Een goed boek moet ons niets geven,doch iets afnemen : één van onze zekerheden .
De dood kan men zich niet indenken omdat hij afwezigheid van gedachte is. Dus komen we er niet onderuit te leven of we eeuwig waren
.
Elisabeth George
Zoals de akker bedorven wordt door onkruid zo de mens door zijn begeerten.
JUST LOOKING
Met mensen die nooit denken , is het moeilijk méédenken..
Stel dat de avond niet zou vallen en dat het moeizame gedoe dat wij bedrijven met ons allen zou doorgaan tot oneindig toe
A fine is a tax for doing wrong A tax is a fine for doing well
Ik was een kind Ik kreeg een horloge Maar ik kon niet klokkijken Ik was een man Ik keek op mijn horloge En ik zag dat ik voort moest maken Ik was een vrouw Ik keek op mijn horloge En ik zag dat ik achter liep Ik was oud Ik keek op mijn horloge En ik zag dat het stilstond Ik was god ik wist al lang hoe laat het was
Liefde is soms als dag en nacht, voor altijd samen, altijd gescheiden.
Sue Grafton
'Deze plaats is bezet' zeggen we uitsluitend als er niemand op zit
Laat Amsterdam je noit verlokken Mijdt grote steden als de pokken Ik weet de lichtstroom trekt ons aan Ofschoon w'erin ten onder gaan Hoevelen zijn niet door dat leven Vernietigd, in het slijk gebleven 't Gevaar ligt oov'ral op de loer Nee jongenlief, blijf jij maar boer
Er staat een buizerd aan het mateloos verschiet. 'De vogel bidt', verklaren ons de biologen, Maar elke sukkel die omhoog kan blikken ziet Dat hier de goegemeente deerlijk wordt bedrogen.
Want bidden, heren, is dit ongetwijfeld niet: Onder het bidden sluit men altijd nog zijn ogen. Wat zulk een vogel doet is daarom hypocriet, En uw verhaaltjes acht ik weinig overwogen.
De doorn krijgt water omwille van de roos.
Wie zichzelf hartstochtelijk bemint, mag er zeker van zijn dat de liefde wederzijds is .
Net als een plant kan een kinderziel onmogelijk groeien zonder warmte ( Carl Jung )
"Geluk is het enige wat zich verdubbelt als men het deelt "
Enkele mooie streekbeelden
Schildpadden kunnen meer over de weg vertellen dan hazen.
Secundaire analfabeten noemt men mensen die hebben leren lezen , maar het nooit meer doen.
Wie van hoop leeft, zal nooit dik worden
A careless word may kindle strife. A cruel word may wreck a life. A timely word may level stress. A loving word may heal and bless.
"Het leven is een soep met vier troostende mergpijpen erin: de drank, de liefde, de tabak en de kunst."
"Een tong: een uiterst fatsoenlijk ding zolang hij niet van een vrouw is."
"Zoek niet de schuld, maar de oplossing, in jezelf."
EXCELLENCE can be obtained if you Care more than others think is wise Risk more than others think is safe Dream more than others think is practical Expect more than others think is possible .
.
Hij dacht. En vond een uitkomst evenmin, maar raakte bijster in het eigen hart. Want wie de ganse kluwen heeft ontward, die weifelt tussen einde en begin
Een kinderlied had me erheen bewogen; ik stond onder een al te schelle zon en zag hoe ik als kind was voorgelogen - geen mens danst op de brug van Avignon.
Je moet geen vraagteken zetten waar God een punt heeft geplaatst.
Wie iets wil doen, vindt een middel. Wie niets wil doen een excuus
LIEFDE KOST NIETS OM TE KRIJGEN MAAR IS ONBETAALBAAR ALS JE HET HEBT.
Salman Rushdie
"Elke deugd heeft onechte zusters, die de familie schande aandoen."
Vergiffenis is de geur die het viooltje afgeeft aan de hiel die het vertrapt heeft . ( Mark Twain)
"Dit jaar gaan we met het vliegtuig op vakantie en ik neem mijn kanarie mee. Ik hoop maar dat hij niet ziek wordt, want dat beest heeft nog nooit gevlogen."
Oorspronkelijke titel: "World Without End " Vertaling: Jan Smit en Ans van der Graaff Uitgeverij : Unieboek -Pagina's: 1104
ISBN: 978 90 475 0292 0 Verschenen - Oktober 2007
***
Een groots epos, een panorama van menselijke emoties; liefde en haat, trouw en verraad, hoop en vertwijfeling.
Echt een roman om helemaal in weg te duiken.
***
Het is de dag van Halloween in het jaar 1327.
In Kingsbridge, in de schaduw van de kathedraal, worden de levens van vier kinderen -een dievegge, een pestkop, een geniaal joch en een meisje dat dokter wil worden voor altijd met elkaar verbonden wanneer zij getuige zijn van een brute moord. In het bos zien ze hoe twee mannen worden vermoord.
Caris, de eigenzinnige dochter van een wolhandelaar, ontdekt dat de toekomst waar ze van droomde niet voor haar is weggelegd in de middeleeuwse maatschappij. Haar vurige wens zich toe te leggen op de medische zorg brengt haar in conflict met de broeders.
Merthin beschikt over een geniaal talent, maar de conservatieve burgers die in Kingsbridge de dienst uitmaken vinden zijn werkwijzen te onorthodox. Hij besluit daarom te vertrekken. Ralph, Merthins broer, is van nature een jager en een vechter. Hij leert zijn oorlogskwaliteiten aanwenden om de top van de middeleeuwse samenleving te bereiken.
Gwenda ,is een van de vijf kinderen van een doodarme dagloner. Ze is geen schoonheid maar vastbesloten om met Wulfric te trouwen, de knapste en sterkste jongeman in het dorp.
Op hun pad naar volwassenheid komen ze voorspoed en rampen tegen, liefde en haat, leven en dood. En al die tijd leven ze in de lange schaduw van die onverklaarbare moordpartij waarvan zij op die ene dag in hun kindertijd getuige waren. Terwijl de Zwarte Dood Kingsbridge dreigt te vernietigen, bouwen haar inwoners samen aan een brug die het levensbloed van de stad, de handel, weer moet doen stromen.
Ken Follett brengt een voorbij tijdperk tot leven: vibrerend, kleurrijk, hartstochtelijk, soms grandioos, soms miserabel, altijd tumultueus. Net als in Pilaren van de aarde schildert hij een beeld van het middeleeuwse leven van alledag tegen een achtergrond van grootse gebeurtenissen.
Na het wereldwijde succes van Pilaren van de aarde werd Ken Follett gesmeekt door zijn fans om toch vooral verder te gaan op het ingeslagen pad. Met Brug naar de hemel, dat zich op dezelfde plaats maar twee eeuwen later afspeelt en de nakomelingen van Tom Builder en Jack Jackson ten tonele voert, komt hij aan die wens tegemoet.
Ken Follett kwam eind jaren zeventig met veel geweld de boekenwereld binnenvallen met Door het oog van de naald, een strak geschreven, buitengewoon originele spionageroman. Het boek werd bekroond met de Edgar Award en het werd verfilmd met Kate Nelligan en Donald Sutherland.
Na enige andere succesvolle thrillers, verraste hij zijn lezers met een boek van een geheel andere orde: in 1990 verscheen zijn monumentale roman De kathedraal,( Pilaren van de aarde) over de bouw van een kathedraal in het middeleeuwse Engeland.Dit boek stond wereldwijd wekenlang op nummer 1 in de bestsellerlijsten, en in Duitsland is het zelfs zes jaar lang in de bestsellerlijst blijven staan!
Ken Follett -1949
Ken Follett , is geboren op 5 juni 1949 in Cardiff -(Wales),als zoon van een belastingsinspecteur. Hij studeerde aan staatscholen en behaalde met onderscheiding zijn diploma filosofie aan University College, London
, , waar hij in 1995 "Fellow of the college" werd .Hij werd eerst verslaggever bij een plaatselijke krant : " The South Wales Echo ",en later schreef hij voor :the London Evening News. Terwijl hij bij the Evening News werkte schreef hij zijn eerste roman , die bij publicatie geen hoge toppen scheerde.Hij werkte ook nog bij een kleine Londense uitgeverij : . Everest Books, ".Ondertussen schreef hij in zijn vrije tijd verder aan romans. Eye of the Needle was zijn elfde boek en zijn eerste succesrijke .Wereldwijd werden er meer dan 100 miljoen exemplaren van verkocht..
Ken Follett is gehuwd met
Barbara Follett, het parlementslid voor Stevenage in Hertfordshire. Ze wonen in Stevenage, 30 miles , ten noorden van Londen, met hun twee Labrador retrievers , Custard en Bess. Ze bezitten ook nog een achttien-eeuws town house in Londen en een vakantiehuis in Antigua. Ken Follett is een fan van Shakespeare, en is dikwijls aanwezig bij opvoeringen door the Royal Shakespeare Company in Londen. Als enthousiaste muziekliefhebber speelt hij bass guitar in een band met de naam " Damn Right I Got the Blues."
In 1908 gaat de jonge, negentienjarige anarchist en joodse immigrant , uit de Oekraïne Lazarus Averbuch,naar de hoofdcommissaris van Chicago met een brief. Deze politieman, George Shippy genaamd, denkt dat er een aanslag op hem gepleegd zal worden en hij neemt de brief niet aan maar schiet Lazarus ter plaatse neer.
De kwestie blijft met raadsels omgeven. Wilde Averbuch werkelijk de commissaris vermoorden? Waarom dan? Wanneer Shippy in zijn verslag Averbuch ervan beschuldigt , een vermoedelijke anarchistische moordenaar te zijn ,wekt dit heel wat opschudding in de stad en een land waar etnische en politieke spanningen reeds hoogtij vieren.
We maken ook kennis met zijn zuster Olga, die de pogrom in Oekraïne overleefde. De gruwelijke gebeurtenissen tijdens deze pogrom worden uiterst kil beschreven maar missen hun uitwerking op de lezer niet. Politie beschermde de joden niet tegen de antisemitische uitbarstingen van geweld. Wilde Lazarus daarom alsnog een politieman vermoorden, toen hij in Amerika landde en werd opgehitst door anarchisten? Geweld roept dus vroeg of laat geweld op.
