Ik ben Storms Cecilia, en gebruik soms ook wel de schuilnaam cilleke.
Ik ben een vrouw en woon in Duffel (Belgiê) en mijn beroep is geen.
Ik ben geboren op 20/06/1957 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Handwerk,lezen.
ik ben invaliede er is veel dat ik niet meer kan sinds de laatste vier jaar daarom ben ik aan deze blog begonnen om een beetje kwijt teraken een foto heb ik nog niet daar ik nog niet zolang een laptop heb.
Mijn hondje Prutske is nu drie weken al bij mij, het is een kleine deugniet maar wel lief. Hij speelt heel graag met kleine knuffels en ook met balletjes. Hij is al goed bekomen en leert redelijk goed wat mag en niet mag. Maar ik moet wel zeggen hij is mijn derde hondje,maar hij is de hevigste van de drie. Alle weken komt mijn poetsvrouw, en die kent hij al goed en dan word hij even door haar geknuffeld. En dan is meneer tevreden! IK hou veel van hem,maar kan er ook wel eens kwaad op zijn. Maar ik ben vlug vergeten waarom ik kwaad was!
Het is weer zover vannacht gaat het zomeruur weer van start!Ja beste mensen,het is dan een uurtje minder slapen.Ik weet niet hoe jullie je daar bij voelen,ik mis dat uurtje wel maar het went na een tijdje wel.Dus mensen niet vergeten,uw uurwerk een uurtje naar voor teschuiven!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Want zomertijd begind!
Lieve kleine hond, lieve kleine Pruts.Vandaag word je negen maanden oud!Wat gaat de tijd toch snel voorbij,het is alsof je nog maar pas bij me bent.Maar dat is ook al zeven maand!Mijn lief klein hondje ,ik hou van U!Uw bazinneke Cilleke
Wat gaat het toch snel,nog een weekje en het is"PASEN".Wat zullen de kinderen blij zijn twee weken vakantie.Mijn zus en haar man gaan met de kinderen en kleinkinderen voor een week naar zee.Ik geloof dat ze met paasmaandag vertrekken,hopelijk valt het weer wat mee dat de kinderen toch op het strand kunnen spelen.Want wat moet je anders gaan doen met zo'n vier kapoenen,een hele dag op het appartement is ook niet alles.Ik ben eens een jaar mee geweest,maar ik kwam vermoeid naar huis.IK kan niet goed tegen dat lawaai,en dan met zo veel op een appartement.Nee,dat is niet voor mij!Ik ben gewoon van alleen te zijn,en thuis kan ik doen en laten wat ik wil.En kan ik rusten waneer ik wil en daar niet,want dan word je toch door iemand gestoord.En ik kan niet alles doen wat zij doen,en ik wil geen blok aan hun been zijn!Maar zins die ene keer dat ik heb mee geweest,hebben ze mij niet meer gevraagd.Met Pasen zelf zal ik ook alleen zijn,dat is zo al verschillende jaren.Dat vind ik wel triestig!Ik ben eens benieuwd wat de juf en de meester, van het pakje gaan zeggen dat mijn achternichtjes hen gaan geven voor hun Pasen.Ik doe veel handwerk en nu hadden de meisjes gevraagd,om 2 vogeltjes te haken en een sleutelhanger van te maken.En het moest een vrouwtje en een manneke zijn,want in het dagelijkse leven zijn het ook man en vrouw.Zo houden die kinderen mij bezig!Nu had ik voor mijn poetsvrouw haar Pasen,ook van die vogeltjes gemaakt voor in haar paastak te hangen.Zij was er heel blij mee,en als ze thuis kwam heeft ze haar tak dadelijk versierd.Nu ga ik nog wat lezen inhet boek'DE BOEKENDIEF van MARKUS ZUSAK'.
De laatste weken als het weer het toe laat,gaan Prutske en ik een wandeling doen.In het begin was het moeilijk om hem aan de leiband te laten lopen,maar stilaan gaat het beter en beter maar zijn behoefte onderweg doen neen meneer wacht liever tot thuis.Het is een raar manneke!Voor mij is het ook een aanpassing,voor de pijn die ik voel en onderweg heviger word.Maar het doet mij wel goed dat ik wat meer buiten kom!Maar eens thuis kan ik niet anders dan een tijdje op de zetel gaan liggen om wat te rusten.Ik ben dan dood op en de pijn is dan hevig,maar de buiten lucht heeft me goed gedaan.Ik voel me wel gelukkig dat ik die wandeling heb gedaan,en hoop dan dat het morgen ook goed weer is dat we een toertje kunnen doen.Prutske is wel bang als er auto's aan komen,maar dat zal met tijd wel beteren hij is nog maar 4,5 maand.Op de gazon crossen doet hij ook heel graag,en met takken spelen die hij vind mooie om te zien.Het is een echte speelvogel!Zo kan hij daar zitten met een tak in zijn muil,het is alsof hij dan zit te roken.Ik vind het alleen spijtig dat hij altijd gaat lopen als ik een foto wil nemen.Nu hoop ik met dat wandelen dat ik ook met de tijd beter zal kunnen gaan,want ik heb niet veel kracht meer op mijn spieren.Want pijn gaat met veel van je krachten lopen!Maar we moete het nu wel vol houden, om als het weer het toe laat te gaan wandelen.Mijn Prutske zal niet neen zeggen!En voor me zelf kan het ook geen kwaad om meer buiten te komen!Ook al gaat het de ene dag beter dan de andere,maar dat zal zo blijven voor de rest van mijn leven.Prutske begint weer moe te worden,dan loop hij rond te wandelen en moet als maar binnen en buiten.Als ik hem niet in zijn bench zet rust hij van heel de dag niet,en dan begind hij soms wel vervelend te doen en aan alles te trekken.Maar dat zal met de tijd wel beter,als hij wat ouder word.
