|
Zaterdag 11 oktober
De grens tussen China en Macau is streng bewaakt en de paspoorten worden grondig nagekeken. Macau is vroeger een kolonie geweest van Portugal en is nu terug aan China toegewezen, maar heeft een afzonderlijk statuut behouden. Grenscontrole blijft dus bestaan. Macau: het paradijs voor gokkers en casinoliefhebbers! In totaal zijn er 28 casinos en is momenteel groter en beter gekend dan Las Vegas. Alle investeringen in de gebouwde en nog in opbouw zijnde komen van eigenaars uit Las Vegas. Hier is een betere opbrengst gezien het groot aantal Chinezen die dan ook nog gekend zijn om hun gokcultuur. Gedurende de rondrit doorheen Macau en zijn bijzonderste eiland zie ik mensen hangen aan fitnesstoestellen langsheen de straat en denk ik aan de dure abonnementen hiervoor bij ons. We maken kennis met de oude Portugese cultuur en zijn specifieke gebouwen. Daartegenover staan de moderne en majestueuze gebouwen van de nieuwe casinos waaronder The Venetian de meest luxueuze en pas geopende de grootste is.
Wat je daarbinnen aantreft tart alle verbeelding! Gambeling vind je er op allerlei wijzen en dit op een ruimte van vier voetbalvelden groot. Op de tweede verdieping is er de shoppingruimte helemaal in Venetiaanse stijl met alle grote merken aanwezig. Hier kan jej juwelen kopen voor de waarde van een nieuwe middelgrote wagen bij ons. Zou ik eerst eens moeten gokken én uiteraard ook winnen? Nee, daar waag ik mij niet aan, wat je nooit hebt aangeleerd moet je ook niet afleren, dus is de boodschap: afblijven! Als je aan Venetië denkt, denk je ook aan de gondels, en je houdt het niet voor mogelijk, ook wij hebben hier in de gondel gevaren, bestuurd door een echte Italiaanse gondelier met een prachtig romantisch muzikaal talent. Het vloeiende Italiaanse O solo mio weerklinkt onder de brugjes die de wandelgangen verbindt. Ik heb het hier niet over een klein bootje, maar wel tien gondels van ware grootte liggen gemeerd aan drie verschillende kanalen. We bevinden ons op een zomerse avond op het mooie San Marcoplein, weliswaar zonder duiven, maar met zijn specifieke lantaarns en de gezellige terrasjes. Als ik spreek over een mooie zomeravond is het omdat deze enorm grote ruimte van vier verdiepingen hoog is overspannen met natuurlijk nagebootste lucht met kleine witte wolkjes en een zonsondergang. Je vergeet dat je daarstraks de roltrap hebt genomen en boven de gokzaal zit. Hier hebben we genoten van een echte Italiaanse cappuccino! Bij het vallen van de avond schitteren duizenden lichtjes in de straten van Macau, de kleuren glinsteren door mekaar. Hier is op geen lampje gekeken! De grensovergang is eerder een ramp, met 25 loketten is het nog een uur wachten vooraleer we van Macau in niemandsland komen. Al de Chinezen die hier komen werken omdat ze er beter worden betaald keren eveneens terug. Het is een vermoeiende dag, maar wat ik hier heb gezien kan ik niet in woorden gieten, ze bestaan gewoon niet!
Morgen nemen we een day off . Wat is vanavond nog gelukt? Een skype met Martine én met klank én beeld !
Maandag 13 oktober
Een eerste vrijwilligersdag in Sunway. Erik is vertrokken om 09u en hoe de dag verder zal verlopen weet ik niet, maar we hebben de mobiles!
Ik zit hier met uitzicht op een grasveldje van 10 meter op 10. Vier chinezen zitten hier gehurkt te werken, d.w.z. dat er twee met een ijzer onkruid uitsteken, dat er één zit te kijken en dat er éné rechtstaat. Af en toe komen ze hier aan het venster gewoon eens kijken. Ben ik nu raar of zijn zij het? En ja, die echte Chinese strooien punthoeden dragen ze hier.