Er zijn een aantal lijnen in deze roman, die kunstig ineen worden gevlochten. Een andere lijn in deze roman heeft als hoofdpersoon de schrijver Vladimir Brik, uit Bosnië, die geobsedeerd geraakt over Lazarus Averbuch.' verhaal en er een boek wil over schrijven.
Hij gaat op zoek in zijn land van herkomst vergezeld door Rora een fotograaf met veel connecties in de onderwereld. Deze onderwereld wordt in Sarajevo nog steeds beheerst door veteranen uit de belegering van deze stad in de jaren 90 van de vorige eeuw en politici uit het heden. Ook hier gaan- evenals in het verhaal van Lazarus Averbuch tijdens de pogrom- misdaad en overheid hand in hand.
Brik is een melancholicus met duidelijke roots in de Balkan. Hij is echter getrouwd met een neurochirurge, ene Mary, die Amerikaans oppervlakkig en tenenkrommend positief zijn leven vorm en inhoud probeert te geven.
De gruwelen van de burgeroorlog zullen Brik echter levenslang aan zijn land van herkomst ketenen. Net zoals de pogroms door Lazarus Averbuch nooit vergeten konden worden. De naam Lazarus verwijst bovendien naar de bijbelse Lazarus, die uit de dood wordt opgewekt door Christus. In deze roman is het de vraag of Brik zijn verleden (de dood) achter zich zal kunnen laten. Daar kan hij met zijn Amerikaanse echtgenote niet aan werken. Zij begrijpt hem niet. Vanuit Sarajevo belt hij haar meerdere malen maar het levert niet veel op. Zullen ze nog bij elkaar blijven?
Brik trekt door zijn geboorteland en bezoekt ook een joods museum. Wil hij achter het verhaal van Lazarus Averbuch komen of achter de geschiedenis van de pogroms, de achteloosheid waarmee ze werden bedreven?
Het verschil tussen de Amerikaanse cultuur zonder veel verleden en zijn eigen roots met de loodzware beladen geschiedenis vormt de laatste verhaalstreng.
Het meest overtuigt Aleksandar Hemon wanneer hij als een toeschouwer - in de huid kruipt van Olga en Lazarus Averbuch.
De reis naar zijn eigen verleden wordt in veel opzichten een fiasco. In Oekraïne en Moldavië heerste de chaos en misdaad. Bordelen floreren en jonge boerenmeisjes worden gedwongen veelal door hun ouders om er te werken. Gokken, zuipen, schieten zijn nog steeds aan de orde van de dag. Terwijl er naar het buitenland de indruk wordt gewekt dat deze landen in harmonie en wederopbouw zijn.
In Amerika inmiddels, waar de echtgenote van Brik wacht, is oppervlakkigheid troef. Men leeft er langs elkaar heen. Tussen deze twee werelden is Brik verdwaald, hij verdwaalt in het verhaal ook letterlijk wanneer hij op een joodse begraafplaats dicht bij de gruwelijke waarheid is gekomen. Aan het eind van zijn tocht vindt vriend Rora de dood, maar waarom precies blijft ook in raadsels gehuld. De politie maakt zich erg makkelijk van het onderzoek af.
Het lijkt Brik niet echt te raken. Hij wordt door de realiteit al lang niet meer overrompeld. Hij lijkt er in te berusten. Dat maakt hem tot een buitenstaander zowel in Amerika als in zijn thuisland.
Toch zal hij moeten kiezen. Maar deze keuze hangt als een zwaard van Damocles boven het verhaal. Voor ieder hoofdstuk staat een foto uit de tijd van Averbuch. Zij vormen op zich weer een apart verhaal dat niet met woorden verteld wordt.
Wellicht geeft Hemon ons in zijn volgende boek Love and other obstacles, dat in de steigers staat, een antwoord op de dilemmas van dit prachtige boek. Met zijn virtuositeit overtreft hij schrijvers als Jonathan Safran Foer en Daniel Mendelsohn, die ook op weg gingen naar het verleden.
De wereldliteratuur heeft een nieuwe Nabokov ontdekt !!
Aleksandar Hemon -1964
***
Aleksandar Hemon ,is in 1964 geboren in Sarajevo ( ex-Joegoslavië). Hij studeerde aan de Universiteit van Sarajevo en behaalde er een titel in literatuur in 1990. In 1992 bezoekt hij Chicago ,voor enkele weken, maar ondertussen kwam Sarajevo onder vuur te liggen en werd hem de terugkeer belet .In Chicago zou hij zichzelf leren in het Engels te schrijven.Zijn werk verscheen in The New Yorker, Esquire, The Paris Review, Granta en Best American Short Stories . Hij verwierf inmiddels talrijke awards en honors, ondermeer een MacArthur 'genius' grant in 2004. Hemon is de auteur van drie boeken waarvan het laatste " The Lazarus Project", uitkwam in mei 2008.en metéén genomineerd werd voor the United States National Book Award.
A flea and a fly in a flue were caught , so what could thy do ? Said the fly " Let us flee " " Let us fly " , said the flea So they flew through a flaw in the flue
*** There once was a lady of Riga Who whished for a ride on a tiger They came back from the ride With the lady inside And a smile on the face of the tiger.
***
There was a young monk from Siberia Whose morals were very inferior He did to a nun What he shouldn't have done And now she's a Mother Superior.
***
Als excuses gaf een pater in Londen Na een wulps avontuur met een blonde Zij bood het zelf aan Als ik 't niet had gedaan dan had iedereen gezegd : Da's ook zonde.
***
Een dronken man In Zwammerdam Die desondanks ter kerke kwam Zei tot de pastoor Preek rustig door Ik blijf Gods schaap, al ben ik lam.
***
Toen de deken der domkerk in Aken Deskundig in wereldse zaken Werd gevraagd of een zoen Aan de ziel scha kon doen Bleek de deken het kussen te laken.
***
Een papenvreter uit Leiden Die alles wat Rooms was wou mijden Heeft heel consequent Tot het bittere end Zelfs 't kruis uit zijn broek laten snijden.
***
Er was eens een dichter in Naarden Die trouw al zijn peukjes vergaarde Daar draaide hij dan Nieuwe rokertjes van Waarvan hij de peukjes weer spaarde.
***
Ein Schneebild in Jahr das much sein denn Weiss wirkt so sauber, so rein doch tief zeichnet Spuren in schneeweisse Furen der Mensch , wenn er trompelt hinein.
***
Ein Rentner aus Waring am See der kaufte sich einen PC nun sitzt er zu Hause und surft ohne Pause ind's Hinterteil tut ihm schon weh.
*** There once was a man from Nantucket Who kept all his cash in a bucket But his daughter , named Nan Ran away with a man. And as for the bucket , Nan tucket.
To unlock a poem's secrets partially steals its life.
*** "We seem to always know where we are in a Billy Collins poem, but not necessarily where he is going. I love to arrive with him at his arrivals. He doesn't hide things from us, as I think lesser poets do. He allows us to overhear, clearly, what he himself has discovered." ***
Introduction to Poetry
I ask them to take a poem and hold it up to the light like a color slide
or press an ear against its hive.
I say drop a mouse into a poem and watch him probe his way out,
or walk inside the poems room and feel the walls for a light switch.
I want them to water-ski across the surface of a poem waving at the authors name on the shore.
But all they want to do is tie the poem to a chair with rope and torture a confession out of it.
They begin beating it with a hose to find out what it really means.
Introduction to Poetry (vertaling)
Ik vraag hen een gedicht te nemen en het tegen het licht te houden als een kleurendia
of een oor tegen zijn bijenkorf te drukken.
Ik zeg: laat een muis in een gedicht vallen en kijk hoe hij zijn weg naar buiten zoekt,
of loop rond in de kamer van het gedicht en tast langs de muren naar een lichtknopje.
Ik wil dat ze waterskiën over het oppervlak van een gedicht zwaaiend naar de naam van de dichter aan de kant.
Maar het enige dat ze willen is het gedicht met touw vastbinden op een stoel en er een bekentenis uit martelen.
Ze beginnen het met een eind slang te slaan om uit te vinden wat het werkelijk betekent.
Auteur: Billy Collins.
Billy COLLINS -1941
,
William J. ("Billy") Collins
geboren op 22 maart 1941 in New York City is een Amerikaanse dichter die van 2001 tot 2003 de titel mocht dragen van (the 44th Poet Laureate of the United States. In zijn thuisstaat wordt Collins in 1992 gelauwerd als " a Literary Lion of the New York Public Library en hij wordt er gekozen tot the New York State Poet van 2004.
Hij studeerde aan the College of the Holy Cross en the University of California, Riverside.
For the record, Collins doesn't much care for the word "accessible" either, because it suggests "ramps for poetically handicapped people."
He likes the word "hospitable." But he concedes that "accessible" has won the day, and he's happy with the side he finds himself on. "
Some poems talk to us; others want us to witness an act of literary experimentation."
Bibliografie :
* Pokerface (1977)
* Video Poems (1980)
* The Apple That Astonished Paris (1988)
* Questions About Angels (1991)
* The Art of Drowning (1995)
* Picnic, Lightning (1998)
* Sailing Alone Around the Room: New and Selected Poems (2001)
In het noorden van Noorwegen wordt de oude boerin Anna Neshov vlak voor Kerstmis getroffen door een beroerte en ze ligt op sterven.
Haar oudste zoon Tor, die de boerderij heeft overgenomen en zich vol overgave aan de varkensfokkerij wijdt, ziet zich gedwongen zijn broers, Margido en Erlend die al jarenlang van elkaar en van hun familie vervreemd zijn, te bellen met het verzoek af te reizen naar hun ouderlijk huis in de buurt van Trondheim. Daar zijn ze al tijden niet geweest. De familie is allesbehalve on speaking terms.
Tor kent nauwelijks vrouwen, leeft uitermate sober en plattelands en geeft niets om bezittingen.
Zijn jongere broer Margido, , heeft na een ruzie met zijn vader alle contact met zijn familie verbroken en is in zijn solitaire bestaan als begrafenisondernemer het contact met zijn gevoel kwijtgeraakt.
