinckman in DS (1/11/2013) opmerkt. Maar of het geen doorbraak is, daarover verschillen de meningen.
Nuchter bekeken stelt de N-VA immers talrijke radicale veranderingen voor: er komt een einde aan de nu nog gigantische versnippering van bevoegdheden; de deelstaten worden verantwoordelijk voor honderd procent van hun uitgaven en inkomsten (nu minder dan twintig procent) wat veel dubbel werk in openbare besturen en dus verspillingen zal opruimen. Voorts worden de openbare uitgaven, mede door die drastische vereenvoudiging van de instellingen, veel beter beheersbaar. Ze worden ook duidelijk verlaagd. Het aantal politieke mandatarissen kan zwaar omlaag, net zoals de mogelijkheden tot cumuleren. Weer minder kosten!
Daarnaast gaat de democratische legitimiteit van het bestuur drastisch omhoog door de toename van autonomie en door de feitelijke afschaffing van de grendelwetten. Als in Vlaanderen en Wallonië er andere voorkeuren bestaan, dan zullen beide deelstaten hun eigen voorkeur ook kunnen toepassen. Nu is dat, door die grendelwetten, niet het geval. Franstaligen kunnen immers met slechts 22 procent van de Kamerleden elke verandering blokkeren.
Geen enkele kritische vraag
Voor Brussel biedt de N-VA ook eenvoud en klaarheid. Brusselaars zouden wel een aantal privileges kwijt spelen ze zullen morgen bijvoorbeeld zelf de kosten moeten dragen voor de eigen lokale administratie, voor subsidies aan vzw's, voor buurtverfraaiïng, . net zoals de andere steden en gemeenten in dit land. En voor de extra middelen voor de hoofdstedelijke functie, komt er eindelijk terug een democratische inspraak vanwege al wie die moet dragen (alle Belgen dus).
Nu is dat niet het geval. Onder de nieuwe orde Di Rupo krijgt Brussel morgen zo'n dik miljard daarvoor. Wat snel zal stijgen naar 1,6 miljard vergeleken met afgerond 2,5 miljard andere inkomsten. Walen en Vlamingen zullen onder de huidige regelingen een kleine helft van de uitgaven van het hoofdstedelijke gewest moeten dragen, maar ze krijgen in ruil daarvoor géén enkele reële inspraak. Hoewel, de Walen wel, via de afspraken die de Franstalige partijen éénzijdig aan het gewest willen opleggen via de ongrondwettelijke federatie Wallobrux. Dat wil de N-VA afschaffen.
Doch Vanhengel mag op de VRT beweren dat de Brusselaars daardoor tweederangsburgers worden. Hij suggereert zonder de minste gêne dat Brussel dan onder Antwerps-Naamse dwingelandij zou komen. De journalist weerlegt die misleiding echter niet. Hij geeft nergens aan dat de Brusselaars onder de N-VA voorstellen over exact dezelfde rechten zullen beschikken als de andere Belgen. Is dat de faire berichtgeving waartoe de VRT volgens de wet verplicht is?
De bal ligt nu bij de andere partijen. Wie levert betere voorstellen voor vereenvoudiging van instellingen? Wie wil evenveel financiële verantwoordelijkheid van de deelstaten. Wie versterkt de democratie? Wie werkt de ondemocratische grendelwetten weg? Wie voorziet referenda?
Privileges worden steeds verdedigd
Dat Franstalige partijen dat niet lusten omdat ze gigantisch veel privileges zullen kwijt spelen, het zou er nog aan mankeren. Analoog voor de klassieke partijen en de zuilen: zij zijn eveneens tegen, misschien wegens teveel verlies aan inkomsten (cumuls op mandaten, ) en andere voordelen. Zoals de waarschijnlijk toch illegale staatswaarborg op bijzonder rendabele aandelen in Arco. En natuurlijk is links tegen, wat begrijpelijk is, omdat de N-VA een minder omvangrijke staat wil. Maar ongetwijfeld ook omdat de SP.A quantité negligeable wordt als zij niet langer bij elke regeringsvorming kan schuilen onder de veilige vleugels van de PS.