Hier is nog een bericht over ons Prutske!Op 12 maart moest ons Prutske nogmaals naar Lieve Weyns,hij moest nog een laatste spuitje krijgen.En nu is hij in orde tot volgend jaar in februari,met de hoop dat hij in de loop van de tijd niet ziek word.Heel de weg naar de dierenarts ging alles goed,maar hoe dichter bij het huis van de arts begon hij te klachen.Bij Lieve aan gekomen jankte hij al aan de deur,heel de tijd in de wachtzaal het was echt zielig om te horen.Prutske was echt bang!Maar als alles uit de voeten was en hij een snoepje kreeg was alles oke.Hij is ook gewogen en weegt 3,200 kg.dat was goed!Ik was al blij dat ik hem niet teveel eten gaf,want een dikkertje wil ik er niet van maken.Soms doet hij nog in huis,maar dat is nog zelden.Maar ja wat wil je hij is nog maar 4 maand,je kan niet alles in eens verlangen.Ik ben nu ook al wat beter aan hem gewoon,en vergelijk hem niet zo veel meer met mijn vorige hondje Mieke.Soms gebeurd het nog maar niet veel meer!!!!!!!!!!!!!!!!Ik ben blij dat hij in mijn leven is!En hij heeft mij op die paar maanden al goed geholpen,om terug uit de dip te komen helemaal ben ik er nog niet maar dat zal wel komen.Ik voel de momenten goed als het me niet gaat,en ik geloof dat hij het ook aanvoelt want dan is hij onrustig.Dan neem ik hem vast en knuffel hem,en zeg tegen hem een beetje geduld het komt wel goed tussen ons.Vrouwtje voeld zich weer niet zo lekker!!!!!!!!!!!!Verstaat hij het of niet,maar ik krijg dan wel een paar likjes!We hebben al ook al regelmatig gaan wandelen,en hij loopt al goed aan de leiband.Nog niet zo als het hoord maar dat komt wel.Zo dat was het laatste nieuws van mijn Prutske!
Prutske moest op 12 febr. naar de dierenarts,voor een spuitje nu kan hij overal mee naar toe.Maar het kwam niet aan dat spuitje,hij jankte nogal als hij het spuitje kreeg.Nog al goed dat de wachtzaal leeg was,want anders hadden alle dieren gaan lopen van schriek.Hahahaha!Verder is het een hevig manneke,die nog altijd graag in de vingers bijt.En als ik op de laptop bezig ben of iets anders doe,spookt hij graag van alles uit om de aandacht op hem terichten.Maar ja, ze moetten zo veel leren en proberen dan ook wel van de baas te zijn!Voor een pup te zijn slaap hij weinig in de dag.Ik vind het zo erg dat ik hem op tijd in zijn bench moet zetten,want anders slaapt hij of rust hij van heel de dag niet en dan begint hij echt in huis rond te crossen en tegen je op te springen.En dat doe ik niet graag hem vast zetten,ik ga nu ook regelmatig even met hem wandelen.Maar voor een jonge pup mag je in het begin niet te ver met hem gaan,je moet met kleine afstanden beginnen want onderweg zien en hoord hij ook van alles.Hij moet ook leren aan de leiband telopen,en nog zo veel dat ze onderweg moete leren.Er zit veel leven in!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Ik ben eens benieuwd op 12 maart krijgt hij nog een spuitje,en dan is hij voor heel het jaar in orde.Hopelijk blijft hij een gezond baasje,maar ik zou graag hebben dat hij vlug wat rustiger word.Maar dat zal wel beteren,en ik zal geduld moete hebben!
Lief Prutske,wat ben je toch een speelvogel!Er zit meer leven in jou dan in mijn twee vorige,die waren veel rustiger als kleine pup.Maar jij telt soms voor de andere twee bij!Je mag van mij spelen zo veel je wil,daar trek ik mij niets van aan.Maar wat je heel graag doet is 1:je mand de hele living door trekken naar de andere kant,en als het lukt draai je ze om en gaat er boven op liggen.En dan slaap je zo even boven op je mand!En 2:als mijn poetsvrouw komt en ze heeft haar botten aan met nestels,die doe je dan toch zo graag los en je trekt echt tot ze los zijn.Als dinsdagavond mijn nichtje haar twee dochtertjes brengt,dan is dat het zelfde liedje want de jongste van 9 die heeft ook botten aan met nestels en die moete ook los.Verder speel je met al je speelgoed dat je hebt,en dat ligt over heel de kamer versprijd.Je bent echt een speelvogel!!!!!!!!! De kinderen vinden dat natuurlijk plezant,en draaien hem dan nog een beetje bij.En dat onder vind ik de volgende dag,dan moet ik veel doen om je terug onder mijn gezag te krijgen.Maar wat wil je het beestje weet niet beter,en de kinderen horen ook altijd niet goed.En dan moete ze altijd lachen als ik zeg:waar staan bij jullie alle drie jullie oren en als je die hebt dan werken ze niet goed vandaag!Voor mij is het een hele verandering na twee rustige hondjes nu zo'n speelvogel.Verder doet hij het al heel goed,ik zet hem regelmatig buiten.En vandaag heeft hij me maar een paar keer verrast dat hij binnen iets heeft gedaan.Maar hij begind stilaan de klik te kennen,buiten behoefte doen snoepje binnen niets.Soms is het wel vermoeiend,en zeker met