Erlend, de jongste broer, heeft het ouderlijk huis ook allang verlaten en werkt in Kopenhagen als etaleur., geniet van schoonheid en woont samen met een vriend, Krumme.
Hij maakt graag dingen mooi, spaart vol vuur Swarovski kristal, geniet van de liefde, leeft bij voorkeur in de stad", drinkt behoorlijk en geeft gemakkelijk geld uit.
Tor laat ook zijn dochter Torunn komen, van wier bestaan niemand op de hoogte was en die hij zelf ook nog maar één keer gezien heeft: Torunns moeder is destijds door zijn moeder afgekeurd als schoondochter en van de boerderij weggejaagd, maar hij vindt dat Torunn haar grootmoeder toch een keer moet zien voor ze doodgaat.
Met zeer gemengde gevoelens reizen de familieleden af naar de boerderij, waar ze gedwongen worden weer met elkaar te praten, zich in elkaars levens te verdiepen en, niet in de laatste plaats, samen onder één dak te leven. Onderlinge tegenstellingen bloeien op en iedereen heeft moeite met het feit dat hij of zij opeens weer - of voor het eerst - een rol moet spelen in dit gezin, waarin wat niet gezegd wordt, vaak belangrijker is dan datgene dat wel hardop wordt uitgesproken.
Anne B. Ragde heeft Het leugenhuis prachtig opgebouwd. Een intro maakt de lezer benieuwd naar de persoon die vanuit het verleden beschreven wordt. Vervolgens introduceert ze de broers en hun leven. Dit doet ze indringend en beeldend. Hun dagelijkse leven en werk worden in kernachtige zinnen geschetst waardoor hoofdpersonen gestalte krijgen.
De oudste zoon Tor houdt varkens op de oude boerderij. Het is zijn lust en zijn leven. De schrijfster weet ongetwijfeld veel over deze dieren. Dat blijkt uit de informatie die ze geeft en de liefde waarmee ze schrijft. Dit geldt overigens niet alleen voor varkens maar ook voor de Noorse omgeving en de werkzaamheden van de andere broers en de dochter. Anne B. Ragde geeft zelf aan in interviews dat ze veel uit eigen ervaringen heeft geput.
Haar nauwkeurige en levendige beschrijvingen leveren krachtige beelden op. Vanaf het begin is de grote vraag wat er in deze familie is gebeurd. Waarom leeft de ene broer in Denemarken en komt de andere broer nooit thuis? Waardoor is verwijdering ontstaan? Langzaamaan licht Anne B. Ragde tipjes van sluiers op.
Tor kijkt vanuit zijn perspectief naar zijn moeder en naar het leven dat ze gezamenlijk leiden op de boerderij. De vader speelt nauwelijks een rol. Hij houdt zich erg afzijdig en wordt genegeerd. Zijn natje en zijn droogje krijgt hij en daarmee is alles gezegd. Hij lijkt op een huisdier dat eten vindt in een voederbak. De varkens leiden een meer liefdevol bestaan.
De Noorse titel Berlinerpoplene verwijst naar een boom die lange wortels heeft. Als je ze afsnijdt sterft de boom. Hetzelfde is bij families het geval. Ze zijn er, de wortels, en je ontkomt er niet aan. Tegenwoordig zien we steeds meer dat mensen liever met vrienden dingen ondernemen; dat is vrijblijvender. Familiebijeenkomsten zijn vaak beladen. Soms is er sprake van het heiligemoeten." De verschillende rollen die mensen in families vertolken, maken het soms extra gecompliceerd. Maar de wortels zijn er.
Als Erlends vriend Krumme overkomt uit Kopenhagen om Kerstmis op de boerderij te vieren, is de chaos compleet.
De enige die het allemaal niets lijkt te kunnen schelen, is hun vader, die al die jaren in de schaduw van hun moeder en hun grootvader heeft geleefd en die daarom door zijn zonen wordt veracht. Maar als Anna overlijdt en de erfenis verdeeld moet worden, doet uitgerekend hun vader een onthulling die veel duidelijk maakt maar die tegelijkertijd hun hele bestaan op losse schroeven zet ... Het Leugenhuis is het eerste deel van een trilogie en is ook bewerkt tot toneelstuk en een succesvolle televisieserie. Het tweede en derde deel van deze trilogie, Eremittkrepsene (De heremietkreeften) en ligge i gronne enger (Liggen in groene weiden) , bereikten in Noorwegen al net zo'n groot publiek.
Het boek is inmiddels aan vijftien landen verkocht, waaronder Engeland en Duitsland.
'Ik wilde al heel lang een boek schrijven dat zich op een boerderij afspeelt, omdat ook mijn wortels op het platteland liggen. Een familiebedrijf roept verplichtingen op, er breekt een onbeschrijflijke paniek uit als er geen opvolger komt. Alleen koninklijke families voelen dezelfde druk als boeren.'
Anne Birkefeldt RADGE -1957
Anne B.Ragde ,werd in 1957 geboren in Hardanger, het fjordengebied van Noorwegen. Ze wilde dierenarts worden, maar ze was niet goed genoeg in wiskunde. Daarom ging ze Engels, linguïstiek en fonetiek studeren, maar de liefde voor dieren bleef: 'Dieren zijn geweldig." Na haar studie werkte ze als lector aan de universiteit en als tekstschrijver voor een reclamebureau; in haar vrije tijd schreef ze kinderboeken. Nadat haar derde kinderboek was uitgegeven, besloot ze fulltime schrijfster te worden. Dat was jaren geleden, en sindsdien zijn er een groot aantal boeken van haar hand verschenen, in diverse genres, waaronder kinder- en jeugdboeken, humorboeken, korte verhalen en thrillers. In de beginperiode, toen haar boeken nog niet zo goed verkochten, schreef ze vooral erotische verhalen voor mannenbladen. Iets heel anders dan haar biografie van Nobelprijswinnares Sigrid Undset, waar ze in 2001 de prestigieuze Noorse Brageprijs voor ontving. Haar grote doorbraak kwam met Het leugenhuis, dat in 2004 verscheen en meteen alle verkoopsrecords brak.
In Noorwegen is Ragde mateloos populair, in de eerste plaats door haar romans, maar ook door haar flamboyante persoonlijkheid; ze neemt geen blad voor de mond, is een boeiende verteller en heeft een vliegbrevet en schietvergunning - maar alleen om een geweer te mogen lenen als ze in haar eentje op stap gaat op Spitsbergen, om zich te beschermen tegen ijsberen.
De televisieserie Berlinerpoplene van de Noorse NRK, gebaseerd op het boek Het leugenhuis van Anne B. Ragde, , heeft op 22 september de prestigieuze Prix d'Italia in de wacht gesleept. De serie won in de categorie Beste tv-drama.
De auteur heeft meerdere boeken geschreven samen met Unni Lindell.
Against the backdrop of the Korean War, a young man faces life's unimagined chances and terrifying consequences.
***
Met "Verontwaardiging"heeft Roth een van zijn meest buitenproportionele werken weten te scheppen. Verontwaardiging, is weer een iets politiekere roman, gesitueerd aan het begin van de jaren 50 als Amerika is verwikkeld in de Koreaanse oorlog.
We volgen student Marcus Messner in zijn pogingen te studeren, buiten die oorlog te blijven en afstand te houden van zijn ziekelijk bezorgde vader.
Als enig kind van een koshere slager woont hij nog bij zijn ouders in Newark( New Jersey) en studeert er als beste jongetje van zijn klas aan het plaatselijke College. Zijn vader stelt alles in het werk om zijn zoon binnenshuis en van het slechte pad te houden, maar vooral weg van de frontlinie in Korea. Wanneer hij,overmand wordt door angstaanvallen zijn enige zoon hysterisch inprent dat het minste of geringste kleinigheidje in het leven tragische gevolgen kan hebben, besluit Marcus aan een universiteit ver uit de buurt van zijn ouders te gaan studeren, vast van plan om met uitsluitend uitmuntende tienen als allerbeste te slagen.
Hij kiest voor de conservatieve campus van Ohio's Winesburg College. Marcus is feitelijk een nerd en een tobber.Hij kan er het kamerdelen met andere studenten niet uitstaan. In zijn eerste studentenhuis draait één van de kamergenoten de hele dag klassieke grammofoonplaten Bovendien zijn het allen Joden en dit wordt een teleurstelling voor hem , juist nu hij eens wilde uitvissen hoe leven tussen niet-joden er kon uitzien.
Marcus verhuist naar een andere dorm, waar hij zijn kamer slechts deelt met één andere student. Deze leent hem zijn auto wanneer Marcus een avondje uit wil met Olivia. Wanneer hij aan zijn huisgenoot vertelt over zijn belevenissen met Olivia, maakt deze Olivia uit voor slet en Marcus besluit meteen opnieuw te verhuizen. De studentendecaan ziet in al dit verhuizen van Marcus aanleiding om de student uit te nodigen voor een gesprek. Marcus maakt van de gelegenheid gebruik om zijn gal te spuien over het verplichte kerkbezoek op de Campus. Hij moet- naar hij eerst denkt van woede - overgeven in het kantoor van de decaan. Later blijkt hij een blindedarmontsteking te hebben.
Hij wordt met spoed naar het ziekenhuis gebracht waar hij wordt geopereerd. Olivia komt hem hier regelmatig bezoeken en ook zijn moeder, die hem vertelt dat zijn vader half krankzinnig is geworden en dat ze overweegt om van hem te scheiden. In het ziekenhuis gedraagt Olivia zich nogal wild - ze vrijt er stevig met Marcus . Een zuster betrapt hen en Marcus is - naar later blijkt - terecht bang dat de zuster hiervan melding zal maken aan de universiteit. Dat brengt het risico met zich mee dat hij van de universiteit wordt weggestuurd en vervolgens wordt opgeroepen om te vechten in Korea. Als Marcus weer uit het ziekenhuis ontslagen is, blijkt Olivia van de Campus te zijn verdwenen. In zijn wanhoop haar te vinden, brengt hij een bezoek aan de decaan. Die blijkt inderdaad op de hoogte te zijn van de gebeurtenissen in het ziekenhuis. Hij beweert dat Olivia zwanger is, hetgeen Marcus ernstig verwart.