Prof. Gert Peersman (Ugent) wees wel op enkele objectieve zwakten in de voorstellen van de N-VA, namelijk een precieze becijfering. N-VA heeft inderdaad nog heel wat werk voor de boeg, wil zij dit programma binnen een half jaar aan de kiezer verkocht krijgen.
Geen 'fascisten' tegen GAS-boetes Maar wie zijn de fascisten ?
Op zaterdag 26 oktober ll. werd er betoogd in Brussel tegen de GAS-boetes. Vooral linkse tot extreem linkse jongeren uit verenigingen al dan niet nauw verwant met de PVDA waren aanwezig. Ook een twintigtal militanten van het Taal Aktie Komitee (TAK) en de Vlaamse Volksbeweging (VVB) namen deel.
Bart De Valck is oud-woordvoerder van het TAK en huidig voorzitter van de VVB. Zijn TAK en de VVB tegen de GAS-boetes? 'Wij hebben niets tegen GAS-boetes om overlast in woonwijken te bestrijden, maar wij vrezen dat die ook tegen ons zullen ingezet worden. Als wij bijvoorbeeld een actie houden aan het koninklijk paleis waar we geen omwonende storen, kan men ons een GAS-boete opleggen. Zo maak je het onmogelijk om nog actie te voeren. Voor een aantal burgemeesters in de rand zijn die GAS-boetes het gedroomdemiddel om de Vlaamse acties financieel lam te leggen. Denk aan de Franstalige burgemeesters in de faciliteitengemeenten, of die burgemeesters van B-partijen in de Rand die liever geen pottenkijkers willen. Die zullen er snel zijn met een GAS-boete voor overlast veroorzaakt door Vlaamse actievoerders. Daarom wilden we een signaal geven en deelnemen aan die betoging.'
Niet iedereen opgezet
'De ordedienst van de betoging begon onze groep te viseren en te provoceren. Ze scandeerden "geen fascisten in onze stad". Daar waren wij het helemaal mee eens, dus scandeerden we mee, dat kon die mannen niet kalmeren en de aanwezige politie heeft toen onze delegatie moeten afschermen. Het is zeker fout te zeggen dat wij daar de orde verstoorden. Het tegendeel is waar. Wij wilden als drukkingsgroep onze stem laten horen in dit debat, maar dat wordt blijkbaar niet door iedereen aanvaard. Die linkse groepen hanteren blijkbaar nog de schema's uit de jaren '70, wie niet in hun linkse kraam past zetten ze gemakshalve buiten de democratie en wie Vlaams is, is per definitie een fascist. Het Vlaams-nationalisme is wel geëvolueerd. Ten eerste is dat een groeiende stroming in de publieke opinie, daar moet meer en meer rekening mee gehouden worden. Daarnaast hebben wij de openheid van geest om mee te betogen met mensen waarmee we het misschien op niet zoveel punten eens zijn, maar we zijn samen wel tegen de GAS-boetes. Blijkbaar is dat voor hen niet mogelijk.'
Het is jammer dat de pers onze aanwezigheid maar heel stereotyp oppikte. Als de Vlaamse beweging eens iets atypisch doet pikken ze dat niet op, ze pikken enkel die acties op die het traditionele beeld van de Vlaamse beweging versterken. Daar wil ik als voorzitter van de Vlaamse Volksbeweging tegen ingaan.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 4/5 - (6 Stemmen) Tags:GAS-boetes, Brussel, PVDA, Taal Aktie Komitee, Vlaamse Volksbeweging, Bart De Valck, facist, TAK, VVB, Doorbraak
Helft Vlamingen ziet N-VA-plannen wel zitten
Helft Vlamingen ziet N-VA-plannen niet zitten (anders gezegd: "Helft Vlamingen ziet N-VA-plannen wel zitten" - Addertje)
Ruim vier op de tien Vlamingen zien de N-VA-plannen voor een confederaal model zitten. Iets meer dan de helft (52 procent) kan zich echter niet vinden in de N-VA-plannen. Dat blijkt uit een peiling van iVox in opdracht van VTM NIEUWS bij 1.001 Vlamingen.
