Tijdens de resente verkenning van een gedeelte van het trajekt van BM heeft Jos nota's genomen over de te volgen weg. Deze kladnotities werden dan thuis herwerkt en via excel voor iedereen leesbaar gemaakt. Bovenaan staat de uitleg over de gebruikte symbolen. Goed gemaakt en gemakkelijk te volgen voor de deelnemers en voor Guus.
Rit 3 : Lüdingshausen - Hameln 17 augustus - 158 km
R = rechts / L = links / RD = rechtdoor / RP = rondpunt / RT = richting / O = verkeerslichten / B = bord / X = kruispunt
Roland, Luc en Jos zijn vanavond terug thuis van een lange verkenning.
Hier het mailtje van Roland:
Hallo Jean,
Juist thuisgekomen van een goede,geslaagde wel vermoeiende verkenning . Eerste conclusie: In Duitsland zullen we moeten uitkijken naar druk verkeer. Een goed opvallende volgwagen met de nodige signalisatie : flikkerlicht en bijhorende borden.zullen noodzakelijk zijn, voorafgegaan door gedisciplineerde en stress-bestendige fietsers die toch de glimlach kunnen behouden . Polen is zeer goed meegevallen qua wegen. Hotels zijn zeer goed. Hoop en al 8 km kasseien moet je er bij nemen.en tot aan de grens met Wit-Rusland zal een berpignon niet nodig zijn, ongelooflijk maar waar. Voor iemand die de Ronde van Vlaanderen gereden zal dat een lachertje zijn. De mensen zijn zeer vriendelijk De consul van Belgie en Wit-Rusland ontmoet aan de grens Terespol -Brest. Ze hebben daar al de grenscontrole ingelicht over onze komst : een hartelijke ontmoeting met hen in het aanpalend grenscafeetje sloot de verkenning af en kon meteen de terugkeer beginnen Jos Dewolfs heeft als navigator en de uitgestippelde weg gedetaileerd genoteerd als in een woestijnrallye met bolletje en pijltje en de bijhorende tekst die uiteindelijk ons zal leiden door het land van Merkel en de vervanger van de Poolse president. Jos heeft uitstekend werk geleverd, waarvoor we hem nu al danken. De meningen van de inwoners in verband met het vliegtuigongeval waarbij de president en de elite van hun land omkwamen, waren zeer terughoudend en verdeeld. De truien zullen klaar zijn volgende week heeft Decca me laten weten.onderweg. We wachten ook op de paspoorten, nog geen verder nieuws, ik probeer nieuws te krijgen in de volgende dagen De steunkaarten( 5 euro) per kaart voor Anva-sport zijn klaar, wellicht op de vergadering uit te delen ( datum wellicht na einde mei, zal later meegedeeld worden. Wie toevallig langskomt ( mits een telefoontje) kan ze al meekrijgen( we doen een inspanning ,maar iedereen is vrij ) Er zal ook een affiche gedrukt worden Een paar sponsors worden nog gezocht. Ik heb reeds de KBC Aalter voor een bijdrage kunnen contacteren. ( overschrijving van 75 euro). In bijlage reeds de juiste kilometers tot aan de grens met Wit- Rusland van uit Kasterlee. Reken ongeveer 170km van Brugge naar Kasterlee. Naast Jos werd ik ook vergezeld van Luc De Mulder die de fotocamera hanteerde met wie ik een uitstekend trio vormde . Onze veiligheid kwam nooit in het gedrang maar uitkijken en waakzaam blijven blijft steeds de boodschap. De terugkeer via de E30 door Polen zullen we niet snel vergeten : crazy, verkeer ,snelheidsbeperkingen ,wegenwerken en kilometers camions. Met nog één uur file in Brussel als toemaatje, zijn we vanavond om 18 uur veilig thuisgekomen. gr. Roland.