de pijn die ik altijd heb.Maar ik voel me toch al wat beter dan over enkele maanden,wat zo'n klein beestje kan doen om je uit je dip tehalen.Maar dat wist ik al van bij mijn eerste hondje,die heeft mij bijna 23j. geleden ook geholpen.En mijn psychiater lachte toen met mijn vader,als hij dat zei dat ze voor mij een hondje gingen halen.Die dokter zei toen:ja meneer als gij denkt dat dat haar zal helpen moet je dat maar doen,maar ik zelf geloof daar niet in.Maar dat beestje heeft me beter geholpen dan die dokter!En daarna heeft ons Mieke mij goed bij gestaan in mijn moeilijke tijden.Al was ze zelf een heel zwak beestje,toch heeft ze mij geholpen tot op het laatste.Ik mis haar nog heel hard,en denk nog iedere dag aan haar.Hoe dikwijls dat ik in plaats van Prutske Mieke zeg is ongelooflijk,maar dat zal nog wel gebeuren.Nog een goede 10 dagen en dan moet Prutske naar de dierenarts, om nog een laatste spuitje te krijgen.En dan kan ik er overal meekomen en gaan,dan kan ik stilaan beginnen met kleine wandelingen te doen.Maar wie zal er het rapste van weten hij of ik?Ik ben nu al zo moe als ik nog maar een eindje heb moete gaan.Maar ik moet toch eens met Prutske,een kleine wandeling doen dat hij de buurt leerd kennen.Want nu kent hij alleen nog maar onze tuin en ons huis.Ik moet geen grote afstanden doen,en een beetje beweging zal mij ook goed doen.Hoop ik!!!!!!!!!!!!!
Prutske is nu al enkele weken bij me,en ik moet zeggen dat hij goed zijn best doet.Nu niet dat hij al alles altijd buiten doet,want dat zou al vlug zijn maar ik ken zijn manieren al.Hij heeft het wel al door dat hij buiten zijn behoefte doet dat hij dan een snoepje krijgt.Ik zet hem dan ook regelmatig buiten,en hou hem dan in het oog tot hij iets gedaan heeft.In het begin liet ik hem dan binnen als hij aan de deur stond,en dan kreeg hij zij beloning want hij was flink geweest.Maar niet veel later deed hij verder in huis!Nu laat ik hem wat langer buiten,tot ik zeker ben dat hij gedaan heeft maar zeker ben je nooit.Maar ik ben al tevreden dat hij toch elke keer buiten zijn behoefte doet als ik hem buiten zet.Want ik ben er nog maar een goede twee weken mee bezig!Hij luisterd al goed op zijn naam en ook is hij al wat rustiger geworden,alleen het in mijn vingeren bijten dat is nog een probleem.Het is al beter maar ik denk dat hij denkt ,als ik mijn vingeren beweeg dat het voor te spelen is.Nu ben ik eens benieuwd als mijn nichtje eens komt met de kinderen hoe hij dan gaat reageren.Hij heeft ze nu al een week niet gezien,daar ik met de griep heb gelegen op de zetel.En dan kunnen ze hier niets komen doen dan alleen ook maar ziek worden,want ze nemen altijd vlug iets over van een ander.Hopelijk is hij dan zo kalm als nu,en dat zij hem rustig laten doen.Want in het beginstond hij heel speels,en dat vonden ze plezierig maar ik vind het nu beter.Ze mogen met hem spelen want hij moet het gewoon worden dat er soms kinderen komen.Maar ze moeten hem gerust laten als hij gaat liggen, en dat is iets dat zij niet goed kunnen ophouden.En ik zou niet graag hebben dat er ongelukken gebeuren,en het zijn al kinderen van 11 en 9 jaar die zouden toch al moete weten waneer het genoeg is.
De laatste dagen moet ik wel veel aan mijn overleden hondje denken:MIEKE!Dat is nu 5 maanden geleden dat zij van mij is heen gegaan,het doet nog veel pijn en nu met deze klein Prutske in huis.Komt het verdriet weernaar boven, en denk ik veel aan haar.Maar dat zal wel terug beteren met de tijd!
Ik heb al veel plezier gehad met mijn Prutske,en er is terug leven in huis en ik voel me niet meer zo alleen.En het is zoals mijn huisdokter zegt:het zal je er terug wat boven op helpen!
Prutske is nu van maandag bij mij, maar wat brengt hij leven in huis.Vervelen doe ik mij er niet mee,ik moet er wel tegen in gaan.Want soms is hij zo hevig, dat hij daarna in slaap valt waar hij ligt.Het is echt een hevig baasje!Zijn ogen stralen van al de deugenieterij,maar wat wil je van dat kleine beestje.Hij slaap goed en eten doet hij ook goed,hij eet nu nog drie maal per dag en zijn potje is bijna altijd leeg.Veel krijgt hij niet want anders word hij te dik,en ook nu zie je of hij er van genomen heeft of niet.Want als je veel brokken in zijn potje doet,weet je niet of hij er van op heeft of niet.Ik ben blij dat hij er is,maar met al die pijnen dat ik heb ben ik blij dat hij eens slaapt.Ik moet eerlijk zijn als ik 's avonds ga slapen ben ik echt moe,maar een geluk hij word ook niet wakker in de nacht.Ik heb nog geen vuil gehad 's nachts,als hij nu in de dag ook zijn best eens deed was hij vlug proper.Maar dat is natuurlijk te veel gevraagd van dat kleine Prutske,en dat zou een wonder zijn denk ik als hij nu al proper was.