Op de vraag of België een confederale staat moet worden, antwoordt 46 procent ja en 46 procent neen.
De respondenten blijken ook sceptisch te staan tegenover de betaalbaarheid van de plannen. Zo gelooft maar 27 procent in de betaalbaarheid van de plannen, 48 procent denkt dat ze onbetaalbaar zijn.
De plannen voor Brussel zijn volgens de respondenten dan weer onvoldoende uitgewerkt: 22 procent geeft de N-VA op dat vlak een voldoende, maar 59 procent vindt het te weinig uitgewerkt.
Vertrouwen in Bart De Wever gedaald
De plannen hebben ook een effect op het vertrouwen dat de Vlamingen hebben in Bart De Wever. 46 procent zegt dat hun vertrouwen in De Wever is gedaald, bij 20 procent is het toegenomen en voor 33 procent is er niks veranderd. Opmerkelijk is dat ook 16 procent van de N-VA-kiezers aangeeft dat hun vertrouwen in De Wever is gedaald.
Als het gaat om het vertrouwen om de volgende minister-president te worden van Vlaanderen, haalt Kris Peeters het duidelijk van De Wever: Peeters haalt 56 procent tegen 25 procent voor De Wever.
De Wever: negatieve 'framing'
In een eerste reactie zei Bart De Wever dat sommige mindere resultaten mogelijk toe te schrijven zijn aan de negatieve "framing" van de N-VA-voorstellen. Volgens hem willen critici mensen angst aanjagen over de mogelijke gevolgen van de plannen.
Dat sommigen de N-VA plannen te vergaand vinden, noemt De Wever ook logisch. "Dat was ook het geval bij het federalisme. Ik ben zeker dat er een dag komt dat mensen dit ook logisch gaan vinden".
'Kris is allemansvriend'
Dat mensen meer vertrouwen hebben in Kris Peeters als minister-president is volgens De Wever ook logisch. "Het verbaast me niks. Hij is al minister-president. Bovendien is Kris een soort allemansvriend terwijl één derde van de Vlamingen tegen mij is. Dat komt door onze uitgesproken en expliciete ideeën".
De onlinepeiling over de N-VA-plannen werd uitgevoerd bij een steekproef uit het iVOX opt-in panel van 1.000 Nederlandstalige kiesgerechtigden in Vlaanderen en Brussel. De foutenmarge bedraagt 3,1 procent.
Voorstellen N-VA over toekomst Brussel niet onbespreekbaar
"Voorstellen N-VA over toekomst Brussel niet onbespreekbaar"
Brigitte Grouwels (CD&V)
De voorstellen die de N-VA gisteren heeft gelanceerd voor de toekomst van Brussel, zijn niet volkomen onbespreekbaar. Dat zegt Brussels minister van Openbare Werken Brigitte Grouwels (CD&V). "Brusselaars moeten ook vandaag al keuzes maken, bijvoorbeeld op vlak van onderwijs", stelt ze.
De voorstellen die de N-VA gisteren heeft gelanceerd voor de toekomst van Brussel, zijn niet volkomen onbespreekbaar. Dat zegt Brussels minister van Openbare Werken Brigitte Grouwels (CD&V). "Brusselaars moeten ook vandaag al keuzes maken, bijvoorbeeld op vlak van onderwijs", stelt ze.
"De teksten van de N-VA bevatten zeker elementen die wij erkennen", stelt minister Grouwels. Zo is ze een grote voorstander van het idee het Brussels Gewest meer macht te geven ten nadele van de verschillende Brusselse gemeenten. "Bij andere elementen plaats ik dan weer grote vraagtekens omdat ik er de zin niet van inzie", zegt ze.