Roth sluit met zijn recentste spruit :"Verontwaardiging "opnieuw aan bij zijn favoriete thema's: de Joods-Amerikaanse identiteit, Amerika met zijn morele en politieke conventies en oorlog.Deze keer behandelt hij de Koreaanse oorlog, ook wel eens 'de vergeten oorlog' genoemd en een periode in de moderne Amerikaanse geschiedenis die hij tot nu toe links had laten liggen: de fifties.
Marcus doel: zo ver mogelijk van huis wegvluchten. wordt echter het begin van een duizelingwekkende spiraal richting zijn eigen ondergang.
Philip Roth laat Marcus vanuit zijn zogenaamde dood -eigenlijk een delirium door opium - terugkijken op de gebeurtenissen die voorafgingen. Hoe analytischer Marcus alles bekijkt, hoe minder grip hij op de gebeurtenissen heeft. Roth laat bittere ernst voortdurend met droge humor flirten. De naïeve verwonderde blik van Marcus Messner op relaties en seks is hilarisch en doet denken aan de achterhaalde opvoedingsfilmpjes uit de jaren '50. In "Verontwaardiging" eisen de absurd-komische kronkels van het leven de overwinning op.
Philip Roth heeft na al die jaren nog niks van zijn scherpte verloren. Des te driftiger haalt hij de Amerikaanse vlag neer, en hij moet hierbij niet inboeten aan snedigheid en kracht. Roth bevestigt met "Verontwaardiging" zijn reputatie als taalvirtuoos. Met zijn 256 bladzijden kun je het boek nauwelijks een mastodont noemen, maar een vingeroefening is de nieuwste telg van Philip Roth allerminst. Integendeel, de auteur is in topvorm, en dat laat zich voelen. Zijn heldere schrijfstijl maakt zijn proza toegankelijk, maar het is vooral het hoge in your face-gehalte dat ons aan het boek gekluisterd houd.
de Volkskrant: : 'Ook Indignation is bovenal een uitnodiging, een uitnodiging om verder te denken, een verhaal met venijnige suggesties. Een ontwapenend en een vrolijk verhaal, ook dat nog, geschreven op de vertrouwde tonen van mijmerende kamermuziek met flitsende uithalen erin.'
Philip Roth -1933
Philip Milton Roth, is op 19 maart 1933 geboren te Newark(Jersey). Hij gradueerde aan Bucknell University in 1954 en behaalde zijn M.A. in Engelse literatuur in 1955 aan the University of Chicago in 1955. Philip Roth won in 1997 met Amerikaanse pastorale de Pulitzer Prize. In 1998 nam hij in het Witte Huis de National Medal of Arts in ontvangst en in 2002 werd zijn gehele oeuvre onderscheiden met de Gold Medal in Fiction van de American Academy of Arts and Letters.
Hij won twee keer de National Book Award, de PEN/Faulkner Award en de National Book Critics Circle Award.
In 2005 kreeg Het complot tegen Amerika -de Society of American Historians' Award toegekend voor 'de meest bijzondere historische roman over een Amerikaans thema in 2003-2004'.
In het Verenigd Koninkrijk won Het complot tegen Amerika de W.H. Smith Award voor het beste boek van het jaar, waarmee Roth de eerste schrijver werd in de zesenveertigjarige geschiedenis van de prijs die hem tweemaal won. In 2005 werd Roth de derde schrijver wiens verzameld werk tijdens zijn leven wordt opgenomen in de Library of America.
Vertaling: Karin Pijl UITGEVERIJ / THE HOUSE OF BOOKS
400 pagina's Verschenen: juni 2008 ISBN: 9789044321197
***
Firefly Lane is the poignant, powerful story of two women and the friendship that becomes the mainstay of their lives.
Spanning more than three decades and playing out across the ever-changing face of the Pacific Northwest.
And ultimately, about the one person who really, truly knows you - and knows what has the power to hurt you...and heal you.
***
De brutale puber Tully leidt geen luizenleventje zoals haar meeste leeftijdsgenoten in de jaren zeventig: haar moeder is drugsverslaafd en daarom woont Tully afwisselend bij haar en haar oma. Als ze met haar moeder verhuist naar een nieuwe buurt,Firefly Lane, raakt ze verrassend genoeg bevriend met de verlegen Kate.
De schuchtere Kate en de stoere Tully groeien op in dezelfde straat en worden hartsvriendinnen;ze beloven elkaar eeuwige vriendschap maar die hechte vriendschap wordt danig op de proef gesteld als hun levens een andere wending nemen. Het verhaal volgt Tully en Kate gedurende hun intense vriendschap, die uiteraard niet altijd verloopt zonder strubbelingen. De serieuze Kate komt uit een liefdevol gezin. Tully is een druktemaker en houdt van glamour.
Zo heeft Tully de grote ambitie om verslaggeefster te worden, terwijl Kate meer verlangt naar een leven in het teken van huisje-boompje-beestje.
De meisjes sluiten een pact dat ze altijd op elkaar kunnen rekenen en die belofte zal dertig jaar standhouden. Inmiddels is Tully een beroemd journaliste geworden. Kate heeft gekozen voor een huwelijk met John en voor het moederschap. Na een bittere ruzie verliezen de twee vrouwen elkaar lange tijd uit het oog. Tot Tully een dringende oproep krijgt...
Wie naar de sterren grijpt, is een ontroerende roman over de levens van twee bijzondere vrouwen en over de ware essentie van vriendschap. Deze prachtige roman beschrijft op realistische wijze een vriendschap tussen twee hartsvriendinnen waarbij het nodige drama niet ontbreekt.Omdat het leven van de twee hoofdpersonages al vanaf hun jeugd wordt beschreven, wordt de lezer meegetrokken in hun belevenissen en is meeleven met de karakters niet moeilijk.
Kristin Hannah opent een nieuwe wereld tijdens haar zoektocht naar de krachtige stem van de vrouwen-fictie.***
Kristin Hannah : 1960
Kristin Hannah , is geboren in september 1960 in South California , maakte er zandkastelen in het zand en speelde er in de golven op het strand.Op achtjarige leeftijd verhuisde ze met haar familie naar Western Washington .Ze beschouwt zichzelf nu als een echte " Washingtonian ". Voor haar zit er iets speciaals aan dit deel van het land, bijna magisch zelf. In zekere zin voelt ze zich nog steeds pionier.
"Onze familie was op zoek naar een beter leven en zij hebben het hier gevonden in de grote groene bomen en de met sneeuw bevlekte bergen. "Echo Beach is het soort plaats waar iedereen je kent en iedereen om je geeft.
Haar moeder verlangde er op haar ziekbed steeds naar dat ze schrijfster zou worden , maar eerst ging ze rechten studeren.Ze was advocate in Seattle , alvorens zich full-time op het schrijven te storten. Kristin Hannah heeft met haar indringende romans, waaronder Twee zusjes en Alice, het wolvenmeisje, een internationaal lezerspubliek veroverd. Haar boeken worden in meer dan twintig landen gepubliceerd.
Inmiddels is ze met haar zestien romans één van Amerika's bekendste schrijfsters geworden en won ze verschillende prijzen zoals : -the Golden heart , the Maggie en in 1996 the National Reader's Choice award. Ze woont met haar man en zoon op de eilanden in the Pacific Northwest en Hawaï.
Hannah blijft meesterlijk in het grondig doorvorsen van de geest en de omlijnende gevoelens van haar hoofdpersonen.
Een roman die "speels en scherp is, rijk en fijnzinnig", een betoverend boek dat vrolijk uiteenspat als een veelkleurige pijl boven de moderne samenleving".
***
'De langverwachte' is een prachtige roman over een Marokkaanse familie in multi-cultureel Nederland, maar is bovenal een feest van Nederlandse taal.
Abdelkader Benali oogstte met zijn eerdere roman 'Bruiloft aan zee' al een matig succes, zoals de Geertjan Lubberhuizen Prijs voor het beste romandebuut. 'De langverwachte' kreeg De Libris Literatuur Prijs 2003.
Benali's verhalen zijn nooit rechttoe rechtaan. De verhaallijnen van de diverse personen meanderen door zijn boek, waarbij er lussen naar het verleden worden gemaakt, verhalen abrupt afbreken en later weer worden opgenomen.
Verhalen over een Marokkaanse cultuur die in Nederland een eigen plaats aan het zoeken is. Over tradities die wel of niet in ere worden gehouden. Over mensen die heimwee hebben naar een streek waarvan ze eigenlijk hebben gezworen er nooit meer terug te keren.Een portret van een Marokkaanse samenleving in Nederland, met zijn imam's en geloven in kwakkeldokters. Benali zet op hilarische wijze deze cultuur neer, zonder echter te veel de draak te steken met zowel Marokkaanse als Nederlandse gebruiken.
Het is een familie epos, van Marokkanen die in Nederland terecht zijn gekomen. Het wordt verteld door een ongeboren kind, dat wacht tot zijn hele familie, de Marokkaanse en Nederlandse kant, aanwezig zijn bij zijn geboorte en op het moment dat het nieuwe millennium aanbreekt. Symboliek voor een nieuwe tijd. Het zijn verhalen over opa's en oma's, vader en moeder; vrienden, buren, de imam. Het is als een sprookje als hij verteld over het huwelijk van Driss en Malika in Marokko.
Malika is de moeder van Mehdi, die met zijn grote liefde Diana, het kind krijgt dat verwacht wordt. Het is een tragikomedie als hij over Boedoeft schrijft, de grootste vriend van Mehdi, die een groot rapper was en jong sterft. Het is vooral een aangrijpend vertelde historie over een multiculturele samenleving in wording.
Mehdi Ajoeb is de jonge vader van de 'langverwachte' baby, die te midden van haar familie uit de buik van haar moeder Diana komt. Nog voor haar geboorte begint ze aan het verhaal van haar familie, vooral over de Marokkaanse tak, de Ajoeb's, die een tijdje een slagerij in Rotterdam hebben gehad.