Het liefste dat hij doet is de kranten die op de grond liggen voor zijn behoefte op te doen, in stukken trekken ik raap op een dag wel wat stukken papier op.En dat voel ik wel in mijn rug,maar je moet geduld hebben.Een baby is ook niet op een twee drie proper, ze moete het allemaal leren en het heeft nu ook nog geen weer geweest om hem regelmatig buiten te zetten.Want hij is nog altijd week, en kan nog vlug een infectie op doen en dat moeten we vermijden.
Hij heeft vandaag weer alleen moete blijven,want ik moest naar dr.Kegelaers in Lier.En dat doet wel pijn!Dat je dan dat kleine Prutske alleen moet laten,maar het kan niet anders als ik weg moet.Maar dat zal hij met de tijd wel leren,om een tijdje alleen te blijven want boodschappen moet ik ook doen. Eending hoop ik dat er zaterdag of zondag,niemand komt met kinderen want die willen dan met hem spelen.Maar verstaan nog niet goed dat het soms te veel voor hem word,en dat hij dan wat moet slapen of dat hij niet meer wil spelen.Ik probeer hem van alles te leren en ook al wat af te leren,maar zij vinden alles fijn wat hij doet.En zo ga ik dan een stap achter uit met hem.Maar alle dagen leerd hij een beetje bij, en dan komen we er wel waar we moete zijn.
ZO DAT WAS HET VOOR VANDAAG,MET EEN BEETJE NIEUWS OVER PRUTSKE. HOPELIJK KAN IK DEVOLGENDE KEER SCHRIJVEN DAT AL HET PAPIER WEG IS VAN DE GROND,EN DAT HIJ HEEL FLINK ZIJN BEHOEFTE BUITEN DOET.
Vandaag is mijn wens in vervulling gegaan!Mijn nichtje Els(dochter van mijn zus)is met mij naar de woefkesranch gereden om naar een hondje te gaan kijken.En we waren direct allebei verlieft op een ras dat ze Boomer noemen,maar het waren drie reutjes die er zaten maar zo schattig.De eigenaarres naam er twee mee naar binnen,dan konden we kijken welk we mee wilde nemen.Het was een moeilijke keuze,maar we hebben voor het speelse genomen.Hij heeft alles gekregen wat hij moest hebben.Alleen nog een naam!Ik ben vanavond tot de naam gekomen Prutske,en dat zal het worden PRUTSKE het past wel bij hem.Ben eens benieuwd wat Rosa gaat zeggen, als ik haar morgen bel dat ik een ander hondje heb.Maar wil ze hem zien zal ze naar hier moeten komen,want zij heeft een kat en het beste is dat ik met ons prutske daar nog wat weg blijf.Zeker tot hij zijn laatste spuit heeft gehad volgende maand,dan is hij veilig en kan ik met hem overal komen.
Morgen komt Katia ben eens benieuwd wat zij gaat zeggen,want daar was nog niets over gezegd wel dat er een ander kwam maar waneer dat was nog een vraag.Ik hoop dat ze hem ook zo graag ziet als met ons Mieke.Ze zal wel zeggen het is geen malteser,maar er moeten er juist zijn die weg mogen en die er waren waren verkocht.En dit had toch ook mijn hart gestolen,en ja het is een reutje en geen teefje maar hier waren geen teefjes in.Ik ben eens benieuwd hoe haar reactie gaat zijn!
Dan morgen namiddag heb ik een afspraak bij de Karl (kenisist),ben eens benieuwd wat hij gaat zeggen op mijn nieuws.Ik denk dat hij eerder zal schrikken dat het een manneke is!Maar ik zag het zo graag,en dan moet je niet verder zoeken.Dan donderdag moet ik naar de dokter in de kliniek in Lier,hij zal ook wel versteld staan dat er toch een hondje is.En mijn huisdokter zal niet meer achter mij moette zitten dat het tijd word,dat ik er werk moest van gaan maken dat er een hondje kwam alleen al voor mijn gezondheid.Ik ben gelukkig met ons Prutske,en hopelijk zijn zij ook tevreden.
Prutske ligd rustig te slapen in zijn mand,maar dat zal wel nodig geweest zijn.Want er zit wel wat leven in dat kleine manneke,hij heeft goed van zijn brokken geknabbeld en dan nog wat gespeeld.Dus ons baasje zal wel moe geweest zijn,ik hoop dat hij rustig is deze nacht en goed slaapt.
De kindjes van ons Els hebben al komen kijken,en waren zo gelukkig en zeker als ze hem even mochten vast houden.Aan zijn manier van doen denk ik dat hij zijn volk vlug zal kennen,maar we moeten de meisjes wel wat inhouden dat ze er rustig aan mee doen.Nu nog mijn ander nichtje Inneke(jongste dochter van mijn zus)met haar twee jongens,ben eens benieuwd wat zij gaan doen en zeker de kleinste hij is er nog maar vier.Maar ja,daar moet ons Prutske aan gewoon worden!
Op het moment heb ik niets in huis zo ligd hij te slapen,alleen aan de kranten zie je dat er iets veranderd is.Maar dat is voor de veiligheid,en hij heeft toch daar juist zijn behoefte op de krant gedaan.Dat is het begin van het einde,zal ik maar zeggen hopelijk is hij vlug proper.
Zo dat is het begin van ons Prutske zijn leven met mij,ik hoop dat ik nog mooie verhalen over hem kan vertellen.Maar eending moet ik terug gewoon worden na 12j. een teefje hebben gehad dat het nu terug een reutje is.Want ik altijd maar zij zeggen ,maar het is nu een hij.
