Donderdag 30 oktober

Woensdag rijd ik met de shuttlebus tot aan de border van Macau, dit samen met Iris. Ontelbare shops zijn er in een groot winkelcentrum samengebracht en we geven onze ogen de kost. Als je echt op zoek bent naar kleding, make-upartikelen, lederwaren en fantasiejuwelen dan vind je het zeker hier, tenminste als je je in de mind of China kan terugvinden. Bij een shop met alle benodigdheden voor een huwelijk kom ik te weten hoe zo’n dag in China verloopt. Alles wat je voor een huwelijksdag nodig hebt wordt meestal gehuurd, zelfs de ruiker met namaakbloemen voor de bruid. Traditiegetrouw versiert de aanstaande bruidegom ’s morgens de auto’s met een overvloed van bloemen en linten, nadien rijdt hij tot het huis van de in rood geklede bruid die een rode paraplu draagt, neemt haar en haar familie mee en keert terug. Eens thuis is het zijn beurt om zich te verkleden, meestal in een zwart pak. Nadien rijden de beide families terug naar het huis van de bruid. Zittend op haar knieën schenkt zij haar ouders de traditionele thee in rode kopjes en krijgt zij haar geschenken in goud, nl. een halssnoer, 2 armbanden en een ring, en dan gaan ze allen, maar zonder haar, op restaurant voor de lunch. De bruid krijgt een hele nieuwe make-up en krijgt nu haar witte bruidsjurk. Na de lunch wordt ze afgehaald en worden op het gouvernement de nodige documenten ondertekend en de ringen gewisseld, en nadien rijden ze met z’n allen naar het restaurant voor het diner met familie en vrienden.. Met de fel getooide auto’s rijden ze enkele keren rond in de straten want dit brengt geluk voor het jonge paar.

Als ik dat allemaal hoor denk ik dat het een zeer kostelijke en vermoeiende dag moet zijn, maar de traditie wil het zo.

En na het huwelijk volgt de kinderwens. In China meten ze met 2 gewichten: de mensen uit het platteland of de ‘farmers’ genoemd mogen 2 kinderen hebben. Er wordt verondersteld dat zij aan beide werk kunnen bieden. De Chinezen uit de town of de city mogen elk 1 kind hebben, willen ze er meer moeten ze per kind éénmaal 30.000 RMB betalen (= 3.000 euro). Chinese vaders houden er aan dat hun naam wordt voortgezet en betalen meestal dit bedrag tot ze een zoontje hebben. This is the mind of China!

In Hong Kong daarentegen is het kinderaantal onbegrensd.

Vandaag breng ik een bezoekje aan de plaatselijke kleuterschool en dit is niet te vergelijken met de school van vorige keer. Hier zitten telkens meer dan 30 kleutertjes in een lokaaltje, want van een klas is hier eigenlijk geen sprake. Materiaal is er niet te zien, enkel een TV en een kleine piano en voor elke kleuter een stoeltje.  Aan de muur zie ik wat tekeningen en versieringen hangen. Wat zijn die kindjes gedrild zeg! Zij zitten mooi stil en kunnen zingen dat je het er koud van krijgt. Moet je weten dat deze kindjes drie maal per dag warm eten krijgen op school en dus verhuizen ze met hun stoeltje naar een lokaal waar alleen tafeltjes staan. Wat een gedoe! Bedjes staan opgestapeld en ik kom te weten dat ze allemaal elke namiddag 2 uurtjes moeten slapen. De ouders betalen 600 RMB per maand (= 60 euro). Weet je nog …. zes dagen per week en NOOIT vakantie!

En boven hun ingangspoort hangt: ‘A good beginning is already half the job done’