Driss Ajoeb is de vader van Mehdi, die ooit de twee koeien van zijn moeder stal en toen bij Omar Omar kwam met zijn nieuwbakken bruid Malika die hem chanteerde met haar zelfgemaakte bruidsjurk. Malika is Mehdi's moeder, die behalve van theerituelen houdt van glazen poetsen en die haar man op alle mogelijke manieren probeerde te chanteren om zijn rijbewijs te halen. Na een lange periode van stilzwijgen moest Driss zich zelfs tot de imam wenden om te vragen of die een oplossing wist voor het zwijgen van zijn vrouw.
Dan is er Mehdi's vriend Boedoeft die alles schijnt te weten, maar door een noodlottig ongeval de geboorte van het nieuwe kind niet zal meemaken. Ook Diana heeft een vriendin, de Gazet van Antwerpen, "die op de een of andere manier alles wist, van conceptie tot ontsluiting."
Zijn zinnen zijn een niet te stuiten opmars van woorden en beeldspraken, er spreekt een vrolijkheid en vrijheid uit zijn woorden die je niet vaak in de Nederlandse taal tegenkomt. Zoals al vaker Nederlandse schrijvers van Marokkaanse afkomst hebben bewezen, zijn zij een verfrissing voor onze taal. Ze jongleren met woorden en zinnen alsof ze net een nieuw speeltje in de hand hebben gekregen. Wat ook in wezen zo is omdat hun moedertaal veelal Marokkaans is, en waardoor ze misschien meer onbekommerd in het Nederlands kunnen schrijven. Benali's beeldspraak laat zien dat hij behalve schrijver ook een goede observator is van het leven om hem heen. En niet bang is met cliché's te gooien.
"De langverwachte" snijdt zoveel onderwerpen aan waar iedereen wel vragen over heeft en die worden zo respectvol, grappig en indringend beschreven. Het is niet alleen een geweldige bijdrage aan de Nederlandse literatuur, maar ook aan meer begrip van Nederlanders voor Marokkanen. Ik hoop dat Benali meer op deze manier gaat schrijven.
De langverwachte, is een fijnvertakt web van al dan niet verweesde generaties, een literaire achtbaan waarin geloof en ongeloof elkaar opvolgen als dag en nacht, de personages elkaar aanraken en weer loslaten, een lichtvoetig sprookje over trouwjurken die niet willen trouwen, een onverkoopbare slagerij die toch wordt verkocht en een pleegvader die pas kan slapen als hij vuurwerk heeft gezien boven de skyline van Rotterdam.
Benali's tweede roman met de toepasselijke naam 'De langverwachte' is zijn doorbraak die de echte literatuurkenners eigenlijk al hadden moeten aan zien komen toen 'Bruiloft aan zee' werd gepubliceerd in 1996. Een schrijver die zo ongedwongen met zowel de taal als zijn verhaallijnen omgaat is een heerlijkheid in de soms sobere Nederlandse romancultuur.Deze lofzang op het volle leven, vrij van alle dwingende kaders, een levenshouding die aan Camus doet denken, klinkt door in het gehele oeuvre van Benali.
Het staccato van zijn stijl; de snelheid en vrijheid van zijn verhalen; de beeldende taal; de humor en subtiliteit; de eindeloosheid van sommige monologen of gedachtenspinsels. Niet voor niets heeft hij hiervoor de Librisprijs van 2003 gekregen.
Abdelkader Benali -1975
Abdelkader Benali (Ighazzazen, Marokko, 25 november 1975) is de zoon van een Marokkaanse slager. Benali debuteerde heel jong , op eenentwintigjarige leeftijd met de roman Bruiloft aan zee, waarvoor hem de Geertjan Lubberhuizenprijs werd toegekend. Zijn werk omvat literair proza (romans en korte verhalen), poëzie en toneel, non-fictie en journalistiek werk.
Benali heeft zelf benadrukt niet als multicultureel schrijver te boek te willen staan.
Als voddenraper, boekenverslinder en marathonloper (de snelste hardlopende romanschrijver van Nederland), baant Benali zich een weg door de global village van de wereldliteratuur en van de maatschappelijke actualiteit. Op zoek naar een eigen identiteit
Bibliografie :
Romans :
Bruiloft aan zee (1996) Berichten uit Maanzaad Stad (2001) verhalen De langverwachte (2002) roman De Argentijn (2002) novelle Onrein (2003) roman De Malamud-roman (2004) Laat het morgen mooi weer zijn (2005) Wie kan het paradijs weerstaan (2006) briefwisseling met Michaël Zeeman, Jasser -een monoloog (2006) Feldman en ik (2006) Marathonloper (2007)
POëZIE & NON-FICTIE
De ongelukkige (1999) toneel Yasser (2002) toneel Gedichten voor de zomer (2003) poëzie Marokko door Nederlandse ogen (2005 ) Berichten uit een belegerde stad (2006) Panacee (2006) poëzie Eeuwigheidskunstenaar (2007) Een dag in mei (verhaal, 2007)
We lived on the shore of Mirror Lake, and for many years our lives were as calm and transparent as its waters. Our old house followed the curve of the bank, in segments, like a train, each room and screened porch added on, one by one, decade by decade. When I think of that time, I picture the four of us wading in the shallows, admiring our reflections in the glassy, motionless lake. Then something"a pebble, a raindrop"breaks the surface and shatters the mirror. A ripple reaches the distant bank. Our years of bad luck begin.
Francine Prose has a knack for getting to the heart of human nature- USA Today
***
Nico is dertien jaar als haar oudere zus, Margaret, verdrinkt in het meer bij hun huis. Terwijl haar ouders in hun eigen verdriet wegzinken, staat Nico er alleen voor en gaat ze een spannende relatie aan met het raadselachtige vriendje van haar overleden zus.
Gedurende de zomer komt Nico tot het besef waar alle jonge mensen een keer tot komen: namelijk dat je ouders je niet langer meer kunnen helpen. De plotselinge dood van Margaret confronteert haar met volwassen verdriet en markeert het einde van haar kindertijd. Maar ondanks de duistere kern van deze roman straalt het verhaal een zekere lichtheid uit die is beladen met de rusteloze seksuele energie die bij de tienerjaren hoort.
Goldengrove neemt hiermee zijn plaats in naast die andere grote romans over opgroeiende jeugd zoals : Henry James's The Awkward Age en L. P. Hartley's The Go-Between
Francine Prose - 1947
Francine Prose, geboren in Brooklyn, New York (1947) schrijft zowel fictie als non-fictie. Ze is afgestudeerd aan Radcliffe College in 1968 en ontving een Guggenheim Fellowship in 1991. Daarnaast heeft ze meer dan twintig jaar lesgegeven in literatuur en schrijfvaardigheid op diverse grote Amerikaanse universiteiten, waaronder Harvard.. Prose zat in de jury van de PEN/ Newman's Own-prijs. Haar roman Blue Angel stond op de shortlist van de National Book Award en Reading Like a Writer was een New York Times-bestseller.Ze doceert aan Bard College.
Van haar roman; " Household Saints "werd een film gemaakt door Nancy Savoca .Een andere roman ; "The Glorious Ones " is bewerkt tot een succesvolle musical door Lynn Ahrens & Stephen Flaherty.
"Romance, I think, is as vital as survival. What life is worth living if it's loveless?" ***
Niemand beschrijft actie en avontuur zoals Rollins. Zijn intellectueel aansprekende boeken zijn ook adembenemende avonturen, zo vol wetenschap, geschiedenis en boosaardige tegenstanders, dat zelfs veeleisende thrillerlezers aan hun trekken komen. In " De zwarte Orde" of "Black Order",riskeren de leden van het Sigma Force team hun leven om één van de grootste mysteries waarmee de mensheid geconfronteerd wordt te ontrafelen : de kernpunten van het leven zelf , de echte redenen van de evolutie. Het thema van deze intelligente pageturner vol verrassende onthullingen is niets minder dan het felste wetenschappelijke debat van onze tijd.
Alles begint met een aanslag op een Deens antiquariaat.,waar een agent van een Amerikaanse geheime dienst onderzoek doet naar een ooit aan Darwin toebehorende bijbel.Toevallig is commandant Grayson Pierce, de Sigma bevelhebber ter plaatse en hij belet dat de daders vertrekken met de bewuste bijbel Deze bijbel werd later eigendom van een wetenschapper die betrokken was bij gruwelijke nazi-experimenten, maar waarom willen terroristen dit boekwerk per se in handen krijgen?
In Nepal is een vallei ontvolkt door een mysterieuze plaag. De monniken van het klooster lijden er aan een vreemde ziekte ,die hun geestelijke vermogens aantast. Arts/onderzoekster Lisa probeert te helpen, maar moet vluchten als het klooster en zijn inwoners vernietigd worden.Schimmige machten trachten haar voorgoed het zwijgen op te leggen.Ze wordt plots het doelwit van een huurmoordenaar.
Haar enige bondgenoot is Painter Crowe, die aan het hoofd staat van de elite-eenheid Sigma Force.
Maar Painter vertoont reeds de eerste symptomen van de dodelijke ziekte...
Grayson heeft de sleutel in handen om Painter en Lisa te redden - als hij zou weten wat er op het spel staat. Sigma Force zet alles op alles om daar achter te komen voor de huidige wereldorde voorgoed vernietigd wordt...
In Zuid-Afrika gebeuren rond een wildpark vreemde dingen. Het draait om een uitvinding van nazi-geleerden die aan het einde van de oorlog Duitsland uitgesmokkeld is. Op basis van kwantumtheorieen proberen duistere figuren het perfecte Arische ras te herscheppen. Uiteraard is er een groep die dit wil voorkomen en er volgt een langdurig kat-en-muisspel met een gewelddadige ontknoping. Een klein romantisch vleugje leidt de aandacht een beetje af van het geweld. Verder speelt evolutie tegenover 'intelligent design' een belangrijke rol. Veelomvattend, een gecompliceerd, maar kundig uitgewerkt plot, iets te fantastisch, snel en spannend, mannetjesputters die de wereld redden, kortom een thriller die alle noodzakelijke ingredienten bevat.