Ik zit maar te denken hoe ik verder moet,nu ik geen psygoloog meer heb.Het gevoel dat ik heb zegd me dat ik nog niet klaar ben om alleen verder te gaan.De pijn neemt veel van mijn krachten weg,en dan dacht ik dikwijls stop er mee.Om dat ik elke keer er voor naar Lier moest,en alleen al de weg naar de bushalte maakte mij al kapot.Maar ik moest na het gesprek nog naar huis,soms was de bus juist weg en moest ik een halfuur wachten.Maar dat was te weinig tijd om iets gaan te drinken,want tegen dat je alles heb moest ik al weg gaan voor de bus.Ik heb dan dikwijls daar staan wachten,en dan had ik het heel moeilijk om thuis te geraken.En nu ik niemand meer heb voel ik maar eerst,dat ik het nog nodig heb een babbel met een psygoloog.Maar ja,Evelien is er niet meer en Femke nam het niet van haar over.Waarom Evelien daar gestop is weet ik niet,en dat zijn mijn zaken niet.Maar als al haar patienten zo aan de kant zijn geschoven,dat is iets in mijn gedachten zegd dat dat eigenlijk zo maar niet kan.Nooit hebben wij gesproken om er stilaan een einde aan onze gespreken te maken.Er was nog veel waar we samen aan het werk waren!Zoals bevoorbeeld:ik sliep meer in de dag dan 's nachts,en daar waren we volop aan het werken.Want ik was echt mijn leefpatroon aan het veranderen,en daar moest dringend verandering in komen.En nu zit ik dag in dag uit maar te denken,hoe moet het nu verder want ga je op een ander of bij iemand anders het is altijd opnieuw beginnen.Iedere keer moet je iemand anders in je leven binnen laten,en als je geen klik voeld met die persoon dan gaat het niet en lopen de gespreken niet vlot.Ik ben eens benieuwd wat mijn huisdokter er op zal zeggen,daar moet ik morgen naar toe hij zal weer raar kijken.En volgende week donderdag moet naar dr.Kegelaers, wat gaat hij er op zeggen het moet voor hem ook niet plezant zijn daar hij me naar Evelien heeft gestuurd.Maar hij had er zijn reden voor!Want je moet weten dat je zo maar niet naar een psygoloog gaat.En nu zit ik maar te denken en te denken, hoe moet het verder wat gaat er gebeuren.Want soms eigenlijk nog al vaak weet ik het zelf niet meer,kan ik niet bedenken hoe het verder moet.En dan nog al die pijnen die er bij komen,en de laatste maanden gaat het toch niet zo best.Ik heb dagen dat het niet om uithouden is,dat ik bijna gans de dag op de zetel lig van de pijn.Het is moeilijk om er mee te leren leven heel moeilijk!Eigenlijk denk ik dat ik er nooit mee zal kunnen leven,want er is veel dat je niet meer zelf kunt doen dat iemand anders het voor je komt doen.Ik heb nu vierjaar iemand die komt poetsen,maar daar had ik het in het begin moeilijk mee.Niet met haar want dat liep vlot van in het begin,maar alleen de gedachten dat je dat zelf niet meer kon.Nu na vierjaar heb ik er natuurlijk vrede mee,en kijk ik er naar uit naar de dag dat mijn helpster komt.Ik help haar nog een beetje,maar zij ziet vlug als het niet goed gaat.Er is nog een wens die ik wil vervullen,en dat is terug een klein hondje.Dat ik toch wat meer beweging in mijn benen krijg, omdat ik met het diertje buiten moet.En ook dan zit ik niet meer allleen,en kan ik er tegen bezig zijn zoals tegen mijn vorige.En als je dan thuis komt,kom je niet in een leeg huis!
Zo dat was het voor nu,er zal zeker nog een vervolg op komen.Want hoe moet het nu verder!
Daarmee zijn we dus van start gegaan in het jaar 2015! Ik hoop dat het voor iedereen een mooie en een gelukkig en gezond jaar word. We hebben mooie feestdagen gehad, en zeker met Kerst was het plezant.Spelletjes gedaan aan de tafel voor de kinderen bezig te houden, en zeker om hun gedachten van de pakjes weg te houden. En dat vonden ze natuurlijk leuk om te doen, zowel groot als klein of jong en oud.Maar als het tijd was voor de pakjes,moesten de kindjes eerst nog een nummer trekken.En dan kregen ze een voor een hun pakjes,en dat was toch zo spannend.Want wat zit er in wat krijg ik allemaal! De spanning was met momenten te snijden bij de vier kinderen,en zeker voor de laatste duurde het even voor hij zijn pakjes kreeg.Maar iedereen was tevreden met wat ze hadden gekregen, daar zijn het wel heel gemakkelijke kinderen in. Als ze maar pakjes zien liggen,dan kan hun dag al niet meer stuk.
Maar ik zelf ben het jaar niet goed begonnen!Ik had al een paar dagen keelpijn,maar ik dacht dat het de rook was van bij Rosa want daar kunnen ze nogal roken.Maar dan begon mijn stem als ik een tijdje aan het spreken was weg tegaan.En toen wist ik het zeker! Verkoudheid nummer een melde zich aan,en vandaag moest ik naar Lier naar Femke(psygoloog).Ja, het is een ander want Evilien is in de kliniek in lier gestop,ik hoop dat het met Femke ook zal lukken.Ik heb haar dan deze morgen op gebeld,om te zeggen dat ik niet kon komen maar ze hoorde al genoeg.Femke heeft daar juist terug gebeld om een andere afspraak te maken,en als alles nu vlot verloopt ga ik dinsdag naar Lier.Er moet bij mij altijd wel eens iets tegen vallen!Maar zo als ik me nu voel kon ik toch niet naar haar toe gaan.Dus volgende week nieuwe start,nieuwe psygoloog Femke en hopen dat het goed gaat tussen ons.