Zaterdag jongstleden 3 uur in de morgen richting Allennes-Les-Marais, zo een 30 km verder dan Rijsel. Aan boord mezelf en Jan Demeulemeester uit Oostende. Na enig zoekwerk aangekomen aan de startplaats. Er stonden al verschillende randonneurs te wachten op het startsein. Ook Moskou fietser Gerald Oyaert uit Veurne. Tegen dat wij klaar waren en ingeschreven waren was de groep al weg. De start was voorzien tussen 5 en 5u30. Ik,Jan en nog iemand anders zijn om 5u10 met alle lichten aan vertrokken. Gelukkig had die andere fietser zijn GSM ingesteld en konden gemakkelijk de stad verlaten. In het begin veel stoppen voor verkeerslichten maar stilaan ging het parcours over naar rustige landelijke wegen. Het was koud en mistig. Enkele geparkeerde wagen waren bevroren. We legden er dan ook de pees op om zovlug mogelijk de groep in te halen. Na een half uur was het zover: een groep van 15 randonneurs voor ons. Na enkele beklimmingen bleven we nog met zen zevenen over. Ik en jan hebben veel alleen gereden maar ook soms ons laten afzakken en stukken rustig meegefietst met het groepje. Na ontelbare hellingen en meerdere controlestempels, ongeveer aan kilometer 250 kreeg ik de klop van de hamer. Gelukkig kon ik rustig in het wiel van Jan blijven tot aan de Casselberg waar het ieder voor zich was. Ik ben naar boven gekropen. Boven een paar cola's en een broodje binnengedraaid en al dokkerend op de ruwe kasseien terug naar beneden. 30 km voor de aankomst werden we ingelopen door de 5 achtervolgers en zijn samen rustig, met de weinige wind vanachter ,naar Allennes gefietst. Aankomst 19u55.
Zaterdag 10 April 8:00 uur aan café de Ton te Raversijde-Oostende. 20 randonneurs voor de start van een 2OO km rit van Oostende naar Tournegem, in Frankrijk. De eerste 85 km met de wind vanachter in volle vaart naar de streek van Calais. Dan het keerpunt en het begin van het beulewerk. Gelukkig zaten er een zestal sterke renners tussen, die het meeste kopwerk, tegen de felle wind in reden. De snelheid was voor mij toch iets te hoog en na 150 kilometer de groep laten rijden en rustg de laatste 50 alleen gereden via Lo, Diksmuide en aankomst om 16:00 te Oostende. Met een gemiddelde van 28,2 km , voor mij, de snelste 200 km ooit.
In Minsk staat ons wat te wachten. De consul van België zal ons onvangen en trakteren met Belgische streekbieren en frieten met mayonaise. We mogen het echter niet te bruin bakken want de volgende dag moeten we terug 200 km fietsen.
Voor Rusland heb je een visum nodig. Dat kan je aanvragen bij het consulaat (Laan van Meerdervoort 1, Den Haag, tel.070-3467940, open ma, wo. en vr. van 10-12 uur); of Brussel: tel. 02-3741637; het is omslachtig, je moet o.a. iemand hebben in Rusland die je uitnodigt.
Duurder maar wel veel gemakkelijker is het, je visum door een reisbureau of visumbureau te laten verzorgen. Bijvoorbeeld door het Visumburo (tel. 020-4657502, www.visum.nl) of Visumdienst (tel. 070-3456985, www.visuminfo.nl). Het visum kost ongeveer 90 (prijs varieert) voor een periode van vier weken; voor langere tijd heb je een zgn. zakenvisum nodig, dat is duurder. Reken voor de aanvraag op een paar weken. Vereist is een in het Engels gestelde verklaring dat je tegen ziektekosten verzekerd bent. Het visum moet je binnen drie dagen na aankomst bij de politie, of een speciaal bureautje, laten registreren. Dat heb ik een keer nagelaten, maar moest toen wel bij vertrek een boete van 90 betalen. Beter wel doen dus. Overigens: op straat worden door de politie voortdurend autos aangehouden, en een doodenkele keer ook een fietser. Wel handig als je papieren dan in orde zijn. De grensovergangen verliepen altijd redelijk vlot en gemakkelijk. Wel wordt je paspoort altijd grondig bekeken. Maar er is bijvoorbeeld nooit gevraagd hoeveel geld ik bij me had.