Geschiedenis, wetenschap, spiritualiteit en niet te vergeten adembenemende spanning: dat typeert alle thrillers van James Rollins. James Rollins -1961
James Rollins is geboren in Chicago-Illinois , als James Czajkowski. Samen met drie broers en drie zusters groeide hij op in de Mid-West van het landelijke Canada. Hij studeerde aan the University of Missouri, waar hij een graad behaalde in evolutie-biologie en zijn doctoraat in de veeartsenij-geneeskunde in 1985. De lange strenge winters in Canada en zijn verlangen naar zon,de aantrekkingskracht van de oceaan en nieuwe horizonten ,verdreven hem naar de West Coast waar hij in Sacramento (Californie ) zijn veeartspraktijk ging uitoefenen. De schrijverswijsheid: Je moet eerst een miljoen woorden schrijven voordat je kans maakt op publicatie, hield Rollins op de been toen niemand zijn korte verhalen wilde uitgeven.Korte verhalen schrijven was dus blijkbaar niet zijn "ding" Hij schreef eerst elf maanden lang als een bezetene aan een thriller (Subterrenean) en stuurde het naar zo veel mogelijk agenten. De 50e agent (het is echt waar!) wilde een poging wagen om het boek aan de man gaan brengen. Dat lukte! Hij waagde zich dan maar aan het fantasy-genre , waar hij zelf een groot liefhebber van was. De fans van mystery-thrillers kennen hem nu als James Collins .
De liefhebbers van fantasy-verhalen kennen hem als James Clemens ,auteur van de populaire Verboden & Verbannen serie: Wit'ch Fire
Zijn klanten kennen hem dan weer als :Dr. Jim Czajkowski, de succesvolle veearts in Sacramento , waar hij zijn huis deelt met twee dalmatiërs, een scheper en zijn praatzieke papagaai Igor.
James heeft als hobby's : amateur spelonk-en grotonderzoeker en is een gebreveteerd diepzeeduiker. Deze tijdverdrijven helpen hem ook aan ideeën voor zijn romans , die zich dikwijls in de ondergrond of onderwater afspelen. Tot de mensen die hem inspireerden rekent hij de auteurs van de Doc Savage series., waarvan hij in zijn jeugd een omvangrijke collectie bezat. In 2007 werd hij ingehuurd door Lucasarts om het script te schrijven voor de film :Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull.
Wat geboren is als dubbeltje wordt nooit een kwartje
Alles is verpakt in een zinderende en sublieme vertelling met een fraaie strik erom heen, waarin de muziek bijna te horen is; de frieten, de mayonaise, de uitgeplozen watten van de barbe à papas en andere kwabbige substanties te ruiken zijn.
***
In zijn nieuwe boek "Suikerspin" - het zoete symbool van de Vlaamse kermis ,duikt de schrijver Erik Vlaminck binnen in het leven en de psyche van vier generaties foorkramers.
De eigengereide kermisexploitant Jean-Baptist Van Hooylandt weet de hand te leggen op de Siamese tweeling Joséphine en Anastasia, die hij als " fenomeen " en als lust- en kijkobject op de dorpskermissen in het begin van vorige eeuw tentoonstelt. Het is 1908. Het mensonterende bestaan waartoe hij Joséphine en Anastasia dwingt, laat diepe sporen na.
In korte hoofdstukken hangt de auteur een indringend beeld op van deze keiharde kermiswereld. Knokken om te overleven, zeg maar, en daar doet ieder familielid, vriend en vijand zijn of haar zegje over, de aaneen gegroeide tweeling incluis. En als er dan een paar brave zielen zich over de belabberde leefomstandigheden van de meisjestweeling willen ontfermen, krijgen ze geheid de wind op kop.
De Van Hooylandts spartelen met hun kermisattracties de twee wereldoorlogen door, maar wat er van deze forains en hun Kinderdroom-molentje rest nadat het stof is gaan liggen, is scabreus, iel, zielig..
In deze meesterlijk gecomponeerde familieroman van het foorreizigersgeslacht Van Hooylandt spettert het kermisgejoel van elke bladzijde, maar onderhuids echter wemelt het van intriges, eigenbelang, schuld en boete, afgewezen liefdes en uitbuiting.
Erik Vlaminck gooide hoge ogen met een zesdelige roman fleuve -reeks waarin hij teruggrijpt naar zijn eigen familiegeschiedenis. Suikerspin is niet autobiografisch, hoewel er een schrijver opduikt die het verhaal van een familie van foorkramers wil optekenen. Vlaminck laat Arthur van Hooylandt aan het woord, telg uit een geslacht van 'forains'. In het sappigste Vlaams vertelt hij over zijn leven en hoe dat leven hem regelmatig een hak heeft gezet..In beeld komt ook zijn voorvader Jean-Baptist, die aan het begin van de vorige eeuw een kraam met 'fenomenen' uitbaatte: een vrouw met baard, de kleinste man ter wereld,een zelf gefabriceerd zeemonster en als triest hoogtepunt, de Siamese tweeling Anastasie en Joséphine.
Het prachtige Vlaams waarin Vlaminck zijn (verre) familieleden de revue laat passeren is een genot voor de lezer. Woorden alskozijn, kabberdoes, zothuis,"onnozelaar ensukkelaar", vormen de rode draad die de verschillende generaties van de families Vlaminck en Van Riel met elkaar verbindt. Door onderlinge minachting worden de generaties uiteengedreven, door de fascinerende geschiedenis van de Siamese tweeling Joséphine en Anastasia worden zij bijeen gehouden. Het Vlaamse dialect is niet bij toeval zo sterk en dient meerdere doeleinden. Daaronder is natuurlijk simpelweg dat van schone taal. Ten slotte, en misschien wel als belangrijkste, het zorgt voor een vriendelijke, zachte toon in een boek dat de lezer op zijn tijd ronduit rottigheid en ellende voorschotelt. Het houdt de roman, kortom, leesbaar. Niet alle lof moet daarvoor naar het dialect zelf gaan: het is de auteur die het zo virtuoos hanteert dat het een meerwaarde voor het werk wordt.
Hoe eenvoudig het verhaal van Suikerspin ook is, " vier generaties familie " Vlaminck weet te verrassen. Hij is scherp; hij ligt steeds net voor op zijn lezer. .De grote wereld treffen we bij Vlaminck niet in zijn decors aan maar in zijn personages, in hun meest elementaire menselijkheid, in hun verlangens en angsten. Mensen die hun leven al dan niet in handen nemen....Tussen de freakshows en de loeiende botsauto's komen ook de wonden van een dramatische familiegeschiedenis aan het licht.
Suikerspin ,is een boek vol ontroerende momenten en humoristische scénes maar ook met scherpe kanten en donkere nissen. En de kleurrijke wereld van de kermis wordt door Erik Vlaminck zo treffend beschreven, dat de lezer als het ware ooggetuige wordt.
Erik Vlaminck : -1954
Erik Vlaminck (1954) is roman- en theaterschrijver en voorzitter van de Vlaamse auteursvereninging. Als theatermaker werkte hij in opdracht van diverse professionele gezelschappen maar ook met het zgn. amateurtheater heeft hij geruime tijd ervaring.
Vlaminck, nazaat van de beroemde Vlaamse schilder Maurice de Vlaminck, is op zoek gegaan naar herinneringen aan zijn ouders, grootouders, overgrootouders, van vaders- en moederszijde. Met die herinneringen heeft hij een mozaïek, een intrigerende roman fleuve die uit zes deelromans bestaat, gebouwd. Samen vormen ze het beeld van een twintigste-eeuws Vlaanderen dat weggevaagd dreigt te worden Erik Vlaminck wordt wel eens de schatbewaarder van het verloren Vlaanderen genoemd. Hij wilde al jong schrijver worden, maar maakte eerst carrière in een inrichting en de thuislozenzorg. Vlaminck excelleert in laconiek, kernachtig proza, dat altijd wortelt in de werkelijkheid. Zijn Radioboek Het groot huisvuil en de buren ontstond na cafébezoek, waar hij mannen hoorde klagen over hun vrouw
Bibliografie :
Het Schismatieke Schrijven. Kroniek van een Familie bestaat uit zes op zichzelf staande romans door uitgeverij Wereldbibliotheek gebundeld en heruitgegeven in drie delen: Langs moederszijde, Langs vaderszijde en Langs schrijverszijde.
Langs Vaderszijde 256 bladzijden - Stanny, een stil leven - Het schismatieke schrijven
Langs Schrijverszijde 240 bladzijden
en verder : Meer brieven van Dikke Freddy Madame (poëzie) Houten Schoenen Het groot huisvuil en de buren -radioboek
Dank U, heren -Vijf vrouwen over Elsschot -2007 -THEATERSTUK
Vijf vrouwen praten over de man die hun leven heeft gebruikt in zijn verhalen: Willem Elsschot. Ieder van hen heeft zo haar eigen mening over hem, en Erik Vlaminck geeft hun een stem.
"Soms had ze er toch een beetje spijt van dat ze geen feng-shui, tai chi, macrobiotiek of biseksualiteit gekozen had voor haar spirituele groei." Met Poes poes poes (2001) wint Mennes de Tzumprijs voor de beste literaire zin
***
Kamermuziek is een goed uitgekiende literaire compositie waarin een realistisch en eigentijds beeld wordt gegeven van een psychisch labiele dertiger die in een immer snel evoluerende informatiemaatschappij structuur in zijn leven probeert te brengen.
Paul Mennes heeft een oeuvre opgebouwd waarin hij op humoristische wijze een Vlaamse versie brengt van een nihilistische jongeren- en popcultuurgeneratie uit de jaren negentig die geen maatschappelijk geëngageerd alternatief biedt maar eerder een vlucht uit de realiteit als overlevingsstrategie hanteert.
De tijd kan echter raad brengen. En Mennes had tijd om te beschouwen hoe alles zo'n beetje aan het evolueren was, in gunstige of ongunstige zin. Een maatschappelijk gegeven is alvast dat er meer mensen met een depressie of psychische kwelling rondlopen dan pakweg twintig jaar geleden. Zo vergaat het ook het hoofdpersonage uit Kamermuziek, de dertigjarige Sam Penn.