Zo dat is mijn eerste blogschrijven van het nieuwejaar,en er zullen er nog volgen dat denk ik wel en daar ben ik zeker van.
Vanavond is het dan zo ver kertsavond,gezellig samen zijn met familie en vrienden.Het jaar is snel gegaan! Maar spijtig het is geen witte Kerst,daar droom ik alle jaren van van een witte Kerst.Ik vind dat dat de sfeer van Kerst er dan nog harder in zit.De stilte buiten en de witte vlokjes die naar beneden vallen, dan nog mooie kerstliederen die weer klinken.Dan is het bij mij pas Kerstmis!Later op de avond de kindjes die hun pakjes mogen open doen,wat zal de kerstman gebracht hebben dit jaar.En dan nog dat lekker eten dat het gast gezin heeft gemaakt,het zijn de dagen van een paar kilootjes er bij maar dan beginnen we volgend jaar op nieuw.
Ik heb het altijd moeilijk met die dagen,ik denk dan aan de mensen die niet meer onder ons zijn.En ook hoe mijn jaar is verlopen!Dat is niet zo eenvoudig met die helse pijnen,je heb dan meer slechte dagen dan mooie dagen.Ik denk ik zal wel zien het volgende jaar,maar weet op voorhand dat dat het zelfde zal zijn. Want de pijn is voor heel je leven, en het zal niet beteren eerder nog slechter worder.
Maar als ik straks bij mijn familie ben,en er word over het een en het ander gepraat.Dan zijn je gedachten bij het gesprek,en voel je de pijn minder het is niet weg maar je volgd het gesprek.
Ik hoop dat het mij goed gaat, want de laatste dagen ging het me slecht.Maar toch zal ik blij zijn dat alles voorbij is, want pijn neemt veel van je krachten weg en ben je ook vlugger moe.Maar we zullen het beste er van maken, en rusten we morgen maar wat meer.
Zo beste bloggers ik wens iedereen mooie kerstdagen, en een gezond en gelukkig 2015!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! En dan schrijf ik hoe het is geweest,tot in het volgende jaar
Het einde van het jaar komt in zicht, nog 13 dagen en dan komt het nieuwejaar. De tijd is toch zo snel gegaan, dat je soms vergeet wat dag we vandaag zijn. Morgen de laatste dag school en dan zijn de kinderen weer 2 weken thuis! Voor mij mag het weer veranderen, die wind daar word ik gek van. En dan nog dat nat er bij,waar ik nog meer pijn van krijg. Op het moment is het niet om uit te houden,het doet allemaal toch zo'n pijn dat ik er soms misselijk van word. Ik ween me soms van de pijn in slaap, maar dan word je weer wakker om dat die kant waar je op ligd pijn begind te doen. En nu nog die feestdagen die mij niets meer zeggen, zal weeral blij zijn dat het voorbij is. Ook al heb ik mijn kerstboom gezet, om het wat gezellig te maken voor de tijd van het jaar. Ik ben niet alleen die dagen, ik ga bij mijn oudste zus en haar man en kinderen + kleinkinderen. Maar als de pijn daar tegen niet verminderd is, ben ik nog liever thuis en kan ik gaan liggen als ik wil. Bij haar ook maar er komen nog vrienden van hen, en dan doe ik dat niet graag op de zetel gaan liggen. Ook al weten die mensen wat ik mankeer! Zij stellen zelf soms voor dat het niet beter is voor mij om even tegaan rusten. Ach, we zullen er het beste maar van maken, en als je zo bij een zit zijn je gedachten afgeleid van de rest. Toch hoop ik dat iedereen mooie feestdagen te gemoet gaan met familie en vrienden. En dat het nieuwejaar een gezond en gelukkige jaar mag worden.
Wat is het toch donker weer, daar kan ik niet goed tegen. Ik voel me dan toch zo triestig, dat ik voor het minste zou huilen. Het is nu bijna vier maanden dat mijn hondje overleden is! Ik heb de kans nog niet gehad om een ander te gaan halen, het doet nog zoveel pijn als ik aan haar denk. Alle dagen denk ik aan haar en moet ik een traan weg pinken. Maar ik hoop dat ik mijn wens kan vervullen,en dat heb ik niet vaak een wens.Maar ik hoop dat ik het nieuwe jaar kan in zetten met een ander lief hondje. Want ik moet terug meer buiten gaan komen,en met een hondje moet je toch eens een wandeling doen. Het moet niet ver zijn! Want dat gaat toch niet met al die pijnen en die slechte rug,en dat gaat met zo veel van je krachten lopen dat je vlug moe bent. Maar het zou verandering brengen in mijn leven!Ach,en de tijd gaat zo vlug!Nog een beetje een we zitten weer aan de feest dagen,waar is dat jaar naar toe gevlogen het is zo snel gegaan.
Het school is uit! Ik hoor de kindjes thuis komen bij de geburen,en dat gaat gepaard met veel kabaal.Maar daar zit ik mij niets mee in, het is al heel de dag stil en dan hoor ik eens dat kleine grut. Het zijn marokkanen maar heel lieve mensen, en schatten van kinderen twee meisjes. Ze spreken heel goed nederlands, dus als we elkaar zien verstaan we elkaar. Anders zou het wel moeilijker zijn,maar dat is nu niet het geval. En als dan nog de papa thuis komt is het feest, het is alsof hij bij de kinderen een jaar weg is geweest.Het zijn echt lieve mensen!
