|
Donderdag 20 november
Gisteren voor de eerste keer kunnen skypen met Anneke, wel met klank maar zonder beeld. Toch tof, en na nog wat zoeken wordt het volgende keer mét beeld! Deze middag zijn we uitgenodigd in een Japans restaurant met sushi als voornaamste kenmerk. Voor mij is dit de eerste keer en ook rauwe vis leer ik hier appreciëren. Tal van gerechten kan je hier kiezen en hier wordt bij het eten Japanse saké gedronken en als afsluiter een half glas rode wijn. Blijkbaar typerend voor dit soort van restaurants. Mr. Bei komt terug op zijn gesprek van enige tijd geleden. Komen we nog terug en zo ja, wanneer?????? Erik houdt het nog wat in het midden maar ik voel het aankomen met de natte vinger. Langer dan 2 maanden wordt het zeker niet, trouwens in Westrode moeten ons patatten geplant worden. En vooral die kleinkinderen
. we kunnen ze toch zo moeilijk missen!
Ik heb ook nog wat interessant nieuws over China. Dit land telt 9.6 miljoen vierkante meter, de talrijke eilanden niet meegerekend. Met de treinreis hebben we kennis gemaakt met de verschillende bouwstijlen, afhankelijk van de provincies die we doorkruist hebben. Weet je dat de meeste mannen hier zeer lange nagels hebben aan hun pinken, maar de reden hiervan ken ik niet, en ik merk het op zowel bij jongeren als ouderen. Het rochelen en spuwen kunnen ze misschien in Beijing verboden hebben met de Olympische Spelen, maar de Chinezen zijn dan toch vervallen in hun oude gewoonte. Zowel vrouwen als mannen zie je dit doen langsheen de straten, en ook snuiten ze zoals de wielrenners want zakdoeken vinden ze absoluut onhygiënisch en dat zie je hier dus niet. Is het zoiets als een keukenhanddoek??? Ik kan deze bijhorende geluiden niet echt appreciëren en blijf het vies vinden, dit zowel als hun geluiden bij het eten. Maar zij hebben wel een beleefdheidsvorm die bij ons al lang verdwenen is: ze zijn erg attent voor oudere mensen (waar ik mezelf hier ook bij reken). Op de metro en bus staan jongeren direct hun plaats af als ouderen opstappen. Ondanks dat ze wel proper zijn op zichzelf laten ze gewoon al hun afval op de grond vallen en dit zowel binnen als buiten. Je merkt dat, als er ergens binnen is gepoetst, al het vuil buiten op de straat is geveegd. Vandaar dus de talrijke straatvegers in China. In Beijing zitten de straten, waarvan ik één gezien heb met tweemaal 7 rijvakken, nokvol met taxis en openbaar vervoer, maar toch is daar meer respect voor de verkeersregels. De voetgangers kunnen veilig oversteken bij groen licht en op het zebrapad. Een taxi kost er voor de eerste 3 km 1 euro en telt dan 0,20 euro bij per 500 meter. Maar
. wij hebben geen enkele chauffeur gehad die ook maar één woordje engels spreekt. Zij hadden toch een elementaire basis engels gehad voor de Olympische Spelen???? Zoals ik al zei, in China kom je met één gsm per persoon blijkbaar niet toe, maar je kan ze ook langsheen de straat kopen tweedehands. Na wat navraag weet ik nu dat een pincode hier niet nodig is, je laadt hem op en hij is direct bruikbaar. Winkels met mobiles kom je dus ook op elke hoek van de straat tegen.
Deze avond hebben we een skype-afspraak met Godelieve en Jef bij Maria en André thuis. Om stipt 18 uur gaat de skype over en komen ze in beeld, we zijn heel verheugd dat we ze kunnen zien, alleen de champagne die koel staat is voor ons niet weggelegd. Maar toch, een welgemeende santé en drink op ons gezondheid!
|