Sam Penn is een Oblomov van de eenentwintigste eeuw. Op zijn kamer denkt hij na over Het Grote Verhaal dat hij ooit zal schrijven. Dan wordt hij door zijn ouders op een nogal onconventionele wijze gedwongen het nest te verlaten, onder het motto: `Je verliest geen zoon, je krijgt er een kamer bij.' Na een tijdje bij zijn grootmoeder te hebben verbleven,vindt hij onderdak op een kamer in een gemeenschapshuis dat hij deelt met een maniakale computernerd en een gothic-meisje.
Sams leven krijgt er een nieuwe wending . Hij moet er het huis delen met Emilie, een meisje met een beroep waarvoor ze zich schaamt, en Otter, zijn jeugdvriend ,een jongen helemaal opgesloten in de wereld van computers, spelletjes en anonieme chatrelaties. Emilie is een "gothic" meisje dat drijft op modes, raveparty's en ander plezier.. Samen proberen ze een alternatieve familie te vormen en in harmonie met elkaar te leven.
Hun enige huisgenoot is Zippy, een robothondje dat door het huis dwaalt en fotografeert. Merkwaardig genoeg zorgt hij voor de communicatie die voor de rest veel te wensen overlaat.
De werkloze Samuel Penn leeft in een wereld van comic strips en sleutelt, na wat ongelukkig klussen, aan het scenario voor een stripverhaal . Die radicale uithuiszetting, zijn gebrek aan communicatievaardigheden en zijn toevlucht tot geneesmiddelen om zijn angsten en zijn agressieve neigingen te onderdrukken zorgen ervoor dat hij bij een vrouwelijke psychiater belandt, waar hij ook nog eens verliefd op wordt.Zijn liefde wordt niet beantwoord, maar Penn kan wel met haar kan praten over zijn ergernissen en zijn vreemde ervaringen met zijn twee huisgenoten.
Kamermuziek wordt, net als Mennes vorige romans, bevolkt met personages die vluchten uit de realiteit. Sam vlucht in zijn Batman-comics en in tekenfilms. Hij vindt de tendensen en feiten zoals die in de massamedia worden gebracht vooral beangstigend en bedreigend, en ze zorgen er ook voor dat Sam psychisch ontwricht geraakt en zijn demonische gedachten nog maar moeilijk kan ordenen. Hij kan niet omgaan met de differentiaties in de maatschappij en de televisieversie van de werkelijkheid. Maar niet alleen Sam vlucht en zoekt bescherming tegen die werkelijkheid: de computernerd vlucht in de computerwereld met een fotograferende robothond en computergames, terwijl het lesbische gothic-meisje vlucht in een occulte wereld, net zoals hun buren en Sams psychologe.
Sam vindt echter een nieuwe thuis bij zijn huisgenoten: hij geraakt betrokken in hun levens en kan opnieuw op een zekere vorm van geborgenheid terugvallen nadat hij de familiale nestwarmte was kwijtgeraakt. Dit vormt meteen ook een raakpunt met de vorige romans van Mennes, die ook over een zekere vorm van verlies gingen. Een nieuw element binnen Mennes oeuvre is de positieve noot die in de plot verweven zit: Sam geraakt door zijn hernieuwde sociale contacten uit zijn psychische impasse, gaat Japans studeren en volgt zijn Japanse vriendin naar Osaka. Hij kiest voor een afgeleide en gesamplede werkelijkheid.
Kamermuziek is een geestig, komisch en grappig boek met vele verwijzingen naar hedendaagse themas die alleen maar in de gedigitaliseerde informatiemaatschappij van het derde millenium geplaatst kunnen worden.
De portrettering van de kamerbewoners en de psychiater zijn realistisch, maar de verteller, het hoofdpersonage Sam, doet toch wat te afstandelijk aan. Het verhaal leest vlot en de persoonlijke, dieperliggende geheimen die de personages met zich meedragen zorgen voor een zekere psychologische spanning, die van Kamermuziek het verhaal maakt van gekwelde persoonlijkheden in een alsmaar meer knellende samenleving.
"Kamermuziek" is een met zorg opgebouwd drieluik waarin jonge mensen hun weg zoeken in de dreiging en de chaos van hun omgeving. De toon is laconiek maar kwetsbaar. Van de lezer wordt wel enige kennis van computerspelletjes en popcultuur verwacht.
Paul Mennes -1967
Paul Mennes is op 29 juli 1967 geboren te Mechelen . Hij studeerde toegepaste communicatiewetenschappen en kunstgeschiedenis, maar beeindigde deze opleidingen vroegtijdig. Hij was een tijdje werkloos en had nadien diverse baantjes. Zoals bijvoorbeeld: schoonmaker in een fabriek, arbeider in een vleesverwerkingsbedrijf, verkoper van video's in een hifi-zaak, medewerker op de aankoopdienst cd's van Fnac Antwerpen. Mennes debuteert in 1994 met Tox, een korte, realistische roman., het boek zou bekroond worden met de Vlaamse Debuutprijs. In zijn volgende roman Soap (1995) hanteert Mennes de genrewetten van de soap in een portret van enkele jongeren in de jaren negentig. Geweld, consumptisme en beeldcultuur beheerst het leven van de jonge hoofdfiguren. Het laatste deel van wat later als de trilogie Toast wordt uitgegeven, is Web
In 1999 verschijnt Kaufhaus, een hedendaagse bewerking van Dante's klassieke Divina Commedia. Vergilius, Dante's gids, zeult een laptop met zich mee en spreekt in tenenkrommende anglicismen.Het boek is een onderdeel van het multimediaproject Kaufhaus Inferno, dat Mennes samen met Eric Joris ontwikkelde. Het project bestaat uit een theatervoorstelling, een tentoonstelling, een stripalbum en kunst op het internet.
Londen, juni 1940. -Wanneer het lichaam van voormalig actrice Mabel Morgan door een jongen wordt gevonden, gespietst op een hek, oordeelt de lijkschouwer dat het om zelfmoord gaat. Maar brigadier , Ted Stratton van Criminele Zaken is niet overtuigd. Ondanks tegenwerking van zijn superieuren begint hij rond te vragen, en krijgt hij het vermoeden dat Morgans fatale val uit een raam het werk moet zijn geweest van een van Sohos beruchtste gangsters. Als detective-inspecteur van de Londense politie volgt hij zijn intuïtie en tegen de wil van zijn meerderen in gaat hij op onderzoek uit.
De Actrice, de nieuwste literaire thriller van Laura Wilson speelt zich af in 1940 in Londen, tegen de achtergrond van de Tweede Wereldoorlog.
Diana Calthrop is haar leventje bij haar schoonmoeder op het platteland beu, gaat naar Londen en vindt daar een baantje bij de Binnenlandse Veiligheidsdienst. Zij moet infiltreren in de Right Club, een antisemitische organisatie die sympathiseert met de fascisten. Hoewel Diana getrouwd is met Guy, die in het leger zit, laat ze zich verleiden door Claude Ventriss, een soort van Cassonova van de geheime dienst.
Maar aan Claude kleven vreemde verhalen. Zo zou zijn laatste vriendin vermoord zijn Toch kan ze hem en zijn lichaam niet weerstaan en raakt ze steeds dieper verstrikt in zijn web. Ook in haar werk komt zij in penibele situaties terecht. Ze verdenkt haar baas Neville Apse van spionage en is zelfs ongewild stille getuige van zijn homoseksuele praktijken.
Pas als Ted Stratton en Diana Calthrop van de Binnenlandse Veiligheidsdienst met elkaar in contact komen , komt de waarheid dichterbij . Is er een verband tussen de zaak van de actrice en de spionagepraktijken?
Als bovendien de connecties tussen Morgan, Apse en enkele geheime organisaties duidelijker worden, moeten Diana en Ted steeds meer op hun hoede zijn.
De Actrice is een flinke pil om te lezen, met 617 bladzijden. Voordeel is wel dat je enorm kunt meeleven in het goed in elkaar gezette misdaadverhaal en dat de twee hoofdpersonen levensecht afgeschilderd worden.
De persoon van Ted Stratton, zijn sociale leven met zijn vrouw Jenny, twee kinderen die door de oorlog ergens anders zijn ondergebracht, zorgen om zijn ontspoorde neef en zijn werk bij de politie worden goed verbeeld. En ook het karakter van Diana Calthrop wordt levensecht neergezet. Haar innerlijke strijd tussen haar rol als getrouwde, maar ongelukkige vrouw en haar rol als minnares doen al haar zekerheden wankelen en dat voel je als lezer ook.
Zo verweeft Laura Wilson alledaagse gebeurtenissen, nachtelijke bombardement en schuilen voor de oorlog op een goede manier in het crimeverhaal. De link tussen de vermoorde filmster en de criminele hoogwaardigheidsbekleders brengt ook het thema homoseksualiteit voor het voetlicht, iets wat in de jaren 40 en dan ook nog in Engeland natuurlijk absolutely not done was.
Voor haar boek De actrice (originele titel: Strattons War) heeft Laura Wilson de Engelse CWA Ellis Peters Historical Crime Award 2008 gewonnen. Deze prijs ook wel Dagger Award genoemd wordt elk jaar uitgereikt aan de beste historische thriller. Laura Wilson was dit jaar voor de derde keer achtereen voor deze prijs genomineerd en wint hem nu voor de eerste keer.
De actrice neemt je mee in de tijd, en je vliegt, zonder van die tijd nog enig besef te hebben, door de ruim 600 paginas heen. Slechts weinig literaire thrillers verdienen dit predikaat, maar dit boek is zowel een thriller met een plot dat van moord naar spionage en weer terug gaat, als een goed geschreven roman die je inzicht in een tijdperk geeft alsof je er zelf bij was.
Laura Wilson is geboren en getogen in Islington,Londen. Ze studeerde Engelse literatuur aan het Sommerville College in Oxford en aan UCL in Londen. Daarna werkte ze, voor ze zich volledig aan het schrijverschap ging wijden, enige tijd als docent en redacteur. Ze schrijft crime-recensies voor de Engelse Guardian en houdt van reizen en van haar hond met neerslachtige oogopslag, die haar melting moments geeft
. .