Zo dat was het voor deze keer,hopelijk de volgende keer wat beter nieuws in:MIJN DAGBOEK !!!!!!!!!!!!!
Ach,dat vind ik nu triestig zo'n weer!Als maar regen en dan nog zo donker er bij,het is weer om in uw bed te kruipen en heel de dag te blijven liggen.Ik vind dat niet gezellig want dan kan ik niet veel aan mijn handwerk doen,of ik moet al heel de dag het licht laten branden.En ik kan niet goed stil zitten,ik moet iets bezig zijn of de dag duurd telang.Ik heb dan ook weer een slechte nacht achter de rug,als ik nu moest gaan liggen zou ik wel in slaap vallen.Maar dan ga op de duur dag en nacht veranderen,en eerlijk gezecht ik ben moe en zou wel een dutje kunnen doen.Dus hou ik mij op het moment met van alles bezig!Daar juist heb ik wat gelezen,en opeens lag mijn boek op de grond.En ik schrok wakker!Was me dat schrikken van die klap van dat boek op de grond.Dan schrok ik dat mijn zus plots binnen kwam,en zei je moet 's nachts slapen.Ik zal toch na het eten,eens willen proberen van te haken of te breien.Als het ook niet op de grond valt,dan zal ik wel even eendutje moete doen.Maar je moet nu eerlijk zijn,het is toch weerom te slapen vind ik.
Vandaag was het weer tijd om op controle te gaan bij dr. Kegelaers. Het maakt mij niets uit dat ik naar hem moet gaan, ik kan veel aan hem kwijt van hoe ik me voel. En de laatste weken gaat het helemaal niet zo best! Ik heb de laatste weken veel pijn, in de lage rug en benen eigenlijk over al. Ben zo moe dat ik met mijn handwerk of boek in slaapval. Dus deze voormiddag is mijn schoonbroer met mij naar de kliniek in Lier gereden. Dr. Andersen had een brief mee gegeven voor dr. Kegelaers. Dat ik ook wegens de hevige pijn de laatste sessie niet heb kunnen mee doen. Maar Peter(dr. Andersen) wachte met de medicatie te veranderen op dr. Kegelaers. Na wat met elkaar te hebben gesproken vond dr.K., dat het beter was om alles zo te laten want hij verhoogd mijn medicatie niet graag. Ik kan dat begrijpen! Dus blijft alles het zelfde, maar ik kan de neurostimulator hoger zetten en als het moet terug lager. Hij heeft er ook nog eens op gedrukt als het niet goed gaat, dat ik hem altijd kan opbellen. Ik weet niet wat ik heb ,maar ik ben toch zo moe! Dus doen we verder zoals we bezig zijn, en in januari heb ik een volgende afspraak met dr. Kegelaers. En gaat het niet zullen we hem maar bellen!!!!!!!!!!!
Het is vandaag 1 november of Allerheiligen, een dag om al onze overleden familieleden te herdenken. Voor mij is dat een zware dag, dan denk ik aan mijn familie maar ook aan de mensen in Kirchberg-Tirol. Want daar zijn ook al veel mensen overleden die ken. Ze waren als familie voor mij, en ik hield van hen.En zeker van mijn lieve vriendin GRETI! Ik hield van haar al was ze mijn oudste zus, ze wist alles van mij en we belden regelmatig met elkaar. Niet telang dat mocht niet van haar want dan werd de rekening te hoog, maar als ze zelf belde dan keek ze niet naar de tijd. Zo ben ik vandaag dan naar het kerkhof geweest,met mijn zus en haar man en oudste dochter en nog twee kleinkinderen van haar. Dit jaar zijn we langer daar gebleven dan ander jaren, want mijn schoonbroer doet dat niet graag. Ik zit daar niets mee in, om eerlijk te zijn ik kom daar tot rust. Het is raar maar toch is het zo! Maar toch was ik niet goed gezind, de bloempjes in het vaasje bij mijn ouders was weer weg. En een paar dagen terug stonden ze nog in het vaasje, want ik had nog speciaal gaan kijken of ik er andere moest mee nemen. De mensen die zo iets doen zouden er stok stijf moeten blijven bij staan, als ze bij een ander de bloempjes of iets anders wegnemen. Zo mijn dag zit er weer op, en kunnen alles weer terug laten bezinken. Maar eending was het een mooie zonnige 1 november 2014!
Wat gaat de tijd toch vlug,nog enkele dagen en het is weer jaarmarkt.Vroeger als mijn oudres er nog waren en nog goed te been waren,gingen wij alle jaren naar de jaarmarkt.Heel de dag waren we toen van huis weg,naar de markt ergens gaan eten dan nog op de kermis en nog een ijsje eten.Er was eending dat zeker nooit werd vergeten dat was naar de boekenbeurs.Want ik ben een boekenworm!Alles van boek dat ik in mijn handen krijg,word door me gelezen ook al staat hij me niet aan.Maar met de jaren ging het dan niet zo goed meer met mijn moeder, en zijn we niet meer naar de jaarmarkt gegaan.Ik ging dan alleen nog naar de boekenbeurs,kwam met enkele boeken thuis, en de jaarmarkt was voor ons voorbij.En nu ik helemaal alleen ben ga ik er niet meer naar toe,en als ik nog boeken liggen heb die ik nog moet lezen ga ik ook niet naar de boekenbeurs.Dan blijf ik gewoon thuis,want er is niemand van de familie die naar de jaarmarkt gaat.Of ik hoor later dat ze geweest zijn!Dit jaar is het jaarmarkt op 20okt. en zo als alle jaren weet ik nog niet wat ik ga doen.Het zal ook van het weer afhangen,want als het slecht weer is blijf ik thuis.Als het redelijk goed weer is ja dan kun je bijna niet door van het volk.Ach,zal nog wel zien wat ik ga doen!Want ik ben toch geen markt loper,want naar de weekelijkse markt ga ik ook maar zelden.Het zegd me niet veel, en zeker als je alleen moet gaan.Maar daar aan zie je dat we naar de winter gaan,en ook dat het jaar nog maar een paar maanden tegaan heeft.Ik moet veel aan een zin denken die mijn vader altijd tegen me zij:"HOU OUDER JE WORD HOE SNELLER HET GAAT."En weet je ik moet hem gelijk geven,ook al moest ik vroeger er altijd om lachen als hij dat zei.Maar nu als je zelf wat ouder word,moet je hem gelijk geven het alsof het vlugger gaat.