Het feit dat Brusselaars volgens de plannen van de N-VA zouden moeten kiezen voor Vlaanderen of Wallonië, is volgens haar niet helemaal nieuw. "Ik zeg niet dat CD&V het plan van de N-VA zonder meer onderschrijft, maar Brusselaars moeten ook vandaag al keuzes maken. Zo moeten ouders beslissen of ze hun kinderen naar het Nederlandstalige of Franstalige onderwijs sturen."
Vic Anciaux ziet Brussels Gewest als historische vergissing
Opinie: Vic Anciaux ziet Gewest als historische vergissing
(juli 2010)
"Brussel uitbouwen als een deelstaat, evenwaardig aan Vlaanderen en Wallonië, zou onzindelijk zijn. Brussel verdient dezelfde kansen als elke grote stad."
"Moet dat nu per se als Gewest? Vic Anciaux vindt van niet, en legt uit waarom."
"Brussel creëert welvaart voor heel het land. De andere kant van de medaille is de kloof tussen rijk en arm. Het inkomen van de Brusselaars ligt zeven procent lager dan het gemiddelde van het land. Ongeveer dertig procent van de inwoners leeft onder de armoedegrens. Bij de werkloze Brusselaars loopt dit percentage op tot 45 procent. Zelfs van de werkende Brusselaars is tien procent arm. Deze cijfers tonen de toenemende verpaupering van de Brusselse bevolking, die enkele decennia geleden nog de rijkste was van het land."
"Gegevens over de jongeren doen vermoeden dat deze situatie nog zal verergeren. Het percentage jongeren die op achttien jaar zonder diploma de school verlaten, ligt rond 23 procent. Het percentage dat op twaalfde jaar al schoolse achterstand heeft, bedraagt vijftig procent."
"Brussel heeft helaas geen echt beleidsplan om de welvaart op te krikken, zoals Vlaanderen in Actie of het Waalse Marshallplan. Daarom durf ik voor een grondige ommekeer te pleiten."
Vergissing
"Vergeleken met de bedoelingen van de wetgever in 1988 die tot het Brussels Hoofdstedelijk Gewest hebben geleid, is er veel misgelopen. We hebben ons toen vergist. De gewestelijke structuur is niet alleen overbodig, ze is hinderlijk voor een goed bestuur. Geen enkele Brusselaar heeft er baat bij. Daarom dient Brussel een volwaardige stad te worden."
"De grootste hinderpaal voor een efficiënt beleid is het gewestelijke waterhoofd boven op negentien gemeentelijke baronieën en OCMWs, zes politiezones en 33 huisvestingsmaatschappijen. Dit kost veel geld. Intussen wordt onze hoofdstad geplaagd door werkloosheid, armoede, onveiligheid, vastlopendemobiliteit, falend openbaar vervoer, tekort aan sociale woningen, verkeersonveiligheid, vuile straten, eenzaamheid van bejaarden en duizenden jongeren die langs de straten hangen."
"Franstalige politici en enkele Vlaamse professoren pleiten voor een autonoom Gewest en dat Brussel zelf bevoegd zou zijn in persoonsgebonden materies. Dit zou voor Brussel de doodsteek betekenen. Brussel heeft de inbreng van de Vlaamse en de Franse Gemeenschap nodig. De hoofdstad uitbouwen als een deelstaat, evenwaardig aan Vlaanderen en Wallonië, zou onzindelijk zijn. Brussel verdient dezelfde kansen als elke grote stad. Bijgevolg moet Brussel het statuut van een volwaardige stad krijgen. Dan kan Brussel een coherent beleid voeren en zich ontwikkelen als de hoofdstad van de confederatie, de deelstaten en Europa."
"De hoofdstad moet dan aan enkele voorwaarden voldoen: fusie van de negentien gemeenten tot één tweetalige stad, met districten met beperkte lokale bevoegdheid. De hoofdstedelijke raad, met twee taalgroepen (2/3 F en 1/3 N), moet een taalkundig paritair college van burgemeester en schepenen aanduiden."