Van haar hand verschenen in vertaling bij uitgeverij Cargo de thrillers Duizend leugens, De minnaar en De actrice die stuk voor stuk door pers en publiek lovend werden ontvangen.
In 2009 zal ze voorzitter zijn van het programma- comité van the Harrogate Crime Writing Festival.
:" Flickan med majblommorna" (2004) Uitgever: The House of Books
ISBN: 9044319221
Pagina's: 399
Verschenen : mei 2007 Vertaler: E. Sybesma ***
Zweedse misdaadromans gaan over het trage, kabbelende effect dat geweld heeft op de geest, ziel en sociale omgeving van de achterblijvers.
*** In een klein Zweeds stadje wordt een oudere dame neergeslagen in de gemeenschappelijke wasruimte van haar flat. De oude dame komt kort daarna te overlijden in het ziekenhuis aan de gevolgen van haar mishandeling.
De enige getuige, een elfjarig meisje dat met meibloemen langs de deur ging, wordt kort daarna ontvoerd.Als de rechercheurs Louise Jansinski en Peter Berg uit het team van commissaris Claesson het onderzoek starten komen er al snel vreselijke geheimen over geweld en afpersing aan het licht.
Ze stuiten hierbij op de gewelddadige glazenwasser die ook in de flat woont, de enigszins vreemde zoon van het slachtoffer die op vakantie gaat voordat zijn moeder komt te overlijden en de zich vreemd gedragende meubelrestaurateur Rita Olsson.
De oude dame blijkt niet zo beminnelijk te zijn geweest als iedereen dacht.Wat kan schijn toch bedriegen. De vrouw leek zo aardig en goed van zin, maar niets blijkt minder waar. Als dan tijdens de zoektocht het meisje wordt gevonden, denkt de politie de ontknoping voor handen te hebben. Maar het meisje zwijgt in alle talen... Waarom is de grote vraag.
Tijdens het onderzoek komt ook al snel naar voren dat de oude dame een grote hoeveelheid geld in haar flat verstopt heeft. Veel meer geld dan je zou mogen verwachten van een oude dame met een klein pensioen.
En dan is er nog het meisje met de bloemen. De 11-jarige Viktoria die samen met haar werkende moeder woont in een troosteloze flat en die door de vriend van haar moeder wordt misbruikt. Dezelfde Viktoria die op het moment van de aanslag mei-bloemen verkocht in de flat en mogelijk de dader heeft gezien en die plotseling spoorloos verdwijnt, op weg van school naar huis.
Aan het begin van Dodelijke bloemen worden veel verschillende personages geïntroduceerd, wat even verwarrend werkt. Niet veel later worden alle personages duidelijk en dan blijkt dat zij allen goed in het verhaal passen. Met hun verschillende beroepen en karakters krijgt het verhaal een extra dimensie en wordt het meer uitgediept. Over het algemeen zijn er twee hoofdpersonages die de boventoon voeren in een verhaal, maar dat is met Dodelijke bloemen niet het geval, wat het juist weer interessanter maakt om te lezen. Zo wordt de lezer een kijkje in het leven gegund van de verschillende hoofdpersonen die een rol spelen in het boek. We volgen bijvoorbeeld Claes, die ouderschapsverlof opneemt, en Louise die in scheiding ligt maar niet los komt van haar ex-man.
Zij verrijken het verhaal dat anders op zichzelf niet bijster pakkend zou zijn. Als lezer krijg je een goed beeld van elk van de personen, doordat Wahlberg je toelaat in hun persoonlijke leven.
Door de verdwijning van kleine Viktoria weet de schrijfster Wahlberg een beklemmende sfeer te creëren die doet denken aan Karin Fossum in boeken als' Kijk niet achter om' of 'Zwarte seconden'. Dit extra accent op deze politieroman maakt het boek moeilijk weg te leggen. Wahlberg moet het niet hebben van de gruwelijkheden zoals Slaughter ze gebruikt in haar boeken maar de combinatie van de beklemmende sfeer, het aanstippen van schrijnenden mistanden in de Zweedse samenleving plus een politieonderzoek met levensechte karakters. De motieven waarmee ze met haar vaste duo Lundborg en Claesson , inmiddels in een zestal boeken misdadigers schrik aanjaagt zijn in het algemeen sterke gevoelens als haat, jaloezie, rancune of het buitengesloten voelen.
Haar boeken spelen zich af in Oskarshamn aan de Oostkust. Wahlberg zegt hier zelf over: Ik heb een locatie gekozen die ik zelf goed ken, net zoals in het vijfde boek een deel over Lund voorkomt, een oud universiteit-stadje in het zuiden van Zweden, waar ik zelf woon en dat kan worden beschreven als het Cambridge van Zweden.
Het boek is zeker een aanrader. Hoewel het niet gerekend zal worden tot de allerspannendste is het wel een boek dat de lezer vastpakt en maakt dat je telkens weer snel de bladzijde om wilt slaan om verder te gaan.
Karin Wahlberg-1950
***
Karin Wahlberg ,werd in 1950 geboren in en groeide op in Kalmar,(Zweden) onder haar meisjesnaam Andersson. Ze bleek een echt studiewonder te zijn; dit blijkt wel uit de diversiteit aan studies dat zij deed. In 1969 slaagde ze aan de High School.Vervolgens ging ze naar Lund University om Zweeds, Filosofie en Religie te gaan studeren en voltooide meteen daarbij een opleiding om les te mogen geven, haar droom.
Tijdens haar studie leerde ze haar toekomstige man kennen. Hun dochter Äsa werd in 1973 geboren. In 1977 kwam daar een zoon bij., Erik. Omdat ze na een verhuizing geen werk kon vinden als lerares keerde ze terug in de schoolbanken voor een opleiding Scandinavische talen. Al gauw bleek dat ze toch nog een heimelijke droom had; medicijnen studeren. En dat deed ze uiteindelijk ook. Dit leidde tot haar laatste carrièremove, namelijk die van gynaecoloog.
Na voltooiing van haar studie werkte zij twee jaar in een klein ziekenhuis gevolgd door een kliniek speciaal voor vrouwen. Sinds 1999 specialiseerde Wahlberg zich in gynaecologie.
Halverwege de jaren negentig moesten er bij de kliniek veel medewerkers vertrekken. Om afleiding te hebben begon Wahlberg met schrijven .Het duurde jaren voordat haar eerste boek afgerond was, dat uiteindelijk in 2001 werd gepubliceerd. Haar tweede boek verscheen echter binnen een jaar na haar debuut. Wahlberg besloot om parttime als arts te gaan werken om zo tijd in te kunnen plannen voor het schrijven.
Het resultaat is duidelijk: vijf boeken met detective Claes Claesson en chirurg Veronika Lundborg in de hoofdrollen.
In 2007 verscheen het boek Dodelijke bloemen bij uitgeverij The House of Books.
Bibliografie :
Sista jouren (2001) Hon som tittade in (2002) Ett fruset liv (2003) Flickan med majblommorna (2004) -
Dodelijke bloemen Blocket (2006) -Het derde meisje Tröstaren (2007)
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
"Oorlog: een laffe vlucht uit de problemen van de vrede."
De vrouw is het enige geschenk dat zichzelf verpakt.
Hondenleven
Lekker slapen, heerlijk zacht, stilletjes liggen, weinig gapen. op tijd je eten, wat had je gedacht? Een wandeling elke dag Poezen pakken als het mag. Boze dieven buiten gooien, altijd weg met vlooien. Vertroeteld worden door de baas, konijntjes vangen en soms een haas. Nooit in de kou een beentje kluiven, rollebollen en springen naar de duiven. Putten graven, liefst heel diep en hopen dat 't baasje ze niet ziet. En heel soms in 't bedje slapen, Zachtjes dromen van mijn vriendjes en alle lieve kindjes. Wat is het fijn, hier een hond te zijn.
ZO - heb het weer eens gelapt zé ! ruitenlappen , zooitje van niets
Tezamen aan de dis gezeten zijn wij verzoend met ons bestaan , zolang wij niet bij ons geweten en bij ons hart te rade gaan.
Heere Heeresma
Paul Auster
James Patterson
John Le Carré
Lezen vrijwaart je van gekooide gedachten .
"Bij processen van terroristen zit de zaal bomvol."
Ervaring is eenvoudig de naam die we aan onze fouten geven.
Dankbaarheid is een bloemke , dat in weinig hoven bloeit. -Guido Gezelle.
Emoties, ach,mevrouw, emoties Zijn zo vies ; vis die niet kan zwemmen In mijn uitgekookte zee van ironie .
Armoede brengt volkeren tot revoluties en revoluties brengen het volk weer tot armoede .
Je kunt wel roepen dat je op het juiste spoor zit, maar daar schiet je niks mee op, als de trein stil staat.
Neem eens afstand, dat geeft meer zicht.
Sommige mensen worden zozeer bewierookt dat ze de verstikkingsdood sterven.
Humor is de zwemgordel op de rivier van het leven
Alleen een gek voelt
met beide voeten
hoe diep het water is
Als iemand bij me aanbelt, doe ik altijd mijn jas aan voordat ik de deur open doe. Minder leuk gezelschap zeg ik: "Sorry, ik moet juist weg." Wel leuk gezelschap: "Wat leuk, ik kom net thuis."
"Een bibliothecaris is een boekhouder."
Want men moet nooit te lang verwijlen In den warmen schoot van 't geluk : De schoonste illusies verijlen Onder een voortdurenden druk.
Moeilijker dan leven zonder toekomst is leven zonder verleden. .
Wie twijfelt aan zijn eigen eerlijkheid begint eerlijk te zijn
John Grisham
Er is iets dat de voortijden ons leren En ook de zon die net is opgegaan . Het eeuwige lot der mensen is ontberen, Je hebt alleen wat je kunt laten staan.
Door al wat je bezit laat je je leiden, En waar je meester bent, en je ook knecht, Behoefte ziet zich van genot gescheiden, En plicht hecht zich meteen aan ieder recht.
Als men de taal met een handschoen vergelijkt, die om een inhoud getrokken is, dan past de Duitse, Franse en Italiaanse te ruim, de Nederlandse te strak, terwijl de Engelse als gegoten zit.
De Actrice 