Zo dat was het dan weer,we horen elkaar een volgende keer.Of ik wel of niet naar de jaarmarkt ben geweest.
Na de laatste paar weken in de tuin mee geholpen te hebben,heb ik veel last in mijn rug en benen gehad.Maar ja, dat zijn de gevolgen er van dat je te veel in eens wil doen.En ook dingen die je eigenlijk niet zou mogen doen,omdat je goed weet wat de gevolgen zijn en toch doe je het.Verder treur ik nog heel hard over mijn hondje Mieke!Maar er spelen toch al gedachten in mijn hoofd om een ander in huis te halen.Maar het verdriet speelt nog een beetje met mijn gedachten.Ik hoop dat er in het kort terug een diertje in huis rondloopt!Hopelijk kan ik de volgende keer medelen,dat er terug leven in huis is of op komst.Ik moet stoppen met schrijven want ik heb niet anders dan krampen in mijn vingers.
Van donderdag tot nu zijn het al zware dagen voor mij geweest,mijn buurvrouw en een huisvriend van haar hebben mij geholpen. Ik was al wat aan het snoeien in mijn tuin,maar zoals jullie al weten gaat dat niet goed meer met mijn rug en al de pijnen.Zij hebben mij dan komen helpen met alles,de haag gesnoeid en al de planten.Op een dag was alles gesnoeid,en had ik toch al een beetje in een zak gestoken.Maar daar was ik donderdagavond dood moe van,en lag dan ook vroeg in mijn bed want het ging niet meer.De volgende dag moest ik naar Lier,want dan was het de tweede sessie over pijn.Mijn buurvrouw zei ga daar maar naar toe,wij trekken onze plan wel om alles in zakken te doen.Als ik op de middag thuis kwam,waren er al een paar zakken gevuld.Ik voelde mij wel wat schuldig,dat mijn geburen het werk deden terwijl ik weg was.Maar ja die sessie is voor mijn gezondheid!Dan ben ik mee gaan helpen,en met veel gelach en plezier is alles in zakken geraakt.Ik zat maar met een probleem!Wie ging dat allemaal naar het containerpark doen!Maar dat was voor mij een probleem,maar niet voor mijn vrienden!Zij hebben alles weg gedaan,tweemaaal hebben ze gereden om al het snoeisel weg te doen.Hij heeft nog twee zakken achter gelaten, om dat ik mijn tuin nog wat verder moet opkeuzen.En dan doet hij dat ook nog weg!Ik ben blij dat ik al zo ver sta,maar vandaag zal er niet veel van terecht komen.En dat ik zo'n goed gebuur heb en dat haar vriend mij heeft willen helpen.Want anders was er weer niet veel van terecht gekomen.Ik ben hen echt heel dankbaar!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ik ben cecilia, en gebruik soms ook wel de schuilnaam cilleke.
Ik ben een vrouw en woon in duffel (belgie) en mijn beroep is geen.
Ik ben geboren op 20/06/1957 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: handwerken, lezen en het laatste jaar mijn laptop.
de vorige keer in over mezelf heb ik mijn grote liefde vergeten en dat is mijn hondje Mieke een mini malteser het is een schatje ligt altijd aan mijn voeten ik zou niet zonder haar kunnen zij is mijn leven ik hou van haar als een kind
Ik ben Cecilia Storms
Ik ben een vrouw en woon in Duffel (Belgie) en mijn beroep is geen.
Ik ben geboren op 20/06/1957 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: breien,haken,kruissteken lezen.
Deze beren en poppen heb ik 28 jaar geleden voor een klein meisje in Kirchberg-Tirol in Oostenrijk gemaakt.Nu 28 jaar later is haar dochtertje 2 jaar,en is zij de gelukkige die met dit speelgoed mag spelen.Als ik deze foto van hen kreeg, schrok ik wel eve
Ik vind het maar triestig weer vandaag,koud en donker en daar kan ik niet goed tegen.Als het donker weer is zou ik bijna gans de dag met licht zitten,ik kan er niet tegen als het donker is.Bij mij moet het licht zijn!Het triestigste aan de winter vind ik,dat het vroeg donker is en lang donker blijft.En als je dan alleen bent zijn dat lange avonden.
Prutke lieve kleine hond,soms maak je het veel te bond.Nu lig je rustig te slapen,dat ik er zelf van moet gapen.Dus word het stilaan tijd,om naar ons bedje te gaan.We gaan dan maar alles sluiten,en jou nog eens buiten laten.Dan kun je doen wat je hoeft te doen,en anders ga je maar weer naar dromeland toe!
Ik ben Cecilia Storms
