Donderdag 09 oktober

De tafel staat gedekt voor het ontbijt en de koffie is klaar; maar Isabella belt om 08u30 dat ze ons komt halen voor breakfeast. Om 09u30 ontbijten we dan op de Chinese wijze: alles warm. Een theeceremonie aan tafel omvat eerst de afwas van de kopjes (op kleuterformaat) en nadien het maken van thee. Chinezen hechten veel belang aan ontbijten en het is dus zeer uitgebreid. Om 11u vertrekken we naar Hot Spring, dit is een resort met ontelbare kleine warme bronbaden, elk met een specifiek kruidenmengsel zoals orange, munt, milk, ginseng, …. goed voor allerlei lichamelijke kwalen. Het water is 40 graden warm, dus nu weet ik waarvan hot komt. Een rivier komt via een waterval toe in een voetbad met een normale temperatuur en vloeit dan verder door het park. Met af en toe een duik in een normaal zwembad doen we ook wat aan onze conditie. Bij Isabella is gezondheid heel belangrijk en ze wijst ons de weg naar de ‘hot stones’, natuurlijk verwarmd door heetwaterbronnen, daar is het goed liggen en goed voor de healty van de rug. En wat denken we van een massage…..? Willen we een bodymassage of een skinpeeling? We kiezen dan maar voor de bodymassage van een uur. Of dat goed doet….. met twee tegelijk, één voor de voeten en één voor het hoofd, ja dat gaat nog net, maar met twee op je rug kan pijnlijk zijn; ze kloppen er maar op los. Maar toch, nadien lijkt alles veel losser te zitten en stappen we wat gemakkelijker uit de auto. Het diner is cantonees met soep vol met groenten en kip en stukken van de varkensmaag.

Om 18u30 sluiten we samen de dag af en zien we morgen weer verder. Om 09u30 komt ze ons halen en bezoeken we de fabriek en in de namiddag gaan we bij Gick thuis een bezoekje brengen aan zijn 3 maanden oude zoontje. We mogen zijn geschenkje niet vergeten!

Vrijdag 10 oktober.

We zijn al een weekje hier. Als je mij vraagt naar mijn eerste indruk zal ik antwoorden dat ik China toch een speciaal land vind. Het klimaat van de streek waar we verblijven is prachtig voor de tijd van het jaar, het is warm en meestal zonnig. Over de mensen heb ik ook een idee, ze zijn hier super vriendelijk, maar meestal staan ze ons echt aan te gapen met hun neus tot tegen het raam. Wat is er toch zo speciaal aan ons? Tot nu toe heb ik hier nog geen Europeanen gezien, is het dat misschien? Is het misschien omdat wij zoveel groter zijn dan zij, of is het omdat Erik kaal is en ik zo blond (grijs)? Ik weet het niet, maar ze buigen, lachten en zwaaien als we voorbij komen, en dat is echt wel het tegenovergestelde van ons koele land. Wat ik van het verkeer vind, de drukte van een mierennest blijft me steeds verbazen. Maar ik moet erbij zeggen dat we al heel voorzichtige en welwillende chauffeurs hebben gehad. Zij hebben ook wel een beetje geluk, ze mogen altijd mee op restaurant bij ons aan tafel. Werknemers worden hier dan ook familiair behandeld, daar voel ik me goed bij.

Deze voormiddag zijn we op de fabriek geweest, en Erik, als een echte vrijwilliger, heeft daar zijn taak al min of meer ter harte genomen. Vooraleer we de andere oudere fabriek van Sunway bezoeken lunchen met met Gick en de chauffeur en nadien, zoals beloofd, komen we bij Gick thuis. Hij woont er samen met zijn jonge vrouw en zoontje en zijn ouders. Geschenkjes krijgen zijn ze blijkbaar niet gewend, maar op onze vraag maakt hij het toch open en geboortekaartjes kennen ze niet, Het appartement is ruim en mooi naar Chinese normen ingericht. De baby Sunny, genaamd naar het moment van zijn geboorte bij zonsopgang, is het middelpunt van het gezin. Ik schrik wel even als de mama hem op mijn schoot zet voor hun gebruikelijke foto’s, want hij heeft geen pamper aan. Hij draagt een pakje waarvan het broekje voor- en achteraan helemaal open is, dus bij pipi of kaka maakt hij alleen de anderen vuil. Maar voor het uit eten gaan wordt hij wel helemaal gekleed en kunnen we dus met de hele familie op stap naar een restaurant met zeezicht. Ik zeg wel restaurant, maar denk niet aan de eetgelegenheden bij ons aan de kust, Chinese en Belgische normen verschillen. Op de tafel staat ook kip en de gebraden kop ligt mee op de schotel! Vandaag zijn onze eerste brieven gepost en we zijn benieuwd wanneer ze in ons thuisland zullen aankomen.

We zijn thuis om 20 uur, dus heb ik nog tijd om een was te doen. Ik weet nu ook maar pas dat ons wasmachine niet opwarmt, dus moet ik eerst wat water koken en dan erbij gieten, en ja dat gaat ook.

Morgen om 07u30 komt Isabella ons halen voor een dagje Macau.