Een Belgisch bedrijf instaat voor de bescherming van het zitvlak van wielrenners?
ReSkin, zo heet een nieuw ontworpen stukje textiel, een product van het bedrijf BioRacer, een Belgisch topmerk voor rennerskledij. Reskin behoedt renners en wielertoeristen voor problemen aan het zitvlak. Deze klachten komen vooral voor in meerdaagse wedstrijden. Door verschillende weersomstandigheden (de ene dag snikheet, de andere dag hevige regenval,...) kan de huid zeer gevoelig geworden, en daardoor krijgen renners last van zitvlakproblemen zoals zweren en brandwonden.
BioRacer nam in 2005 contact op met de textielafdeling van de Hogeschool Gent en samen werd dit stukje spitstechnologie ontwikkeld. Het probleem, en ook de oplossing moest niet worden gezocht bij het zeem in de rennersbroek. Een zeem gaat dit probleem niet tegen want het vangt enkel druk op. Er moest een andere oplossing gevonden worden, die de wrijving op een afdoende manier kon voorkomen. De oplossing werd een bi-elastische pleister (rekbaar in de lengte en de breedte) die perfect op het lichaam aansluit en wrijving en blaren voorkomt.
ReSkin vormt een soort,,tweede huid'' voor het zitvlak van wielrenners. De uitvinding, die intussen gepatenteerd werd, is sinds 2005 in gebruik bij verscheidene profrenners en dit tot algehele tevredenheid. Het aantal "kwetsuren" aan het zitvlak is sterk verminderd omdat het rijcomfort aanzienlijk gestegen is.
"Je zou kunnen zeggen dat we hebben voortgeborduurd op het idee van de biefstuk in de wielerbroek - maar dan wel op een hoogtechnologische manier'', zegt onderzoeker Frank Godefroidt van de Hogeschool Gent. "Het probleem zit m immers in de wrijving tussen de huid en de broek. Die nemen we met de speciale ReSkin-stof, die op de huid van de wielrenners wordt vastgekleefd, weg. Daardoor hebben die renners geen last meer van wondjes aan hun zitvlak, die anders kunnen uitgroeien tot zweren, brandwonden en andere steenpuisten.''
Van Brest naar Baranovichi. Volg de route maar op de kaart. Akker en bos wisselen elkaar af. Hier en daar een dorp . Vogels en overstekend wild. De meeste auto's en vrachtwagens nemen de snelweg die maar een paar honderd meter naast onze E85 loopt. Dus hopelijk weinig verkeer.
De afstand tussen A moet identiek zijn aan de breedte van de naaf.
A = 121mm voor een naaf van een wegfiets, 5 versnellingen. A = 126mm voor een naaf van een wegfiets, 6 ou 7 versnellingen. A = 130mm voor een naaf van een wegfiets,7 , 8 , 9 ou 10 versnellingen. A = 135mm voor een naaf een van mountenbike, 8 ou 9 versnellingen. A = 140mm voor een naaf van een tandem.
Gisteren Zaterdag 20 Maart mijn eerste BRM gereden. Ongeveer 15 randonneurs aan de start voor 200 km fietsen in Frans Vlaanderen. Geen druppel regen en de strakke wind slechts enkele uren in het nadeel. Om 8 uur gestart en na de eerste kontrole zijn we met zen zessen samengebleven en aan een doenbaar tempo naar de aankomst gereden. Veel plat maar ook enkele pittege heuvels zorgden er voor dat het gemiddelde op 25 km/uur kwam. Wie een keertje wil meerijden kan dit op 10 April te Oostende. 200 km aan een rustig tempo(25/26km gemiddeld). Indien interesse mailtje sturen en we spreken af om gezamelijk te starten aan café De Ton te Raversijde(Oostende).
