Dinsdag 11 november

Maandagmorgen om 10 uur nemen we in Ghuanzhou de trein voor een rit van 23 uur lang. Gelukkig een slaaptrein! En nu zien we China in het binnenland: de bergen, de natte rijstvelden, het vele groen en de ontelbare bruggen. Dit land is nog in volle ontwikkeling, dat merk ik aan de aanleg van de vele in aanbouw zijnde bruggen en viaducten. Het wegennet is hier veiliger dan bij ons en dat komt doordat ze bij het kruisen van autostrades viaducten gebruiken. Als ik op de trein zit herbeleef ik het programma van Martin Heylen die China heeft doorkruist. Hier zie ik een land met uitersten, van krotten tot kleine villa’s in de dorpen en grote appartementsgebouwen in de steden. We zitten in een coupé van 4, samen met Sunny en Tonny en Kristina zit naast ons. De twee meisjes blijven tot na de audits en samen met Tonny reizen wij verder naar Beijing. Chinese namen lijken allemaal op mekaar en zijn voor ons zo moeilijk te onthouden, maar vanaf Chinezen in contact komen met buitenlanders kiezen ze zelf een westerse naam, zo hebben wij ook hier al een Aline gedoopt.

De taal is nu een zeer groot probleem, Kristina kent niets engels en de anderen enkele woorden, dus ons woordenboekje Nederlands-Chinees is een noodzakelijke hulp. Er s niet zoveel conversatie mogelijk, maar wat wel kan is zingen. Chinezen zingen graag en het is de gewoonte dat er om beurten een liedje wordt gezongen en ja, ook wij halen ons muzikaal talent (??) boven! Ik moet zeggen, de nachtrust heeft deugd gedaan, al duurt het lang toch is het comfortabeler dan op een vliegtuig, je hebt er tenminste de lengte van een bed. Aangekomen in Wenzhou aan de oostkust komen we weer in de mensenmassa terecht en nu valt het mij voor de eerste keer op, hier worden we ook vaker aangeklampt door bedelaars. De eigenaar van het bedrijf voor de eerste audit neemt ons mee naar het eiland Tueqing waar we voor één nacht verblijven in het Victoria Business Hotel. Na een lekkere Irish-coffee en wat zoete hapjes maken we in de namiddag een wandeling door de stad en proeven er van verse voetbalgrote zoete pompelmoezen. Na wat opfrissing in onze kamer is het tijd voor ‘dinner’.

Met 8 aan een ronde tafel in een afzonderlijke ruimte genieten we van de door ons zelf gekozen schotels. Voor de eerste maal genieten we van rode wijn aan tafel, en wat zeer uitzonderlijk is, er staan 2 glazen op de tafel: een voor ons groot waterglas en een wijnglas. Het grote glas wordt vol wijn geschonken en van daaruit wordt het wijnglas gevuld; telkens er, om het even wie van het gezelschap ‘kampé’ zegt, wordt het wijnglas tot op de bodem leeggedronken. De nieuwe wijn wordt dus telkens in het grote glas geschonken en nadien in het wijnglas overgegoten, de hoeveelheid die je zelf bepaalt om in één keer leeg te drinken. En ‘kampé’ is dus een heildronk en er kan om het even op wie of wat worden getoast. Dit is voor ons echt nieuw, maar hoe verder het eetmaal vordert, hoe meer er wordt getoast en om 20u30 is het afscheidsglas. Morgen om 08uur worden we afgehaald voor het bezoek aan de fabriek.