"Deze hoofdstad staat dus niet onder het cobeheer van Vlaanderen en Wallonië. Ze staat wel, inzake haar algemeen beleid, onder het toezicht van de confederatie. Over de persoonsgebonden materies beslissen de twee taalgroepen als cultuurcommissies, onder voogdij van hun respectieve deelstaat, die meefinanciert en het initiatiefrecht behoudt. Over de tweetalige instellingen beslist de hoofdstedelijke raad met een meerderheid in elke taalgroep."
"De hoofdstedelijke functies en vooral de armoedebestrijding vereisen een financiering die de eigen capaciteit overtreft. Afgezien van eigen inkomsten moeten zowel de confederatie en de deelstaten als de Europese Unie mee instaan voor de middelen die hun hoofdstad nodig heeft. Voor de strijd tegen de armoede moet een strategisch plan opgesteld worden."
"Ik voel me geen slechte Brusselaar wanneer ik deze gedachtegang ontwikkel. Zelfs de FDFerDidier Gosuin verklaarde onlangs dat de parlementaire activiteit van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest te vergelijken is met een grote gemeenteraad. Hij heeft gelijk. De gewestelijke structuur verhindert een coherent beleid."
"De regeringsonderhandelaars hebben geen keuze: ofwel wordt een confederatie gebouwd die de tegenstellingen overbrugt en een gemeenschappelijke hoofdstad beheert, ofwel valt het land uiteen, met nadelige gevolgen voor alle inwoners en elke gemeenschap."
Vic Anciaux in een interview in juli 2010
(Vic Anciaux is oud-Volksunie-voorzitter, erelid van de Kamer en oud-staatssecretaris van de federale en de Brusselse regering)
"Ofwel wordt een confederatie gebouwd die de tegenstellingen overbrugt en een gemeenschappelijke hoofdstad beheert, ofwel valt het land uiteen, met nadelige gevolgen voor alle inwoners en elke gemeenschap"
Peiling LLB: 62% Franstaligen voor ontmanteling federaal België
Peiling La Libre Belgique: 62% Franstaligen voor ontmanteling federaal België
Noot van Addertje:
La Libre Belgique (LLB), inderdaad, de Franstalige krant doet op haar website een opmerkelijke peiling. De mening van de lezer wordt gevraagd op de volgende stelling: "Pour ou contre un démantèlement quasi-total de la Belgique fédérale ?" (Voor of tegen een bijna volledige ontmanteling van het federale België ?). Uiteraard moeten de nodige reserves worden gelegd, het gaat om een internetpeiling. Maar een meerderheid van 62% (op meer dan 6800 reacties) antwoordt positief op de gestelde vraag. Het resultaat (zie hieronder) is - voor het Franstalige landsgedeelte - gewoonweg verbazend te noemen. Zeer interessant...
Voor of tegen een bijna volledige ontmanteling van het federale België ?
"Hét struikelpunt dat commentatoren en politologen het meest uitspeelden is het feit dat N-VA geen bondgenoten zal vinden voor dit plan. Nu is het vreemd dat een partij bij het uitwerken van het kiesprogramma een draagvlak zou moeten gaan zoeken bij de concurrerende partijen. Het zou mooi zijn als de kiezer zou mogen beslissen over het al dan niet bestaan van draagvlakken, maar dat schreef ik al eerder voor Doorbraak."
"Ruud Goossens van De Standaard tweette: Als N-VA dit confederalisme wil uitvoeren, zal zelfs die 40 procent van Geert Bourgeois niet volstaan. Waarop politoloog Dave Sinardet reageerde: Enige oplossing is opkomen in Wallonië en ook daar meer dan 40% halen. Deze korte tweetwissel tekent de Vlaamse knoop loepzuiver. Vlaanderen kan volgens kenners niet beslissen over de eigen institutionele toekomst. Zelfs als N-VA in Vlaanderen 60% haalt, blijven de grendels intact en kan alles geblokkeerd worden door het zuiden. De Franstaligen beschikken vandaag reeds over een veto-recht, zoals dat in confederaties het geval is."