Gisteren zaten we buiten en ons tuintje (lees gras) ligt aan de straat. Je kan het al raden, alle voorbijgangers zwaaien en zelfs een jonge mevrouw kwam vragen (in het engels) van waar we kwamen. Als westerlingen naar de fabrieken komen verblijven zij altijd in hotels en hebben ze geen contact met plaatselijke bevolking en dit is nu wel anders. Wij zijn hier de enige non-Asian in het hele compound, dus wij zijn hier bezienswaardigheden.
Ja, wat is de historie eigenlijk dat wij hier zitten? Dertien jaar geleden was Erik voor een bedrijf in China en toevallig maakte hij contact met een chauffeur van een vreemd bedrijf, Sunway. Op zijn vraag is Erik toen in het weekend dat bedrijf eens gaan bekijken en hij had er direct een goed gevoel bij. Na een verslag hierover in Dendermonde kreeg dit nieuwe bedrijf de mogelijkheid om te leveren aan Philips. De omzet met Philips nu D&M is intussen fel gestegen voor Sunway. Mister Bei (nu juist geschreven), de president en eigenaar, heeft dit ervaren als de poort naar Europa om zaken te doen. In 1995 werkten in zijn bedrijf 260 personen, nu 3000 en is een tweede bedrijf opgericht. Van hieruit is het aanbod gekomen om, eens in pensioen, een drietal maanden in China te mogen verblijven. Op vrijwillige basis verblijft Erik tijdelijk in de fabriek waar hij misschien nog wel eens een handje kan toesteken om het inzicht in westerse normen bij te brengen. Wellicht is dit een goeie overgang van gaan werken naar pensioen, hier moét hij niks en wordt al wat hij toch doet in dank aangenomen.
Na 35 jaar huwelijk heb ik hier een andere Erik leren kennen. De meestal stille man van weinig woorden is hier ontpopt tot een zakenman en hij wordt hier dan ook op handen gedragen, vandaar dat we ook niks mogen tekort komen.
Dit is echt het gevolg van de juiste man op de juiste plaats tegenkomen.
We logeren een 10 minuten van de fabriek en een 20 minuten van Zhuhai-City. Het compound bestaat uit allemaal hoogbouwen en bewakers rijden per fiets meerdere malen door de straten die bij de ingang zijn afgesloten met slagbomen. Iedere bewoner heeft een pasje met foto en voor ons onleesbare tekst. Maar geen probleem, die bleekneuzen kennen ze al, we hebben ons pasje maar éénmaal moeten tonen.
Ons adres is:
106 room, G2 block, the 1ste stage of METRO AGILE
Sanxiang Town, Zhongshan City,
Guangdong Province. P.R. China
Zij zeggen dus 1ste etage tegen gelijkvloers, goed om weten als je ergens op zoek bent naar een toilet!
Wat het eten betreft zijn wij hier helemaal geen uitzonderingen. Chinezen die buitenshuis werken gaan allemaal uit eten, zelfs ontbijten, of anders is het de afhaalchinees zoals wij dat ook kennen. De dagelijkse restaurants doen me vaak denken aan de eetzaal in de kleuterschool, ze roepen er maar door mekaar en dus, wil je iets verstaanbaar maken roep je ook maar. Voor elke restaurant zie je dagelijks een briefing voor de werknemers; ze staan in hun uniformen buiten mooi in rijen te luisteren naar iemand vooraan, ze buigen, ze klappen in de handen en roepen bepaalde kreten, dat alles vooraleer ze beginnen te werken. Zie je dat al gebeuren bv. bij Den Haas? Maar als ik dat vergelijk met hier zouden daar wel 15 personeelsleden zijn, zowat 2 per tafel. Is het nu omdat er toch zoveel Chinezen zijn of is het omdat het wel gemakkelijk is om al die potjes op de tafel te krijgen?
|
