Woensdag 22 oktober

Een berichtje vandaag om niet ongerust te zijn als je enkele dagen niets van me hoort. Blijkbaar wordt dit blog veelvuldig bekeken en wordt er gehoopt op dagelijks nieuws, maar soms zou ik enkel maar in herhaling vallen.

Nu ik toch aan de praat ben wil ik nog iets vertellen. Onlangs zaten we aan tafel met het kozijntje (6 jaar) van Isabella, hij zei niets maar keek heel bedenkelijk. Fluisterend stelde hij haar de vraag: ‘Is this the Father Christmas and gives he the presents?’ Het doet me denken aan onze kinderen als zij een neger zien: ‘Is dat zwarte Piet?’ Al is dat nu al bijna normaal dat ook deze mensen in onze dorpen rondlopen. Een reden te meer om te denken dat het ‘witte ras’ hier nog zeer vreemd is.

Weet je ook dat, in een restaurant bij theedrinken, je eerst zelf je afwas moet doen? In de eerste thee die nog niet veel heeft getrokken en die je krijgt in je kop, doe je de afwas van je sticks, je kopje en je lepel en dan gooi je die thee in een voorziene kom. Het is dus altijd uitkijken wat je tafelgenoten doen vooraleer je iets eet of drinkt!

En België, Belgica of Belgium kennen ze hier niet, maar als je van Be-li-cheu spreekt dan knikken ze heel begrijpend en met beide duimen omhoog gebaren ze dat je welkom bent! Maar niemand hier die Eddy Wally of Eddy Merckx kent, wie toch in sommige vreemde landen echte Belgische monumenten zijn.

Maria heb ik enkele malen via skype gehoord en vanaf vandaag zet ze voor de eerste maal haar camera in werking, maar ….helaas, ik zie ze niet en ik hoor ze niet meer. We blijven oefenen tot het lukt!

Vanavond tijdens het dinner met Mr. Bei in een local-seafoodrestaurant krijgt een gesprek een persoonlijke en emotionele toets. Hij vraagt aan Erik om in het management te zetelen van het bedrijf, dit om Europa te vertegenwoordigen zoals er ook al een Japanner is. We krijgen de uitnodiging om ,of langer te blijven of om terug te komen voor een onbepaalde tijd. Erik heeft hier direct op geantwoord dat we de kinderen en kleinkinderen niet te lang willen missen, maar dat we na deze periode zullen evalueren en dan verder zien. Ondanks wat we beslissen wil Mr. Bei benadrukken dat de vriendschap blijft bestaan. Hij haalt zoiets op dat er kan heen- en weer gereisd worden. Maar we zien wel.

Aiko en Lou kunnen we even spreken en Flint en de tweeling zien we via skype. En misschien lukt het straks met oma!