"Dat leidt tot het ogenschijnlijk paradoxale besluit dat het confederalisme kan geblokkeerd worden door de confederale technieken die België nu al kent. Staat N-VA alleen met haar pleidooi voor confederalisme? Absoluut niet. De tegenstanders brengen de confederale technieken juist graag in aanslag om N-VA desgevallend te stuiten. Als N-VA veel kiezers kan verleiden, krijgen we na de verkiezingen eigenlijk een strijd tussen Vlaamslievende confederalisten en Belgischminnende confederalisten."
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen) Tags:Peter De Roover, Doorbraak, confederalisme, De Standaard, Dave Sinardet, Geert Bourgeois
30-10-2013
De domheid van de federale overheid is onvergeeflijk
De domheid van de federale overheid is onvergeeflijk
De regering onder leiding van Elio Di Rupo (PS) is de ploeg van de gemiste kansen. Dat is de conclusie van twee begrotingsexperts, Wim Moesen (KU Leuven) en Herman Matthijs (UGent en VUB). Op verzoek van Knack onderzochten ze de meer dan 400 begrotingsmaatregelen van de huidige regering. Ze concluderen dat de regering-Di Rupo, in tegenstelling tot wat de oppositie bijna dagelijks beweert, niet zozeer een belastingregering is maar wel de regering van de eenmalige maatregelen. Dat is nog erger, want het knip- en plakwerk dat Di Rupo presenteerde als begrotingen heeft ons niet op het pad gezet van de structurele gezondmaking van onze overheidsfinanciën.
Het budgettaire lijk wordt nu weer over de verkiezingen van mei 2014 getild. De volgende regering mag het oplossen, samen met de verantwoordelijken bij de regionale en lokale besturen, die met de staatshervorming een deel van de budgettaire miserie doorgespeeld kregen.
In zijn boekje Domheid voor beginners - een stoomcursus onderscheidt Matthijs van Boxsel drie tijdperken van de domheid. Allereest is er de klassieke domheid, gekenmerkt door fundamentele naïviteit: 'Heer, vergeef hen, want ze weten niet wat ze doen.' Dan is er de moderne domheid: 'Heer, zij weten niet wat ze doen, en dat is maar goed ook.' Nu zitten we volgens Van Boxsel met postmoderne domheid: 'Heer, ze weten wat ze doen, maar doen het toch.' Dat is de domheid van de federale regeringen van ons land: sinds 2000 weten ze welke gigantische uitdagingen ons met de vergrijzing te wachten staan - zeker in het licht van onze precaire overheidsfinanciën.
En toch hebben ze gehandeld alsof er niets aan de hand is. Zo veel domheid is onvergeeflijk.
Ewald Pironet, opiniemaker voor Knack.be
"Het budgettaire lijk wordt nu weer over de verkiezingen van mei 2014 getild"
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (4 Stemmen) Tags:Ewald Pironet, Knack, Elio Di Rupo, regering, PS, vergrijzing, Wim Moesen, Herman Matthijs, Matthijs van Boxsel
DE BELGISCHE STILSTAND
DE BELGISCHE STILSTAND
In 2013 vierde de PS 25 jaar regeringsdeelname. Een kwarteeuw van stilstand waarin België, anders dan zijn buurlanden, amper grondige sociaaleconomische hervormingen kende. Iedereen hervormt, behalve België, merkt de Gouverneur van de Nationale Bank op. Met alle gevolgen van dien. De belastingdruk, de loonlasten en de overheidsuitgaven behoren tot de hoogste in de wereld en nemen nog altijd toe. Daarbovenop is er de enorme staatsschuld. De koopkracht van alle mensen en het concurrentievermogen van onze bedrijven staan onder druk. De werkloosheid stijgt, net zoals het aantal faillissementen en de schuldgraad. Het vertrouwen van onze ondernemers in de overheid en het federaal economisch beleid neemt nog steeds af. Intussen dient de gigantische uitdaging van de vergrijzing zich alsmaar dreigender aan.