De kosten van de hotels in Belarus en Rusland moeten onmiddelijk en integraal betaald worden. Er zijn ook ongeveer 630 kosten voor de uitnodeging voor de visa in Rusland. Daarom graag een storting, voor einde maart, van 1.000 euro op rekening van Roland Hurtecant: IBAN:BE13 7370 2921 6039
BIC: KREDBEBB
aub vermelden je naam en adres, 2 de aanbetaling BM
Met glimmend rode wangen zingt Olga voor: 'Drink, drink en eet, het is zo goed voor je. Dan klinkt het hele gezelschap hard met de glaasjes zelf gestookte wodka (samogon) tegen elkaar en iedereen neemt een slok. Olga zingt verder, met wodkalichtjes in haar ogen: Maak je geen zorgen. We eten en drinken wanneer we dat willen.' Haar gekookte kip smaakt in allerlei lagen goddelijk, de bonensoep is koud ook lekker en de ingemaakte komkommer ziltzuur. We zitten met een man of tien in de echt niet zo grote keuken van Olga Matsukevich, een prominente inwoonster van Motol, een flink dorp zon 350 kilometer ten Zuid-Westen van Minsk, de hoofdstad van Wit-Rusland, oftewel Belarus. Olga is ook directeur van het plaatselijke museum, ze is een vrouw met aanzien en geeft ons een cursus borsjt maken, bonensoep op zijn Wit-Russisch, met veel paddenstoelen. En hoe je die paddenstoelen en andere zaken inmaakt, legt ze intussen ook uit. Je kunt zien dat Olga het heeft gemaakt. Haar keuken heeft echte tegels op de vloer en de enorme kachel, waar ook het brood in gebakken wordt, is versierd. Ze heeft me bij binnenkomst als eerste haar inpandige toilet laten zien, een teken van welstand. Olgas man heeft geholpen bij het schonen van Tsjernobyl, dat verdiende goed. Hij loopt nu verdwaasd rond, zijn huid heeft de kleur van een slecht schoongemaakte melkfles. Maar praat niet over Tsjernobyl, niet over president Loekasjenko en ook niet over de verdwenen Joodse medebewoners. Neem nog een slok wodka, ja?
Een voorontwerp van onze Brugge-Moskou truitjes. Door bemiddeling van Willy Goeteyn en de financiele hulp van Fietsen Godefroot kunnen de deelnemers van BM beschikken over 2 wielertuien. We betalen 30 voor de twee.
Wit-Rusland, onbekend en onbemind. Zo onbekend zelfs dat vele van het Wit-Russische bestaan niets afweten, of denken dat het gewoon een deeltje van Rusland is. Zo onbekend zelfs dat zelfs de fervente Oostblok-reiziger er zelden voet aan wal zet. Niet dat wij ons nu al tot een fervente Oostblokreiziger zouden kronen of dat we zelf slechts bij het voorbereiden van onze trip het bestaan van dit land leerden kennen, toch zijn we nu vastberaden om het mysterie Wit-Rusland/Belarus in eigenste persoon uit te gaan dokteren.
Allereerst de spectaculaire grensovergang. Wetende dat dit land onder het mom van de laatste dictatuur uit Europa een soort versterkt fort maal 100 is, gewapend met ons in Brussel afgehaalde visum en onze breedste glimlach alsook ons meest geduldige humeur, mag gezegd worden dat dit één van de meest spectaculaire overgangen was, juist omdat de grensovergang allesbehalve spectaculair was. Zelfs een beetje teleurgesteld mochten we al na een uurtje aanschuiven, een minuscule controle (opentrekken van deuren en koffer zou je zelfs geen controle kunnen noemen) en het afsluiten van een speciale Wit-Russische medische verzekering het magische land Wit-Rusland betreden. (alsof onze eigenste Europa Assistence verzekering niet de hele wereld covert alsof Wit-Rusland dus naar eigen zeggen niet tot de wereld behoort.)
