Donderdag 13 november

Na het bezoek aan een leverancier vertrekken we naar Hangzhou waar we één nacht verblijven en morgennamiddag nemen we het vliegtuig naar Beijing.

Na deze enkele weken in China wil ik toch nog wat kwijt over het leven hier. Wat de woningen betreft, in de provincie waar wij verblijven worden alle huizen door het gouvernement gebouwd en kan je zo een huis kopen. Als ik hier spreek van een huis zijn het doorgaans appartementen want de villa’s zijn schaars en enkel voor de rijkere bevolking. Gedurende deze periode hebben wij ook al heel wat restaurants gedaan, want uit eten gaan is hier zowat voor iedereen de gewoonte. Waar we met meer dan 5 personen zijn eten we meestal in een mooie afzonderlijke ruimte aan een grote ronde tafel, ver van alle lawaai. Vooreerst ga je in een andere ruimte je vis of andere voeding kiezen en nadien word je aan de tafel bediend. Maar wat ik nu meemaak spant de kroon. Naast de vele aquariums of vis op ijs staat er nu een kooi met gevogelte in: één kip, één fazant, één eend, en nog wel iets. ’t Is waar, ik hou echt wel van een wildschotel, maar om daar nu iets uit te kiezen om voor mij klaar te maken, dat vind ik nu toch wel wat te bont. Ik hou de wildschotels dan maar liever te goed en kies dan toch maar weer voor vis en krab.

Door al de gedane kilometers zit ik ook midden in het verkeer. Onvoorstelbaar hoe hier wordt gereden! Ook op 3- en 4baansvakken rijden vrachtwagens zowel helemaal links als rechts en gebeurt het voorbijsteken dus ook langs alle mogelijke kanten, pechstrook inbegrepen. De auto’s rijden met of zonder licht, met of zonder nummerplaat en zoveel mogelijk toeterend langs de toch wel goed aangelegde straten. Af en toe worden we wel geconfronteerd met een ongeluk, dat is best begrijpelijk, en vandaag zien we een bloemenkrans liggen in het midden op de weg, waarschijnlijk een dodelijk ongeval. En respectvol rijden alle auto’s er helemaal rond!

In Hangzhou treffen we een levendige stad aan met veel winkels, restaurants en vooral weer veel volk op de straat. Marco Polo noemde Hangzhou de mooiste stad ter wereld toen hij er in de 13^de eeuw verzeild geraakt. Tijdens het dinner binnen blijft een vrouwtje de hele tijd voor het raam staan en zwaait. Na een tijdje begrijpen we dat ze bedelt om eten en we laten een pot vullen en brengen het buiten. Hier valt het ons weer op dat er vele bedelaars in de stad rondlopen.

Morgen maken we een wandeling naar het nabij liggende idyllische Westlake en nadien vertrekken we naar de luchthaven.

13-11-2008, 16:20 Geschreven door chinezen
Reageren (0)

Woensdag 12 november

Bezoek aan het metaalbedrijf Yuhaun Ouyouan Copper; dit is een klein bedrijf met een 100-tal werknemers, helemaal in Chinese handen. Door de uitgelopen lunch missen we de bus en worden we met de firmawagen naar Ningbo gebracht, 300 km. verder. Hier worden we in het hotel verwacht en tijdens het dinner maken we kennis met een nieuwe leverancier.

Dit moet ik toch nog even vertellen: gisteren tijdens een wandeling hebben we ons gewaagd op een weegschaal langsheen de straat, maar we troosten ons door te zeggen dat ze wel helemaal boven het gewicht schat. Zouden we dan echt niet vermagerd zijn??? Hier is het eten toch helemaal niet vet en we nemen zo goed als bijna geen alcohol. We hadden toch wel iets minder verwacht ……. En heb je een probleem met je tanden, op de markt kon je voor weinig geld wel een paar tanden kopen, en is het nu voor boven of onder .... je kon zelfs kiezen! Weliswaar was het op een tweedehandsmarkt!

12-11-2008, 15:41 Geschreven door chinezen
Reageren (0)

Dinsdag 11 november

Maandagmorgen om 10 uur nemen we in Ghuanzhou de trein voor een rit van 23 uur lang. Gelukkig een slaaptrein! En nu zien we China in het binnenland: de bergen, de natte rijstvelden, het vele groen en de ontelbare bruggen. Dit land is nog in volle ontwikkeling, dat merk ik aan de aanleg van de vele in aanbouw zijnde bruggen en viaducten. Het wegennet is hier veiliger dan bij ons en dat komt doordat ze bij het kruisen van autostrades viaducten gebruiken. Als ik op de trein zit herbeleef ik het programma van Martin Heylen die China heeft doorkruist. Hier zie ik een land met uitersten, van krotten tot kleine villa’s in de dorpen en grote appartementsgebouwen in de steden. We zitten in een coupé van 4, samen met Sunny en Tonny en Kristina zit naast ons. De twee meisjes blijven tot na de audits en samen met Tonny reizen wij verder naar Beijing. Chinese namen lijken allemaal op mekaar en zijn voor ons zo moeilijk te onthouden, maar vanaf Chinezen in contact komen met buitenlanders kiezen ze zelf een westerse naam, zo hebben wij ook hier al een Aline gedoopt.

De taal is nu een zeer groot probleem, Kristina kent niets engels en de anderen enkele woorden, dus ons woordenboekje Nederlands-Chinees is een noodzakelijke hulp. Er s niet zoveel conversatie mogelijk, maar wat wel kan is zingen. Chinezen zingen graag en het is de gewoonte dat er om beurten een liedje wordt gezongen en ja, ook wij halen ons muzikaal talent (??) boven! Ik moet zeggen, de nachtrust heeft deugd gedaan, al duurt het lang toch is het comfortabeler dan op een vliegtuig, je hebt er tenminste de lengte van een bed. Aangekomen in Wenzhou aan de oostkust komen we weer in de mensenmassa terecht en nu valt het mij voor de eerste keer op, hier worden we ook vaker aangeklampt door bedelaars. De eigenaar van het bedrijf voor de eerste audit neemt ons mee naar het eiland Tueqing waar we voor één nacht verblijven in het Victoria Business Hotel. Na een lekkere Irish-coffee en wat zoete hapjes maken we in de namiddag een wandeling door de stad en proeven er van verse voetbalgrote zoete pompelmoezen. Na wat opfrissing in onze kamer is het tijd voor ‘dinner’.

Met 8 aan een ronde tafel in een afzonderlijke ruimte genieten we van de door ons zelf gekozen schotels. Voor de eerste maal genieten we van rode wijn aan tafel, en wat zeer uitzonderlijk is, er staan 2 glazen op de tafel: een voor ons groot waterglas en een wijnglas. Het grote glas wordt vol wijn geschonken en van daaruit wordt het wijnglas gevuld; telkens er, om het even wie van het gezelschap ‘kampé’ zegt, wordt het wijnglas tot op de bodem leeggedronken. De nieuwe wijn wordt dus telkens in het grote glas geschonken en nadien in het wijnglas overgegoten, de hoeveelheid die je zelf bepaalt om in één keer leeg te drinken. En ‘kampé’ is dus een heildronk en er kan om het even op wie of wat worden getoast. Dit is voor ons echt nieuw, maar hoe verder het eetmaal vordert, hoe meer er wordt getoast en om 20u30 is het afscheidsglas. Morgen om 08uur worden we afgehaald voor het bezoek aan de fabriek.

11-11-2008, 14:55 Geschreven door chinezen
Reageren (0)