Het antwoord van de federale regering? Nog meer overheidsuitgaven en nog meer belastingen. Fundamentele hervormingen? Die komen er niet. De federale regering slaagt er niet in overeenstemming te bereiken, want ze is het product van het Belgische dualisme. België is in feite een tweestromenland en bestaat uit twee democratieën. De kloof tussen Vlaanderen en Wallonië wordt alsmaar groter. Vlamingen en Franstaligen hebben hun eigen waardenschaal, kijken anders tegen samenlevingsproblemen aan en schuiven verschillende beleidskeuzes naar voor.
Deze verschillen staan een daadkrachtig en efficiënt bestuur in de weg. De federale regering duwt noodzakelijke grondige hervormingen voor zich uit. En wanneer ze dan al eens een beslissing neemt, komt ze niet verder dan een halfslachtig akkoord, enkel datgene dat aan de politieke onderhandelingstafel haalbaar is: le faisable, zoals Di Rupo het verwoordde. Meer zit er niet in.
België is een land in stilstand dat internationaal achteruitboert. En in die achteruitgang sleurt het 6,5 miljoen Vlamingen, hun welvaart en hun welzijn mee.
(Uittreksel uit: Verandering voor Vooruitgang, Congresteksten N-VA)
Terwijl de regering Di Rupo geen gelegenheid voorbij laat gaan om te benadrukken dat ons land het economisch veel beter doet dan de buurlanden en het gemiddelde Europese land, wordt België volgens Die Welt het nieuwe zorgenkind van Europa. Ons land deelt die weinig benijdenswaardige positie met Nederland, Frankrijk en Finland.
'In Spanje, Portugal en Griekenland zijn de economische hervormingen in volle gang, al gaat het dan maar langzaam vooruit,' schrijft de Duitse krant Die Welt in een analyse van de stand van zaken van de eurocrisis.
Het probleem is daarmee niet van de baan. 'Er dienen zich nieuwe zorgenkindjes aan.' De opvallendste naam in een nieuwe (korte) lijst van probleemlanden is die van ... België. Nog opvallend: 'België heeft problemen met zijn concurrentievermogen en zijn hoge overheidsschuld.'
Concurrentievermogen
'België importeert meer dan het exporteert, hoewel het jarenlang omgekeerd was,' schrijft de krant. 'Wat er in het land geproduceerd wordt, is zelden high tech en is daardoor prijsgevoelig en onderhevig aan zeer sterke concurrentie op de wereldmarkt.'
'België investeert bijna niets in onderzoek en ontwikkeling. Ook in België heeft het concurrentievermogen een deuk gekregen. In het eerste kwartaal van dit jaar stegen de loonkosten in de industrie en dienstensectoren met 2,6 procent. In de eurolanden bleef de stijging gemiddeld beperkt tot 1,6 procent.'
Overheidsschuld
'Daarbij komt nog de hoge overheidsschuld in België,' zo gaat de analyse verder. 'De overheidsschuld klom op tot ruim 100 procent van het BBP en zal in 2014 nog verder stijgen. Dat maakt dat het land weinig speelruimte heeft om investeringen te doen of om relancemaatregelen te nemen om de economie opnieuw aan te zwengelen.'
De krant geeft nog mee dat ons land vorig jaar een economische krimp kende, dit jaar ongeveer een nulgroei en dat er voor volgend jaar een groei van om en bij de één procent verwacht wordt.
Andere landen die zich aandienen als economische zorgenkinderen voor de Europese Unie zijn volgens Die Welt Nederland, Frankrijk en Finland. In Frankrijk sleurt de arbeidsmarkt het land in een crisis, in Nederland de vastgoedmarkt en in Finland de hypotheekmarkt.