Eerste indrukken: netjes, netjes, netjes! Alsof alle straatvegers, schooiers en Poolse poetsvrouwen hier elk uur een grondig kuisoffensief vereffenen. Alles is netjes! Geen papiertje op de grond, geen sprietje onkruid tussen de ordelijke roos-grijze tegeltjes, en tengevolge (of juist omdat) op elke straathoek een vuilbak.
Wat valt nog op: Lenin. Of beter: Lenin is terug, en deze keer is hij nog groter, nog trotser en nog uitgestrekter dan ooit. Elk uit de kluiten gewassen dorp en elke stad heeft hier datzelfde centrale roos-grijze plein met daarop een groter-dan-mensen Lenin op een enorme roosmarmeren sokkel, met liefst nog een tweetal oorlogsmonumenten en dito rode sterren in de buurt of een hamer-en-sikkeltje her en der neer gepland. Maar bijna tegelijkertijd dat we onze eerste Wit-Russische Lenin tegenkomen, passeert er ook een jongeheer met dreadlocks over het megalomane plein. U zegt: so what? Maar wij zeggen: uh!! Zelfs in de meest Westerse Oosterse Europese landen kwamen wij zelden tot nooit een dreadlock tegen, of deze bevond zich in het haar van een dronken bedelaar/toerist. Dus om in dit land dat dweept bij Rusland, vervlogen communistische tijden, anti-Westen, dictatuur, noem maar op, al na een uurtje rondwandelen een groepje skatende jongeren, rastas, gothics en wat heb je nog voor subculturen tegen het lijf te lopen? Daarvoor moet je echt ter plaatse komen kijken.
Vandaag een mooie trainingtocht afgewerkt. 140 km fietsen in ideale omstandigheden. Ideaal, eigenlijk niet. Ik had vergeten mijn kont in te smeren met een ferme klodder 'uierzalf'. Normaal smeer ik zalf als ik meer dan 100 kilometer fiets en ik smeer zelfs bij als ik tochten van 300 en of 400 kilometer onderneem. Ik koop de uierzalf in potten van 1 kg in een winkel te Sluis. Niet duur, slechts 5 euro per kilo.
De Pools/Russische grens ligt op de tijdgrens. We verzetten ons uurwerk een uur later. Van 13:00 uur is het opeens 14:00 uurgeworden. Aan de Pools / Wit-Russische grens hebben we er twee uren over gedaan om alle formaliteiten rond te krijgen. Je loopt van het ene bureautje naar het andere. Je moet een ziekteverzekering kopen, papiertjes invullen , laten afstempelen en vooral : de dubbeltjes goed bijhouden. Over onze bagage en de cadeaus werd hoegenaamd niet moeilijk gedaan
En dan arriveer je in Wit-Rusland. De andere wereld. Na de slechte wegen in Polen en de roekeloze kamikaze-chauffeurs, is het een zaligheid om over de kilometerslange, eenzame Wit-Russische wegen te rijden. Je komt er haast niemand tegen. Nu en dan rijd je door een dorpje en heel soms door een stadje. Daar hielden we dan nauwgezet onze snelheid in de gaten, want we waren verwittigd : de politie waakt. Wij vonden de natuur gewoonweg prachtig : eindeloze vergezichten met heel veel vennen of uitgestrekte bossen met vooral de beroemde berkenbomen. Het leek ons dat het licht in Wit-Rusland heel anders is dan bij ons. Zoals daar het zonlicht de witte stammetjes van de berkenbomen oplichtte, hadden we nog nooit gezien. En daarboven een strakblauwe hemel.
Ondertussen hadden we telefonisch contact met onze gastvrouw, want jawel, onze GSM bleek daar wonderwel te werken.
Roland, Luc en Jos zijn vanavond terug thuis van een lange verkenning.
Zaterdag 10 April 8:00 uur aan café de Ton te Raversijde-Oostende.
.jpg)