Op 100 Belgen zijn er slechts 41 die werken, van wie 9 voor de staat. Uiteindelijk zorgt dus amper 32 procent voor de welvaart waarmee de overheid de rekeningen betaalt voor de ambtenarij, de jeugd, de werklozen en de almaar groter wordende groep senioren. Dat schrijft Het Laatste Nieuws vandaag op basis van een doorlichting van econoom en politicus Lode Vereeck (LDD). "De foto van onze welvaartsstaat is een omgekeerde piramide die wankelt", klinkt het.
"Op 100 Belgen zijn er 41 die werken, van wie 6 voor zichzelf, 26 voor een baas en 9 voor de staat. Die laatsten dragen bij tot de samenleving door de diensten die ze verlenen en de belastingen die ze betalen, maar het zijn de 32 andere werkenden die voor de welvaart zorgen en de rest van het systeem financieren", aldus Vereeck.
"Bij de 59 overige Belgen zitten onder meer 17 bejaarden. Zonder ingrepen zal die 'grijze groep' tegen 2050 uitbreiden naar 25 op 100, ten koste van de werkenden."
Volgens Vereeck moet de aandacht op korte termijn gaan naar het versterken van de beroepsactieve bevolking. "En dat vergt een drastische verlaging van de loonkost. De regeringen die op 6 november het concurrentiepact sluiten, staan voor een verpletterende verantwoordelijkheid."
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen) Tags:Lode Vereeck, LDD, welvaart, Het Laatste Nieuws
Standpunten N-VA: aanhangers tot over de taalgrens
Standpunten N-VA: aanhangers tot over de taalgrens
Er wordt weinig of geen ruchtbaarheid aan gegeven maar de Franstalige krant Le Soir organiseerde gisteren op haar webstek een opvallende peiling: over zes van de sociaal-economische standpunten die de N-VAmaandag lanceerde in de aanloop naar de verkiezingen van mei 2014 vroeg de krant de mening van de lezers.
Het resultaat is nog opmerkelijker: een meerderheid van de Le Soir-lezers gaat akkoord met liefst 4 van de 6 stellingen. Dus ook aan Franstalige kant vindt de N-VA heel wat aanhangers voor haar standpunten. Natuurlijk wie had anders verwacht kreeg het thema van een verdere overheveling van bevoegdheden naar de regios geen meerderheid. Het tegendeel zou pas verbazen. Al is het verzet (56%) niet massaal te noemen. Let wel, het gaat hier "maar" om een internetpeiling.
En toch wie de politiek en de economie van dit land een beetje volgt moet vaststellen dat enkel met een grote dosis gezond verstand en grondige veranderingen de huidige en toekomstige uitdagingen in dit land kunnen worden aangepakt. En enkel de N-VA wijst hiervoor tot nog toe de juiste weg.
Addertje
Moet de inning van de belastingen hoofdzakelijk naar de regio's worden overgeheveld ?
Moet de indexering van de lonen worden afgeschaft ?
Moet de werkloosheidsuitkering worden beperkt tot 2 jaar ?
Moeten de overheidsuitgaven (regionale en lokale) worden bevroren tot 2016 ?
Moet men de werknemers ontmoedigen om vóór 65 jaar hun pensioen te nemen ?
Moet de belasting van de ondernemingen worden verlaagd van 33,99 % naar 27,13 % ?
De COMORI, het comité rond de staatshervorming, heeft beslist dat er 75 bijkomende Franstalige rechters komen; 60 Franstalige griffiers en 52 Franstalige griffieassistenten. De Vlamingen krijgen slechts drie extra magistraten en gaan er dus op achteruit.De situatie van 65 % Franstaligen tegenover 35 % Nederlandstaligen wordt omgevormd naar 71 - 29 %. Het akkoord is typisch Belgischewafelijzerpolitiek. De Vlamingen betalen een dure Brusselse wafel voor wat MR-voorzitter Charles Michel een kolossale stap voorwaarts noemt voor de Franstaligen.